Tamiya Suzuki Swift Super 1600 (chassis M-03M)

[Low_E]

Yoo de mannen,
Sinds mijn eerste wagen, de Tamiya Rising Storm, waarvan het bouwverslag elders staat op dit forum, waren al mijn wagens tweedehands geweest òf RTR kant en klaar. Het moge dus duidelijk zijn dat ik met smaak uitkeek naar een nieuwe bouwdoos.

Vriend/broer Bacardiboy had me met zijn verhalen warm gemaakt voor deelname aan de Belgische Tamiya Cup. Ik had in de loop der voorbije maanden ook al een onroad-wagen tweedehands gekocht. Het was een Tamiya TA05 die uitgebreid was met meerdere hop-ups, waardoor deze te vergelijken valt met de TA05R (zie review in de huidige editie van M-auto (nr. 22))
(Fantastich wagentje!)
Met deze wagen kan je in de Tamiya Cup echter enkel deelnemen tussen de ervaren rijders ... en zo zie ik mezelf nog helemaal niet. Alternatief was het aankopen van een TT01 waarmee dan wél in de beginnersklasse gereden kan worden ... maar dat zag ik niet zitten. Een auto kopen enkel en alleen voor deelname aan één competitie vond ik er wat over.
Ik ben ondertussen immers ook al de eigenaar van een 2WD Buggy, een 4WD buggy, een 2WD Monster Truck, een 1/18 M18Pro en dan nog eens de TA05.
Dat was stilletjes aan mééér dan genoeg of zoals ne goeie copain me regelmatig zegt: "Ge kunt maar met ééne tegelijk rijde!"

broer bacardiboy

Het enige alternatief dat ik nog wel zag zitten, was de aankoop van een Tamiya Swift. Er was immers sprake van een Swift-klasse voor de Tamiya-cup
én het is een goedkoop, leuk autootje én er was ook sprake van een swiftklasse voor de M-auto-cup.

De swift is een eenvoudig model, met voorwielaandrijving (dus eigenlijk wat alle doorsnee gezinsauto's van tegenwoordig hebben). 4WD is klassiek in competitiewagens, achteraangedreven 2WD komt ook vaak voor.

het M-03-chassis

Voorwielaandrijving kom je echter niet vaak tegen in RC-land, dus dat word een leuke uitdaging
Daarnaast heeft de wagen standaard niet zoveel tuningsopties, wat het dus een eenvoudige wagen maakt met één groot voordeel: de rijder zal het grootste verschil moeten gaan uitmaken.
[trompetgeschal, bombarderie ..] Het kaf zal van het koren gescheiden worden door dezer edelijke wagen [/trompetgeschal, bombarderie, ...]

lol

Afijn, van zodra maat Bacardiboy me vroeg of ik geen zin had om samen met hem deel te nemen aan de swiftklasse in deze beide wedstrijden, waarover ik dus zelf al aan het peinzen was ... was de kogel snel door de klepel van de klok in de kerk. :celebrate:
Zo gezegd zo gezegd.

We schreven ons snel in voor de eerste competitie: de M-auto-cup. We betaalden ook prompt om zeker te zijn van een plaatsje (de inschrijvingen liepen snel binnen, dixit Peter, Frans en Hugo) en gingen dan uitkijken naar de swift.
Aankopen in Hongkong was deze keer geen optie. Jammer want dat zou wellicht goedkoper uitgevallen zijn. We hadden immers een Belgisch aankoopbewijs nodig om te mogen deelnemen aan de Belgische Tamiya-cup.
Dan maar naar de local shop.

Terwijl ik druk bezig was met ernstig ziek te vallen tijdens een familie-uitstap in de Nederlandse Efteling, stapte Bacardiboy de winkel binnen, overhandigde een aantal van onze locale munteenheden aan de man achter de toonbank en mocht met veel plezier in ruil een Swift in ontvangst nemen. (Tamiya-kit 58368 voor de kommaneukers).
Het was tevens de laatste uit de voorraad en Bacardiboy bestelde dus koebloedig en zonder verpinken onmiddelijk een tweede exemplaar voor mij. Daarbij moest Bacardiboy wel terug een lading van onze locale munteenheden overdragen als voorschot.
OORAH, de deal was rond

Nu enkel nog wachten op de bestelde swift

.. wachten dus :|

.. eeeuh ? ... wachten?

... miljaar ........ wachten??? :bad-words:

Het wordt een uitgebreid verslag op deze manier. Ik ga het kort houden. De Tamiya Swift leek bijna overal uitverkocht te zijn én hij werd maar niet geleverd door Tamiya België. Ik heb wat rondgevraagd, rondgekeken, mogelijkheden besproken met Bacardiboy ... We hadden immers ook al een voorschot betaald.
De uiteindelijke oplossing ga ik hier niet uit de doeken doen ... maar ik heb er nu éne en ik ben er de voorbije dagen met veel plezier aan begonnen.

Echter, ik ga u, beste lezer, toch nog schandelijk op uw honger laten zitten. Neen, ik begin nog niet direct aan het bouwverslag.
Samen met Bacardiboy hadden we immers eerst ons huiswerk goed gemaakt. En daar moet ik het eerst nog even over hebben.
We hadden de bouwmanual van de M-03 gedownload en tevens die van de M-03R. De M-03R is immers het Hop-up-broertje van de M-versie.

• Tamiya-pagina waar je alle manuals kan vinden
• ダウンロード
  zelfde pagina, maar dan in het japans. Iets minder handig maar heeft nog meer up-to-date manuls. "ダウンロード" stands for "Download" trouwens (bedankt Babelfish)

In andere bewoordingen: de M-versie bevat het chassis, een ongespoten body, maar tevens ook een ESC en een motor. De R-versie had standaard een flinke boel hop-ups aan boord. Voor de nog-niet-kenners, een hop-up is een duurder maar beter vervangonderdeel. Meestal zijn deze onderdelen betrouwbaarder, sterker, bieden meer tuningsmogelijkheden en hebben heel vaak ook een duidelijk hogere bling-bling-factor.
Hey, we zijn immers kinderen van onze tijd, het oog wil ook wat
... en de portefeuille betaalt :nosmile:

 

[Low_E]

Door al dat bestudeer van de manuals, :teacher: van de M-auto-cup-reglementen, van de bestaande hop-up-mogelijkheden van dit chassis, ... konden Bacardiboy en ik vastleggen welke extra onderdelen we nog nodig zouden hebben.
We hebben dan in overleg beslist wat en waar we alles zouden aankopen.
Excuses voor lokale RC-handelaars maar we hebben ons hoofdzakelijk beholpen via internet. Goedkoop gaf de doorslag.
Zo kochten we een extra kit C-parts. Uit deze onderdelen worden de A-armen van de ophanging opgebouwd. Ingeval van braak hebben we zo tenminste één setje extra onderdelen achter de hand.
Daarnaast zochten en kochten we ook de andere set banden die toegelaten zou worden op de M-cup, extra velgen, nieuwe olie-schokdempers, een motor-mount, metalen servosteunen, metalen front Uprights, ...
Voor de M-auto-cup zijn de hop-ups beperkt én voor de Tamiya-cup zijn enkel originele Tamiya-Hop-Ups toegelaten dus de keuze werd hierdoor makkelijk beperkt. Onze portefeuille was er ons dankbaar voor. (Heeft ie me gisteren nog zelf gezegd, toen ik gisteren een brood ging kopen bij de bakker!)

