Helemaal in het begin is onze woordenschat niet veel meer dan “dada en tata”en al vlug komt de tuut tuut en waf waf.
Toen ik op jonge leeftijd zat ik voor het raam op regenachtige zondagen de kentekens van voorbijrijdende auto;s op te schrijven. En elke keer als ik er weer een had genoteerd liet ik het vol trots aan mijn moeder zien. De kleur van de auto hoefde ik niet op te schrijven want ze waren allemaal zwart. Later kwam het besef van Mercedes, Volkswagen en Ford. Oké er reden toen ook Trabant, NSU en Wartburg. Maar dan had je het ook wel zo’n beetje gehad. Op de rest van de wagens stond geen merk en waren te herkennen aan de stank, met paarde en wagen reden respectievelijk de lorreboer, visboer, kolenboer en schillenboer door de straat. Makkelijk te herkennen en door hun odeur van veraf te besnuffelen. De openbaarvervoermaatschappijen heette in de omgeving van Den Haag HTM of de NS. Klaar.
Op school leerde je het alfabet en het aap noot mies en de tafels van een tot toen.
Op de tuinbouwschool leerde je de Fagus, en Betula en Forsythia en nog een paar plantjes, bomen en struiken.
En nu knallen de auto’s met 120 km/u door de straat, het kenteken is daardoor niet te lezen en de kleur niet te beschrijven anders dan een lichte of donkere kleur. De merken zijn zo talrijk en hebben allemaal een half alfabet op de kofferbakdeksel staan dat zolang als de kentekenplaat is.
De hand en paardenwagens zijn al vijftig jaar uit beeld en zijn vervangen door allerlei containers met wit, groen en bruinglas, er is een GFT, kleding, papier plastic verpakking container en je moet ook je chemisch afval op een plek in de stad afleveren.
Er zijn zoveel vervoersmaatschappijen met nog veel meer vervoerlijnen gekomen waar je eerst je suf moet zoeken waar mee je welke aansluiting kan maken dat het je zo af en toe ook duizelt.
Bij plantennamen komen er elke jaar duizenden bij en veranderen na wetenschappelijk onderzoek regelmatig van naam.
Vroege had de de KRO, de NCRV, de VARA en de VPRO. Dat hele zooitje kwam allemaal via HET televisiekanaal binnen en begon op 19.00 uur en sloot af op 22.30 uur.
En nu, als je er een beetje geld tegenaan smijt heb je 500 zenders van over de hele wereld.
Vroege stond je op de hoek van de staat in een rij te wachten als je even een telefoontje moest plegen naar Tante Jet als ze jarig was. Tante Jet had toen al een eigen thuistelefoon, hangend aan de de muur in de gang. Dat telefoonnummer was makkelijk met maar zes nummertje.
En daarvoor hadden alleen de notabelen in een dorp telefoon in huis. De doctor had nummer 1, de notaris, nummer twee, je landheer had nummer 3, de burgemeester had een geheim nummer, de slager had nummer 5 en het politiekantoor had nummer zes.
Ik heb nu in mijn werkmobiel ruim tweehonderd nummers staan.
Vroege had je een typemachine.
En tegenwoordig een Desktop, een Laptop een Ipod en een Ipad.
Met Word, Exel, Google, Photofun, Stellarium, Adobe en nog honderden zo niet duizenden programma’s .
Vroege had je als het meezat een wasmachine en een wringer. Een gasfornuis om een appeltaart in te bakken.
Je stond op zaterdag in de rij bij de slager, de kruidenier, de groenteboer, de Gruyter en de bakker en driekwart van de zaterdag was voorbij.
Als je er nu lang overdoet ben je in een uur in en uit AH en met de auto ben je in vijf minuten thuis.
Pak en pleur in je kar en pak en pleur en pak en pleur. Drie in de rij, kassa erbij.
Vroege had je of zeil of een kleed in de kamer. Keuze uit donkerbruin, bruin of lichtbruin.
Vroege had je gordijnen en vitrage voor het raam.
Tegenwoordig heb je vinyl, laminaat, 22000 soorten vaste vloerbedekking of tegels. Keramiektegel in op de keukenvloer, in duizend verschillende formaten.
Uit hoeveel merken auto’s kun je kiezen, met hoeveel soorten uitvoeringen. Op de snel weg mocht je zo hard als je brikkie reed. En tegenwoordig heb je om de kilometer een andere maximum snelheid.
Vroege, ging je naar Hoenderloo OF Beekbergen op vakantie.
Tegenwoordig kun je kiezen uit ruim 400 landen met 40 miljoen bestemmingen, rondreizen.
Vroege kon je kiezen uit 28 soorten hypotheek nadat ons was verteld dat de loonslaaf ook recht had op een koopwoning. Nu kun je kiezen uit een hypotheek en hoe je je restschuld af wil lossen.
Faillissement, ‘s morgens de Telegraaf rondbrengen en ‘s avonds reclameblaadjes en twee keer in de week een plaatselijk sufferdje of je laat de boel de boel en gaat aan een touwtje bungelen en je spring van 28 hoog van je balkontje.
