Ogar, monster in de lucht...of...

Maandag een verloren dag (prachtig weer maar familie-zaken) dus wat reeds lang uitstaand klein werk gedaan aan de Ogar.
Richtingsroer was naast zo krom als een hoepel, ook bespannen met Solarfilm, en dat blijft uit zichzelf al niet strak staan, maar kan ook nog eens niet echt tegen olie en benzine dampen en verliest dan alle spankracht. En bij mijn Ogar, hangt dat roer vol in die dampen en nevel.
Dat is zo'n typisch ergernispuntje wat nooit belangrijk genoeg lijkt om er echt wat aan te gaan doen (ben je gek? Dan issie wel 3 uur niet vliegklaar en je weet nooit wanneer het mooi weer is... )
Dus kaal getrokken, alle restanten folie er afgeschuurd, een paar diagonaal balkjes tussen de ribben gezet om er wat meer sterkte en verband in te krijgen, recht gestoomd, en met Oracover bespannen. Goed gelukt, weer kaarsrecht en strak. Helaas geen foto's van, maar duidelijk een ergernispuntje minder.

Blij mee.

Voorts, hoewel absoluut onbenullig gezien de snoerenspaghetti in de cockpit, toch maar het instrumentenpaneeltje eindelijk eens op zijn plek geplakt. Niet wereldschokkend, maar toch een klein verbeteringetje.


En tot slot, een technisch klusje wat ook al een aardig tijdje op de plank lag: ook dit model is nu voorzien van de automatische mengselverstelling.



Van het voorjaar wil ik de romp kaal strippen en van een nieuw strak laklaagje voorzien, en dan doe ik het nog wel een keertje netjes, maar dat postzegeltje aan het eind van het blauwe snoertje is een druk/temperatuurvoelertje, wat samen met een printje van hmeijdam er voor zorgdraagt dat de in de zender ingeprogrammeerde brandstoftoevoer aangepast wordt aan de buitentemperatuur en de luchtdruk (en dus ook aan de vlieghoogte).

 

Kan die sensor niet gewoon binnen, of wordt het daar te warm? In de luchtstroom zal hij aardig afkoelen.

 

Een sensor kent geen chill-factor. Dat geldt alleen voor ons mensen omdat wij de onhebbelijke gewoonte hebben om onze eigen temperatuur op peil te willen houden en ook nog eens vocht via onze huid verdampen…….. Met name het verdampen van vocht leidt tot een lagere temperatuur. Zo kun je een blikje frisdrank afkoelen door hem in een nat washandje te wikkelen en in een luchtstroom te plaatsen (oude truuk (geen truck ) van vrachtwagenchauffeurs). Een droge sensor heeft dit effect dus niet.

 

Mooi Bertus dat je er nog zoveel mee bezig bent...

 

Geheel correct. Zaterdag met een andere kist gevlogen, en het temperatuurverloop gedurende de vlucht hield exact gelijke tred met de hoogte, met één graad temperatuurverschil per 100 meter, maar voor de rest, van start en taxi tot take-off als een streep constant. Lang leve de logfuncties!

En die sensor binne plaatsen: als je toestel in de zon staat, wordt het in de romp zomaar een graad of 5 tot 10 warmer als de buitenlucht, en dan loopt de motor dus wel 1,5 tot 3% te arm, en dat is behoorlijk veel.

wat denk je dan? Ik heb dat ding niet voor op de plank
En hij vliegt nu stukken beter met dat rechte roer (gek he? Nou... om eerlijk te zijn had ik niet verwacht dat het ZO veel verschil in stuurgedrag zou maken).
De mengselcorrectie heeft ook bij deze kist net als bij alle andere projecten, hele merkbare en positieve effecten op het motor loopgedrag.
Maar aangezien dit een pusher configuratie is, en dan zit bij een viertakt de carburateur opeens in plaats van lekker warm achter de cylinder, op eens in de vriezende kou vóór de motor, en dat leidde er toe dat de derde vlucht (blijkbaar nam de luchtvochtigheid toe, want we hebben ook ijs op de vleugels gezien vanmiddag) de motor toch last leek te krijgen van carb icing. Een primeur in die zin dat ik nu denk dat met zekerheid vastgesteld te hebben...

