stunthenk
PH-SAM
Zoals de trouwe lezertjes zich nog zullen herinneren, heb ik al twee keer eerder een poging gewaagd om een goed, elektrisch aangedreven basic carriermodel te bouwen. Helaas is zo ongeveer het enige wat goed gelukt is, de elektrische aandrijving! Vooral een verdienste van Bruno natuurlijk.
In het kort gezegd, beide eerdere modellen maakten vreemde schommelende rolbewegingen bij het langzaam vliegen. Nadat de Aquilon Zie voor het verslag hier https://www.modelbouwforum.nl/threads/project-carrier.246804/ gecrashed was, werd mijn volgende poging een Douglas Devastator ( zie: https://www.modelbouwforum.nl/threads/project-devastator.259620/ ) Ik meende dat een laagdekker met een vleugel met een dragend profiel meer lift zou geven zodat de vleugel bij het langzaam vliegen minder gemakkelijk zou overtrekken, en het model door de lage vleugel meer van de lijnen af zou kantelen, wat ook de rolbewegingen tegen zou moeten gaan, althans dat was de gedachte. Toen de Devastator ook bleek te rollen, konden de carrier-experts mij uitgebreid uitleggen wat er niet goed was aan het ontwerp!
1. De vleugel was te klein, daardoor de vleugelbelasting te groot. Bij basis carrier mag je tot 29 dm2 gaan, dus doe dat dan ook!
2. Het dragende profiel zal waarschijnlijk wel veel lift maken, maar wat we nodig hebben is WEERSTAND! Dus terug naar een dik symmetrisch profiel.
3. De romp was te kort, waardoor het model te gevoelig op het roer was. Weliswaar moet een carrier model gevoelig op het roer zijn, maar dat is om de 30 graden hoek bij de langzame vlucht goed aan te kunnen houden.
4. Het model moet licht zijn! Elke gram teveel zorgt dat het model minder langzaam kan vliegen.
Nadat ik dit allemaal op me in had laten werken, heb ik mijn licht maar eens bij Max opgestoken. De te kloppen man! En wat kun je beter doen dan tips te vragen bij je concurrent! Maar Max, behulpzaam als altijd, had daar geen problemen mee. Zijn advies: gebruik een vleugel die zoveel mogelijk lijkt op de vleugel van een combatmodel, en maak de romp zo licht mogelijk door een kernromp in het midden te maken, waar alles aan vast zit, en maak dan het profiel van de romp af met een plankje 3mm balsa. Superlicht!
Afijn, dat leek goede raad. Dan was het de vraag welk vliegtuig het moest worden. Geen leuk, interessant en apart vliegtuig meer, maar iets simpels. En ook hier was er een voorbeeld wat ik over kon nemen, de Wildcat van Jan!
Maar dan gebouwd zoals hierboven beschreven. Dus werd papier en potlood gepakt, en na wat geteken en gegum kwam ik tot dit.
Het lijkt nog wel een beetje op een Wildcat, maar is toch nogal SEMI schaal.... Let vooral op het grote kielvlak, ook een tip van Max. De details van de bevestiging van het onderstel en de vanghaak gaan nog uit van een romp die over het hele oppervlak is opgebouwd tot een dikte van 16 mm. De vleugel tekenen was een stuk eenvoudiger.
Dan maar aan de vleugel begonnen. Weinig ribben (gewicht!) van niet te zwaar 3mm balsa. Ik heb traditioneel een wortel- en een tiprib mal gemaakt, en daar een pakketje balsa ribben tussen gemaakt. Dat geeft altijd als probleem dat je de ribben om en om in de binnentste- en de buitenste vleugelhelft moet plaatsen, waarbij de dunnere exemplaren in de buitenvleugel gaan, en de vleugelhelften dus niet precies even groot worden; de buitenste wordt kleiner. Nu geeft dat assymetrische effect bij een lijnbestuurd model een gunstig effect op de lijntrek. Met een 6x10 achterlijst en 5x5 vuren hoofdliggers en voorlijst, zit zo'n vleugel vrij snel in elkaar.
Tuimelaar platform aan de onderkant:
En 1,5 mm indekking tussen de voorlijst en de hoofdliggers.
