Bouwverslag Steamlaunch Victoria

Vervolg bouwverslag.

De helmstok voor het roer had ik in het verleden al eens opzij geschoven maar moest nog steeds wel een keer gemaakt worden en ook dit is in de afgelopen periode gebeurd.



Drie mahonie stroken van 1,5 x 6 op elkaar gelijmd en met het gewicht van de lijmklemmen tijdens het drogen de gewenste kromming in de helmstok aangebracht.








Een duidelijke detailfoto heb ik helaas niet maar geloof me, het past allemaal als een ......
En weer is er een onderdeeltje klaar .

Dan nu ook nog maar gelijk even de twee meegeleverde en in inmiddels getransformeerde houten gordijn ringen tonen .









Eerlijk is eerlijk, hoe simpel kan het zijn en als ze klaar zijn zien ze er gewoon netjes en goed uit .


tot zover weer even.

 

Vervolg bouwverslag.

Bij post 103 was ik al eens eerder met de onderdelen van de verlichting bezig geweest en ben nu zover dat ik deze verder af kan maken.

Het echt werkend maken van de verlichting is zoals wel vaker geen deel van het oorspronkelijke (Krick) bouwplan maar een eigen inbreng van mijzelf.




Op bovenstaande foto is te zien dat de meegeleverde navigatie lantaarns gewoon kleurloos blank gematteerd (kunststof) glas hebben.
Omdat ik ze straks ook echt zo realistisch mogelijk wil laten branden heb ik even gezocht naar bruikbare en watervaste transparante verf in de kleuren rood en groen.
Lang verhaal kort; het zal er best wel zijn maar voor die 2 halve druppels die ik nodig had was dit voor mij niet direct de juiste optie.
De uiteindelijk gevonden oplossing was veel simpeler, nl. een keer met mijn vrouw mee boodschappen gaan doen en op de afdeling salades kijken of er iets tussen zat waar een voor mij gewenste kleur dekseltje zat. Die mee genomen om vervolgens zo snel mogelijk de inhoud te nuttigen en ik daarna de deksels mocht hebben .


Het groene deksel lijkt aanvankelijk een beetje aan de (te) lichte kant maar eenmaal een strookje geknipt, opgerold en in glas van de lantaarn geplaatst valt het best wel mee.




Geplaatst in de navigatie bakken valt het helemaal mee en voldoet het zelfs volledig aan mijn beoogde verwachtingen .

Dan is het nu tijd om de verlichting op het dak van de stuurhut / kajuit te plaatsen en aan te sluiten.


Uitmeten en plaatsen van het voetje voor de witte navigatie lamp.
Dit wordt - nadat ik in eerste instantie dacht (naast de twee boordlichten) een top- en een heklicht te gaan voeren - uiteindelijk een gecombineerd rondomschijnend licht en voldoet aan de regeltjes van de scheepvaart .


Daarna weer met behulp van afplak tape de positie van de boordlichten bepalen en nu definitief op het dak vast lijmen.
De bedrading door het mastje had ik eerder in post 103 al eens gemaakt en beschreven.


Aan de onderzijde van het dak nog een paar doorvoergaatjes in de spanten maken, de bedrading samenvoegen, solderen en voor het gemak een stekkerconstructie geplaatst zodat het hele dak ook weggenomen kan worden.


Als lampjes voor de verlichting gebruik ik niet de door iedereen de hemel in geprezen ledjes maar gewone (3 volt) gloeilampjes.
De reden voor keuze van gloeilampjes is heel simpel nl. dat ik vindt dat gloeilampjes veel beter en natuurlijker bij een authentiek model als dit passen.
Verder worden deze via de zender en een schakelrelais aan / uit geschakeld . De voeding geschied via een batterijhouder met 2 penlites.


Nog even testen en jawel alles werkt .
Misschien vanavond nog eens een foto in het donker proberen te maken en kijken hoe het er dan uit ziet .


Tot zover weer even.

