waarom zo warm bij het terug keren in de dampkring?

Ik weet

 

Hij wordt heet omdat hij zo snel de dampkring in
geslingerd wordt, die wrijving met de lucht veroorzaakt dan volgens mij de warmte.

Hij gaat ongeveer 40000 km/h als hij de ruimte in gaat of 11 km per seconde.

De rest weet ik ook niet.

 

Oke dan

 

hij wordt niet meer versnelt als hij de dampkring inkomt dus je oren zullen eerder bij je ogen komen door de enrome afremming , en het komt inderdaat door de vrijving met de lucht dat hij zo heet wordt.

 

bertus
als ze de ruimte in gaan word het natuurlijk ook wel warm maar minder dan terug naar de aarde omdat ze dan door de damp kring heen moeten en die is er om ons te beschermen tegen de zon en andere ruimt objecten.
(de atmosfeer van de aarde heeft een hooge dicht heid en de ruimte is een vacum dus daar is het ijs koud als de zon niet schijnt en als de zon schijnt kokend heet.)
als de shutel met zijn hooge omwentelings snelheid de landing in zou zeten zou die dus kompleet van de aarde afschieten. te snel of te stijl zou dat doen.
dus remmen ze eerst een heel deel af en dan vervolgens dalen ze in een bepaalde hoek en snelheid op de damp kring af en dan gaat de zwaarte kracht een rol spelen samen met de extreme luchtdichtheid van de dampkring.
en dat zorgt er voor dat de snelheid van de shutel om word gezet en wamte door wrijving
daar door word de shutel dus zo al de machtig warm.
want wrijving maakt zo als je zelf kan testen door je handen heel heel snel tegen elkaar aan te wrijven.
het zelfde gebeurd dus met meteoren

 

Ik denk dat hij het wel warm krijgt bij het opstijgen.
Maar daarom zit er zo'n hitte weerende laag op en als die er dan af valt dan komt die shuttle inderdaad als een vallende ster de ruimte uit...

Maar die mega vuurpijlen langs die shuttle zijn dus zo sterk dat hij omhoog wil met die snelheid.
het zijn ook meertraps raketten, dus als het eerste deel is uitgebrand dan valt dat eraf (met een parachute anders komt hij te hard naar beneden)
en dan begint het tweede stuk te branden.

Groeten Robert

 

Omhoog gaat ie maar door een dun schilletjedampkring.. 15a 20 km
(al eens fotos gezien van uit de ruimte? Let eens op de horizon)

Daarbuiten trekken ze t gas vol open naar de hoge snelheiden.
En dat gaat met een beste raceauto accelleratie, maar dan voor dik een kwartier tot half uur achter elkaar door.
Tot de snelheidnodig om op de gewenste hoogte te blijven.
Eigenlijk storten ze voortdurend een beetje neer..
Maar het 'dalen' is met dezelfde circelboog als de aarde, en blijft ie dus boven.

Snelheid minderen (tov de aarde) is een lagere baan, sneheid meerderen is een hogere, totdat je helemaal uit de aantrekkingskracht weg bent.

Terug is dat schilletje lucht aardig lastig.
Het ding komt vanuit zijn steeds lagere omloopbaan met nog steeds grote snelheid de bovenste luchtlagen tegen. Met een te grote snelheid om er rustig in te vliegen en rustig uit te zweven.
(uitzondering space ship one, maar die komt ook niet volledig uit de dampkring, en gebruikt een soort shuttle buiteleffect)

Als ie recht in het luchtlaagje stort, verbrand ie volledig voor het oppervlak bereikt. Zo niet, dan hadden wij al aardig wat hoofdpijn van div meteorieten en steentjes.
Komt het ding (met grote snelheid) te vlak de luchtlaag in, dan stuitert het weer terug.

Dus moet je met een dikhout zaagt men kromme planken mentaliteit je echt in die atmosfeer storten, ergens tussen terugstuiteren en opbranden in, totdat je snelheid zo terug is gelopen dat je of op parachutes of vleugel kunt doorzweven voor een veilige landing.

Ik meen me te herrineren uit de film appollo13 (goede film trouwens) dat ze ruim een kwartier in de vlammen zitten, en gedurende die tijd ook geen radiocontact mogelijk is door ionisatie.

Eenmooiere, elegantere en ecomische oplossing zou de zgn ruimtelift kunnen zijn;
kabel van honderden km gespannen tussen een satteliet en de aarde.
Rustig in een liftkabine heen en zoeven. (naar de 20.000 verdieping aub)
Stoeltje mee, kan wel effe duren.

 

terwijl mijn maatje en ik aan ons eindwerk aan het knoeien waren in een aerodynamisch testcentrum, hebben ze naast ons testen gedaan in een windtunnel op zo'n hitte tegels van de space shuttle. Indrukwekkend en een verschrikkelijk lawaai.
Het is al jaren geleden dus de exacte cijfers weet ik niet zo goed meer. Iets van mach 28 dacht ik en 3000°C. ze konden maar max 2 testen van 15 sec doen in die tunnel, ik dacht max 15 min per jaar. Hij werkte op argongas dacht ik.
Wij stonden er mooi voor joker met ons "windtunneltje" met perslucht.
Ze hadden er ook tegels van de russische shuttle (Boeran?) dat was gewoon eikenhout. Die verschroeiden dan voor een stuk maar functioneerden blijkbaar perfect.

 

De sneewstorm is nooit gelanceerd geweest geworden..Toch?

 

ruis op?