Deze onderdelen druppelden ondertussen al binnen via de post.
Het wachten was dus enkel op die vermaledijde bestelling :evil:
Maar zoals hoger gezegd, daar vonden we een oplossing voor.

Aangezien de oliedempers de eerste waren die in mijn brievenbus vielen, kon ik daar alvast mijn tanden inzetten.
HERE WE GO

Dit was de verpakking. We hadden 4 kits besteld. Twee de man.

Op de achterzijde stond nog wat verder uitleg i.v.m. de keuze van de olie en de keuze van de demperringen

Aangezien het in ons geval om een wedstrijd-onroad-wagen gaat, besloot ik om setup en 3 en 4 te gebruiken.
Eerst maar eens één kit opengemaakt en alle materiaal klaargelegd.

Er wordt geen melding van gemaakt in de bijgeleverde manual, maar ik ben er zeker van dat dit meer goed gaat doen dan kwaad: het gebruik van GreenSlime. (Dit goedje leerde ik kennen bij het maken, onderhouden van mijn Buggy-shocks). Ik gebruik het dan ook graag en met ruime mate.
Op volgende foto, duidelijk aanwezig in een prettige vettige hoeveelheid

Vervolgens de eigenlijke pistons gebouwd ..

en na afwerking lagen er netjes 4 nette olieschokdempers op tafel.

Het viel me onmiddelijk op dat deze dempers niet bepaald kort waren. Ik had nog geen M-03-chassis in handen gehad maar wel al de shocks van mijn TA05 en deze shocks leken me zeker niet kleiner.
Rekening houdend met het feit dat er weinig tot geen setup-mogelijkheden bestaan qua tuning van de ophanging, had ik zo al in het snotje dat de trukendoos zal moeten bovengehaald worden om het M-03-chassis tot de toegelaten minimale bodemspeling van 3mm te brengen. Ik was er van overtuigd dat de wagen met deze shocks "hoog op de poten" zou staan ...
en dat is voor een tapijtparcours eerder een nadeel ... bedacht ik ...
met mijn luttele beginners-ervaring

OKAY, dan nu de swift zelf. YEAH.

Eerst maar eens de doos zelf, in alle glorie:

Hier dan de doos + alle reeds aanwezige Hop-Ups.
Ik ben van plan om alle Hop-ups direct in te bouwen in de wagen. De originele onderdelen die niet gebruikt worden, gaan dan in m'n spare-parts-doos als reserve. One can never know.

Een aandachtige kijker bemerkt links boven op voorgaande foto, de reeds gebouwde shocks ... én een doosje met extra TRF-schokdempers. Deze schokdempers werden per vergissing besteld. Ik hou ze echter bij (zou er makkelijk een koper voor kunnen vinden, denk ik) omdat ze weer eens nuttig extra zijn en wellicht kunnen dienen in de zoektocht naar de goede of betere setup.
Daarenboven passen ze ook prima op mijn TA05
... het bekende geval van twee vliegen onder één vel van de beer, inderdaad

Onderaan links op de foto: 3 stickpacks.
Mijn oorspronkelijke stickpacks had ik immers allemaal uit elkaar gehaald, na een maandje, en er side-packs van gesoldeerd. Ik was immers niet tevreden van de tamiya-stekkers die na verloop van tijd losser kwamen te zitten. Toen Bacardiboy tijdens een indoor-buggy-fun-wedstrijdje ook nog eens uitviel door een loslatende Tamiya-stekker was voor de mij de maat vol en sloeg ik aan het solderen.
In de swift passen echter geen andere packs dan stickpacks (D*MN) ... en dus zat er niets anders op dan speciaal voor deze wagen, nieuwe accu's aan te kopen.
Ik heb ook overwogen om mijn side-packs terug om te zetten naar stickpacks maar dat leek me ondoenbaar. Via solderen zou betekenen dat ik ze niet meer zou kunnen los krijgen en terugbouwen naar side-packs (Je kan geen dikke hete soldeerpunt netjes tussen twee accu-elementen wringen volgens mij). Een soort stick-verpakking waar je losse cellen kan insteken, ben ik nog niet tegengekomen (iemand???) en ik zag het mezelf nog niet direct bouwen ... al heb ik dit plan nog niet in de prullemend gegooid.

Dit betekent tevens dat ik mijn IB4200-packs meermaals ga moeten gebruiken per dag. Dat is te doen, als ze maar voldoende rust en afkoeling krijgen. Daarenboven heb ik gewoon niet het budget voor nog eens extra accu's én vind ik het een zotte kost voor één enkel wagen.

Voor de Tamiya-cup is dremelen wel toegelaten. Misschien dat ik later dan mijn wagen alsnog geschikt probeer te maken voor eenvoudige stickpacks ... of dat ik een stick-pack-elementen-houder uit mijn hoed tover. Mijn povere brein weigert broeierig op te geven.

Vandaag las ik dan ook nog dat er in de M-auto-cup telkens 3 kwalificaties zullen zijn en twee (en dus geen drie) finales. Dat betekent dat ik maar twee packs een tweede keer hoef te gebruiken.
"Kijk, alle beetjes helpen.", zei de mug, en ze deed een plasje in de zee.

Ok, genoeg geredeneerd.
Tijd om de doos open te maken:

Men herkent:
Stickervel, ongespoten body, zwarte plastic chassis-onderdelen, mabushi-motor, ESC, Foam-inserts voor de banden, velgen, banden, gele plastic onderdelen voor de spoiler, witte plastic tandwielen en diffbehuizing, onderdeelzakjes, manual (I know this one by heart )
Verder ook nog een prachtig houten tafel, vloer, delen van de stoelen ... maar deze zijn hier niet verder belangrijk.