Maar de eerste twee vluchten waren werkelijk genieten. Wat een prachtig vliegbeeld als de kist op 2~3 meter hoogte met 30 graden hellingshoek in een mooie wijde bocht over het veld komt... Rustig snorrrende motor, heerlijk stil, fantastisch gewoon.

Het meemixen van een klein beetje hoogteroer met de rempkleppen werkt ook geweldig (het was bladstil in de lucht, dus afwijkingen erg goed te zien), de workload tijdens het landen is beduidend minder dan voorheen.

 

Ja daar heb je een punt, denkfoutje. Voor een passieve thermometer in equilibrium zou het inderdaad niet uit moeten maken.

Overigens werkt windchill ook op niet-mensen, als ze zich maar wel verwarmen zoals je al aangaf
Ik heb ooit een windmeter gepoogd te maken (niet gelukt wegens gebrek aan soldeerkunsten) die gebaseerd
was op 2 elementjes waarvan 1 verwarmd wordt, de mate van afkoeling door de wind was de "meting".

 

Zo werken de oude generatie luchtstroom meters voor auto's ook.

 

Dat is geen windchill... Dat is gewoon "koeling" en dat is natuurkundig gezien, iets heel anders.

Windchill is een vorm van warmte "verpompen", ofwel "tegen de natuurlijke stroom in".

Onder normale omstandigheden, kan een object nooit uit zichzelf kouder worden dan zijn omgevingstemperatuur.

Winchill is, dat een object of substantie door een ANDER natuurverschijnsel dan geleiding of afvoer, KOUDER wordt dan zijn omgeving, en daar is altijd een vorm van "externe energie" voor nodig, ook al kan die externe energie gerust uit het object of voorwerp zelf komen. Dat verschijnsel is vrijwel altijd "verdamping", en de externe energie is de (verandering van) enthalpie van de verdampende vloeistof.

Die windmeter waar je het over hebt, daar wordt een elementje verwarmd, en de warmte wordt afgevoerd door de passerende luchtstroom. Het ding zal altijd warmer blijven dan zijn omgeving, en zelfs als de verwarming wegvalt, wordt het nooit kouder dan die omgeving. Overigens wordt een dergelijke flowmeter beïnvloed door de luchtvochtigheid.

Die voeler op mijn Ogar, ook al vliegt het ding 500 km/u, kan nooit kouder worden dan de omgevingstemperatuur. Maar wikkel ik het ding in een nat lapje, dan veroorzaakt de passerende luchtstroom een verdamping van het water in dat natte lapje. Voor verdamping is warmte nodig, en aangezien de temperaturen aan elkaar gelijk zijn, kan die warmte niet uit de passerende luchtstroom komen. Dus neemt dat water die warmte op "uit zichzelf" en koelt af tot onder de omgevingstemperatuur.
DAT verschijnsel is windchill...

 

En toen dacht ik "effe" de bespanning van het stabilo strak te trekken....



Had het ding nog niet aangeraakt met het strijkijzer...

Da's duidelijk geen Oracover, zelfs geen HobbyKing folie, en ook geen Solarfilm (wat ik al horrible spul vind)....

En uiteraard is de witte folie thuis op...

Nou ja, wel gelijk de gekegenheid om een klein "kraakje" te repareren....

 

Nou.... dat is een tegenvaller....



Niet alleen is de folie ongeloofelijk rotspul, maar... er komt een niet-origineel stabilo onder vandaan: naar mijn beste weten is het origineel een volledig beplankte ribbenconstructie, dit is een (zelf gemaakt? ingedekt schuim ding.
Op zich helemaal niet zo super erg, maar het betekent dat wat ik dacht dat een kraakje was, en simpel wat hout vervangen, blijkt een "kneuzing" te zijn, en dat is een stuk lastiger zodanig te repareren dat de deuk niet terugkomt.
Gaat wel lukken, maar een hoop omwegen, en het wegpeuteren van die folie is een drama, ik moet het er bijna per losse vierkante mm afschillen.... De hetelucht blazer werkt om een of andere reden echt totaal niet met deze folie.

En toen was dit:

opeens werkelijkheid... Oh, the horror...

