Vliegen,…. sneeuw, ijs en storm!

Ariel

PH-SAM
De vliegerij heeft het bij winterse omstandigheden niet eenvoudig. Toch zie je dat vliegtuigen piloten en de techniek zich behoorlijk hebben aangepast. In de Alpenlanden werden al in de beginjaren van de luchtvaart pogingen gedaan om op een gletsjer te landen. Maar ook op andere werelddelen zoals bijvoorbeeld Alaska is veel gebeurd.
Graag wil ik iedereen uitnodigen om een verhaal, foto's en of filmpje in dit draadje te plaatsen. Alles is welkom mits het natuurlijk te maken heeft met het thema "vliegen bij winterse omstandigheden".
Historie of hedendaagse gebeurtenissen, eigen ervaringen……..
Niet te vergeten natuurlijk de techniek met soms buitengewoon verrassende oplossingen.
Om alvast in de sfeer te komen plaats ik een filmpje (is zonder geluid)
over een gebeurtenis in Zwitserland. Kijk tot het einde, dan zie je een landing die mislukte.

TSR Archives

Johannes
 
Laatst bewerkt:
Ja je kan het veranderen, door op edit en dan op meer opties te klikken
 
Geweldig einde van dat filmpje. Je propeller met een ijzerdraadje weer aan elkaar binden, nadat je bij de landing over de kop bent gegaan.
 
Piper Supercub - ein Gletscherflugzeug

Christina Degen aus Bäretswil haben ein einstiges Flugzeug der französischen Armee nach einem Absturz restauriert. Damit leben sie nun ihren Traum vom Fliegen.
pipersupercub.jpg