Ok, boter bij de vis en alles klaarleggen. Goede voorbereiding is het halve werk.
Eerst en vooral de manual, die ik zoals hoger reeds gesteld, al meermaals vooraf doornam (en dan nog slaagde ik erin om fouten te maken, hetgeen dan weer bewijst dat ik geen ezel ben ... :rolling: )
Daarnaast de onderdelen en het werkmateriaal: een cutter, zijkniptangetje om alle onderdelen los te knippen, stukje schuurpapier om bramen weg te schuren, een goede kwaliteit-kruisschroevendraaier (Phillips) ... en nog wat spulletjes.
Ik gebruik ook altijd een (diep) bord en/of soepkommetje om onderdelen in te leggen. Dit vermijdt dat ze rondslingeren over de tafel. Daarnaast is het ook handig als je bijvoorbeeld bepaalde onderdelen al invette en even moet neerleggen. In het bord maak je verder niets vuil én da's makkelijk gepoetst achteraf.
Bijkomend voordeel is dat onderdelen makkelijk gespot en opgeraapt worden op de witte achtergrond van het porcelein.

Zoals bekend van tamiya, leveren ze ook onmiddelijk een zogenaamde "box-wrench" in de juiste maten, dus dat is erg handig. Ook zat er natuurlijk ook een tubetje vet bij dat volgens de manual meermaals gebruikt dient te worden.

Op de volgende foto kan je ook zien dat ik altijd een (oude) keukenhanddoek (voor de Nederlanders: een thee- of vaathanddoek?) als ondergrond leg. Dat voorkomt weer eens dat onderdelen wegrollen. Daar bovenop leg ik een placemat. Dat is wat steviger. In dit geval, bij deze wagen niet van toepassing, maar soms moet er al eens gesoldeerd worden en op deze manier voorkom ik beschadigingen aan de tafel. Ik zorg ervoor dat de soldeerbout ten alle tijde boven de placemat blijft. De placemat en zelfs de handdoek zijn stevig genoeg om druppend soldeersel op te vangen.
Zoals gezegd, in dit geval niet van toepassing ... maaaar je weet maar nooit. En voorkomen is beter dan genezen.

Twee foto's terug kan je tevens op tafel, naast het bordje, 4 witte plastic ringetjes zien liggen. De swift wordt voorzien van verschillende lagers voor de wielen. Voor de tandwielkast echter zijn enkel deze plastic "bearings" voorzien. Ik begrijp amper waarom ze hier het woord "bearing" durven te gebruiken. Die dingen doen zeker goed hun werk maar slijten zeer snel en zorgen tevens voor opmerkelijk veel vertraging.
Anders gesteld, vervang alle plastic bearings door lagers en je merkt een groooot verschil. Dat heb ik mogen vaststellen bij mijn vorige bouwmodel, de Rising Storm.
Gelukkig had ik thuis nog 4 lagers liggen die ik teveel bestelde voor mijn Rising Storm en ze waren perfect dezelfde maat (zeer waarschijnlijk gewoon een standaard-maat bij Tamiya).

Het enige wat ik nog verder dien te vervangen door lagertjes, alhoewel niet kritiek, zijn twee koperen busjes die gemonteerd werden in de tandwielen. Dat is iets voor later ... alhoewel ... als ik de manual goed bekijk dan moet het hele chassis uit elkaar om aan de tandwielkast te kunnen.
Dit is volgens mij het grootste nadeel van het M-03-chassis maar dat neem je er met liefde bij.

Tussen de onderdelen in het bordje, bespeur ik ook al de pinion en de bijbehorende vijsjes. Ik schroef onmiddelijk één van de vijsjes in de pinion, en schroef dit opzettelijk te diep. Hierdoor werk ik de schroefdraad al eens los + voorkom ik al zeker dat dit éne kleine vijsje verloren gaat (In het onderdeel-zakje steekt Tamiya standaard altijd a een tweede reserve-vijsje. 12 points for Tamiya!)

Standaard begin je bij een Tamiya-model altijd met de diffs, meen ik en dat is hier niet anders. Eerst maar eens het gepaste onderdeelzakje leeggeschud op tafel. Onderdeelzakje A wordt opengesneden en geleegd in het bord. Eerst eens rondneuzen zodat ik alle onderdelen herken. Er zitten verschillende vijsjes in die op elkaar lijken. Ik zorg ervoor dat ik de onderdelen uit elkaar herken, zodat ik niet de verkeerde vijs gebruik op de verkeerde plaats.
Als ik de sattelietwieltjes en kroonwieltjes bestudeer, merk ik dat er hier en daar randjes te bespeuren en voelen zijn.

Ik wil het allemaal goed doen. Ik ken mezelf. Anders gooi ik binnen de kortste keren heel het boeltje open om dit alsnog te doen ...
Of ik vervloek mezelf tijdens een wedstrijd, als de twijfel me besluipt en ik dit op het laatste nippertje allemaal nog eens wil nakijken. Beter weten dat het van in het begin helemaal juist is. Zeker als je weet dat om aan deze onderdelen te kunnen, later de diff moet open gegooid worden, .. en om aan de diff te kunnen moet heel het chassis uit elkaar.
Dus ... schuurpapier bovengehaald en alles, ALLES, ALLES nagekeken en elk, ELK onderdeeltje waar nodig bijgeschuurd.

Ok, nu herinner ik me ineens waarom ik zo'n bouwkit niet op een uurtje in elkaar flans. (Ik meen dat dat nochtans moet kunnen, ... maar dan alleen als je gewoon snel een rc-model op de straat wil rondsturen)

Alle onderdeeltjes gemonteerd en hier en daar voorzien van een druppeltje of kloddertje vet. Ik herinner me van m'n Rising Storm dat ik ooit m'n diffs en andere tandwielen opengooide om er het teveel aan vet uit te poetsen, en dat de wagen daarna veel soepelder liep. Nu dus spaarzaam met dat vet.
Daarnaast leerde ik dat bij 1/8e nitro buggies ook dergelijke tandwieldiffs gebruikt worden én dat daar de diff geregeld wordt door er verschillende diktes van olie in te gieten. Ik las zelfs eens ergens (nietwaar Peter ) van een kerel die in zijn diff lijm liet lopen om zo een spool te bekomen: een vaste as, omdat dat in die omstandigheden beter reed ...
Dit alles doet me bedenken dat het wellicht niet altijd ideaal is dat zo'n diff soepel loopt. Wie weet moet ik die later toch terug open doen om er een stroevere materie in te gooien in plaats van het dunne vet. We shall see, zei den stomme tegen den dove.

