Een heel goed verhaal wat voor alle model typen van toepassing is (geen theorie maar de praktijk
)
Ja, over het algemeen een goed verhaal.
Maar op tenminste twee punten spreekt hij zichzelf tegen:
- "Einfachstes Erkennungsmerkmal ist, wenn das Modell beim Thermikkreisen schnell nach innen abschmiert - dann ist das Modell natürlich schwanzlastig und es muß Blei zugegeben sowie die EWD abgepaßt werden ."
versus
"Zentriert das Modell beim Kreisen stark nach innen und muß stark mit dem QR abgestützt werden, so kann in kleinen Schritten Blei entnommen ( mögliche EWD-Anpassung nicht vergessen )"
De tweede is wat subtieler:
- In het begin stelt hij "Der beliebte Schwerpunkttest durch Beurteilung des Abfangverhaltens nach einem 45 Grad-Sturzflug ist allerdings nur für eine grobe Einordnung des Schwerpunkts geeignet , denn das Abfangverhalten hängt natürlich unmittelbar von der jeweiligen Höhenrudertrimmung ab und ist damit sehr mit Fehlern behaftet."
Maar die 'Höhenrudertrimmung' is in wezen niets anders als instelhoekverschil (nou ja, een beetje gecombineerd met verwelving van het profiel), dus met al die andere 'abstimmungen' is hij in wezen met niets anders bezig.
Een derde punt van hem ben ik maar half met hem eens.
"
Gerade wenn der Schwerpunkt relativ weit hinten liegt ist es möglich bei turbulenten Wetter bzw stärkeren Wind etwas Blei ( 5-10g) in die Nase zuzugeben um die Flugstabilität zu erhöhen."
Letterlijk klopt het wat er staat. Maar je kunt ook anders redeneren:
Bij rustig weer vliegen met een tikkie meer EWD maakt sturen een stuk eenvoudiger, terwijl de performance er nauwelijks onder lijdt. Zo voorkom je stuurfouten, en die creëren echt performanceverlies.
Bij veel wind (meestal ook sterker turbulent) kun je het ZW-punt een fractie naar achteren verleggen en de EWD bijbehorend verkleinen maakt het sturen idd. een stuk moeilijker. Iedere standverandering moet nu door sturen worden gecorrigeerd, zelf-correctie is er niet bij. Maar ... het steken tegen de (hardere) wind in gaat nu een stuk beter, met veel minder hoogteverlies.
Kortom: zijn voorstelling is een smaakkwestie, en een zaak van of je een goede, hele goede of juist iets minder goede piloot bent, en waar jij meer waarde aan hecht ...
Zijn bespreking over de "Ruderabstimmung" (na het laatste plaatje) vind ik meer steek houden. M.n. om eerst eens met zo min mogelijk mixingen te vliegen, zodat je de roeruitslagen op zichzelf kunt beoordelen zonder van allerlei mixer-effecten last te hebben, vind ik een goede werkwijze.
Gr. Dirk.
je zit dus 10mm vóór het meest voorlijke zwaartepunt.
