Telkens een stapje verder met mijn LB avontuur

3 laagjes spanlak en 2 laagjes ceta bever en ben best tevreden is leuk geworden.
Gelijk maar de Cox erop geschroefd om te kijken hoe dat eruit gaat zien.
Nu nog een tuimelaar printen en alles afmonteren.

 

Met redelijk wat wind is toch wel spannend maar ook leuk om te proberen, want wow de lijnen komen wel erg slap en slepen nog net niet over de grond.

Maakte eerder ook telkens de fout met de start niet voldoende met wind mee te beginnen met rijden, maar heb ik nu goed door.

Ook wat zijwaardstelling met 1 ringetje en flink wat tip lood , geen idee of dat teveel is maar werk dus okay.

Donderdagavond lekker twee vluchten gemaakt en eigenlijk niet draaierig geweest, weet niet wat ik nu beter doe maar gaat goed.

Geen loop gedurfd maar wel af en toe flink hoogte gegeven en dat is lastig want omhoog kijken geeft nog wel eens een dans pasje.

De Ringmaster doet het toch wel erg leuk als eerste model en lekker makkelijk met een electro aandrijving.

 

Misschien en trektest doen, en kijken,waneer ze knappen?..Uiteraard met en goede verbinding aan de uit einden, zoals Bruno zegt...Is nogall en kunst, om dat goed en mooi te doen...Moeten ik nog even aan werken. Jan Willem ging het ook flechten en verlijmen onder ander...zag er mooi uit..Ik miss hem nog steeds...Was echt en maatje..

 

Sorry dat ik je vraag toen over het hoofd zag. Alsnog een antwoord:
Daarom zijn de lijninhangpunten op een (goed) handvat dan ook afstelbaar. Gewoon een paar spaken met nippels voor dit doel kannibaliseren...
Een mm of 8 per kant is haalbaar en daarmee voldoende om bij neutraal hoogteroer je handvat in jouw gevoelsmatige neutraalpositie te zetten.
Dit handvat is van maple (ahorn), maar er zijn vele mogelijkheden.
Dit is mijn uitvoering van het principe dat Henk de Jong eens opduikelde uit een Aeromodeller, naar ik meen.

En als je er nog twee gaatjes bij boort kun je afstand tussen de lijnen aanpassen en
daarmee de gevoeligheid van de besturing.

Nou, die trekproef is toch wat minder willekeurig dan je denkt.
Voor bijv. F2B (kunstvlucht) is de trekkracht 10x het modelgewicht.
Mijn laatste kistje is ~1700 gram, dus er wordt getrokken met 170N (17kg ).
En dat ook nog eens met veel precisie en NIET met een grote klap....
De veerunster wordt met een verbindingskoordje en schuiflus mooi aan het handvat gehangen. Dusdanig dat de kracht gelijk over de lijnen wordt verdeeld!
De piloot pakt zijn model ter hoogte van de tuimelaar bij de romp en trekt dan zelf tot degene met de unster roept dat de vereiste waarde is bereikt.
Alles rustig en soepel, desondanks is het aan het begin van het seizoen toch altijd even schrikken hoeveel 17 kilo is....

 

Dus dit is gewoon staal Henk...? Galvaniseert?

 

Nee, dit zijn mijn oogjes.
Het is PAW Staystrate. 0,38 mm 3 draads verenstaal, vertind.

 

Dank je wel voor d eInfo! Ik wist niet, dat PAW ook lijnen verkoopt!! Weer wat geleerd!! Toch ff gaan neuzen op hun website!....

 

Ze zijn een haartje kwetsbaarder dan de 7 draads RVS, maar ik vind ze fijner vliegen.
Voornamelijk minder vering in de besturing.
Iets dat je bij lijnen van >21 m en een model van >1500 gram natuurlijk veel beter merkt.

 

Mijn manier van oogjes maken aan de RVS 7 draads kabeltjes , ik heb daar ook een simpel hulpstukje voor gemaakt om de kabels op te spannen , zie foto

De kabel 2x rond het messing ringetje , opgespannen met het klemstuk links en dan omwikkelen met dun koperdraad (komt van gestripte laskabel) , ongeveer 25 mm


Het kort stukje kabel terugplooien en terug omwikkelen met dezelfde koperdraad


Terug aan het oogje draai ik het begin en einde in elkaar en rond de omwikkeling , daarna lijm ik de koper omwikkeling met 30 min. epoxy , daar doe ik een drupje wonderolie in , van wijlen Sal (Salvatori Barille RIP) geleerd , zo zou de epoxy minder broos/hard worden , eenmaal de epoxy droog schuif ik er nog een krimpkous over , de ene rood voor up , de andere zwart voor down , om vergissingen te vermijden


Groeten Jef

 

Het ziet er prachting uit, maar....
Ik heb nogal een hekel aan die messing ringetjes (te klein gat & te dik) als je daar een F2B-formaat schaarconnector doorheen probeert te wurmen.
Want bij zo'n actie krijgt het omwikkelde gedeelte erg veel buiging te verduren.
Daar heb ik met mijn gevlochten oogjes geen last van....

