Opitec zaalvlieger

[Ernst Grundmann]

Heel veel sterkte Theo. Ik weet helaas van zeer dichtbij hoe gevaarlijk die vleesetende bacteriën kunnen zijn. Mijn neef is 11 januari j.l. op 36 jarige leeftijd overleden door die vleesetende bacteriën. Op donderdag ging hij naar de dokter omdat hij een klein wondje had dat een beetje ontstoken was. Op vrijdag belde hij de dokter en vertelde hem dat de medicijnen goed werkten en dat de ontsteking minder werd.
Op zondag stortte hij thuis in elkaar en bleek dat zijn hart was gestopt. Zijn vriendin probeerde hem de reanimeren terwijl ze op de ambulance wachtte. Dat leek gelukt maar in het ziekenhuis aangekomen bleek hij al hersendood te zijn.
Onderzoek wees uit dat vleesetende bacteriën al een groot deel van zijn lichaam "opgegeten" hadden. Daardoor was er zo veel giftig afval van die bacteriën in zijn bloed gekomen dat zijn hart het begeven had. Ook zijn nieren waren al aangetast. De reanimatie was achteraf gezien zinloos.
De dokter vertelde dat die bacteriën in het begin langzaam maar steeds sneller vermenigvuldigen. Als ze niet op tijd worden gestopt kunnen ze in slechts enkele uren dodelijk worden. Niet een paar dagen maar echt uren!

Gelukkig zijn ze er jouw op tijd bij geweest en heeft die operatie je leven gered. Nu moet je nog verder genezen en revalideren. Heel veel sterkte met alles wat je nog voor de boeg hebt.

 

[TC01]

Klopt, Ernst, ruim 40% van de lotgenoten haalt het niet. Er is mij heel duidelijk gemaakt dat ik heel veel geluk heb gehad. Een half uur later en ik was er waarschijnlijk niet meer geweest.
Ik werd op zondag ochtend om 5 uur wakker en voelde me niet goed, was misselijk en moest overgeven, daarnaast had ik koorts. In mijn ooghoek was een gevoelig plekje, meer niet. Om 7 uur was mijn gezicht rond het hele oog opgezwollen en heb ik de huisartsenpost gebeld ik kon daar om 9 uur terecht. Daar was nog niet echt duidelijk wat er aan de hand was, maar ik mocht door naar de eerste hulp en daar werd heel snel duidelijk dat het mis was. Vanaf daar mis ik ook grote stukken in de tijd en het gebeuren. Ik heb ze wel heel bewust meegemaakt, maar kan me die dingen niet meer herhinneren. Om 3 uur in de middag lag ik in Maastricht op de operatietafel. de chirurg die ik nog gezien had was verdrietig voor de operatie en gaf aan dat hij zijn best deed om het oog te behouden, dat was ook mijn enigste vraag op dat moment, naast het redden van mijn leven. Ik ben toen pas weer bewust wakker geworden op de dinsdag......
Ik heb wel van alle fases de nodige foto's gemaakt en ben bezig met alles op papier te verzamelen.

1 lotgenoot ken ik, dat is een dame. Zij werd in februari 2014 getroffen door de bacterie en mist gedeeltes van haar arm. Zij is nog steeds aan het tobben met de genezing, terwijl het bij mij nu allemaal heel snel en goed gaat. Van een andere persoon weet ik dat die in 2013 is getroffen en die is er nog erger aan toe dan mij. Hij heeft meer schade aan zijn hoofd en is nu pas met het drukmasker bezig terwijl ik dat al een tijdje gebruik. Wel zijn beiden iets ouder nog dan mij.......