 

in de ruimte is het zeer goed mogelijk dat er een stuk ruimte afval of rots(meteor) de shutel raakt hier zijn de mensen dan ook als de dood voor wat dat betekend gewoon einde missie voor de mensen in de ruimte

 

Bertus, had je deze vragen niet beter op het "raket-modelbouwforum" kunnen plaatsen, ik mag aannemen dat hun kennis hierover "ver boven" hun modellen "uitstijgt" :wink: .

Zover mijn algemene ruimten-kennis betreft: hij stijgt verticaal op om zo snel mogelijk zich te onttrekken van de aantrekkingskracht van de aarde, ook gaat hij niet echt verticaal de dampkring uit, hij buigt nl af tegen de draairichting van de aarde in [zover ik weet], om vervolgens onder een bp hoek de dampkring in te gaan. Als hij horizontaal op zou stijgen dan heeft hij dacht ik 4x de aarde nodig om op snelheid te komen, en kan dan vervolgens niet de hoek bereiken die nodig is om zo snel mogelijk door de dampkring heen te komen, vooralsnog. Verticaal opstijgen is dus de meest efficiëntste manier om de ruimte in te gaan, maar ik denk niet dat die gasten op een litertje meer of minder kijken :wink:

Discovery-channel heeft hier zeer intressante documantaires over gehad of nog steeds.

m.vr.gr. Per.

 

Ik denk het wel hoor iedere kilo die kost duizenden euro's :wink:

 

Vast wel, zonnepanelen op satellieten zitten vaak ook vol gaten/beschadigingen van steengruis wat er met de snelheid van een kogel op is af geketst

 

11,2km/seconde is de snelheid (beter: de daarmee corresponderende bewegingsenergie, 0.5mv^2) die een 'object' nodig heeft om aan de aantrekkingskracht van de aarde te ontsnappen. De snelheid waarmee een shuttle of satelliet om de aarde cirkelt is kleiner.

 

Omdat de grootste snelheid uiteindelijk pas bereikt wordt in het luchtledige.

 

Voor wie er wat meer van wil weten, op Discovery Channel is een serie Extreme Machines regelmatig te zien en daar is uitgebreid aandacht gegeven aan de technische problemen voor het shuttle project. Dat hij verticaal opstijgt doet men omdat dan de afstand welke door de dampkring wordt afgelegd de kortste is. De shuttle vliegt dan met een snelheid van onder die van het geluid, omdat anders door de schokgolven de hele constructie zal bezwijken. In deze fase van de lancering doen de 2 SRB's, Solid rocket boosters, het meeste werk. Is de grens van de dampkring bereikt, dan gaan de hoofdmotoren van de shuttle pas echt meewerken en wordt de snelheid opgevoerd. Het is niet zo dat de shuttle buiten de aantrekkingskracht van de aarde zweeft, het is de middelpunt vliedende kracht die er voor zorgt dat zij in de ruimte blijft en dat is de combinatie van snelheid en de cirkelbaan. Zij wordt ook niet tegen de draairichting van de aarde afgebogen, maar met die richting mee om een zo groot mogelijke snelheid te ontwikkelen met de minste energie. Voor terugkeer wordt alleen de snelheid afgeremd en daardoor valt de shuttle gewoon terug. Dit moet wel onder de juiste hoek anders verbrandt zij of wordt teruggekaatst zoals een vlakke steen op het water. De tegeltjes zijn van een bijzonder poreus materiaal, keramiek, wat wel warmte opneemt maar niet vast houdt zodat het niet bij het metaal kan komen. Deze tegeltjes worden gebakken en komen rood gloeiend de oven uit waarna je direct, terwijl ze nog gloeien, je hand er op kan leggen! Laatste vlucht van de Columbia had het probleem dat er aan de vleugelrand eentje was beschadigd waardoor de hitte direct op het metaal kwam en er een gat in is gebrand. Hierdoor drongen hete gassen in de ruimte voor het landings gestel waardoor de banden explodeerden en de vleugel afbrak. Als eenmaal de balans is verstoord dan gaat de shuttle tollen en verbrandt grotendeels. Vandaar dat men er nu extra aandacht aan geeft.

Groetjes Hans.

 

Dat technische keramiek is vet spul, met school heb ik daar een keer een project over moeten maken.

Het is op diamant na, de hardste stof op aarde en kan dus ook vrijwel alleen bewerkt worden met diamant.

Maar wanneer je het laat valleen ligt het ook meteen in duizende stukjes...

Wat producteigenschappen voor de ginteresseerde:
· Hoge hardheid
· Grote slijtvastheid
· Lage ductiliteit, brosheid
· Hoge compressiesterkte
· Lage soortelijke massa, hoge specifieke sterkte

Groeten, Thomas

 

Ik vind die tegeltjes maar een duur systeem. Dan doen de russen het naar mijn iedee handiger. Die "plakken" ipv tegeltjes een soort kurk op de buitenkant. Die kurk verbrand bij het terugkeren in de dampkring en neemt zo de warmte op, zonder het onderliggende metaal/composiet te verwarmen.

Nadeel is wel dat er na iedere vlucht een nieuwe laag opmoet,
Maar de tegels van de shutlle moetten ook na iedere vlucht allemaal gecontroleerd worden, en na een paar vluchten worden ze ook vervangen

De russen hoeven niets te controleren en plakken er gewoon een nieuwe laag op en klaar.

 

Helaas plakken ze niks meer.. de sneewstorm is gaan liggen.