Op deze foto is de diff ge-assembleerd. Het valt me op dat
1. deze diff niet helemaal gesloten is (kan dus niet gevuld worden met dikke olie of zo)
2. het diff-deksel niet netjes in het midden zit
Nochtans heb ik het netjes gemonteerd, zelfs na meerdere pogingen ... 't Zal een fabricagefout zijn?

 

[Low_E]

Belangrijke opmerking: Bij onderzoek van de verschillende zwarte plastic onderdeelplaten, valt me op dat ze niet allemaal van hetzelfde materiaal gemaakt zijn. Alle onderdeelplaten zijn van een hard plastic gevormd, behalve dan de C-parts, die duidelijk van een soepelder plastic zijn. Dit zal wel opzettelijk gebeurd zijn. Uit de C-parts komen immers de onderdelen voor de A-armen van de ophanging. Deze zijn gediend met extra soepelheid. Harder betekent immers ook gemakkelijker breken.
Ik bedenk wel dat ik zal moeten oppassen als ik in deze onderdelen schroefjes zal moeten vastdraaien. Dan loop je het risisco van doldraaien.

Ok, lets begin met het chassis:

Eerst de onderdelen netjes losgeknipt met de zijkniptang. Je zou ze ook gewoon kunnen losstrekken van de onderdelenplaat maar af en toe beschadig je daarmee een onderdeel.
Ik ben vandaag effe maniakaal, 't moet juist zijn, dus elk onderdeel wordt netjes losgeknipt, daarna bijgesneden met de cutter of het mesje en daarna nog eens afgeschuurd.
Op de foto zie je al een vervanglager steken waar het diff gaat komen. Daarnaast de twee tandwielen die voor de overbrenging gaan zorgen van de motorbeweging naar de diff. Ook hier spaarzaam met het vet.
Vervolgens de accu-houders gemonteerd op beide chassishelften

... en daarna de twee helften op elkaar gemonteerd.

... en daarbij kwam ik wat moeilijkheden tegen. Niets onoverkomelijkst maar toch een tip waard.
Zoals hoger gesteld, zijn deze chassis-onderdelen uit hard plastic gevormd. Het is dan ook niet makkelijk om hier de eerste keer de vijsjes in te draaien. De schroefdraad moet zich vormen, of moet getrokken worden door het eerste schroefje dat er in gevezen wordt ... en dat gaat niet altijd makkelijk. Gelukkig zijn de Tamiya-vijsjes zeer stevig en trek je niet zomaar de phillipsgroef stuk, maar toch.
Ik heb daarvoor een truukje gebruikt. Ik wilde de draad eerst voortrekken of voortappen maar had niet het gepaste tap-materiaal daarvoor.
Dan maar zelf iets geknutseld.
Ik nam één van deze schroefjes, nam mijn dremel met een heel fijn slijpschijfje, veiligheidsbril op m'n snoet ... en sleep een dunne en liefst scherpe groef uit in het verlengde van het vijsje, doorheen de schroefdraad.
De veiligheidsbril is echt geen overbodige luxe. Als je zo fijn en juist wil slijpen, ga je er immers toch met je neus opzitten en een heet metaalsplinterje in je ogen valt niet zo mee.
Met die bril op, moet je bij manier van spreken, niet meer uitkijken en kan je slijpen waar en hoe je wil.

Opgelet! Klem het vijsje eerst ergens in vast. Het wordt immers erg heet bij het uitslijpen.
Probeer het in één rustige beweging te doen om de groef zo scherp mogelijk te houden.

Met dit vijsje kan je makkelijk de draad voortappen. Het gaat nog beter als je een heel klein beetje vet aan het vijsje doet.
Daarna het tap-vijsje terug losdraaien en de groef leeg maken waarin zich natuurlijk het losgetapte plastic opgestapeld heeft.
Ik geef toe, het kost extra tijd en moeite om eerst alle gaatjes voor te tappen maar het is een beloning als je daarna makkelijk kan monteren en demonteren.

Daarna begonnen met de voorste ophanging. Eerst de voorste A-armen in elkaar gestoken, opgebouwd uit twee delen (uit de C-parts, dus zacht plastic. Opgelet voor doldraaien schroefjes). Deze gemonteerd op het chassis. Daarna de "camber-links".
Op de bovenstaande foto kan je merken dat ik niet accuraat genoeg bezig was.
Links is het correcte stuk C7 gemonteerd, rechts echter C9. C9 is langer en bedoeld voor de achterophanging. Dat had ik echter op dit moment nog niet door.
Daarna is het tijd voor de uprights en haal ik mijn eerste hop-up-setje boven.

Zie je de bling-bling-factor?
Tamiya gebruikt bijna standaard een mooi blauw ge-anodiseerd aluminium voor de hop-ups. Tamiya-blue
Ik begin het ook al erg te smaken, dat blauw.

Op deze laatste foto kan je duidelijk zien dat ik rechts de verkeerde camberlink gebruikte. Op dit moment, viel mijn frank, rolde mijn euro, fladderde mijn dollar ... en dook ik de manual en de C-parts in om met een diepe zucht en "aaaaaaahja" het ontbrekende stukje te ontwaren.
Afijn, dat was snel hersteld + duidelijk geleerd dat er een verschil is tussen de voorste en achterste camberlinks.

Daarna assembleerde ik toch de oorspronkelijke Front Uprights. Dat was weinig meer dan het inschroeven van een ballconnector. Deze gemonteerde Front Uprights gaan dan ook bij in de spare-parts-doos, als reserve.

Het vield me daarbij op, trouwens goed zichtbaar op bovenstaande foto, dat de bevestiging voor de stuurlinks erg laag uitvalt. In alle geval lager dan bij de oorspronkelijke front Uprights. Het zou goed kunnen dat de stuurlinks hierdoor niet horizontaal gemonteerd kunnen worden, gezien het feit dat de servo bovenop het chassis gemonteerd zal worden. Misschien moet ik zelfs de Front Uprights omgekeerd monteren om dit beter te laten uitkomen? Afijn, een zorg voor later. Dat zie ik wel wanneer ik de servo monteer.

Het plaatsen van de motor sloeg ik even over. Da's voor later, nadat ik wat ge-experimenteerd had met het inlopen van de motor. Daarnaast is het toch de bedoeling dat er een andere motor in komt, zoals opgelegd in de M-auto-reglementen. Deze motor was besteld maar nog niet toegekomen. Geduld is een schone zaak.

Volgende stap: het achterste chassisgedeelte.
Dit was weinig meer dan het assembleren van de verschillende onderdelen, natuurlijk vooraf gegaan door het uitzoeken van de correcte vijsjes en het voortappen van de schroefdraad met mijn home-made-tap-vijs. (Yes, I mean bussiness!)

