Nurflidl met verlengde vleugel.

Ik heb ze al een poosje liggen en van de 2021 versie een gemotoriseerde uitvoering gemaakt, nu is de 2022 versie (slanke romp, dikke eindlijst vleugel) aan de beurt voor een Nurflidl ombouw, bij gebrek aan helling met een starthaak.

Geholpen door de filmpjes van Erwin Pölser en de PDF van Robert Schweißgut maak ik de vleugel breder met conische balsa extensies aan de tip en worden de elevons van hetzelfde materiaal (balsa 40 x 6 mm).

Ik heb de originele horizontale stabilisator in tweeën gesneden, onder dezelfde hoek als de vleugeltips en ze daaraan vastgelijmd, zo kom ik op een spanwijdte van 108 cm. Zoals te zien, een stukje 2 mm carbon staf in elke tip te versteviging, het blijft tenslotte een stompe verlijming.
De nieuwe tips middels snijden en schuren aangepast aan het vleugelprofiel en wat netter gemaakt met lichtgewicht spackle.

Op de foto zijn de tips al voorzien van de balsa verbreding, de elevons komen er pas aan als de vleugel is ingepakt in bruin pakpapier en verdunde houtlijm.
Dit is een techniek, die ik nog nooit gebruikt heb en dit is een redelijk handzaam formaat, want je moet de hele vleugel in één bewerking inpakken om kromtrekken te voorkomen.

Voorlopig staat de boel te drogen, morgen verder met het prepareren voor het pakpapier.

Ik zet geen carbon buis in het middendeel van de vleugel, het inpakken zou de boel voldoende stijf moeten maken.

Groeten, Jan.

 

Is het de bedoeling de elevons aan het binnenste deel van de vleugel te maken? Daar hebben ze minder hefboom om het toestel te rollen. Om zo goed mogelijke werking te hebben zitten elevons en ailerons altijd zo ver mogelijk naar buiten.
Wel mooi stukje werk. Waarschijnlijk meer werk dan een vleugeltje bouwen...

 

Dat dacht ik ook, afgaand op waar elevons over het algemeen in de vleugel zitten, maar, volgens Robert Schweißgut (en zijn filmpjes) zijn de elevons aan de binnenzijde voldoende voor 'regulier' hellingzweven.
Ik ben niet van plan om aerobatiek te gaan plegen, dus een bescheiden rol capaciteit is geen probleem.
We zullen het zien.

Of het meer werk is dan een 'vleugeltje bouwen' met ribben, is iets dat ik niet weet, want dat heb ik nog nooit gedaan, schuim snijden en werken met schuim wel, vandaar dat ik het op deze manier doe...

Groeten, Jan.

 

Als de elevons op een minder effectieve plaats zitten betekent dat dat je grotere uitslagen nodig hebt voor hetzelfde effect, wat betekent meer weerstand, dus verlies van vliegprestatie. Da's alles. In hellingstijgwind maakt dat weinig uit, daar is doorgaans plenty stijgen voorhanden.

 

Vandaag een begin gemaakt met het aanbrengen van het bruine pakpapier met verdunde houtlijm.

Omdat de vleugel twee knikken heeft en 108 cm grote lappen zijn, doe ik het in drie delen, vandaag het midden, waarbij ik de overlap vanuit de hoek, waar de elevon straks komt, naar het midden, onder een hoek van 45°knip, zodat de vleugeltip straks (onder dezelfde hoek, maar dan 90° gedraaid) een extra overlap heeft op het punt van de knik in beide vleugelhelften.

Goed, aan één zijde de lijm op de vleugel én op het papier aangebracht; dat blijkt geen goede combinatie, het papier verzadigt, wordt zacht en laat zich nog maar moeizaam positioneren en de lucht eronder vandaan werken, het scheurt erg gemakkelijk.
Het lijkt een beetje op het werken met papier-maché, op een gegeven moment zitten je vingers vol half opgedroogde lijmresten en moet je van het papier afblijven, wil je de boel niet vernaggelen.

De andere kant dus alleen lijm op de vleugel gestreken en het papier er droog op gelegd, dat gaat qua positioneren een stuk beter, weer wat geleerd.
Vervolgens met de kwast mondjesmaat lijm aan de bovenzijde aanbrengen, zodat het papier volledig verzadigd is en de luchtinsluitingen zich eruit laten wrijven.

Met de lage luchtvochtigheid droogt het als een malle en ik heb zojuist het papier voor de vleugeluiteinden kunnen aftekenen met de inmiddels een flink stuk stevigere vleugel als mal.

Morgen verder.

Groeten, Jan.

 

Het is prachtig, hoe de foto de onvolkomenheden maskeert, je zou zeggen dat het oppervlak behoorlijk glad is:

Ten opzichte van gisteren, toen de lijm nog nat was, is het al een heel stuk strakker gedroogd, maar er zit nog wel wat werk aan wil de vleugel mooi glad worden.
Dat ligt deels aan het gebruikte pakpapier, dat is ruw aan beide zijden, waardoor plooien en luchtbellen lastig te verwijderen zijn, want zodra het papier verzadigd raakt, scheurt het ook gemakkelijk.