De draden voor het aansturen van de elektronica niet vergeten! De nylon tuimelaar ligt al klaar, rechts naast het speldenbakje. Achter tegen de hoofdliggers aan is 1,5 mm balsa met de nerf verticaal gelijmd, om meer stijfheid aan de vleugel te geven. Er is zo een D-ligger ontstaan.
In het kort gezegd, beide eerdere modellen maakten vreemde schommelende rolbewegingen bij het langzaam vliegen. Nadat de Aquilon Zie voor het verslag hier https://www.modelbouwforum.nl/threads/project-carrier.246804/ gecrashed was, werd mijn volgende poging een Douglas Devastator ( zie: https://www.modelbouwforum.nl/threads/project-devastator.259620/ ) Ik meende dat een laagdekker met een vleugel met een dragend profiel meer lift zou geven zodat de vleugel bij het langzaam vliegen minder gemakkelijk zou overtrekken, en het model door de lage vleugel meer van de lijnen af zou kantelen, wat ook de rolbewegingen tegen zou moeten gaan, althans dat was de gedachte. Toen de Devastator ook bleek te rollen, konden de carrier-experts mij uitgebreid uitleggen wat er niet goed was aan het ontwerp!
1. De vleugel was te klein, daardoor de vleugelbelasting te groot. Bij basis carrier mag je tot 29 dm2 gaan, dus doe dat dan ook!
2. Het dragende profiel zal waarschijnlijk wel veel lift maken, maar wat we nodig hebben is WEERSTAND! Dus terug naar een dik symmetrisch profiel.
3. De romp was te kort, waardoor het model te gevoelig op het roer was. Weliswaar moet een carrier model gevoelig op het roer zijn, maar dat is om de 30 graden hoek bij de langzame vlucht goed aan te kunnen houden.
4. Het model moet licht zijn! Elke gram teveel zorgt dat het model minder langzaam kan vliegen.
Nadat ik dit allemaal op me in had laten werken, heb ik mijn licht maar eens bij Max opgestoken. De te kloppen man! En wat kun je beter doen dan tips te vragen bij je concurrent! Maar Max, behulpzaam als altijd, had daar geen problemen mee. Zijn advies: gebruik een vleugel die zoveel mogelijk lijkt op de vleugel van een combatmodel, en maak de romp zo licht mogelijk door een kernromp in het midden te maken, waar alles aan vast zit, en maak dan het profiel van de romp af met een plankje 3mm balsa. Superlicht!
Afijn, dat leek goede raad. Dan was het de vraag welk vliegtuig het moest worden. Geen leuk, interessant en apart vliegtuig meer, maar iets simpels. En ook hier was er een voorbeeld wat ik over kon nemen, de Wildcat van Jan!
Maar dan gebouwd zoals hierboven beschreven. Dus werd papier en potlood gepakt, en na wat geteken en gegum kwam ik tot dit.
Het lijkt nog wel een beetje op een Wildcat, maar is toch nogal SEMI schaal.... Let vooral op het grote kielvlak, ook een tip van Max. De details van de bevestiging van het onderstel en de vanghaak gaan nog uit van een romp die over het hele oppervlak is opgebouwd tot een dikte van 16 mm. De vleugel tekenen was een stuk eenvoudiger.
Dan maar aan de vleugel begonnen. Weinig ribben (gewicht!) van niet te zwaar 3mm balsa. Ik heb traditioneel een wortel- en een tiprib mal gemaakt, en daar een pakketje balsa ribben tussen gemaakt. Dat geeft altijd als probleem dat je de ribben om en om in de binnentste- en de buitenste vleugelhelft moet plaatsen, waarbij de dunnere exemplaren in de buitenvleugel gaan, en de vleugelhelften dus niet precies even groot worden; de buitenste wordt kleiner. Nu geeft dat assymetrische effect bij een lijnbestuurd model een gunstig effect op de lijntrek. Met een 6x10 achterlijst en 5x5 vuren hoofdliggers en voorlijst, zit zo'n vleugel vrij snel in elkaar.
En 1,5 mm indekking tussen de voorlijst en de hoofdliggers.
De draden voor het aansturen van de elektronica niet vergeten! De nylon tuimelaar ligt al klaar, rechts naast het speldenbakje. Achter tegen de hoofdliggers aan is 1,5 mm balsa met de nerf verticaal gelijmd, om meer stijfheid aan de vleugel te geven. Er is zo een D-ligger ontstaan.
Laatst bewerkt:
