Zweven in strakke wind schijnbaar 2 vliegmodi

Hallo.
Ik vlieg F5j (Pike Perfection)
Ik begrijp het gedrag van mijn toestel niet in strakke wind
Het lijkt wel of er 2 verschillende vliegmodi zijn.
1) soort kite mode waarbij je bijna ter plaatse blijft (tov van bodem) , weinig hoogte verliest, gevoelig voor voorbijrazende thermiek.
2) penetratiemode. Vanuit mode 1 duw je even wat down en weg is hij, klieft vooruit, zonder verder trim te veranderen.
Ik denk niet dat je vanuit 1 in 2 geraakt door een beetje down te trimmen.
Ik snap er niks van.
Ik zie piloten hier ook over praten in video's.
Iemand die dit wel begrijpt?
Dank!

 

In je mode 1 is je vliegsnelheid gelijk aan de windsnelheid, ga je de vliegsnelheid verhogen door wat down te geven en het model "op gang" te brengen zal deze met een bepaalde snelheid tegen de wind in vliegen. Dit type modellen hebben nu eenmaal weinig weerstand.

Hoe lang en hoe ver is afhankelijk van het gewicht eventueel verhoogd met ballast en kun je ook de (profiel)weerstand verminderen door een z.g. speedstand te kiezen. door welfkleppen en rolroeren 2 a 3 mm omhoog te zetten.

 

Ik denk dat TS opmerkt dat het toestel echt 2 modi kent waarvan de snellere in principe niet beperkt is tot het er héél langzaam uit laten lopen van de snelheid omdat de weerstand zo laag is.

Daar ik zelf geen modern F5J toestel heb (zou er ook best graag een willen) kan ik niet uit ervaring spreken met deze toestellen, wel heb ik een mogelijke verklaring gebaseerd op andere modellen en theoretische achtergrond kennis.

De moderne F5J toestellen hebben een heel lage veugelbelasting en vliegen in langzame zweefconfiguratie bij heel lage Reynoldsgetallen. De profielen zijn daar wel op afgestemd, maar zullen toch in een gebied vliegen waarbij de eigenschappen varieren met het Reynolds getal, lees vliegsnelheid.
De momentencoëfficiënt van deze profielen varieërt ook redelijk met het Reynoldsgetal, dit zou het volgende gedrag kunnen opleveren:

Het model is getrimd voor een langzame vlucht bij minimale daalsnelheid.
Door eventjes 'down' te drukken loopt de snelheid op. Bij constante profieleigenschappen zou je verwachten dat het model terugkeert naar de lage snelheid.
Als echter de momentencoëfficiënt meer negatief wordt zal er zich een nieuw 2e evenwicht kunnen instellen bij een hogere snelheid.
In het verre verleden heb ik een Coupe d'Hiver (rubbermotor wedstrijd model) gehad met vergelijkbare eigenschappen. Met turbulator kon ik het oplossen omdat het daar een probleem opleverde.

Naast invloed van het Reynoldsgetal op de profieleigenschappen zou eventueel ook een varierende modelgeometrie dit soort verschijnselen op kunnen roepen, denk aan torsie van vleugel of buiging van romp.

 

Dit is hoogst interessant, dank je!
Ik ga het nog verder testen. Tot recent bleef ik steeds in mijn mode 1 vliegen.
Ik heb de indruk dat het model veel langer in mode 2 blijft dan je zou verwachten door een korte enegiestoot tengevolge van een paar metertjes hoogte opgeven.
Jou theorie zou dat idd kunnen verklaren. Het stopt ook wel, als ik de sticks los.het is dus geen blijvende situatie, maar ebt verassend lanzaam weg. Het is dit wat me opviel.