Van een Simprop Contest vaarregelaar naar een restauratie van een Theodor Heuss

Sow! 1x stoer ankertje
Oogje zetten... dat was effe kliederen...
met richten... borstel en waterproof schuurlat... beetje glans terug...
Voorlopig alles met CA gehecht.

Nu de nis verder aanbrengen... en de doorvoer naar boven... aan dek...
Dat is ook weer zo een leuke...

‘Nimmer klaar... tot aan de vaar...’

 

Toppie bas super anker geworden
Grt peter

 

Bas, Is de diameter van het kluisgat groot genoeg? Lief ankertje geworden! Gr. Klaas.

 

Wel de grootte en hoek is nu even afstemmen. De schacht moet nog iets verder geklapt kunnen worden. Of ik daarbij de wettelijke norm van Verkeer en Waterstaat overschrijdt weet ik nog niet....
Het moet een beetje naar elkaar toe worden gewerkt.
Ik had nog een lengte aluminium buis met 6 mm diameter...


Hieronder een plaatje van de verkenningen... vers van de pers...







Aftasten, maar zal iets moeten smokkelen...

Gr Bas

 

Ziet er goed uit bas, maar kan je de alu buis niet kantelen in een andere hoek?
Grt peter.

 

Ja... de buis moet iet zakken. Gaatje lager.
Ook de maximale slag die de schacht mag maken moet ik nog even vergelijken...

Ik heb nog een tweede nis gemaakt. Daar maak ik een sleuf in. Dan kan ik de stand aftekenen die beter past. Aan dek kan ik de positie lastiger veranderen. Tekening er nog even bij.

Net even getest... en komt het al beter uit. Heb de schacht nog iets tunen in de uitslag... en hoppa... het past als gegoten... kan de nis in gestukadoord worden. Mooi zo!

 

Ankertje nogmaals... nu prima...
Andere kant op geklaps als een stijve hark... maar is toch een disfunctioneel geval...







...Nis repareren en inbouwen...
Tot zovers...

Gr Bas

 

On the fly... de nis is gefixt...
algoed... zaak past nu keurig... kan weer verder...
Nu de boel gericht zien te krijgen op de scheepshuid.
Daarvoor 2 balsa spalken. Deze worden getackt met druppen CA tijdens het harden van de eerste hoeveelheid 30 minuten epoxyplamuur. Dotje versneller er op, maakt de lijm broos...
Naderhand weg te raderen met mesjes allerhande...


Eens kijken of deze grappenmakerij ook nu weer lukt...




Tot later!
Gr Bas

 

De hoek waaronder het zaakje kwam te staan was listig.
Het staat nu min of meer onder de hoek als van de Graupner tekening en de DGzRS werftekening.
Doordat de boeg van het echte schip bijzonder scherp is, die van de kit dom lomp en stomp is,
wordt schaal beleving een beetje nader tot bloemschikken... tsja...

Het anker sluit aan, maar het nisje had best een paar graad rechtsom gemogen.
Passen doet het goed genoeg, een kniesoor die er epistel aan wijdt... zoals ik... hummm.

Definitief volgegoten, 30 minuten epoxy, glasbollen en bindmiddel, en zo met boot op de kant, op schoot 30 minuten apathisch TV staren met grootste ogen van ongeloof. Dan knipperen... klaar en weer door...

De volgende ‘giet’ wordt echt op plamuur dikte... De nis is door de tijdelijke betengeling mooi vlak op de huid komen te zitten.


‘Niks mis, met epoxyfris’




Binnen in de romp geen stalactieten of sinkholes... Mooi!
De koker is nog vrij bewegelijk om te bewerken. Evenzo mooi!



Door met afwerken...
Voor wat het waard is!
Gr Bas

 

Je maakt er wel werk van Bas. Even een dag niet gekeken en bijna klaar! Gr. Klaas

 

Haha... was dat maar waar Klaas...nog een hoop gedoe...
maar wel met veel plezier...
kan niet wachten tot de kleur er weer op mag!

 

Kijk maar uit dat hij dan niet aan je vingers blijft plakken. Juiste moment kiezen, anders staat hij (nee zij natuurlijk) een maand uit te harden. Hier nog even het scharnier van mijn ankertje aangepast. Wel makkelijk zo'n demonteerbaar ding. Kom je aan dek nog een beetje uit met het kluisgat, of wordt dat ook weer chirurgisch werk? Met die boot op schoot mooi even de binnenkant van je oogleden kunnen bekijken zeker? Gr. Klaas.

 

Aan dek komt het uit waar het moet volgens Graupnertekening...
Keurig gericht... even een oud printje erbij... nee is helemaal okay...

Ben linkshandig... rechts ook... maar het was dus belly to belly...
Hmmm... dacht ik... nog een putje waar wat plamuur langs mag...

Maar al dat hekwerk is kwetsbaar... en kan niet op geleund worden...
Het is wel een slechte surrogaat teckel... zucht...

 

Och Bas toch?

Willum

 

Maar zo zachtjesaan krijg je er wel een speciale band mee. Althans zo vergaat het mij. Boot met een verhaal. Kan je eigenwijze teckel niet vervangen natuurlijk. Het blijft in dat geval bij herinneringen. En ik neem maar aan dat voor jullie dat daar een hoop goede bij zitten. Gr. Klaas.

 

Zit net nog eens in de ankernis te kijken. Kijk eens hoe het anker zich klem trekt als je een ringetje om de kluispijp zet. Als het goed is komt de rand van het kruis onder de ring en dwingt de vloeien tegen de achterkant van de nis. Zit het mooi opgesloten en rammelt het niet bij varen door het ijs. Er komt weer wat nachtvorst aan! Kijk maar wat mijn onzin waard is. Gr. Klaas.

 

Tot nu toe is het een doordrukanker... dat je moet aanleunen... het zet zich vast wel vast met iets aantrekken... haha...
Komt het niet goed wordt ik ‘ankerkluizenaar met eenzame opsluiting in bouwhok’ ...

 

Klaas... de benedictijnerankerkluiskloostergang...
Alleen in het Duits is het mogelijk langere woorden te verzinnen...
Ankerkluis komt prachtig uit, en het buisje heeft iets doorsteek in de nis.




Nu plamuren en vlakken... de buis verlijmen en afwerken.
Dan weer terug naar hetafbouwen van de accu-steun.
De inzetpanelen van de helling in de eerste verdunde laklaag zetten, en moffelen op 50 graad.

Gr Bas

 

prachtig, en het is niet eens afgewerkt

 

Kein Problem, mein Herr!
Wat dacht u van:
Reichseisenbahnschienenhinundherschieber?
(wisselwachter van voor 1945)
Of
Zückerbonnbonnmitholzangriff?
(In Nederland noemen we dat een lolly)