Die Leidenschaft für Oldtimer-Höhenflüge verbindet sie: Max und Christina Degen aus Bäretswil mit ihrer Piper Supercub.
Heulende Motoren, penetranter Abgasgeruch, bis zu 90 Jahre alte Motorräder, Seitenwagen und Autos, Doppeldeckerflugzeuge aus der Kriegszeit - zum fünften Mal findet das Oldtimer-Classic in Hittnau statt. Mitten im Geschehen: Max und Christina Degen-Grauer aus Bäretswil. Sie nehmen zum vierten Mal teil. "Wir kommen gerne hierher", sagt er. "Es herrscht eine ungezwungene Atmosphäre, und wir sind Fans der alten Flugzeuge."
Heuer sind sie mit einem speziellen "Baby" hergeflogen, das durch seine knallgelbe Farbe aus den zahlreichen anderen Flugzeugen heraussticht: eine Piper Supercub - ein Gletscherflugzeug. "Wir lieben die Gebirgsfliegerei", sagt sie. Und diese Leidenschaft wollten sie in Hittnau an andere Piloten weitergeben. Ihr Ehemann ist überzeugt, dass es grundsätzlich der Aufklärung über das Gletscherfliegen bedürfe: "In der Schweiz gibt es Vereine und Naturschützer, die das Gletscherfliegen verbieten wollen. Sie glauben, es schade der Natur." Ein Klischee, das nicht der Wahrheit entspreche, findet der Bäretswiler.
Erst Armeeflieger, dann Crash
Die gelbe Piper der Degens, Baujahr 1957, hat eine aussergewöhnliche Geschichte. "Sie war einst eine Überwachungsmaschine der französischen Armee", weiss Max Degen. Das französische Militär verkaufte 1971 das Flugzeug an die Segelfluggruppe Karlsruhe. Dort zog es bis 1981 als Schleppmaschine die motorlosen Segelflugzeuge in die Lüfte. Danach gelangte die Piper zu einem Aeroclub in Norditalien, ehe dieser sie 1998 an einen Schweizer weiterverkaufte.
Letzterer montierte eine Ski-Anlage am Flugzeug, um damit auch auf den Gletschern landen zu können. "Im Jahr 2006 kam es im Wallis zu einem Landeunfall", so der Bäretswiler. "Es herrschten schlechte Bedingungen, die Landung missglückte, und der Flieger erlitt Totalschaden. Der Pilot überlebte glücklicherweise unverletzt."
Ein Jahr lang geflickt
Die Degens kauften den kaputten Flieger und begannen, ihn von Grund auf neu zu bauen. "Einzig die Flügel und vereinzelte Teile waren noch zu gebrauchen. Den Rest - Rumpf, Motor, Instrumente und Fahrgestell - mussten wir aus den USA und Kanada importieren und einbauen", erinnert sich Christina Degen. Stolz erzählt sie, wie sie das Polyestergewebe über Rumpf, Flügel und Leitwerk gespannt und lackiert haben. Oft sei es mühselige Kleinarbeit gewesen. Ein volles Jahr und 2000 Arbeitsstunden haben die beiden insgesamt in die Piper investiert.
Zeit, die beide gerne opferten. "Fliegen ist nun mal unsere Leidenschaft, unser Leben." Angst, ebenfalls einmal abzustürzen, haben sie nicht. "Das Risiko, mit dem Auto zu verunfallen, ist grösser", sagt der Pilot. "Aber natürlich achten wir stets auf die Sicherheit." Besonders bei Gletscherflügen sei dies wichtig, da Landungen auf Schnee und Eis anspruchsvoll seien und regelmässiges Training voraussetzen.
Keine Profi-Flugzeugbauer
Wie sind die beiden in der Lage, einen Flieger von Grund auf selbst zu bauen? "Wir haben keine Ausbildung in der Mechanikbranche", sagt Max Degen. Er komme aus der Computerbranche, Christina war ursprünglich Flight Attendant. Vor 20 Jahren erlernten sie nebenberuflich das Fliegen. Sie bildeten sich schliesslich zu Linienpiloten und Fluglehrern weiter. Er fährt fort: "Das Bauen von Flugzeugen haben wir uns in dieser Zeit mehr oder weniger selbst beigebracht.
Die gelbe Piper ist dabei unser zweites Flugzeug." Ohne die Unterstützung von Freunden und Bekannten wäre das Vorhaben aber nicht möglich gewesen. "Für gewisse technische Arbeiten sind ausgerüstete Spezialisten unerlässlich. Während dieser Zeit durften wir schöne Erfahrungen mit Menschen machen, die den ‹Aviation Spirit› leben und uneigennützig für die Kleinfliegerei einstehen."
Leben und Fliegen geniessen
Max und Christina fliegen trotz ihrer Ausbildung nicht als Piloten für eine grosse Airline, sondern für zwei Business-Aviation-Betriebe. Diese Unternehmen befördern Geschäftsleute, Prominente und wohlhabende Familien im Privatjet. Sie wollen aber die Firmennamen nicht verraten. "Diskretion ist in diesem Geschäft sehr wichtig", erklärt Max Degen schmunzelnd.
Zudem sind beide als Fluglehrer für Schüler aller Niveaus tätig. Die Ausbildung von Gebirgspiloten findet ab dem Flugplatz Speck in Fehraltorf statt, wo der Gletscherflug eine jahrzehntelange Tradition besitzt. "Gletscherfliegen ist spannender als ein Flug mit einem Jet", schwärmt Christina Degen. "Es ist ein einmaliges Gefühl der Freiheit, allein auf einem Gletscher in 3000 Metern Höhe zu sein." Eine Freiheit, die beide nicht mehr missen möchten. Sie sind sich einig: "Wir haben den schönsten Beruf, den es gibt." Ziele hätten sie in naher Zukunft keine mehr, da sie mit ihrem Beruf bereits alles erreichten. "Wir wollen einzig das Leben und das Fliegen geniessen", sagt sie und fügt lachend hinzu: "Mit der schönsten Piper Supercub Europas."

Johannes
 
Gletsjerlanding

Het landen op een gletsjer is erg moeilijk. Je hebt een speciale opleiding voor nodig en vele uren training. Je moet vooral goed kunnen anticiperen op de wisselende omstandigheden.


Johannes
 
Laatst bewerkt door een moderator:
Oefenen van start en landing

Oefenen, oefenen en nog eens oefenen!


Johannes
 
Laatst bewerkt door een moderator:
Me too

Ik heb gisternacht een paar ski’s/sneeuwschoenen gebouwd voor mijn kleine electro kistje. Om één uur ‘s nachts kreeg ik de geest, om vijf uur in de ochtend was ‘ie klaar. Ik had wat XPS schuim bij de hand, dus het moest van XPS worden.


Ik had geen zien om de wielen eraf te halen, daardoor is het wat lomper uitgevoerd met uitsparingen voor de wielen.


Glasvezeltape aan de onderkant ter versterking en gladde oppervlak.



Eerste contact met de sneeuw.



Het zakt niet door de sneeuw in de tuin.



Taxiën gaat perfect, welpje heeft er zin in, was er maar net wat meer ruimte…



Even aan de waslijn om te zien hoe de schoentjes bungelen in de lucht.

