FOX35
PH-SAM
Nou Frits en RJ, wat zijn jullie bevindingen over afgelopen zondag?
Voor degenen die er niet waren (jammer dat Loet en Monique, Rob en Bert en Frits en Rik (Olijve), daarmee geloof ik dat ik iedereen gehad heb, er niet waren c.q. er niet konden zijn): het woei stevig op de Kooij. De plaatselijke radiovliegers grapten nog dat ze het jammer vonden ons te moeten helpen omdat het eindelijk een keer een mooie vliegdag was met windstil weer.
Vooraf: het was geweldig goed georganiseerd, al was op de gezichten van de radiovliegers wel enige teleurstelling af te lezen dat er maar 5 teams (waarvan twee met een dubbellid) meededen.
Bij de voorbereiding bleek de wind toch behoorlijk straf. Rick (van Poppelen, Robert-Jan's veelbelovende zoon) kwakte bij een proefvluchtje voor wat zijn eerste wedstrijd zou worden tegen de grond door de propwash van een langskomende reddingshelicopter. Het model moest meteen in de 5-minuten epoxy en lijmklemmen (goed werk, RJ!).
Bij de eerste wedstrijd werd ikzelf het volgende slachtoffer na nog geen halve ronde. Toch de wind onderschat, er had langer gezwiept moeten worden. Onze A-kist was in puin en de B-kist was door een dikker profiel nog gevoeliger voor wind, dus John, mijn pitman, hield het meteen voor gezien.
Daarna sneuvelde het geweldig mooie schaalmodel van een fullsize Turtle van vader en zoon van der Meij. Hun B-model had een draai in de vleugel en ook zij hadden al snel niets goeds meer te vliegen.
Een van de mooie nieuwe vleugeltjes van Stefan en Owen brak de voorlijst bij het voorover tuimelen door de wind en had last van een tegenvallende constructie van de veer in het wielpootje.
Ik heb nog geprobeerd om met de oudste kist van Bert en Sander en een motor (JAK) van Marco met Mardo als Pitman een proefvlucht te maken om voor de ogen van de radiovliegers van de club van Frits de eer te redden, maar het was niet te doen. Het was vechten om niet te crashen en ik ben blij dat het model er met schaafplekken door het tuimelen bij de landing nog enigszins redelijk van af gekomen is.
De enige die een tijd neerzette waren Bram en RJ, zodat toen uiteindelijk werd besloten dat het niet meer te doen was en de wedstrijd werd gestaakt, zij terecht de eerste prijs kregen.
De domper werd weer wat verlicht doordat we nadien heel gezellig in de zon op een terras aan de kust (en uit de wind!) lekker hebben zitten nakaarten.
Mijn ervaringen: allereerst petje af voor de organisatie, Frits, RJ, de leden van de Helderse Modelvliegclub én de dames die voor de catering zorgden, alleen, als de omstandigheden waaronder we daar vlogen naar Helderse begrippen echt nog rustig waren, dan lijkt me de kans klein dat we daar met MTR kistjes fatsoenlijk kunnen vliegen. (Ter illustratie, de op de grond staande kistjes waaiden geregeld om of weg en zelfs de op de grond liggende lijnen woeien weg). Ook blijkt dat het erg lastig is om iets dergelijks op een militaire basis te organiseren vanwege alle veiligheidsvereisten, en ten slotte kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat de helpende radiovliegers meer verwacht hadden en dat we zelfs als alle MTR vliegers in Nederland meedoen niet aan die verwachtingen zullen kunnen tegemoetkomen.
Misschien dat er dus beter energie gestoken kan worden in een wedstrijd op een verharde plaat die wat meer landinwaarts en niet op een militaire basis ligt ... Ik hoop niet dat Frits me kwalijk neemt dat ik geen blad voor de mond neem, maar, zeker gezien zijn geweldige inzet én enthousiasme, wil ik alleen maar teleurstellingen voorkomen.
Het grote probleem is en blijft om een goede locatie te vinden, want een goede verharding is nodig, liefst zo glad mogelijk zodat de modellen bij verkeerd landen zo min mogelijk schade oplopen. Er moeten geen geluidsproblemen zijn en we willen liefst 'onder ons' zijn, dus niet te veel ongewilde belangstelling. Waar vinden we dit in hemelsnaam???