Uiteindelijk moet het dan zoiets worden:

De servo's zitten al in de vleugel, nog onder het papier.

Groeten, Jan.

 

Vandaag de boel geschuurd; de plooitjes krijg ik zo wel weg en spackle is goed voor wat nog stoort.
Vervolgens een paar lichte (héél lichte) laagjes watergedragen vernis om het oppervlak dicht te krijgen.
Ook hierbij wil het papier gaan bobbelen, dus héél (héél, héél) dun opbrengen is het devies.

Groeten, Jan.

 

Afgelopen week de elevons pas gemaakt en een aantal keren in de watergedragen parketlak gezet, dat gaat vlugger dan ze inpakken in bruin papier met verdunde houtlijm, geen kans op kromtrekken.

De positie van de roerhoorns afgetekend en sleuven in het balsa gemaakt, gevolgd door het inlijmen van de roerhoorns.

Vandaag de kunststof strips gesneden voor de scharnieren, dof geschuurd en de hoekjes afgeknipt.
Ik blijf erbij, ik ben géén balsa fan; de ene gleuf voor de kunststof strip vliegt er in en het plastic glijdt erin als snot en de volgende gleuf krijg ik alleen met veel moeite op diepte en passend voor de strip, afijn, het kost een boel tijd en is niet goed voor m'n humeur (weinig kerstgedachten vandaag...).
De strips vastgezet met secondenlijm (met een 'n', want zó snel hard dat niet uit als je het balsa nat maakt) met een drupje water uit een injectiespuitje; dan kan het balsa weer wat uitzetten na mijn gemoord om de sleuven te maken.

De gleuven in de vleugel daarentegen was een fluitje van een cent; aftekenen, het papier insnijden en de snede dieper maken in het schuim van de vleugel.
Een dot UHU Por in elke slit, de lijm er in werken met een smalle strip en de roeren op hun plaats lijmen.
Een nachtje rustig laten uitharden, voor de vleugel verder afgewerkt wordt.

Foto's komen als het weer licht is en niet meer regent...

Groeten, Jan.

 

Vandaag de fin op maat gesneden uit 3 mm balsa en de uitsnede in de romp gemaakt; ik laat de fin doorlopen tot onder de romp, dan zit gelijk het kleine glijstripje onder aan de romp (tegen het opspringen bij de landing op een vlakke ondergrond waar net gemaaid is, iets wat op mijn veldje een keer of drie per jaar voorkomt).
De fin hangt te drogen, daar zet ik, net als de elevons alleen een paar laagjes blanke lak op, pakpapier lijkt me overkill.

Intussen ook de cockpit uitgesneden/gefreesd, zodat er ruimte voor de ontvanger, lipo en Ubec is en de uitsparingen voor de Neodym magneetjes gemaakt.
Nu is het wachten op het drogen van de Bison Max repair, die de magneetjes op hun plaats moet houden.

Morgen verder.

Groeten, Jan.

 

Gisteren nog een stukje glasweefsel onder de skid aan de fin gezet, de nerf loopt daar haaks ten opzichte van de beoogde landingsrichting en zou kunnen haken en beschadigen.
Onder een extra laagje lak zit dat ook weer vast.

Vandaag m'n laatste stuk 1,2 mm verenstaal opgemaakt aan de verbindigen tussen servoarm en roerhoorn, die heb ik met een relatief kleine uitslag (alweer volgend de beschrijving van Robert Schweißgut) gemonteerd, eens kijken hoe dat uitpakt.

Op de foto's zitten vleugel en fin nog provisorisch op hun plaats, ik wacht met het vastlijmen van de fin tot de vleugel vast zit, want daar zitten nog een paar randjes schuim in de romp uitsparing de boel uit elkaar te drukken.

In het achteraanzicht zie je pas hoe groot de vleugel eigenlijk is:

Qua kleurstelling is het nog voor verbetering vatbaar, het pakpapier heeft geen chique uitstraling, nu hoeft dat ook niet, als de boel straks eerst maar eens vliegt.

Van de zijkant zie je de reflex, ontstaan door de aangelijmde balsa delen, ik ben zeer benieuwd hoe en óf dat straks werkt:

Zonder elektronica is de boel nog flink staartlastig, gemeten op het balanspunt volgens de standaard bouwbeschrijving, 38 mm vanaf de voorlijst.
Dit had ik eigenlijk niet verwacht, maar de standaard versie heeft ook geen verlengde vleugeltips en pakpapier, grotendeels achter het zwaartepunt, de servo's zitten nét achter het zwaartepunt in de vleugel, daar had ik iets op kunnen winnen, door ze iets voorlijker in te bouwen.

Straks eens kijken hoeveel lood er bij moet (misschien een 'hele zware' starthaak vóór het zwaartepunt...).
Gelukkig zijn beide vleugelhelften even zwaar.
Zonder ontvanger, batterij en UBEC zit ik nu op 272 gram, eigenlijk geen idee of dat (te) zwaar is of niet...

Groeten, Jan.