Het ergste is dat ik niet eens tijd heb om het komende tijd echt uit te proberen :onweer:

Sinan
 
Laatst bewerkt:
Hermann Geiger

De legendarische gletsjerpiloot Hermann Geiger was politieagent een enthousiaste zweefvlieger. In het jaar 1947 kwam hij naar Sion om de job als vliegveldcommandant aan te nemen. Deze job vond hij niet het belangrijkste. Zijn droom was om in het gebergte te mogen vliegen. De grote bouwprojecten aan de stuwmeren in de toenmalige tijd kenden in de wintermaanden behoorlijke verzorgingsproblemen.
Hermann Geiger erkende meteen de Marktlücke en maakte zich door zijn talrijke materiaal droppings vluchten boven de bouwlocaties onmisbaar. Al gauw besefte hij dat niet alleen het droppen van goederen mogelijk is maar ook het landen op een gletsjer.
Dit opende nieuwe mogelijkheden bij het redden en bergen van gewonde personen.
In 1951 waagde hij op de Kanderfirn zijn eerste landing. Vele duizenden volgden en honderden mensen konden dank zij Geigers onvermoeibare inzet uit bergnood gered worden.

Hermann Geiger werd door zijn vluchten al gauw een Zwitsers volksheld.
Hij overleed in 1966 tijdens een lesvlucht bij een collision in het landingscircuit van het vliegveld Sion.

TSR Archives

Johannes
 
ski’s/sneeuwschoenen

Hoi Sinan,

Wat een toewijding!
Dat is een slim ontwerp. Door deze schoentjes krijg je voldoende hoogte wat absoluut nodig is in de sneeuw.
Ik zal voor je duimen dat je gauw me mag vliegen.
Als je een mogelijkheid hebt om de filmen graag doen, kunnen wij ook van genieten. :D

Johannes
 

clubgenoot bezig in de sneeuw..
 
Laatst bewerkt door een moderator:
Een jaartje terug...

Begin dit jaar...

Vliegtuig: Phoenix Rainbow (=Graupner Elektro Kadett)
Camera: FujiFilm FinePix Z10fd (vastgeplakt met Duct Tape)
 
Laatst bewerkt door een moderator:
Ik heb geen ervaring met gletsjer vliegen, maar wel met winterse omstandigheden.

Vorig jaar ben ik met de B737 voor het eerst naar Lapland geweest, een driehoeksvlucht Rovaniemi - Kuusamo. Op Rovaniemi waren de omstandigheden wel oke (tuurlijk, prachtig wit landschap, maar verder weinig aan de hand). Op Kuusamo was het anders. Dat vliegveld was compleet wit en er viel dikke sneeuw naar beneden. De taxibanen en landingsbaan waren niet te onderscheiden van de rest van de omgeving. Alles was wit. Het enige waar je je op kon orienteren waren de lampjes aan de randen van de banen, die niet meer waren dan een flauwe witte of blauwe gloed onder de sneeuw. En daar rij (of land....) je dan maar een beetje tussendoor. Heel apart om te doen.
Ook apart: 28 graden onder 0 overdag!
 
Laatst bewerkt:
Ik heb geen ervaring met gletsjer vliegen, maar wel met winterse omstandigheden.

Vorig jaar ben ik met de B737 voor het eerst naar Lapland geweest, een driehoeksvlucht Rovaniemi - Kuusamo. Op Rovaniemi waren de omstandigheden wel oke (tuurlijk, prachtig wit landschap, maar verder weinig aan de hand). Op Kuusamo was het anders. Dat vliegveld was compleet wit en er viel dikke sneeuw naar beneden. De taxibanen en landingsbaan waren niet te onderscheiden van de rest van de omgeving. Alles was wit. Het enige waar je je op kon orienteren waren de lampjes aan de randen van de banen, die niet meer waren dan een flauwe witte of blauwe gloed onder de sneeuw. En daar rij (of land....) je dan maar een beetje tussendoor. Heel apart om te doen.
Ook apart: 28 graden onder 0 overdag!


Alles is wit!
De vertrouwde markeringen zijn niet te zien.
Dit lijkt mij best spannend.
Wordt je op zulke omstandigheden getraind?

Johannes
 
Dit lijkt mij best spannend.
Wordt je op zulke omstandigheden getraind?
Zeker spannend als je zoiets normaal niet doet. Wij worden hier ook niet op getraind. Normaal gesproken zijn banen altijd wel geveegd, waardoor je duidelijk ziet waar de baan is (donkere streep in het wit, of op zijn minst 'anders' wit), maar hier was het echt alleen het zwakke schijnsel van de lampjes door de sneeuw om je te orienteren.
Op gladde omstandigheden, sneeuw en 'vervuilde' banen trainen we wel.
 
Back
Top