Tamiya 1:16 RC Type 10 tank

Die hammerhead is wel een mooi systeem. Ziet er beter uit als dat van Tamiya. Ik zie wel ik heb nog veel na te speuren voordat ik iets ga kopen.

 

"Waar ik heel benieuwd naar ben is het feit of de IR-lamp van het battlesysteem (die zou ingebouwd moeten worden op de plaats van de schuttersrichtkijker) ook mee gaat met het gyro-stabilisatie-systeem. Dat zou wel moeten. Dat geeft uiteraard wel voordelen bij een IR-gevecht.." Ik heb niets met elektrotechniek, bouwde wel net een snelle i7 Skylake pc, maar mijn domme verstand zegt dat de ir lamp dan de zelfde kant op moet wijzen als de loop dus daarop bevestigd moet zijn. Ik zag al eerder foto's van ir battle systemen waarbij dat het geval is, als zag dat er redelijk plomp uit met storende bedrading. Anders zou er een processor in moeten zitten die feedback van het - aangesloten- stabilisatiesysteem over de hoogte en richtig van de loop verwerkt in de target data en dat zou dan niet voor 40 euro geleverd gaan worden in zo'n kleine en specifieke markt als 1:16 RC tank modelbouw.Maar laten we hopen dat ik ongelijk heb.
Ik kom net een beschrijving tegen van de Mako 2 IR Battle unit die Taigen en Hl naar de Tamiya standaard aanpast. Hierbij zijn 5 hits en 4 ghost hits om aan de Tamiya norm van 9 hits voor een destroyed heavy tank te komen. Hanteert jouw systeem ook 9 full hits (dus incl. ontploffings geluid bij iedere hit)?
3: Heavy Battle Tank – 9 lives, 9 second reload period, 80 shell magazine capacity, 18 sec repair time

Een KV2 met de bekende Taigen "R2D2" ir unit met 4 hit ir sensors en ir lamp op de loop.

 

Mooie inleiding op je bouw. Vind dat altijd wel fijn als iemand iets gaat bouwen waar ik totaal geen verstand van heb.

Zit er in die 'pijlpunten' nog een explosief?

Groet, Kees

 

Hoi Kees. Nee, geen explosief. Werking berust compleet op kinetische energie.
Even een simpele berekening:
Stel, zo'n APDSFS-"pijlpunt" weegt 2 kilo.
Heeft een snelheid van 2.500 m/sec.
Da's te vergelijken met de energie van een auto van 2.000 kilo die met een snelheid van 450 km/uur tegen je aan smakt.
Alleen is al die energie geconcentreerd op een oppervlakte van 2 vierkante centimeter.
Neem daarbij in ogenschouw dat de "pijlpunt" van tungsten of verarmd uranium is; Kei- en keihard materiaal, vele malen harder dan staal...

 

Neem aan dat die pijlpunt er voor bedoelt is om dor de bepansering heen te slaan, om vervolgens te versplinteren om intern zoveel mogelijk schade aan te richten?

 

De eerste uurtjes "werk" aan de Type 10 zitten er op.
De doos is groot en uiterst slim ingepakt. Nadeel hiervan is dat je het spul waarschijnlijk niet meer netjes in de doos terugkrijgt...

Daarom alle delen die nodig zijn voor een bepaalde bouwstap merken en verdelen in een assortimentsdoos. Dat werkt wel zo prettig:


Met de eerste bouwstap ga je meteen in het diepe: de vertragingsbak. Twee motoren, drie differentiëlen en een heleboel tandwielen, keramisch vet, ringen en lagers. De tekeningen zijn op zich duidelijk, maar pas op dat je de juiste tandwielen op de juiste plaats gebruikt! Ze lijken soms nogal op elkaar, maar hebben een verschillende steek. Gelukkig staat de letter-aanduiding ook op de tandwielen zelf.
Zo ziet hij er uit als de ene helft van de bak nog niet gemonteerd is:

En zo als hij dicht is met de motoren er in gemonteerd:

Het hele zwikje is dan stofdicht. Een behoorlijke verbetering met de (open) vertraging zoals hij vroeger in de Leopard1A4, de Gepard en de Königstiger zat.

Nu tijd voor een borrel; ik kan even geen tandwiel meer zien...