Next, het assembleren van de achterste A-armen. Weer eens uit het zachtere plastic ... doldraaien 8O 8O !

Hier bestaan ook metalen vervangonderdelen voor maar deze zijn niet toegelaten volgens het M-auto-reglement. Toch hebben Bacardiboy en ik ze al besteld voor gebruik tijdens de Tamiya-cup. We waren goed bezig met geld opmaken, dit kon er ook nog even bij.
(De portefeuille gaat nu even niet akkoord.)

De ophanging gemonteerd, met de correcte camberlinks .
Opgelet! Als je niet oplet en de Rear Uprights verkeerd monteert, als je ze links en rechts verwisselt, heeft je wagen na montage plots geen 2° Toe-in maar wel 2° Toe-out. Toe-out komt je stabiliteit niet ten goede

Achterste chassideel wordt vervolgens gemonteerd op het voorste. Eerst weer maar eens alle vijsjes voor getapt.

In de handleiding worden dan de schokdempers aangepakt. De originele dempers zijn heel eenvoudig. De eigenlijke demping gebeurt door een vijsje dat aan de binnenkant van een stukje rubber darm glijdt. De wrijving zorgt voor de dempende factor. Volgens de handleiding moet je binnenin wat vet smeren en het lijkt me best om dat maar met mate te doen. Hoe minder wrijving, hoe minder demping.

Opgelet!, de voorste dempers worden anders gemonteerd dan de achterste. Bij de achterste wordt ring C1 weggelaten waardoor deze dempers langer worden.
Daarom moet de rubber tube ook in 2 stukken van 10mm en twee stukken van 12mm gesneden worden. De stukken van 12mm gaan in de achterste dempers.
Ik had niet goed opgelet en de rubber tube in 4 gelijke stukken gesneden van 10mm. Gelukkig hanteer ik vaak het motto " te lang knippen kan je wegsnijden".
Met ander woorden, ik was ruim geweest bij het afsnijden en had ze allemaal te lang afgesneden met de bedoeling later op maat af te werken. Zo kon ik naderhand de schade beperken.

Ik heb natuurlijk al de gemonteerde olie-schokdempers maar ik assembleer deze dempers toch als reserve. Daarnaast kan ik dan ook eens kijken hoe lang de dempers eigenlijk moeten zijn voor dit M-03-chassis ... en ja hoor ...

... de originele dempers zijn duidelijk enkele mm korter dan de oliedempers. Komt daarbij nog dat de voorste dempers korter zijn dan de achterste. Dit heeft wellicht als doel om het chassis een beetje naar voor te laten "duiken"

schokdempers erop ... en dan moet enkel de voorste bumper er op.
Op de foto zie je het pre-tap-vijsje nog zitten.

Einde eerst deel.
't Was immers tijd om de kinderen op te halen op school

 

[potloodslijper]

Heel leuk en uitgebreid verslag! En met die accu's lukt het zoiezo wel hoor, met 3 accu's moet je 1 keer een kwalificatie en 1 finale rijden met een accu, tegen dan is hij al lang gekoeld, ik doe het met een eigen creatie: 2 PC-fans (12cm diameter) aan elkaar vastmaken met ty-wraps, en aan de buitenkanten lange vijzen van 9cm erdoor, kost: 10 euro.

 

[Pasqual]

Dat ziet er netjes uit.

Het rijden met de swift is in ieder geval veel fun.

 

[Low_E]

En op welke manier is dat rijgedrag anders dan een achteraangedreven 2WD?

Moet je andersremmen, bochten aansnijden, ...?

 

[l4rsie]

G-e-w-e-l-d-i-g bouwverslag. (lekker uitgebreid )
Ik wacht op het voglende deel

 

[mike-modelbouw14]

luek verslag
veel plezier in de suzuki klasse en veel succes

mvg mike

 

[MRCTMD]

Inderdaad Ludo, mooi. Nu nog resterende foto's hé zoals afgewerkt. Zag er mooi uit vond ik gisteren .

 

[Cenracer]

Enorm leuk verslag! De mijn is in bestelling, maar heb toch een paar vraagjes:

Je gebruikt een aantal blauwe hop ups van Tamiya.

Kan je me vertellen wat daarvan de bestelnummers van zijn bij Tamiya?

Alvast bedankt en ik kijk uit naar deel 2!

Alex

 

[Low_E]

...
Voor de M-auto-cup zijn de hop-ups beperkt én voor de Tamiya-cup zijn enkel originele Tamiya-Hop-Ups toegelaten dus de keuze werd hierdoor makkelijk beperkt.

De volgende tuningsdelen van de M-03R mogen op het M-03M en het M-03R chassis gebruikt worden.
TAM49441 M-03R Aluminium Front Upright (Blue)
TAM49443 M-03R Aluminium Servo Mount (Blue)
TAM49444 Aluminium Motor Cooling Mount

link naar betreffende reglement

Daarnaast monteerde ik ook nog deze dempers: TAM53155
en deze veren: TAM53333 Touring Car Tune Spring Set (Short)

deel 2 komt er binnenkort aan

 

[Cenracer]

Bedankt!


Hier kan ik wat mee enne ik kan niet wachten op deel 2 en je rijervaringen met de wagen!

Thankx!

Alex :lol: :lol:

 

[Low_E]

En dan nu het vervolg van mijn bouwervaringen.
Ondertussen is mijn swift al race-klaar, denk ik, dus er is nog heel wat gebeurd.
Gelukkig nam ik ondertussen nog een boel foto's en aan de hand daarvan kan ik zo'n beetje terug ophalen wat er allemaal langs de bouwwerk-tafel passeerde.

Foto's van de camera gehaald en op de pc gezet, de onscherpe foto's eruit gehaald, foto's herschaald naar een webvriendelijk formaat, uploaden naar mijn persoonlijke webspace, itunes opgestart en wat legale muziekjes op de achtergrond ... we zijn er klaar voor.

Zoals hoger te zien was in mijn laatste foto's, was de swift eigenlijk ver klaargeraakt.
Ik had wegens tijdsgebrek mijn werktafel leegegeruimd en voorlopig de werkzaamheden afgesloten. Toen ik enkele dagen later weer eens wat tijd had en alles netjes klaarlegde voor de verdere werkzaamheden, de manual terug raadpleegde, ... bleek ik zowat aan het einde gekomen te zijn.