 

Ziet er zeer natuurgetrouw uit Bert! En die inzetglaasjes met de gewenste kleur had je vroeger in het echt ook. Niet direct voor de boordlichten, maar wel voor de aanvullende verlichting zoals rood voor gevarenlampen, violet voor tankschepen en geel voor het fluitlicht. Een stoomboot heeft geen fluitlicht nodig, want daar zag je aan de pluim stoom op de fluit dat er een signaal werd gegeven. Zo is ook de naam fluitlicht ontstaan. Zag vroeger bij de tagrijn de of olieboer gekleurde inzetglaasjes staan. Allemaal herinneringen, maar die komen bij het lezen van dit soort verslagen gelukkig weer boven. En niets mis met echte lampjes natuurlijk. Mocht er teveel licht uit komen dan een paar oplaadbare batterijen in de batterijhouder. Scheelt gauw een 1/2 volt en de lampjes blijven langer heel. En je hebt 2 lekkere (hoop ik) salades genoten. En zo verenig je het nuttige met het aangename. Gr. Klaas.

 

Dank je Klaas .

Terug kijken op (mooie) herinneringen hoort er op zijn tijd ook bij en haalt het verleden weer even boven en is leuk om zo nu en dan nog eens even lekker over te mijmeren en te bedenken van hoe het ook al weer allemaal was .

Groet, Bert

 

Inventief, die saladebakjes.
Ben je nu nog meer aangekomen na de decembermaand?
MOOI!!!!

 

Aangekomen wel ja maar ik weet niet of dat alleen van die twee bakjes met salade was .

 

Vervolg bouwverslag.

Om het bouwhoofdstuk verlichting af te sluiten nog even een paar foto's die ik in het donker geprobeerd heb te maken.
Bij volledige duisternis lukte het me niet om met mijn huis - tuin fototoestelletje iets fatsoenlijk en herkenbaars te maken maar met nog een lampje op de achtergrond erbij kwam ik tot onderstaande resultaten en waarbij de kleuren wel wat afwijken van wat je zelf in werkelijkheid met het blote oog ziet.
In schaalverhouding heeft hij denk ik precies die zichtbaarheid van enkele mijlen zoals hij die vroeger gehad zou hebben .







Na ondertussen weer diverse andere kleine prullaria gedaan te hebben heb ik mijzelf eens verdiept in de wereld van Arduino en in dit geval vooral ook gekeken of ik er voor dit schip iets mee kan.

Het schip en zijn beschikbare ruimte lenen zich niet echt voor ingewikkelde en grote beveiligingssystemen tegen allerlei mogelijke onheil
maar een (lek)gas detectie systeem en misschien nog ergens een temperatuursensor moeten misschien wel kunnen.

Belangrijk voor mij is - naast het feit dat het moet werken - dat dit ook zo onopvallend mogelijk geplaatst moet kunnen worden.
Bij mijn (oud) werkgever gebruikte wij met enige regelmaat gas- en zuurstofmeters en ik moet - ervan uitgaande dat ze nog steeds dezelfde gebruiken - de specificaties daarvan nog eens Googlen en kijken of ik met die meters mijn experiment kan controleren en in welke maten mijn eigen aangeschafte sensor te kalibreren en wel of niet zuiver is.
Dat zou ik bijvoorbeeld eerst buiten het schip eens in een kistje of schoenendoos kunnen proberen.

Ik heb inmiddels al wel een systeempje maar het moet nog wat compacter en verfijnder gemaakt worden.
Wellicht i.p.v. het Uno bordje in CN een (of een paar) Micro of Pro bordjes bestellen .




Als test opstelling werkt dit prima maar is uiteraard veel te groot en niet bedoeld om zo in te bouwen.
Daar moet dus nog een beetje aan gesleuteld worden .


Voor de sensor heb ik een kastje gemaakt waar hij in past en die aan de onderkant open is om de mogelijke onheil op te snuiven.
Misschien moeten er aan de achter- of zijkant nog enkele doorstroom ventilatie openingen in gemaakt worden maar dat zie ik wel als ik kan gaan testen.





Waar de sensor(kast) precies moet komen te staan weet ik nog niet maar dat moet ongeveer zoals op een van de bovenstaande foto's worden.
De plaats van signalering, het bordje met bedrading en de benodigde voeding moet ik nog bedenken hoe dat en waar dat verder moet komen.
In elk geval - zoals eerder al gezegd - op een plaats dat het zo min mogelijk opvalt of anders toch minstens weg te nemen is wanneer de machine niet in bedrijf is.

Ik dacht dat het scheepje bijna klaar was maar voorlopig heb ik me weer wat nieuws op de hals gehaald en dus ook iets om nog eens over na te denken en te kijken of het lukt wat ik in mijn hoofd heb en of dit wel of niet haalbaar is .