 

Dat valt dan tegen maar is opnieuw bouwen met ribben dan geen makkelijker alternatief?. Kun je deze even snel met een willekeurig restje folie behangen en is tie toch weer snel te vliegen.

 

Zeker een tegenvaller... in die bouwdoos die je hebt zit buiten de vleugels ook wel het stabilo.. en het rudder... even avondje bouwen

 

Nou, afgezien van de folie (die komt hopelijk morgen) is de reparatie al klaar: ik heb de deuk met laagjes hout opgevuld en weer in contour geschuurd.
Morgen folie er over en dan is hij ook weer klaar.

die laat ik lekker in die doos totdat ik besluit nieuwe vleugels te gaan bouwen (en dan heb ik sowiso jouw tekeningenset weer nodig)
Tot nog toe is het plan om hem, zoals hij is, gewoon weer zo netjes mogelijk te maken, en die vleugelset te bewaren voor als ik onverhoopt ooit eens schade heb, want de huidige set vliegt gewoon goed.

Ogars zijn zeldzaam,en deze dikke Poolse Dame moet zo lang mogelijk blijven vliegen.

 

Had Bert nog een lap turquoise oracover aangeboden... Hij twijfelde lichtelijk maar besloot toch maar te wachten op z'n bestelling.. He Bert?

 

Tsja... dat was een serieus dilemma

Ondertussen is hij aardig kaal. Helaas blijken de scharnieren buigscharnieren te zijn (dus geen pennen die er uit kunnen) en uitboren van de houten borgpennen is ook niet een erg trefzeker klusje. Dus de folie van het hoogteroer, daar moet ik nog eens goed over nadenken.

Maar hij is op een paar snippertjes her en der, kaal nu:


Blijkbaar merkte de bouwer van al dit moois dat de kist serieus staartlastig begon te worden, want de openingen zijn er tamelijk ruw en lomp uitgehaald. Ik denk dat ik dat ook nog even wat netter ga maken, al zag ik het onder de oude bespanning niet echt, maar met verse bespanning (die mischien wat doorschijnender is) wordt het wellicht zichtbaar en dan wil ik me er niet aan ergeren,


Dit was de ergste deuk, en die zat aan de bovenkant, vol in het zicht. Helaas bleef er nét een klein beetje deuk over voordat de laagjes op waren, maar dat loopt niet over de volle breedte van de dam, dus dat laat ik maar zo, want dat is maar 1 of 2 tiende diep. Mischien een likje balsa-plamuur...


De andere kant van de kneuzing was minder erg.

 

Doordat er achteraf gaten in zijn gemaakt hebben de ribben van de stabilo hout waarvan de vezel in de verkeerde richting ligt, samen met dat schuim zo weinig stevigheid.

 

Ongetwijfeld, maar daar doe je nu niet zoveel meer aan.
Overigens valt het met de stevigheid gerust mee, het is sterker (voor een "plettende" belasting") dan een open ribbenconstructie zou zijn. VEEL sterker zelfs. Dus die "kneus" (het incident, niet de persoon) die ooit die deuk veroorzaakt heeft in een grijs verleden, dat moet een forse geweest zijn.
Verder is het ook echt wel sterk genoeg hoor, dat is het probleem verder niet.

Het probleem is dat door de manier waarop het afgemonteerd is, en de materialen die gebruikt zijn, het vrij lastig is om het weer echt mooi en netjes te krijgen, wat op zich zonde is, want dat stabilo is op zich verder echt wel netjes gemaakt.
Maar zelf zou ik hier nooit ingedekt schuim voor hebben gebruikt, nee...

 

Ik deze kist uit Belgie gehaald.... was van een oud mannetje...

 

dat van België wist ik... dat van het oude mannetje die er alleen maar boodschappen mee deed op de hoek, dat wist ik niet...

Geen zorgen Peter, ik ben er nog steeds hardstikke happy mee, en ik weet dat jij hem niet gebouwd hebt, en ik weet ook dat jij hier niks van kon weten...
En langzamerhand maken we hem gewoon weer helemaal netjes.
Kijk maar:

 

Mooi werk! T'is een dame op leeftijd, die mogen links en rechts ook wel wat imperfecties hebben.
Leuk dat ie langzaamaan weer helemaal fraai wordt!