Vroege las je in de krant dat de koning van Brunei overleden was terwijl zijn zoon op dat moment zijn 12’5 jarig ambtsjubileum vierde. En dat lazen wij dan weer 12’5 jaar later.
Als tegenwoordig Obama een scheet laat hoor je het knetteren en zie je het broekje bollen op dat moment dat hij het doet, We zijn alleen nog niet zover dat we hem ruiken.
Vroeger stond je uit je stoel op om de televisie uit te zetten om half elf en tegenwoordig zap je nog even langs lawaaizenders, blote tietenzenders, herhaling zenders of tekenfilmzenders tot je
‘s morgens gebroken uit je stoel stapt en er nog steeds tieten te zien zijn.
En zo kan ik nog wel een velletje of wat volschrijven wat er in die veertig of vijftig jaar allemaal is veranderd.
En dan mag ik als ouwe lul soms niet even nadenken met welk knopje op mijn autostuur de radio wat zachter zet. Even nadenken welk programma ik de wasmachine moet zetten voor mijn wollen truitje.
Het moeilijkste woord van vijftig jaar geleden was Supercalifragilisticexpialidocious maar dat was dan ook het enige moeilijke woord.
Tegenwoordige moeten we alles weten van moederborden, gigabites, app’s, pigsels. We moeten ons bezig houden met upp en downloaden. We komen met vijfduizend foto’s thuis van een vakantie van twee weken terwijl je vroeger 24 foto’s had en als je in de dierentuin was geweest soms wel 48 foto’s met de slurf van de olifant de nek van de zebra en je broertje hevig kotsend uit de draaimolen.
Maar nu staat je broertje zijn bek nog af te vegen en bij oma komt de foto al uit de printer rollen.
Mag ik dan even een halve seconde tijd krijgen om te bedenken wat jij bedoeld met Asynchronous JavaScript and XML dan leg ik je nog wel een keer uit als je tijd hebt tenminste wat Supercalifragilisticexpialidocious betekend.
Ik heb als vijftig / zestigjarig dat hele zwikkie langs zien komen met zo’n beetje eeuwig durende veranderingen. En ik had niet altijd de tijd om dat allemaal bij te houden.
Er moest tenslotte ook brood op de plank terecht komen. O, sorry dat begrijp jij weer niet “brood op de plank” een heel brood omdat er nog geen snijmachines waren. Jij haalt natuurlijk je brood bij de Mac.
ps dit ben ik dus niet ik kwam het tegen creditsZarathoestra
Toen ik op jonge leeftijd zat ik voor het raam op regenachtige zondagen de kentekens van voorbijrijdende auto;s op te schrijven. En elke keer als ik er weer een had genoteerd liet ik het vol trots aan mijn moeder zien. De kleur van de auto hoefde ik niet op te schrijven want ze waren allemaal zwart. Later kwam het besef van Mercedes, Volkswagen en Ford. Oké er reden toen ook Trabant, NSU en Wartburg. Maar dan had je het ook wel zo’n beetje gehad. Op de rest van de wagens stond geen merk en waren te herkennen aan de stank, met paarde en wagen reden respectievelijk de lorreboer, visboer, kolenboer en schillenboer door de straat. Makkelijk te herkennen en door hun odeur van veraf te besnuffelen. De openbaarvervoermaatschappijen heette in de omgeving van Den Haag HTM of de NS. Klaar.
Op school leerde je het alfabet en het aap noot mies en de tafels van een tot toen.
Op de tuinbouwschool leerde je de Fagus, en Betula en Forsythia en nog een paar plantjes, bomen en struiken.
En nu knallen de auto’s met 120 km/u door de straat, het kenteken is daardoor niet te lezen en de kleur niet te beschrijven anders dan een lichte of donkere kleur. De merken zijn zo talrijk en hebben allemaal een half alfabet op de kofferbakdeksel staan dat zolang als de kentekenplaat is.
De hand en paardenwagens zijn al vijftig jaar uit beeld en zijn vervangen door allerlei containers met wit, groen en bruinglas, er is een GFT, kleding, papier plastic verpakking container en je moet ook je chemisch afval op een plek in de stad afleveren.
Er zijn zoveel vervoersmaatschappijen met nog veel meer vervoerlijnen gekomen waar je eerst je suf moet zoeken waar mee je welke aansluiting kan maken dat het je zo af en toe ook duizelt.
Bij plantennamen komen er elke jaar duizenden bij en veranderen na wetenschappelijk onderzoek regelmatig van naam.
Vroege had de de KRO, de NCRV, de VARA en de VPRO. Dat hele zooitje kwam allemaal via HET televisiekanaal binnen en begon op 19.00 uur en sloot af op 22.30 uur.
En nu, als je er een beetje geld tegenaan smijt heb je 500 zenders van over de hele wereld.