 

Helemaal te gek! Ik ben dol op vliegende vleugels/staartloze modellen!

Maar ik deel wel de eerder vermelde zorg om verminderde rolroerwerking hoor, ben benieuwd hoe die het doet

 

Vanaf 6.05 zie je de Nurflidl van Erwin Pölser ingevlogen worden, met dezelfde binnenliggende rolroeren (maar zonder vleugelverlenging):


Groeten, Jan.

 

Het verhaal verteld niet hoeveel knuppel-input hij moet geven, maar ziet er niet verkeerd uit hoor

 

Klopt, maar Erwin kennende niet extreem veel ('das bremst nur')...
Hier nog eentje met 'binnenliggende' rolroeren:


Verder vandaag mot gehad met mijn laatste 4 kanaals ontvanger; na het binden aanvankelijk alles werkend, uitslagen aangepast, zodat de servo's niet blokkeren met de roeren in hun uiterste stand en toen hield de ontvanger er mee op, ledje brand, maar geen signalen naar de servo's, helaas.
Verder getest met een RX-F801, die nog op nieuw lag, ook klein, maar met 8 kanalen ietwat overkill...

Vervolgens de vleugel in de romp gelijmd met een paar rupsjes UHU POR, dan krijg ik de boel in geval van nood nog weer los.
Morgen de fin erin en dan is het wachten tot het niet zo hard waait en regent...

Groeten, Jan.

 

Even een paar onflatteuze foto's van de voortgang van vandaag; tijdens het opruimen bouw ik gewoon door...
De fin zit er ingelijmd:

En de lijm staat onder zachte dwang uit te harden:


Het weer is voorlopig niet geschikt voor proefgooien, dus de boel kan rustig uitharden, terwijl ik over de plaats en uitvoering van de starthaak en de ballast nadenk.

Groeten, Jan.

 

Inderdaad, hier hangt de M10 x 30 bout met een stuk tape onder de neus, ik heb dus 38 gram nodig (op dit punt) om het zwaartepunt goed te krijgen.
Ik weet alleen niet of het een goed idee is om de bout in een gat in de neus te zetten; het ziet er niet uit, al is daar wel een mouw aan te passen, maar het is ook redelijk definitief.
Liever heb ik de ballast verwijderbaar (zonder hak en breekwerk) in de cockpit, maar die zit al vol:

Ik heb de hoeveelheid verwijderd schuim zo klein mogelijk gehouden, om meer sterkte te houden, gezien mijn ervaringen met mijn gemotoriseerde versie.

Een kamer in de neus smelten voor 38-40 gram lood is ook een optie, naar dat verzwakt de boel ook weer.

Keuzes, keuzes...

Ik zie net dat mijn voorraadje bladlood op is, moet ik eerst een malletje maken en lood gaan smelten, bah.

Groeten, Jan.

 

Kan die bout in de cockpitkap?
Of: maak een afdruk van de neus in gips of zo, die kan je volgieten met lood, als je weet hoeveel gewicht je nodig hebt kan je een overeenkomstig stuk van de neus snijden en de loodneus er op lijmen. En dan nog in kleur natuurlijk...

 

Ja, maar als ik 'm ik de uitsparing druk waar 'ie oorspronkelijk in zat, dan heb ik te weinig gewicht; dat moet verder naar voren, wil de balans goed (of volgens tekening) zijn.

Een neusafdruk is een goed idee, maar dan kan ik niet meer variëren met het gewicht, mocht dat noodzakelijk zijn.
Ik denk, dat ik een aantal cilinders van lood giet, gaten van dezelfde diameter (Ø 19 of 22 mm) en verschillende diepte in een houten malletje, en een corresponderend gat overdwars in de neus, dat ik aan beide kanten kan afsluiten met een schijfje schuim.
Op die manier valt er nog wat te schuiven met het zwaartepunt.

Groeten, Jan.

 

Als je nou eerst proefvliegt met die bout (of equivalent aan lood) aan de buitenkant geplakt begint, kun je daarna precies afpassen en
in 1 keer de goede vorm gieten. Het mag natuurlijk ook met meerdere loodjes maar is wel wat complex misschien

 

Hallo Hein,

Zodra de omstandigheden het toelaten, is dat natuurlijk het eerste dat ik ga doen.
Ondertussen prepareer ik een aantal gietvormpjes voor verschillende diameters en lengte (gewicht, dus), zodat ik die in de neus kan zetten als ik een beter idee heb van het benodigde gewicht op die plaats in de neus.
Alleen is het gieten van lood niet mijn favoriete bezigheid, je moet heel nauwgezet werken, anders gaat het heel gauw heel erg mis...
Gelukkig zijn het maar kleine gewichtjes en geen kilo's die gesmolten moeten worden.

Alleen is mijn stuk lood een krijgertje van een zeilmaker, die het jaren als onderlegger heeft gebruikt bij het inslaan van gaten in zeildoek voor de messing ogen, dus er zit redelijk wat vervuiling in het lood gemept dat ik er eerst moet afromen tijdens het smelten.

Groeten, Jan.