Vleugel beplanken

Voor een vleugel uit styro die ik moet beplanken zit ik een beetje met een vraag. Normaal verlijm ik het balsa een de styro met gewone PU lijm. Nu moet er tussen de beplanking en de kern een stuk carbonmat gelegd worden om de krachten wat meer te verdelen. Normaal zou ik zeggen de carbon impregneren met epoxy en dan zou ook de beplanking omdat de epoxy vloeibaarder is dan de PU lijm. Echter de epoxy heeft niet het schuimend/vullend effect als de PU.
Welk zou het beste zijn, de PU verdunnen of de epoxy iets dikker maken met microbaloons?
Iemand hier ervaring mee?

Ben
 
Ik heb heel veel styro vleugels beplankt met balsa en 25-grams glas ertussen.
Ik gebruikte de glasmat eigenlijk alleen als drager voor de epoxy. Door de glasmat op een (heel) gladde ondergrond met onverdunde epoxy te impregneren en daarna met een oude betaalkaart iod weer van zoveel mogelijk epoxy te verlossen heb je een mooie en voldoende laag epoxy over.
Dat matje op de kern, waar in mijn geval de ligger in was voorbewerkt dan de balsa huid erop en dan in de vacuüm zak. Dit plaats je tussen de kernen om tijdens het uitharden de juiste vorm erin te houden.

Met epoxy is de vacuüm zak echt noodzakelijk om voldoende egale aandrukkracht te krijgen. Gebruik ~ 0.3 à 0.4 bar onderdruk bij piepschuim. bij hardere schuimen mag je verder gaan tot ~ 0.7 bar onderdruk (o.3 absoluut)

Wanneer je er carbon tussen doet kan je vergelijkbaar te werk gaan. Je kunt de carbon na het goed impregneren weer vrij ver droog rollen met keukenpapier. Schrapen met een betaalkaart is in combinatie met de hele dunne vezels van carbon niet zo'n goed idee.
Ook met carbon en net voldoende epoxy is vacuüm weer essentieel, alleen persen tussen de kernen werkt echt niet, hoe goed je ook persen kan.

Rick
 
Interessante vraag. In het verleden wel eens iets over gelezen in de Duitse modelbladen. Dat wordt dan uitgebreid omschreven en geïllustreerd...

Naast wat Rick allemaal schrijft...
Wat ik dan gelezen had... Versterking dan aan gebracht met carbon roving in een ruim opgezette ruit. Geen volle zware mat dus. Dit geeft reeds een enorme eindsterkte aan de vleugel. Denk aan de geodethische bouw van de Wellington Bombers uit WOII.

Je ziet het geruite roving terug in de bouw van de DLG vleugels. (je kan daar ook nog eens in onderzoeken)...

Je gebruikt twee soorten lijm die onafhankelijk van elkaar in een chemische reactie uitharden, en niet mixen in het proces. Verder in verschillende uithardingstijden. Dat is een voordeel.
Het epoxy-laminaat blijft tot op zekere duur flexibel voor dat het goed en wel uitgehard is. Vormen zijn dus glooiend, kneedbaar te zetten langs een romp of vleugel.

Je lamineert de rovings zeer schraal in epoxy gedrengt op bouwplastic en legt die uit op de schuimkern of het balsa voor het gewenste versterkingspatroon. Epoxy laat je daarna iets zetten over pot life?
Vervolgens kam je de delen met de PU in, of slechts een van de delen met de PU lijm. Want de lijm welt en je wilt geen overmatige hoeveelheid aan lijmgewicht aan brengen. Schuim geeft geen sterkte, maar is slechts bekisting. En ook een piepschuimkorrel heeft niet echt veel sterkte. De sterkte komt uit de integrale balsa-schaal. Gelijk de schaal van een ei.

Voor het verlijmen van balsa/abachi indekking wordt ook gebruik gemaakt van houtlijm, tapijtlijm of foto-mount lijm.
De houtlijm laat met indrogen, dan delen op elkaar en dan in de pers...(staples tegels of bergen lijmtangen, de vleugel terug geplaatst in de schuim negatieven) ...of aangestreken met de strijkbout voor hechting. De houtlijm (vinyl-basis) smelt dan iets en verkleef dan vast.
Houtlijm geeft algemeen aangenomen een iets minder gewichtig resultaat in de verlijming, omdat het water uit dampt.
Bij PU wellijm heb je dat niet. Werkt zich in de porien van de schuimkern. PU wellijm hecht overigens uitstekend aan epoxy. En omgekeerd ook. De roving komt dus goed gehecht in de vleugel te zitten.

Het kan nimmer kwaad tevoren een proefstukje te maken om ervaring op te doen. Met welke tijdsfactoren je moet werken.

PU wellijm hard uit met het water uit de atmosfeer. Hoe dat zit met vacu-bagging?
Verder perste men met stapels stoeptegels... of met daarvoor gemaakte vleugelpersen... twee planken met een enorme hoeveelheid klampen er om.

Verder zijn er wel boekjes over te vinden.
Gr Bas
 
Laatst bewerkt:
Nog een aanvulling op het verhaal van Rick NL igv. zo min mogelijk epoxy.
Je moet het hout even voorbehandelen om te voorkomen dat het hout (te) veel epoxy opzuigt, waardoor er een zeer slechte verlijming tussen hout-carbon en tussen carbon-schuim ontstaat.
Ik doe dat altijd met verdunde spanlak. 50% tot 100% verdunnen met thinner werkt meer dan voldoende, en voegt nauwelijks gewicht toe.
Na het droger heel even heel licht met een fijn schuurpapiertje over het hout om evt. rechtopstaande haartjes te verwijderen waaraan de glas-/carbon-doek blijft hangen.
 
Hoi Ben,

Ik heb al heel wat vleugels ingedekt, dit deed ik op de volgende manier;
-Balsa beplanking op over maat snijden en fixeren met papier tape (geen lijm ertussen)
-25 grams glas weefsel ruim op maat knippen.
-Eventuele versteviging weefsel op maat maken(bv koolstof weefsel)
-24 uur epoxy aanmaken.
-Balsa beplanking "openvouwen" en de naden "lijmen" met een deel van de aangemaakte epoxy.
-25 grams glasweefsel erop leggen en lamineren met epoxy(zeker niet overmaats).
-Eventuele versteviging weefsels op zijn plek lamineren.
-Het geheel samen voegen en in de schalen leggen die je over hebt na het snijden van de kern.
-Een grote dikke plaat hout erop en al het gewicht dat je kunt vinden.
-Wat belangrijk is (afhankelijk welke epoxy dat je gebruikt) is het geheel te laten uitharden bij voldoende temperatuur, ik deed dit altijd bij minimaal 25 graden

Op deze manier heb ik de meeste vleugels gemaakt, moet er wel bij zeggen dat het laminaat niet oersterk aan het piepschuim verlijmt zat, je kon het er af trekken als je wat kracht zette, maar zoals in een post hierboven vermeld is het niet meer dan een schaal om het ei.
Na de randen afgewerkt te hebben voor en achterlijsten verlijmen, eventueel roeren uitzagen en lijsten verlijmen en het geheel zit ingepakt.

Later heb ik na het lamineren van het glasweefsel een beetje hars gemengd met EPS 50 "foaming agent" dit zorgt er voor dat de hars wat gaat "schuimen" en geeft een betere hechting met het piepschuim, maar nogmaals met de hierboven beschreven methode heb ik nooit problemen ondervonden dat de huid los liet van de kern.

MVG

Edwin.
 
Back
Top