Tot zover weer even.

 

Bert, dat bootje is toch veel te mooi om mee te gaan varen! Proficiat met het resultaat. En met Arduino is er (bijna) van alles mogelijk. Ben je weer dagen zoet mee. Heb er erg in dat gas zwaarder is dan lucht en je de sensor zo laag mogelijk plaatst. Nog wel droog natuurlijk. We houden je vorderingen wel in de gaten. Gr. Klaas.

 

Dank je voor het compliment Klaas en dat varen? Ja ...... dat roepen ze hier thuis ook wel eens.
Ze ziet me volgens mij (anderhalf jaar geleden) nog met de old Lady thuis komen en ... ................ .

De eigenschappen van gassen en het feit dat deze in de meeste gevallen zwaarder zijn dan lucht zijn mij meden vanuit mijn arbeidsverleden wel redelijk bekend .
Maar in sommige gevallen moet je toch weer wel eens even denken van; Hoe was het ook al weer?

Maar om terug te komen op de sensor; Deze heb ik al omgekeerd en dus met het sensorgedeelte zo dicht mogelijk bij de bodem en op enkele mm. boven het vloertje geplaatst.
De lengte van de aan de onderkant uitstekende pootjes bepalen een beetje deze afstand.
Als ik het helemaal goed wil doen zou ik hem - of een extra sensor - onder het vloertje moeten plaatsen maar dan moet er misschien ook weer een bilg watersensor bijkomen .

In elk geval leuk om daar weer een beetje mee te prullen en te kijken of daar iets handig en bruikbaars mee te maken valt .

 

Sensor zo dicht mogelijk bij de gastank plaatsen. Heb je ook minder last van stoom die de sensor evt zou gaan beïnvloeden. En vervolgens proefdraaien:
gastank vullen met de sensor nog "uit". De boot schoonblazen (dat doe ik altijd nadat ik de gastank gevuld heb!!) zodat eventueel gelekt gas weg is.
Daarna de sensor aanzetten en kijken of hij begint te piepen.
Geen piep? Dan de vlam onder de ketel.

En m.b.t. varen: eerst een aantal keren in je tuin proefdraaien. Dan kun je overal bij, heb je niet de zenuwen dat er iets fout gaat op het water. Net zolang tot je zeker weer dat de installatie "foolproof" is.
En dan het water op: de eerste paar keren goed de tijd in de gaten houden vanaf het moment dat je de ketel opstookt tot het moment dat je waterpeil tot een oncomfortabel peil gezakt is. (Bij mij is dat 1 cm boven onderzijde peilglas)
Dat is in de zomer zo'n 35 minuten, in de winter 25. Gemeten met de stoomkraan vol open en regelmatig gebruik van de fluit, dus een behoorlijk verbruik van stoom. De stopwatch op mijn zender staat nu standaard op 20 minuten; dan begint hij te gillen, haal ik de boot naar de kant en vul water bij. Dan stel ik de stopwatch opnieuw in.
En af en toe rustig richting waterkant varen en het peilglas bekijken...
Echt, deze Regner installatie is goed. Vaart ondertussen bij mij al een jaar of 5; 1e proefvaart was 13-01-2012...

 

Ik heb me er nog niet in verdiept, maar het was bij de zuurstofmeetcellen die wij hadden in de stikstofgeneratoren zo dat die cellen om de zoveel tijd vervangen moesten worden. Die "oxideren namelijk" door contact met zuurstof en werken na langdurige blootstelling niet meer.
(stikstofgeneratoren maakten stikstof uit perslucht door zuurstofmoleculen te laten ontsnappen uit bundels poreuze "rietjes" , de stiksofmoleculen waren wat groter en bleven in de rietjes en werden naar de ladingtanks geperst; zuurstofgehalte was dan minimaal 2% als ik me goed herinner)

 

Was zeker max. 2% Harm? Gr. Klaas.

