WK-Lijnbesturing

http://perso.orange.fr/eduardo.affonso/veringl.htm

Hier staan filmpje weliswaar niet van de WK maar toch leuk om te kijken.
De kwaliteit van een filmpje moet erg goed zijn. Anders zie je niks van de figuren. Dit betekent dat het hele grote files zijn. Een stunt kist vliegt +- 72 km/uur -> 20 m/sec
1/10 sec is dus al 2 meter. En dan te bedenken dat de onderkant van de vierkante figuren op 1,5 meter gevlogen moeten worden. Dit betekent dus ongelofelijk veel trainen.

@classicracer
Henk heeft alle 4 vluchten gemaakt in de voorrondes.
Tijdens de finale heeft hij 1 vlucht gemist door een technisch probleem volgens Erik.

 

Zou dat technisch probleem een crash kunnen zijn?

 

Ik denk het niet. Piloten op dat niveau crashen zeer zelden tot nooit. Dat wordt aan beginnende kneuzen zoals ik overgelaten.

 

Ik zit meer aan
1 de motor of 2 besturing (lijnen, bellcrank etc)
te denken.

Affijn, indien 1, Henk volgende keer ook aan de electronen.

 

He he, daar zij we weer!

Wat was het heet :black: , en terugkomen heeft dus ook niet geholpen gezien het weer hier.... :Fade-color

Goed, een kort verslag:

Op de ochtend van de laatste finalevlucht (ik was al klaar met de strijd), gingen Henk en ik naar het trainingsterrein aan de andere kant van de stad. Het was een speciaal voor de WK-piloten afgezet deel van het parkeerterrein bij het Zorilla voetbalstadion, een enorme asfaltvlakte.
Tijdens de laatste trainingsvlucht voordat we naar het wedstrijdterrein zouden gaan, gebeurde het ineens.

Onderin de derde loop zakte het model zonder aanwijsbare reden vanaf ooghoogte in een splitsecond tegen het asfalt, er was niet tegen te sturen. De afgebroken neus schoot met de restanten van de motor nog zo'n 20 meter door over de grond. Ook de rest van het model was beschadigd beyond repair. Henk zei dat het aanvoelde alsof er even geen lucht meer onder het model zat. Waarschijnlijk vlak langs een loskomende thermiekbel gevlogen (wat hebben F2B piloten toch een hekel aan die dingen), daar heb je zo 3 m/sec dalen. We hadden ons het pensioen van de kleine Pearl toch anders voorgesteld....
Restte ons nog de jury te melden dat ze het de laatste ronde het met een deelnemer minder moesten doen. medeleven alom. Een van de Amerikanen wist precies waar we het over hadden, hij refereerde aan 'the bubble of death'. Eens in de tien, vijftien jaar gebeurt er zoiets. Ook WK finaledeelnemers niet uitgezonderd. Wel zuur dat het net nu gebeurde, want Henk had in de laatste voorronde de hoogste score van iedereen....

Toch kunnen we meer dan tevreden zijn over ons vliegen, want een maand geleden vlogen we nog geen deuk in de spreekwoordelijke natte krant. Ikzelf mag zeker niet klagen na slechts 25 vluchten met een nieuw model met een nieuw soort aandrijving. Voor het eerst sinds het WK '94 in Shanghai heb ik weer een beetje leuk staan sturen. Ik schaam mij dan ook niet voor een 50ste plaats in een veld van meer dan 80 wereldklasse piloten....

Hier wat plaatjes:
De 4 electropiloten, v.l.n.r. Willi Schmitz (D), Kim Doherty (Can), Bruno zelf, vooraan Bob Hunt (USA),een van de pioniers van electro F2B. (hij was de wereldkampioen 1978 - met OS 40 FSR)

De Blue Pearl Electric, een model dat Henk ooit bouwde en onze tweede vliegende testbank. En ik was de klos om hem op een WK jury los ( nou ja, figuurlijk) te laten...

In de vlucht, let op de connectors tussen accu en regelaar die eruit hangen...

En tijdens de vlakke vlucht...

 

Ik had het verhaal van de crash gisteren gehoord maar wou even de details horen want een crash in F2B is echt uitzonderlijk. Echt doodzonde van zo'n mooi model!

 

Bruno en Henk gefeliciteerd met de behaalde resultaten.

Spijtig te horen dan Henk z'n kist niet meer is.
Maar dat is helaas het risico van het vak als je zo dicht bij de grond je manoeuvres uitvoert. Als er dan iets mis gaat is het ook raak. En dan op afvalt dat maakt het ook niet beter.
Wordt de volgende kist een electrostunter?
Je hebt het over een kort verslag komt er ook een lang verslag?
Kan je nog meer vertellen over de electrostunter. Is het de juiste keuze geweest?
Wat zou je veranderen bij een volgende kist. Hoe waren de andere 3 set-ups?
Wel razend interessant deze nieuwe ontwikkelingen.

Groet Robert-Jan

 

Zonde Henk! Gecondoleerd.

Een model hoort bij de piloot?
Had henk met de Blauwe Parel zijn finale af kunnen cq mogen maken?

 

1 Ja. 2 Nee, na de processing (officiele modellenkeuring voorafgaand aan de wedstrijd) en het daarbij vaststellen van het NED nummer (Henk 007, Bruno 088) ligt vast wie welk model vliegt....
En we hadden maar ruimte voor 1 model per persoon in de auto.