Het eerst waar ik mijn tanden in wilde zetten, waren de veelbesproken wielen. Bacardiboy en ik hadden tijdens onze speurtocht naar swift-informatie al meermaals gehoord en gelezen dat de bandjes stevig verslijten op de voorwielen. Logisch ergens want die voorwielen moeten zowat "alles" doen: alle kracht leveren én sturen.
Verhalen zoals: "na 3 accu's finaal afgesleten" lieten ons zuchten. We waren begonnen met de swift omdat we dachten dat het een goedkoop beginnersproject zou zijn. Extreme bandenslijtage past niet in deze context. We wilden ook toch een beetje mee kunnen draaien op de M-auto-wintercup en wilden er niet zonder banden vallen. Hier lokaal swift-banden vinden (voor een goedkope prijs) was echter niet zo eenvoudig. We waren er dus nog niet goed uit welke banden we vooraf zouden bestellen om klaar te zijn voor de eerste race.
Afijn, voorlopig moesten we het dus doen met wat in de doos zat.

Deze bandjes monteren, was heel makkelijk. Niet dus zoals bij mijn Tamiya Rising Storm waar ik heel Tamiya verwenste bij mijn pogingen om die bandjes te monteren.

Het was tijd om te beginnen aan de electronica.
Ik heb eerst de electronica maar eens aan elkaar aangesloten, zonder de motor, maar mét accu. Dat had het voordeel dat de ontvanger en servo geactiveerd werden. Dat zorgt ervoor dat de servo zich richt naar de nul-stand. Daardoor kan je dan de servohevel netjes in het midden gaan monteren. Dat bespaart je later veel afstelwerk om je voorste wielen netjes vooruit te laten sturen.

stuurlinks

Op deze foto kan je vooraan de stuurlinks zien die bijgeleverd worden bij de Front Uprights-hopUpkit. Met de standaard stuurlinks kan het ook maar iets minder makkelijk. De standaard stuurlinks kan je immers niet bijstellen met behulp van een "turnbuckle wrench".

De Servo gemonteerd en dan gewoon even de electronica even "in" de wagen "gegooid"

"in": Normaal gezien wordt de Electronica (ontvanger en Electronic Speed Controller) bovenop het chassis vastgeplakt met dubbelzijdige tape (netjes bijgeleverd in de doos). Om het CG zo laag mogelijk te houden, bedacht ik dat het misschien geen slecht idee was om die in het chassis te steken. Achteraan was daar immers plaats voor.
Andere bedenking: de Swift zal met zijn FWD (Front Wheel Drive) zeker last hebben van een graag-uitbrekende-achterzijde. Extra gewicht achteraan kan helpen om de achterwielen wat meer grip te geven. Anderzijds zal gewicht dat helemaal achteraan zit er juist toe bijdragen dat de achterkant wat makkelijker wil uitzwieren... Tenzij je er een kilo lood in plakt ... :?
Ik ben daar voorlopig nog niet uit.

"gegooid": ik heb die electronica er op dit moment gewoon even ingelegd/geprutst zonder extra aanpassingen.

Robbe-zoon mét Swift-chassis

Swift-chassis mét Marie-indiaan

Je kan op deze foto's zien hoe het Swift-chassis hoog op zijn wielen staat. De swift heeft dus flink wat bodemspeling en kan dus zeker goed rond op de lokale parking. Daar gaan we wel wat moeten aan doen want dit si niet direct bevordelijk voor de wegligging. Ik zal heel waarschijnlijk de schokdempers wat "tunen" zodat de wagen lager komt te staan en een betere grip krijgt. Deze tuning maakt geen deel uit van het bouwverslag dus laat ik hier maar verder achterwege.

OPGELET!!
De op voorgaande foto getoonde knuffel is GEEN standaard Tamiya swifty-HopUp.
Ik begrijp u aller ontgoocheling maar het is knuffel Marie-Indiaan die ik van Seppe-zoon (1,5 jaar) kreeg in ruil voor een wielsleutel waarmee hij naarstig aan de slag ging om te sleutelen aan de op de grond gezette body. Geloof me, een blanco body is nog nooit zo intensief besleuteld geweest.
U merkt het, beste lezer, een Tamiya-kit bezorgt het HELE gezin dikke fun lol

Ook kan je zien hoe de bedrading naar de achterzijde verdwijnt. Ik plaatste de zwaardere ESC centraal in het holle achtergedeelte van het chassis. De ontvanger, een spektrum-model, die lichter weegt komt daar dan achter in de "staart".
Ander toevallig voordeel hiervan: de antennedraad van de ontvanger ligt zo maximaal verder van alle eventueel storende electronica en direct nabij de antenne-buis yeah!
Dikke smile op mijn face terwijl ik me dit realiseerde. :turn-l: Swift-building can be easy and fun.

Daarna maar eens een keertje rondgereden met het afgewerkte chassis. Het viel me direct op dat de voorwielen sterk last hebben van doorslippen op onze keukentegels, veel meer dan mijn andere wagens die op dezelfde plek hun eerste metertjes proefdraaiden.
Ik bedacht me ook dat ik die ingegooide electronica een beter plaatsje wilde geven zodat die geen last kon hebben van trillingen. Ik hoop verder ook dat de ESC geen last gaat krijgen van sterke warmteontwikkeling want op dit weggeborgen plekje kan die niet goed afkoelen.

De ESC moest ook eerst nog afgesteld worden. Dat is heel eenvoudig. Gewoon even alles aansluiten: ontvanger, ESC, stick-pack accu, motor.
Daarna even de Swift op een wagen-stand gezet zodat de wielen los staan van de grond. Vervolgens de zender aanzetten en daarna de schakelaar op de swift. Onmiddelijk begon de motor achteruit te draaien: de motor-bedrading was verkeerd aangesloten. Dit even verholpen door de connecties te verwisselen.
Opnieuw aangeschakeld en weer begon de motor te draaien.
De setup-procedure voor de standaard Tamiya-ESC (TEU-101BK) is vrij eenvoudig
!! Tijdens de setup (vanaf het eerste klikje op de setup-knop) schakelt de ESC automatisch de stroom naar de motor uit, zodat je geen last hebt van wild spinnende wielen. Om zeker te spelen, zetten we de auto los van de ondergrond zodat hij niet per ongeluk van de tafel kan razen. Elke klik wordt steeds "bevestigd" door een knipper van de setup-LED.):

• eerst de zender aanschakelen
• daarna de schakelaar op de swift, zodat alle swiftelectronica stroom krijgt en de ontvanger de signalen van de zender kan ontvangen
• de zender in neutrale instellingen zetten (als dat nog niet het geval is)
• één keer het setupknopje van de ESC indrukken, hierbij "leert" de ESC wat de nulstand is voor de motor
• op de zender de throtle volledig induwen of openzetten zodat "volgas" gegeven wordt en tegelijk een tweede keer de setup-knop indrukken op de ESC
• op de zender de rem-functie volledig induwen en een derde keer op de setup-knop van de ESC drukken. Hierdoor "leert" de ESC wat "volgas REVERSE" + "FULL-BRAKE" is.