 

Een deel van je "stikstofgeneratoren" verhaal kan ik niet helemaal volgen maar ik weet wel dat de meters die wij hadden inderdaad werkte volgens een of ander oxidatieproces en daardoor telkens of heel vaak al binnen een jaar voor service opgestuurd moest worden.
Ze vervingen dan inderdaad de betreffende (meet)ampullen, werden gekalibreerd en rekende hier gemiddeld iets van 800 á 900 gulden voor en dat was ongeacht of hij in die periode veel of weinig gebruikt was.
Later werden die dingen wat betaalbaarder en denk ik dat de service ook minder duur en intensief was.
De door jou genoemde 2 % zuurstof is denk ik in een ander context dan waar wij er mee werkte want daar was de norm 20 % zuurstof (voor ademlucht).

De sensor uit het Arduino (en alle andere mogelijke toepassingen) verhaal werkt volgens een ander principe en dat is:

The MQ series of gas sensors use a small heater inside with an electro-chemical sensor. They are sensitive for a range of gasses and are used indoors at room temperature. The output is an analog signal and can be read with an analog input of the Arduino.

The MQ-2 Gas Sensor module is useful for gas leakage detecting in home and industry. It can detect LPG, i-butane, propane, methane ,alcohol, hydrogen and smoke.

Some modules have a built-in variable resistor to adjust the sensitivity of the sensor.

Note: The sensor becomes very hot after a while, don't touch it!

De laatste regel maar eigenlijk het hele principe verhaal van deze MQ(2) sensor roept bij mij van begin af aan toch de nodige vraagtekens op, nl.:
Je gaat met electr. spanning en iets wat heel warm kan worden, iets wat heel ontvlambaar / explosief kan zijn opsporen .
Dat komt plat vertaald voor mij een beetje over als: Ik ruik gas en ik ga met een aansteker zoeken waar die gaslucht vandaan komt .
Toch ben ik begonnen met het bouwen van dit systeempje omdat ik hoop dat ik het straks ga snappen en ik gewoon iets over het hoofd zie of misschien gewoon niet goed gelezen of begrepen heb .
Bovendien als ik het straks niet vertrouw hoef ik het niet te gebruiken en heb ik wel een paar Arduino lesjes e.d. geleerd .

Ik weet ook niet in hoeverre hier door andere stoombouwers of gebruikers al ervaringen met een systeem als dit zijn en of dat er vergelijkbare projecten gebouwd zijn maar ben daar wel benieuwd naar.

 

Roel, bedankt voor de goede raadgevingen, ik weet dat jij behoorlijk wat ervaring met dit type schip en machine hebt en ook per pb weet ik zo nu en dan je raadgeving in te winnen en ik ga bovenstaande waardevolle adviezen zeker goed ter harte nemen .

Dat de eerste keer of keren de ketel in het schip opstoken en er op enig moment (voorzichtig) mee gaan varen nog een hele spannende aangelegenheid wordt is iets wat wel heel zeker is.
Maar forceren doe ik in elk geval niks .

 

Ja die dingen leken van goud, ik herken de prijzen.
Wel een apart principe met dat verhitten, ik zal eens verder lezen. Best wel interessant.
Overigens wel van het verkeerde merk, ik werk met PIC van microchip.

ja en nee. 5% was standaard om lading af te dekken en ik meen dat ze 2% gebruikten (duurde een eeuwigheid veel langer om dezelfde hoeveelheid te maken) om fotolakken af te dekken met extreem droge "lucht". (dat was een ander voordeel: de lage luchtvochtigheid van het product)
Uiteraard heet het dan dat "het medium" een maximum gehalte aan zuurstof had, maar de set kon tot 2% met nog een redelijke opbrengst.(=minimum)

 

Zit de feitelijke senser in dat aluminium(?) boxje op de print, Bert?
Dan zou het me niet verwonderen als het ding "explosieveilig" is gebouwd.
Een hitte-element in een gaasje en dat in een alu box.
Hitte laat (bij voldoende gas) gas exploderen, maar door het omhulsel van gaas kan de explosievlam niet naar buiten treden.

Een aantal gasdetectie/explosiemeters werken op die manier.
En als je er tegenop ziet om de machine voor de eerste keer op te stoken, kom ik gewoon eens een keertje naar Stonemountain met mijn scheepje... Maken we er een leuk stoomdagje van!

