Op verzoek van de baas wordt dit verhaal overgezet van het TFA Proathuus naar VV! Vrijdagavond, half 8. Bruno en ik vertrekken uit Amersfoort naar Hoek van Holland, om daar de tobbe naar Harwich te nemen. Nadat we halverwege een sein van een medeweggebruiker kregen, hebben we op een parkeerplaats een achterlichtje vervangen en konden zo geheel zichtbaar de reis vervolgen. Eenmaal aan boord was het een kwestie van in de bar een Irish Stout drinken, alvorens in slaap te vallen totdat we onmogelijk vroeg door het melodietje van 'Don't worry, be happy' uit de veren werden gejaagd. Het bleek dat een camper veel meer aandacht van de douane trekt dan een personenwagen, maar na die festiviteiten konden we op weg. Ik wist, uit vorige reizen, een uitstekende 'farm shop' waar je een prima veggie breakfast kon scoren, dus hebben we de vette hap op de tobbe maar langs ons heen laten gaan. Na pakweg 2,5 uur (vanwege de ontbijtstop) kwamen we op Old Warden aan, wat meteen een vertrouwd gevoel gaf. We parkeerden de camper vlak bij overige Nederlands/Duitse deelnemers, zodat de rest van het weekeinde de gezelligheid gewaarborgd was. Vanwege oude connecties met het Britse LB Stunt wereldje kregen we een 'camping permit' gratis, en konden we het veld verkennen. Bruno kon verbinding leggen met Britten die zijn 2.4 ghz knopjeszender konden waarderen, en ik ging op weg voor koopjes van kleine dieseltjes. Na de lunch begon de 'Rubber Bowden' wedstrijd, waarbij het de bedoeling is om met een rubber aangedreven sportmodel een vluchttijd van 30 seconden (45 seconden in rustig weer, maar het stond flink te tochten) te vliegen, waarbij zowel een vlucht korter dan wel langer dan deze tijd van je score af werd getrokken. Afijn, ik maakte met mijn Comet Sparkie een afstelvlucht van 34 seconden, maar in de wedstrijd was mijn beste tijd 22 seconden... Wel een praatje gemaakt met de redacteur van Aeromodeller, die ook een foto van mijn start heeft gemaakt, dus wie weet wordt ik nog eens beroemd! Na de rubber wedstrijd heb ik de Ebenezer Hawk uitgekozen om verder mee te vliegen. Het woei nog steeds stevig, en deze karikatuur tweedekkertjes hebben als voordeel dat ze slecht zweven! Ze zijn ook tamelijk onvoorspelbaar, zodat het niet meeviel om hem uit de hand te starten. Voor de zondag was er regen en wind voorspeld, maar dat viel ongelofelijk mee! In de ochtend was er geen of nauwelijks wind, zodat Bruno met zijn Piper met knopjeszender al vroeg op het veldje naast de camping kon gaan vliegen. Op Old Warden gelden de regels dat modelvliegen van 's avonds 5 tot 's morgens 10 verboden is, omdat dan grote vliegtuigen van het veld gebruik kunnen maken. Per slotte is het een actief vliegveld waar modelvliegers een paar keer per jaar getolereerd worden! Om klokke 10 stond ik, met naast mij een slap hangende windsok, op het VV deel van het veld, met mijn Bugaboo met Indian Mills 75. Omdat er geen wind stond, vloog de Bug het klassieke achtje (met motor aan bocht naar links, in zweef bocht naar rechts) boven mijn hoofd, wat de ploeg die het afscheidingslint tussen LB combat en VV aan het plaatsen was, de kreet ontlokte: Well done!'. Het gebrek aan wind nodigde uit tot een langere vlucht, dus werd er een beetje meer compressie gegeven, waarop de Bug op een paar tientallen meters van de heg landde. Achter die heg ligt de doorgaande weg met soms zwaar verkeer, dus dat is een no go area! Na de lunch in het museumrestaurant (de Engelsen frituren alles wat los en vast zit) was het de tijd voor de vergrote Poppet, ook weer met een Indian Mills 75. Dit model vliegt sneller van de Bugaboo en heeft wat meer vermogen nodig. De wind was inmiddels gedraaid, en was daarmee bijna dwars op de flightline komen te staan. Dat gaf de mogelijkheid om de Poppet, met precies de juiste motorloop van de Mills, zo laag over de hele flightline te laten cirkelen dat bijna iedereen moest bukken! Daarna dreigde allengs een zeer donkerblauwe wolkenpartij, zodat we het museum maar met een bezoek hebben vereerd. Beste lezer, als je maar een sikkepit interesse in historische vliegtuigen hebt, dan moet je de collectie die daar staat beslist eens komen bekijken. Zet het op je bucketlist! Ik was natuurlijk erg geïnteresseerd om detailfoto's te maken van de De Havilland 60 Cirrus Moth, om te zien of ik mijn model daarvan (met PAW 055) van meer details kan voorzien. Als ik het rotding tenminste goed in trim krijg! Afijn, na onze ogen uitgekeken te hebben was het tijd voor de terugreis. De rit naar Harwich ging zonder problemen, de Engelse douane was weer onder de indruk van de mooie camper en de tobbe zette ons de volgende morgen weer veilig op Nederlandse bodem af. Zodat we na een op een parkeerplaats genoten ontbijt weer om half elf in Amersfoort aankwamen.
Dat heb je, hè, als je dan wel de hele dag aan het vliegen bent, of op dieseltjesjacht.... Dit is dan ook Aeromodeller's Heaven. Het enige wat een beetje uit de toon viel was een groot, lawaaiig, prophangend geval dat af en toe boven de radiostrip, in dikke rookwolken gehuld, ogenschijnlijk ongecontroleerd heen en weer stuiterde. Terwijl daar toch prima mee te vliegen zou moeten zijn.... Maar afgezien daarvan was het een zalig relaxed weekend en doe het bij gelegenheid zo weer over....
Er zit niets anders op dan dat we een volgende keer met een hele TFA delegatie gaan en we bij toerbeurt elkaar op de plaat zetten....