De TEU-101BK heeft een Revers-functie en kan de wagen dus achteruit laten rijden maar tegelijk is dit ook de rem.
Dit zijn standaard-functies maar voor wie hiermee niet vertrouwd is, geef ik wat meer uitleg: (even ervan uitgaan dat je gebruik maakt van een stuurwiel-zender) als je de wagen laat rijden door throtle te geven en vervolgens de Brake induwt, zal de wagen afremmen. Los je nu de brake en drukt die vervolgens terug in, zal de ESC omschakelen naar Reverse en de motor laten achteruit draaien.

Op de M-auto-wintercup mogen we echter geen Reverse gebruiken (is meestal zo tijdens wedstrijden). Daarom kan je op de TEU-101BK deze reverse-functie uitschakelen.
Dit doe je door de swift-schakelaar uit te zetten. Daarna hou je de setup-knop van de ESC ingedrukt en schakelt de swift terug aan via de swiftschakelaar. Je laat de setup-knop onmiddelijk weer los (binnen de 3 seconden). Je kan dan de setup-LED even zien knipperen. Is dat drie keer, dan staat de Reverse-functie AAN, is dit maar twee keer dan staat de Reverse-functie uit.

Tot zover deze bouw-sessie en deel 2 van m'n bouwverslag.
Voor deze dag was het genoeg. De tafel moest immers ontruimd worden voor het familie-avondmaal

(deel 3 is alvast under construction)

 

[Low_E]

Er moest echt een derde deel komen want ik was zeker nog niet tevreden met de swift zoals die er nu bijstond. Onder andere de elektronica moest onder handen genomen worden en een beter plekske krijgen. Ook moest de body nog geschilderd worden en ik was een een paar koperen busjes vergeten te vervangen door kogellagers.

Alle materiaal maar klaargelegd en READY FOR STAGE 3

Om aan de lagers te kunnen moet zowat het hele chassis opengewerkt worden. Zoals ik al zei in deel 1, is dit een nadeel van dit type chassis. Maar ja, no pain, no gain :teacher:

Ik kon al direct beginnen met een truukje dat ik onlangs leerde van een ervaren rot: de Turnbuckle Wrench gebruiken om de links los te "wrikken.

Op dezelfde manier maak je makkelijk de shocks los

Bij het demonteren van de wielen bleef de zwarte plastic wielmeenemer binnenin het wiel zitten. Da's op zich geen enkel probleem maar dan loop je wel het risico dat de dwarspinnen uit de as vallen (bij deze demontage vielen er drie van de vier gewoon uit)

loszittende dwarspinnetjes

Op zich is dat niet erg, ... als je erop bedacht bent en werkt op een propere werktafel, maar het zal je maar overkomen als je net snel een wiel wil wisselen naast de baan. Tamiya is gelukkig zo wijs geweest om in de onderdeelzakjes alvast enkele reserve-dwarspinnen te steken.
Voorkomen is echter beter dan genezen, zegt de oude spreuk en daarom lijkt het me geen gek idee om de plastic wielmeenemers te vervangen (op termijn) door alu-Tamiya-wielmeenemers. Deze worden immers vastgezet met een boutje en zo blijft het dwarspinnetje netjes op zijn plaats.
Wat me ook was opgevallen bij de voorwielen is de grote speling. Ik heb alvast wat gepaste rondellekes (spacers of washers voor de nederlanders onder ons) klaargelegd die tussen de front-upright en de dwarspin komen en zo de speling fel verminderen.

locktite!

In dit stadium viel me ook op dat de bevestiging van de front upright door middel van boutjes een metaal-op-metaal-bevestiging was. Dit kan dus altijd losstrillen en kan ik bij hermontage best zekeren met wat blauwe locktite.

voor-ophanging gedemonteerd

chassis gedemonteerd

Om aan de lagers binnenin te komen, moest ik quasi alles demonteren zoals je kan zien op vorige foto. Het enige wat intact kon blijven, was het achterste chassis-gedeelte. Dat maak je los van het geheel door 4 vijzen los te draaien.

In dit stadium heb ik geprofiteerd dat alles los lag om de kogellagers onder handen te nemen. Alle lagers werden ontdaan van hun beschermschildjes en in remreiniger gelegd om te ontdoen van alle voorgemonteerde vet. Dat vet staat natuurlijk in voor de goede smering maar zorgt tegelijk voor wat extra wrijving. Vakidioten als we zijn, is dat natuurlijk niet goed genoeg en dus werden ze allemaal ontdaan van het aanwezige vet (naar het schijnt zijn er op dat gebied nog betere producten dat remreiniger-in-spuitbusvorm) en mét een druppeltje speciale lichte kogellager-olie, opnieuw gemonteerd.
Da's vlotter gezegd dan gedaan! Het was bij momenten een heel gepriegel om die beschermschildjes van de lagers te prutsen en al nog meer om ze er nadien terug op te krijgen. Bij de "sealed" kogellagers ging dat heel wat makkelijker. (bij deze, mentale nota: in het vervolg nog enkel maar sealed bearings aankopen!! )

kogellagers opengewerkt en in remreiniger gelegd

De "sealed" kogellagers kan je op onderstaande foto erkennen aan de blauwe kleur.

lagers mét lagerolie en ready to get installed again

tandwielkast volledig "belagerd"

Op bovenstaande foto kan je op nog de twee koperen busjes zien liggen die hun ontslag kregen. Die gaan bij de rest van de originele onderdelen. Die hou ik allemaal netjes bij, One can never know.

Coming up next .... de elektronica:

Op de volgende foto's kan je losgewerkte achterste deel van het chassis zien, netjes, nog zonder krasjes.
Zoals je ook kan zien is het binnenin niet helemaal "vlakjes". De elektronica kan er wel in maar kan je niet zomaar even vastplakken op de klassieke manier met dubbelzijdige plakband of tape.

rear chassis

hollow

... en dus mijn brein even gepijnigd ... en dit kwam er uit:

ex-kurk-vloertegels

Ik wilde met behulp van stukjes kurk een vloertje bouwen binnenin het chassis. Daarop zou ik de ESC en de ontvanger monteren. Echter niet met dubbelzijdige tape maar wel met velcro-strips.
Ik ben ondertussen immers eigenaar van verschillende RC-wagens en heb niet voor elke wagen een ontvanger. "Je kan ook maar met één wagen tegelijk rijden" las ik eens ergens
Vandaar dat ik ondertussen mijn ontvangers onderaan voorzag van een velcro-strip. Ik had kunnen ondervinden dat dit makkelijk was (om de ontvanger te verplaatsen van wgaen naar wagen) maar ook voldoende stevig én goed trillingen wegdempt.
Hier zou ik dus hetzelfde toepassen.
De ontvanger kan bovendien gemonteerd en gedemonteerd worden doorheen de opening bovenaan het chassis waardoor ik het achterste chassis-gedeelte niet eens moet losbouten. Met dubbelzijdige tape zou dat ondoenbaar geweest zijn of toch zeer moeilijk.