Vroege stond je op de hoek van de staat in een rij te wachten als je even een telefoontje moest plegen naar Tante Jet als ze jarig was. Tante Jet had toen al een eigen thuistelefoon, hangend aan de de muur in de gang. Dat telefoonnummer was makkelijk met maar zes nummertje.
En daarvoor hadden alleen de notabelen in een dorp telefoon in huis. De doctor had nummer 1, de notaris, nummer twee, je landheer had nummer 3, de burgemeester had een geheim nummer, de slager had nummer 5 en het politiekantoor had nummer zes.
Ik heb nu in mijn werkmobiel ruim tweehonderd nummers staan.
Vroege had je een typemachine.
En tegenwoordig een Desktop, een Laptop een Ipod en een Ipad.
Met Word, Exel, Google, Photofun, Stellarium, Adobe en nog honderden zo niet duizenden programma’s .
Vroege had je als het meezat een wasmachine en een wringer. Een gasfornuis om een appeltaart in te bakken.
Je stond op zaterdag in de rij bij de slager, de kruidenier, de groenteboer, de Gruyter en de bakker en driekwart van de zaterdag was voorbij.
Als je er nu lang overdoet ben je in een uur in en uit AH en met de auto ben je in vijf minuten thuis.
Pak en pleur in je kar en pak en pleur en pak en pleur. Drie in de rij, kassa erbij.
Vroege had je of zeil of een kleed in de kamer. Keuze uit donkerbruin, bruin of lichtbruin.
Vroege had je gordijnen en vitrage voor het raam.
Tegenwoordig heb je vinyl, laminaat, 22000 soorten vaste vloerbedekking of tegels. Keramiektegel in op de keukenvloer, in duizend verschillende formaten.
Uit hoeveel merken auto’s kun je kiezen, met hoeveel soorten uitvoeringen. Op de snel weg mocht je zo hard als je brikkie reed. En tegenwoordig heb je om de kilometer een andere maximum snelheid.
Vroege, ging je naar Hoenderloo OF Beekbergen op vakantie.
Tegenwoordig kun je kiezen uit ruim 400 landen met 40 miljoen bestemmingen, rondreizen.
Vroege kon je kiezen uit 28 soorten hypotheek nadat ons was verteld dat de loonslaaf ook recht had op een koopwoning. Nu kun je kiezen uit een hypotheek en hoe je je restschuld af wil lossen.
Faillissement, ‘s morgens de Telegraaf rondbrengen en ‘s avonds reclameblaadjes en twee keer in de week een plaatselijk sufferdje of je laat de boel de boel en gaat aan een touwtje bungelen en je spring van 28 hoog van je balkontje.
Vroege las je in de krant dat de koning van Brunei overleden was terwijl zijn zoon op dat moment zijn 12’5 jarig ambtsjubileum vierde. En dat lazen wij dan weer 12’5 jaar later.
Als tegenwoordig Obama een scheet laat hoor je het knetteren en zie je het broekje bollen op dat moment dat hij het doet, We zijn alleen nog niet zover dat we hem ruiken.
Vroeger stond je uit je stoel op om de televisie uit te zetten om half elf en tegenwoordig zap je nog even langs lawaaizenders, blote tietenzenders, herhaling zenders of tekenfilmzenders tot je
‘s morgens gebroken uit je stoel stapt en er nog steeds tieten te zien zijn.
En zo kan ik nog wel een velletje of wat volschrijven wat er in die veertig of vijftig jaar allemaal is veranderd.
En dan mag ik als ouwe lul soms niet even nadenken met welk knopje op mijn autostuur de radio wat zachter zet. Even nadenken welk programma ik de wasmachine moet zetten voor mijn wollen truitje.
Het moeilijkste woord van vijftig jaar geleden was Supercalifragilisticexpialidocious maar dat was dan ook het enige moeilijke woord.
Tegenwoordige moeten we alles weten van moederborden, gigabites, app’s, pigsels. We moeten ons bezig houden met upp en downloaden. We komen met vijfduizend foto’s thuis van een vakantie van twee weken terwijl je vroeger 24 foto’s had en als je in de dierentuin was geweest soms wel 48 foto’s met de slurf van de olifant de nek van de zebra en je broertje hevig kotsend uit de draaimolen.
Maar nu staat je broertje zijn bek nog af te vegen en bij oma komt de foto al uit de printer rollen.
Mag ik dan even een halve seconde tijd krijgen om te bedenken wat jij bedoeld met Asynchronous JavaScript and XML dan leg ik je nog wel een keer uit als je tijd hebt tenminste wat Supercalifragilisticexpialidocious betekend.
Ik heb als vijftig / zestigjarig dat hele zwikkie langs zien komen met zo’n beetje eeuwig durende veranderingen. En ik had niet altijd de tijd om dat allemaal bij te houden.
Er moest tenslotte ook brood op de plank terecht komen. O, sorry dat begrijp jij weer niet “brood op de plank” een heel brood omdat er nog geen snijmachines waren. Jij haalt natuurlijk je brood bij de Mac.
ps dit ben ik dus niet ik kwam het tegen creditsZarathoestra