Voor degenen die er niet waren (jammer dat Loet en Monique, Rob en Bert en Frits en Rik (Olijve), daarmee geloof ik dat ik iedereen gehad heb, er niet waren c.q. er niet konden zijn): het woei stevig op de Kooij. De plaatselijke radiovliegers grapten nog dat ze het jammer vonden ons te moeten helpen omdat het eindelijk een keer een mooie vliegdag was met windstil weer.
Vooraf: het was geweldig goed georganiseerd, al was op de gezichten van de radiovliegers wel enige teleurstelling af te lezen dat er maar 5 teams (waarvan twee met een dubbellid) meededen.
Bij de voorbereiding bleek de wind toch behoorlijk straf. Rick (van Poppelen, Robert-Jan's veelbelovende zoon) kwakte bij een proefvluchtje voor wat zijn eerste wedstrijd zou worden tegen de grond door de propwash van een langskomende reddingshelicopter. Het model moest meteen in de 5-minuten epoxy en lijmklemmen (goed werk, RJ!).
Bij de eerste wedstrijd werd ikzelf het volgende slachtoffer na nog geen halve ronde. Toch de wind onderschat, er had langer gezwiept moeten worden. Onze A-kist was in puin en de B-kist was door een dikker profiel nog gevoeliger voor wind, dus John, mijn pitman, hield het meteen voor gezien.
Daarna sneuvelde het geweldig mooie schaalmodel van een fullsize Turtle van vader en zoon van der Meij. Hun B-model had een draai in de vleugel en ook zij hadden al snel niets goeds meer te vliegen.
Een van de mooie nieuwe vleugeltjes van Stefan en Owen brak de voorlijst bij het voorover tuimelen door de wind en had last van een tegenvallende constructie van de veer in het wielpootje.
Ik heb nog geprobeerd om met de oudste kist van Bert en Sander en een motor (JAK) van Marco met Mardo als Pitman een proefvlucht te maken om voor de ogen van de radiovliegers van de club van Frits de eer te redden, maar het was niet te doen. Het was vechten om niet te crashen en ik ben blij dat het model er met schaafplekken door het tuimelen bij de landing nog enigszins redelijk van af gekomen is.
De enige die een tijd neerzette waren Bram en RJ, zodat toen uiteindelijk werd besloten dat het niet meer te doen was en de wedstrijd werd gestaakt, zij terecht de eerste prijs kregen.
De domper werd weer wat verlicht doordat we nadien heel gezellig in de zon op een terras aan de kust (en uit de wind!) lekker hebben zitten nakaarten.
Mijn ervaringen: allereerst petje af voor de organisatie, Frits, RJ, de leden van de Helderse Modelvliegclub én de dames die voor de catering zorgden, alleen, als de omstandigheden waaronder we daar vlogen naar Helderse begrippen echt nog rustig waren, dan lijkt me de kans klein dat we daar met MTR kistjes fatsoenlijk kunnen vliegen. (Ter illustratie, de op de grond staande kistjes waaiden geregeld om of weg en zelfs de op de grond liggende lijnen woeien weg). Ook blijkt dat het erg lastig is om iets dergelijks op een militaire basis te organiseren vanwege alle veiligheidsvereisten, en ten slotte kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat de helpende radiovliegers meer verwacht hadden en dat we zelfs als alle MTR vliegers in Nederland meedoen niet aan die verwachtingen zullen kunnen tegemoetkomen.
Misschien dat er dus beter energie gestoken kan worden in een wedstrijd op een verharde plaat die wat meer landinwaarts en niet op een militaire basis ligt ... Ik hoop niet dat Frits me kwalijk neemt dat ik geen blad voor de mond neem, maar, zeker gezien zijn geweldige inzet én enthousiasme, wil ik alleen maar teleurstellingen voorkomen.
Het grote probleem is en blijft om een goede locatie te vinden, want een goede verharding is nodig, liefst zo glad mogelijk zodat de modellen bij verkeerd landen zo min mogelijk schade oplopen. Er moeten geen geluidsproblemen zijn en we willen liefst 'onder ons' zijn, dus niet te veel ongewilde belangstelling. Waar vinden we dit in hemelsnaam???
