Iedereen goed thuis gekomen? Niet te erg verbrand? Het was heerlijk weer, maar op den duur wel érg warm. We hebben eerst de pitmancup over twee ronden vervlogen. Mee deden Bert en Sander van der Meij, Gerben Wassenaar, John Steffers, John Klok, Tom ten Brink en ikzelf mee. Thijs Klok, de zoon van John, deed hierbij wel mee als piloot. Zelf mocht ik als pitman 3e worden met 358 punten, 2e werd Tom met 383 punten en 1e werd Bert met 427 punten uit een maximum van 600. Van belang daarbij was dat Bert en Sander de laatste vlucht tegen elkaar moesten pitten, terwijl ze maar één model hadden, zodat Bert een model van John Klok leende en daar een geweldige 4 minuten mee vloog.
Daarna begonnen we nog aan de pilotencup. Bert deed daarbij niet mee (hij pitte wel voor Sander), maar Thijs wel , maar met algemene stemmen buiten mij geheel buiten mij (als wedstrijdleiding) om besloten dat we daarvoor maar één ronde zouden vliegen. Omdat het na afloop van die ronde volgens mij het heetste moment van de dag was heb ik daar mee ingestemd. 3e werd Gerben met194 punten, 2e werd John Steffers met 216 punten en 1e werd Thijs Klok door een geweldige vlucht van 259 seconden uit een maximum van 300. Het was goed te zien hoe hij vloog. Kleiner dan alle anderen moest hij met de handen hoog boven zijn hoofd inhalen, maar dat ging prima. Hij vloog met hetzelfde rode model waarmee Bert de pitmancup had gewonnen. Dat model vliegt strak en snel, dus ik denk dat er wel mensen geïnteresseerd zullen zijn naar een maatschets, John! En verzin maar alvast een leuke naam.
Verder zijn er velen achter dat een Record Trainer een leuk ontwerp is voor deze wedstrijd, maar dat Henk de Jong wel gelijk had toen hij stelde dat er een antwoord is op het lastige vliegen in de wind, namelijk de VT Air Racer. Ik hoorde dat de tekening al druk gekopieerd en verspreid word, dus volgend jaar zullen er wel meer Air Racers zijn, maar misschien ook wel kopieën van het model van John Klok.
Leuk was dat we een herintreder mochten verwelkomen, Klaas Tjassens, die met een model van John weer een vlucht heeft gemaakt wat prima ging. Verder dank aan hem omdat hij als tijdwaarnemer heeft gefungeerd en hetzelfde geldt voor Thijs Klok die tijd waarnam als hij niet moest vliegen, en voor Jan-Willem Roest, die in grote haast een Record Trainer had gebouwd die er geweldig uitzag in rood en geel. Begrijpelijkerwijs wilde hij nog niet mee vliegen in de wedstrijd, maar wel een proefvlucht maken. Mogelijk was de geweldig mooie prefab DMI-tank, een museumstukje op zich, misschien lek. De motor zoog belletjes aan door de slang, eigenlijk meer lucht dan brandstof, en was daarom lastig aan het lopen te houden en af te stellen. Toen dat eenmaal lukte bleek het model zeer lastig te vliegen door een zwaartepunt dat ongeveer halverwege de vleugel lag door wat zware staart (misschien door de mooie, maar daardoor misschien wat zware afwerking), en door de afwezigheid van het onderstel, eerlijk gezegd naar een advies van mij. Ik ben gewend van Record Trainers dat ze vrijwel naturel worden afgewerkt en mét onderstel (dat eigenlijk alleen buitelingen veroorzaakt en verder weinig nut lijkt te hebben) het zwaartepunt vaak nog voor de voorlijst ligt. Misschien is het voornaamste nut toch wel het zwaartepunt naar voren brengen …
Volgend jaar gaan we weer Record-cuppen.