 

Hey Roel , ik heb gediend op als tankcommandant op een 155mm Houwitzer . Die 105jes noemden wij de pufferke's wat niet wegneemt dat zij ook venijnige klappen konden uitdelen .
Groetjes
Ronny

 

Na een kl*te weekend en begin van de week (onze hond is overleden nadat ze drie weken geleden kanker bleek te hebben) toch maar weer verder gegaan met de Type 10. De toprollers en de eerste 4 loopwielen. Alles mooi gelagerd met bronzen lagers, vastgezet met inbusboutjes en/of lijm.
Tamiya heeft het torsiestaafsysteem losgelaten. De loopwielen worden nu afgeveerd met een wat vreemdsoortige veer in de wielophanging. Voordeel daarvan is: meer ruimte (hoogte) in de aluminium onderbak van de tank.
MAAR... Blijf bijzonder goed kijken naar de bouwbeschrijving! Da's natuurlijk een waarheid als een koe met twee hoorns, maar ik heb mezelf betrapt op "half kijken en voor de rest op routine vertrouwen".
Wat was er aan de hand: de wielophanging van de loopwielen wordt met 4 bouten op de zijkanten vastgezet. Een vlugge blik op de beschrijving en ik zag een afbeelding van inbusbouten. Prima, 4 van die dingen gepakt, samen met twee lagers, een wielarm met wiel, torsieveer en zo'n lullig, rond vergrendelding wat je op een as moet klikken. Juist, een "E-clip" of "Circlip". De meeste aandacht ging uit naar het juist plaatsen van de veer. Die kan namelijk ook verkeerd-om geplaatst worden.
Veer op de juiste wijze in de ophanging, lager aan de buitenzijde geplaatst en de ophanging vastgeschroefd met 4 inbusboutjes. Vervolgens het binnenlager op de arm. So far, so good. Toen die E-clip, die aan de binnenzijde van de wielarm geknepen moet worden. Normaal valt zo'n ding in een groef, ja toch? Groef was nauwelijks meer te zien. Pielen, mopperen, lelijke woorden richting Japan, E-clip viel ook nog een keer op de grond onder tafel, dus bukken, E-clip vinden, te snel omhoog willen en tot de conclusie komen dat een eikenhouten tafel geen consideratie heeft met een snel omhoog komend achterhoofd. Meer lelijke woorden. Uiteindelijk (verstand komt ooit wel) de bouwbeschrijving maar eens heel kritisch gelezen en tot de conclusie gekomen dat zo'n wielophanging slecht met 1 inbusboutje vastzet en 3 kruiskopboutjes... Die inbusbout dient als bump-stop en voorkomt dat de swing-arm van het loopwiel doorslaat. Dus: 3 inbusboutjes los, vervangen door kruiskopjes, en o wonder... toen was de groef voor de E-clip plotseling wél te zien en kon ik het ding er vlot op klikken. Enfin, 2 uur en 4 wielophangingen later zit ik dit verhaal te tikken. Goeie therapie, zullen we maar zeggen...
Moraal van dit verhaal:


Wielophanging binnenzijde: goed te zien is de veer die de swingarm laat "swingen". Een beetje rare constructie, maar het werkt zo te zien wél.


Wielophanging buitenzijde: jawel, 3 kruiskopjes en één inbus...
Four down, six to go. Maar nu even niet.

 

Lool kleine onderdelen die onder de tafel vallen en opeens spoorloos blijken, laatst met de 1200 parts Su-100 nog erg van genoten - Not. Montage van het veersysteem, enfin mooi dat je er tijdig achter kwam, zo te zien zou de uitstekende inbusschroef beter achter de veerarm kunnen zitten ter verhoging van de detailgetrouwheid. Lijkt de veerwerking van dit systeem een beetje op het echte torsiestaaf systeem? Plotseling overleden hond, kort geleden was mijn 9 jr jonge kater opeens dood, erg triest zoiets, sterkte! RTFM als moraal, come again?! Ah ok read the fucking manual lol.

 

Ach betreft kleine onderdelen....
Deze worden altijd opgegeten door het tapijt monster......
En ik heb geen eens tapijt in mijn hobbykamer, ik bedoel maar.

Wat ik wel mooi vind is dat je de vering slapper of stugger kan stellen.
Aangezien mijn Type 10 leeg is, staat ze anders aardig hoog op z'n poten.

 

Hey Roel , jammer van je trouwe viervoeter . Ik heb altijd al honden gehad , labradors , en het doet telkens heel veel pijn als je zo'n goede vriend moet afgeven .
Ik heb nu een zwarte van acht jaar en een zwarte puppy van drie maanden , beleef je veel plezier mee en krijg je enorm veel vriendschap van .
Groetjes
Ronny

 

Zo... Alle aandrijf-, loop- en spanwielen op hun plaats, evenals de toprollers. Track er omheen en voorlopig kan het onderstel even rusten.