Ik voorzie u van enkele verduidelijkende foto's ...

eerste kurk

front chassis

Deze foto toont het voorste chassis-gedeelte. De ESC komt dus eigenlijk tussen de twee chassisgedeeltes in.
En dit is het resultaat:

first attempt


Dit leek te werken ... maar ik was vergeten dat de velcro eigenlijk ook nog wat mm toevoegd aan de hoogte. De elektronica kon er wel degelijk in, maar ik moest wringen en wurmen
en dat lijkt mij niet de beste manier.

te krappe fitting

.... (de bel gaat. the story will continue later )

 

[petter]

Gewoon lekker hobbiën dus! Ziet er allemaal netjes uit zover, ga zo door!!!

 

[Low_E]

oookee, deel twee van de derde bouwdag

Ik vertelde daarnet dat de ESC en ontvanger een beetje krap zaten.
Ik heb dan ook alle kurk wat bijgewerkt (laagjes kurk terug verwijderd), zodat alles lager uitviel en makkelijker kon gemonteerd worden. Dit gaf een veel beter resultaat en zo zal het blijven.
Zoals eerder ook weer gezegd, zit ik voorlopig nog maar één potentiële roetgooier ... en dat is de temperatuur van de ESC.
Alle elektronica zit netjes opgeborgen, tevens goed beschermd tegen inpacts (hey! Nog een voordeel )

Dan maar alle elektronica definitief zijn plaatsje gegeven en het chassi weer verder afgewerkt en gemonteerd. De bedrading werkte ik ook zoveel mogelijk weg om het geheel netjes te krijgen.

weggewerkte bedrading

Hierna moesten er enkel terug de banden op én moest de body afgewerkt worden.
Daarvoor wilde ik graag iets in hetzelfde kleurthema als mijn andere wagens.
Ik had al een eerste body-schilder-poging ondernomen voor mijn B4 en hetzelfde motief toegepast op mijn 1/10-touring wagen.

Body-motief On-road

Mijn lieve vrouwtje vond de kleurkeuze wel ok maar de vlammen wat té agressief. Na wat bedenken kwam ik op het volgende idee, hier toegepast op een 1/18-body:

body M18Pro

Omdat ik zelf eerder negatieve ervaringen had met de verf die ik in mijn lokale RC-shop in spuitbusvorm eerder kocht (snel afbladderen, ondanks nauwgezet voorbereidingswerk van de body), wilde ik eens wat deftig spuitwerk.
Bacardiboy kende een vriendelijke kerel die voor een schappelijk prijsje en met prima verf en airbrushmateriaal body's spuit: David Nieuwland.
(de kerel heeft ergens een webpagina over zijn kunstwerken )
Bacardiboy had er dan ook zijn eigen swift-body laten spuiten en we waren bijzonder enthousiast over het resultaat.
Ik heb David gecontacteerd en hij wilde zonder probleem ook mijn body een verfbeurt geven.
Ik heb de body eerst grondig ontvet en alle afplakwerk thuis afgewerkt zodat David daar geen werk meer zou aan hebben.

Jammer genoeg had ik echter niet het goede maskeermateriaal gebruikt.
Na de eerste verflaag, toen ik de maskers moest gaan weghalen, had ik een boel problemen om om ze te verwijderen. De maskeer-pakkertjes (voor het bolletjesmotief) scheurden en er bleven lijmresten zitten.
Pogingen om deze lijmresten weg te werken, zorgden er voor dat de verf dan weer aangetast werd ...
Afijn, ik was sterk teleurgesteld door het resultaat van het maskeerwerk..
Voor David nen DIKKE merci want zijn prima spuitwerk zorgt er tenminste voor dat de schade beperkt bleef. Volgende keer laat ik mijn body wellicht gewoon VOLLEDIG in zijn goeie handen over.

Het uiteindelijk resultaat werd eerst grondig door Seppe-zoon getest (throtle in 0%-stand )

en met veel kabaal goed bevonden.
En in verband met de verfvegen en vlekken ... ik moet maar snel genoeg rijden, dan valt dat niet op, wanneer mijn swift voorbij zoeft

Nog een laatste fotootje (met excuses voor de slechte kwaliteit):

...

Ik vrees trouwens dat er nog wel wat meer werk-episodes gaan volgen. Niet zozeer in dit bouwverslag want dat is eigenlijk zowat rond, maar eerder om laatste aanpassingen te doen. Bvb aan de schokdempers om de wagen te verlagen. Of aan de instellingen qua schokdemper-olie en of -pistons in verband met de demper-eigenschappen. Of aan de diff ...

Afijn, ik hoop dat je er als lezer wat aan hebt gehad
't Was in alle geval weer eens fun om een wagen in elkaar te kunnen steken.
Moet nog maar eens kunnen, maar dat zal niet voor binnenkort zijn.

Tot swifts

 

[Pasqual]

Hij ziet er af uit, kappie is leuk geworden lekker opvallend

Zondag de eerste wedstrijd in de M-auto cup is kijken hoeveel fun dat gaat worden met al die Swiftjes.

 

[jan bak]

Hay
Heel mooi bouwverslag Low E
Je bent er leuk mee bezig...goeie fotos en duidelijke beschrijvingen..

gr jan

 

[Low_E]

leuk mee bezig? Dat kan zeker kloppen
Ik beleef er genoeg plezier aan.
Maareu,... goeie foto's ... dat betwijfel ik. Ik geniet altijd van de haarscherpe foto's van Pasquals bouwverslagen
Ach, een mens roeit met de riemen die hij heeft, en een foto is altijd beter dan geen foto

 

[swatch]

Heb je de swift nu al verlaagd ? Hoe heb je dat gedaan, gaat het ook met de orginele schokdempers ? Ik heb gistere voor het eerst een swift zien rijden en op standaart hoogte gaat deze enorm hellen in de bochten , ten nadele van de weg ligging . Ikzelf ben aan het wachten op mn mini cooper maar aangezien het hetzelfde chasis heeft zal de wegligging ook wel hetzelfde zijn .
MVG