 

Hallo Ton, is dat setje van de Record Trainer nog te koop? Ik heb daar zeker interesse in, heb daar afgelopen lb dag in Almere mee mogen vliegen en dat ging heel goed. Ben een starter met lb, groet Ronald

 

Ja tuurlijk kan dat ik heb getekend maar @janhein heeft gesneden, weet niet of hij dat nu ook wil of kan doen.
Anders vraag ik het RCE en wil dat helemaal niet lukken heb ik hier nog een setje die ik voor reserve heb.

 

Geweldig, ik zat al op outerzone te kijken naar de tekening maar ik kon daar eigenlijk ook niet echt de maten ontdekken. Waarschijnlijk is dat voor ervaren bouwers geen probleem maar ik merk dat ik daar toch nog weinig idee van heb. Dan is een soort van bouwpakket toch wel fijn. Als je weet wat de kosten zijn laat het mij aub weten dan kan ik dat overmaken. Alvast hartelijk dank voor de moeite!

 

Heb Janhein een bericht gestuurd om hier even hier te kijken en gevraagd naar een setje.

 

Krijg steeds meer het gevoel bij het afstellen van de ringmaster en het draaierig worden wordt ook al minder.
Prettig is wel dat met electro je kunt stoppen wanneer je wil en dus niet te ver gaat.
Al wat aan het stoeien met wat loopings en dat gaat prima, merk wel dat bij de uitkomst van de loop de ringmaster wat door wil gaan.
Lijkt ook dat het model wat naar binnen wil komen in de loop, mogelijk te zwaar of de lijnen teveel weerstand en te zwaar.
Maakt niet uit blijf lekker doorstoeien.

 

Beschrijf dat 'doorgaan' eens.
Naar binnen komen....
Klinkt als een motor die niet oppakt (in tweetakt gaat) ..... waardoor je in de klim zoveel snelheid verliest dat de lijntrek te weinig wordt.
Als je bovenwinds begint te klimmen, zodanig dat je 90 graden verder op 45 graden hoogte uitkomt en daar vandaan weer daalt waardoor je benedenwinds weer op ooghoogte uitkomt (een wingover, maar dan niet over het hoofd, maar door een punt op 45 graden hoogte), verlies je dan ook zoveel lijntrek?
Wat ook kan: te weinig tiplood. En anders misschien een verdraaiing in de vleugel of een niet goed uitgelijnd stabilo...
Ook lead outs die t.o.v. het zwaartepunt te ver naar achteren zitten geven vaak lijntrekverlies bij het sturen.
Wat ik inderdaad wel zie is dat kleine kistjes met veel te dikke en zware lijnen worden gevlogen.
Dan moet er zeker meer tiplood in.

 

Ja dat is een goeie, zie dat doorgaan als een soort van de looping als een soort van ei maken en het neergaande deel dus een doorzak effect geeft.
Moet de loop ook hoger beginnen omdat ik lager uitkom , resultaat kan dan zijn een lloop met plof-landing
Dat tweetakten doet tie altijd heb de naald van de brushless flink geknepen .
Heb flink wat tiplood dus zou niet verwachten dat daar de oorzaak ligt.
Denk dat je gelijk hebt in een gebrek aan power en dat het model teveel snelheid verliest.
Heb eerst flink wat up getrokken om een klim te proberen maar niet echt gemerkt dat ik trek op de lijn minder had, maar dat kan ook de onzekerheid zijn en een tikkeltje spanning
Aan de wind kan het niet liggen want het was nagenoeg windstil en had dat beetje wat er was in de rug.
De lead outs liggen aardig op lijn met het zwaartepunt dus dat zou niet direct een oorzaak kunnen zijn.
Te zware lijnen zou zeker kunnen.
Zou teveel tiplood ook een oorzaak kunnen zijn.

Wel leuk om uit te zoeken

Trouwens ook lastig een loop en omhoog kijken, want als ik niet uitkijk val ik nog achterover met het draaien van een loop.