Motorblok en sprockets geplaatst:


Track er omheen (wat best nog wel wat "gepiel" was...)


Andere track:


Detail van de sprockets: Prima, die geleiderichels in het midden. Zal de wegligging ten goede komen.

Type 10 staat nu nog vrij hoog op de poten. Expres, want met alle elektronica en accu zal het beestje wat zwaarder worden. Waar ik heel benieuwd naar ben, is de mogelijkheid om de tracks te spannen.
Tamiya doet dat door de spanwiel-arm in een 6-hoekig gat in de romp te laten vallen. Mocht de track slapper worden, dan draai je de spanwielarm 60 graden naar voren, tot hij weer in het 6-hoekige gat valt. En als dat op een gegeven moment onvoldoende is, moet je de track breken en een schakel verwijderen.
Oké, het is beter dan het (drie keer waardeloze) spansysteem en de Königstiger, maar of dit een succes wordt...??? We gaan het zien!

 

Een paar uur knutselen verder en de geluidsbox zit in de romp. Mooi systeem met twee speakers en een bassbox eronder. Tevens de eerste elektronica: aansluiting van de motoren richting koepel (daar zit de accu in) en de doorverbinding van de speakers.

De romp zit hiermee dan ook vol. En dan te bedenken dat in mijn Köningstiger uit de jaren '80 niks geen geluid zat; de romp zat al helemaal vol met accu, regelaar, servo, vertraging en koepelrotatie. En nu zit van dit alles alleen de vertraging in de romp; de rest komt in de koepel. Hoezo miniaturisering?


Het eerste foutje van Tamiya gespot! Op de tekening voor het aansluiten van beide motoren stond dat de stuurmotor op de groene en gele draden van de elektronica in de geluidsbox aangesloten moest worden. Groen op groen, geel op geel. Helaas... aan elektronicazijde geen groene draad te vinden, alleen blauw. De rest van de kleuren klopte wel, dus was het niet zo'n probleem.
Note: Even later gezien dat op het "erratum"- vel dat in de doos zat, de kleuren gecorrigeerd zijn.

Nu verder met het maken van een aantal beugels op de tank, naar het voorbeeld van Arthur Hermans.

 

Hallo Roel,

Leuk bouwverslag van een mooie tank
Maar ga je hem demonteren voordat je hem in kleur spuit of plak je alles af??
Want ik zie op de foto's die je geplaatst hebt dat er nog geen verf is aangebracht.

 

Edwin: het onderstel wordt gedemonteerd voor het spuiten. Maar daar moet ook nog wat aan gebeuren, want zoals Arthur al aangaf in zijn verslag: de achter-onderzijde is nu nog maagdelijk aluminium. Wordt voorzien van een plaat ABS. De naven van de loop- en spanwielen zitten er nog niet op en de sprockets zijn ook nog maagdelijk...
De rest spuit ik in fasen, zodra een deel gereed is.

 

Ah ok, ik dacht ik vraag het even maar je hebt daar een plan voor.
Ik moest namelijk denken aan al het spuitwerk wat ik tijdens de bouw van mn supersherman had.

We blijven het verslag volgen.....

 

Ik had het moedige plan opgevat om, net als Arthur, alle opgegoten handgrepen en beugels er af te snijden en de tank vol te meubelen met messing beugels. Leuk ambitieus plan. Had als een malletje gemaakt, zowel voor de messing draad als voor het boren van de gaatjes, maar... na 2 uren priegelen, nieuwe, heel lelijke woorden uitvinden en bezigen, een blaar op m'n vinger (tussen de bekken van een platbektangetje gekomen) wederom nieuwe lelijke woorden en een bak koffie: Ik zie van die messing beugeltjes af. Het buigen ging op zich nog wel, maar het boren in het materiaal werd niet fraai, ondanks een 0,4mm boortje.
Bovendien: de mijne moet uiteindelijk het slagveld op, dus...
(Jaja, slap excuus, ik weet het...)

Nu weer even mijn ogen uitlijnen en calibreren. Om een of andere reden kijkt mijn linkeroog richting rechter neusvleugel en andersom.

 

Aha u kijkt met uwen linker oog in uwen rechter broekzak.
Shapoo

Mvg Roy

 

Ah, jammer.
Het resultaat van echte beugeltjes (als je het goed doet) is ook met schilderwerk te benaderen.

 

volgens mij dezelfde bak die in mijn leopard 2a6 zit.