 

Ja klopt Roel, het sensordeel zit inderdaad in / onder het aluminium of RVS (vingerhoedachtige) omhulsel wat op het printje zit.
Het moet wel een verantwoord ding zijn want als je hem gaat Google kom je hem - met of zonder het printje - zelfs ook bij de meest gerenommeerde bedrijven tegen en zal jouw uitleg ook wel kloppen denk ik.
Als je ze in CN bestelt kosten ze (free shipping) € 2,10 per stuk, dus als ik binnenkort daar weer eens wat bestel, zal ik er eens eentje extra voor onderzoek (lees om te slopen) mee laten komen om te zien wat er precies achter het gaasje zit want ik ben er toch wel benieuwd naar en zoekend op internet kan ik zo geen gedemonteerde sensor vinden.

Zeker is wel - en dat heb ik al lange tijd in mijn hoofd - dat ik de machine en alle componenten binnenkort nog een aantal keren buiten het schip ga laten proefdraaien, testen en er op die manier nog wat meer vertrouwd mee wil raken.

Je aanbod om hem straks in combinatie met een gezellig stoomdagje voor de eerste keer samen op te stoken hou ik in mijn achterhoofd .

Groet, Bert

 

Vandaag nog iets over de Gassensor gevonden.

 

Vervolg bouwverslag.

Inmiddels weer van alles gedaan en vooral ook dingen die niets met modelbouw of met dit bouwverslag te maken hebben .

De vorige keer was ik bij mijn Arduino verhaal en de oriëntatie of ik daar voor dit scheepje een gasdetectie systeempje mee kon maken gebleven.
Van het ene idee kwam het andere idee en als je niet uitkijkt dwaal je af naar het niet of lastig haalbare.
De meeste van die ideeën stranden op het gebrek aan ruimte of voldoende accu capaciteit.
Maar met het basis principe ben ik toch nog gewoon even doorgegaan en heb - nadat het systeem met het "Uno" bordje werkte - in CN voor enkele € een (paar) kleiner "Nano" bordje besteld.
Dit bordje is fors kleiner en zal ik straks redelijk goed kwijt kunnen.
Aanvankelijk was mijn gedachte om deze en zijn voeding onder de banken in de achterkuip te plaatsen.
Nu heb ik dat idee bijgesteld en wil ik een nieuwe en iets grotere kast voor de sensor maken waarbij er ook plaats is voor het "Nano" bordje.
Een eerder al weleens gemaakte bok voor een paar oliedrums zou als extra functie onderdak kunnen bieden aan de benodigde voeding maar is daarvoor net te klein.
Als ik deze ook opnieuw en een fractie groter zou maken kan deze hierin - dichtbij de sensor en het bordje en uit het gezichtsveld - geplaatst worden.
Alleen de plaats en vorm van alarmering ben ik nog niet helemaal aan uit .


Het Nano bordje wat vrijwel hetzelfde kan als het veel grotere Uno bord.
Het enige nadeel bij deze uitvoering zijn bij het testen de slecht makende pin contacten met het breadboard.
Deze zouden eigenlijk aan het bordje gesoldeerd moeten of kunnen worden maar benut liever straks het gemis van de pinnen door een compacter draadje direct aan het bord te solderen.


Nog even wat experimenteren en testen tussen links (Nano) en rechts (Uno).


De oliedrums (die nog een passend kleurtje en tapkranen moeten krijgen) en de bok hiervoor. Rechts het kastje met daarin de gassensor.
Straks een kort onderling verbindingsdraadje en kijken hoe of waar ik de alarmering maak.
Via telemetrie naar / op mijn zender heeft mijn voorkeur maar loop daarbij nog tegen de nodige obstakels aan .


Alles net een fractie te klein .
Een schrale troost is dat ik toen nog niet wist dat ik hier ook het Nanoprintje en blokbatterij wilde gaan plaatsen .
Probleem van de blokbatterij is wel zijn beperkte capaciteit door mijn geringe en beschikbare ruimte.
Binnenkort ook nog maar eens even testen en meten wat het werkelijke stroomgebruik van dit alles te samen is.

Naar het nu lijkt zal ik de sensor hooguit en alleen als extraatje en in combinatie met de andere voorzorgsmaatregelen ter controle na bijv. het gas tanken kunnen gebruiken .

Zoals eerder gezegd is dit alles voor mij een experiment met o.a. het toepassen van een Arduino toevoeging in dit schip en moet ik nog afwachten of het straks voldoende functioneel is ..... of dat het alleen maar een tussentijds extra speeltje was .

Tot zover weer even.

 

Bert, wat een leuke olie vaatjes............zelf gemaakt of gekocht ?