Mijn weerstand tegen het polsbandje is gebaseerd op mijn tegenzin tegen betutteling en bureaucratie. Betutteling: ik mag als volwassen mens niet meer mijn eigen risico inschatting maken, dat wordt voor me gedaan, en nog eens met onjuiste argumenten. Bureaucratie: De CIAM is blijkbaar niet in staat om onderscheid te maken tussen F2C en F2D, wat contactsporten zijn en waardoor een piloot door toedoen van een ander zijn handvat los kan laten, en F2B waarbij je moederziel alleen in de cirkel staat en het gevaar van loslaten dus nihil is. Typisch bureaucratische houding: alles over één kam scheren. Als dit principe in het verkeer zou worden toegepast, moeten alle automobilisten een helm dragen, omdat dat voor motorrijders de veiligheid verhoogt.
Om in die trant verder te gaan: het dragen van een polsbandje staat qua veiligheidsvoorziening gelijk aan het dragen van een helm in bed....