@Robert-Jan: We moeten alles even goed documenteren, dan komt er nog wel een artikel in een gedrukt medium.
De set-ups weken niet zoveel af, alleen de Canadees had een iets grotere Plettenberg -Orbit motor en vloog op 5 cellen en zijn model was van het .60 formaat (een SkyWriter naar het ontwerp van Zhang Xiang Dong, wereldkampioen 1990 en uitgeweken naar Canada). De anderen vlogen met modellen van het .40-.51 formaat, allen met de AXI 2826-10 als motor. Alleen met verschillende regelaars, timers en props. Het model van Willi leek me aan de kleine kant, waardoor het iets lastiger te vliegen zou kunnen zijn en dat merk je op een WK onmiddellijk. De Genesis en de Blue Pearl zijn -hoewel onafhankelijk van elkaar ontwikkeld- op de vormgeving en wat details na vrijwel gelijk en vlogen ook gelijkwaardig. Bob en ik hebben na de wedstrijd een vlucht met de andere kist gemaakt en kwamen samen tot deze conclusie.

 

Nou, het was zo, dat er 2 verschillende cirkels, 1 beton en 1 gras werden gebruikt. Met 2 verschillende 3 persoonsjury's. Aan het eind werd het gemiddelde van de beste gras en beton vlucht de rangorde berekend.
En de beste 15 mochten in een nieuwe wedstrijd over 3 ronden vliegen om de wereldtitel. Vlucht 1 en 3 waren de 'beton' rondes en 2 en 4 de 'gras'. Het deelnemersveld was door loting in 2 groepen verdeeld en onze groep vloog eerst op het gras, vlucht 2 dus, en daarna pas op beton, 1. Vandaar.

Dank je voor de complimenten, we hebben onze huid zo duur mogelijk verkocht. Als ik zo zou hebben gevlogen als in voorgaande jaren was ik ergens in de buurt van de 70ste/75ste plaats geeindigd. Het gaat gelukkig eindelijk weer eens wat beter. Het is voornamelijk zo dat ik m'n fouten ineens zelf weer kan zien tijdens het vliegen. Over het corrigeren voordat ze zichtbaar zijn voor de jury zullen we het nog maar even niet hebben.:wink: Maar als je de scores in percentages uit zou rekenen, dan zie je dat ik mij gelukkig niet tot de knoeiers behoef te rekenen.
But there is room for improvement, zullen we maar zeggen.... :wink:

De wereldtitel ging dit jaar naar Remi, de zoon van mijn Franse vrienden Gilbert en Veronique Beringer.
Ik heb nog ergens een oude foto waarop ik een vijfjarige Remi laat zien hoe je een VV werpmodel trimt....

Overigens was ik nooit zover gekomen zonder de hulp van Erik Janssen bij het zoeken naar en extensief testen van de juiste aandrijving, Henk de Jong die de testmodellen ter beschikking stelde, meedeed met en adviseerde bij het trimmen en invliegen en waarvan er 1 daadwerkelijk op het WK heeft gevlogen, en in de beginfase Niek en Harold voor hun tips en hulp voor het mij beter doen begrijpen van de fenomenen Lipo en brushless....

 

Nederlanders waren de eersten met een viertakt motor op RB kunstvlucht WK, idem elektro, in beide gevallen Jan van Beek. Nu dus ook Nederlanders de eersten met elektro op LB WK?

 

Nou, er waren nog drie andere piloten en daarvan heeft Bob Hunt (USA) toch wel de eigenlijke aanzet gegeven, midden vorig jaar. Hij combineerde verschillende informatiestromen en liet zich souffleren door Dean Pappas, een van de F3A guru's. En waarom het wiel (propellor) nog een keer uitvinden? Ik ben begonnen met het kopieren van zijn set-up (daarom was het zo interessant om na afloop met elkaars modellen te vliegen).
Ik ben toch nog 1 stap verder gegaan en heb de CC Ph-45 regelaar vervangen door een Kontronik Jazz 55-6-18 zodat ik met een nagenoeg stilstaande prop kan landen (het reglement schrijft een afgeslagen motor voor en dat kon je alleen bij mij duidelijk zien). Dat remt ook minder en lijkt qua gedrag dus meer op de vetklepmachines. Ook maakte ik als enige gebruik van de mogelijkheid de motor in verschillende delen van de vlucht een andere instelling te geven. Maar zoveel heisa is dat nou ook weer niet met de controller van Prins Doornekamp. Die had feilloos door wat wij nodig hadden en heeft een prachtig stuk werk geleverd.
Het blijkt dat de relatie rondetijden/vliegsnelheid in de figuren anders is dan bij een brandstofmotor, misschien nog het best te vergelijken met een viertakt. Maar daarmee heb ik ook maar 1 keer in mijn leven gevlogen (1985, model van de vader van de huidige wereldkampioen), dus dat is wel een beetje weggezakt....

Zonder het juiste testmodel (ontwerper, bouwer & trimmer: Henk de Jong), de systematische experimenten van Erik Janssen (onze ploegmaat tot het WK '94 in Shanghai) en het toverdoosje van Prins was het nooit zover gekomen. Dat ik met het stuurhandvat heb staan zwaaien op het WK is maar een klein onderdeel van het succes.