Waar je even aan voorbij gaat is dat wetten en regels ook aan interpretatie onderhevig zijn,
Daar ga ik niet aan voorbij, ik ontken nog bevestig het, het is geen onderwerp in wat ik schrijf. Het doet ook niets af aan wat ik schreef.
Kortom, wetten en regels zijn voor interpretatie vatbaar en wanneer er gerede twijfel is heeft het zin om een rechter, of een rechtscollege, zich hierover te laten buigen. Waar mogelijk creeërt dit een precedent wat in verwante zaken helderheid kan geven. Ook kan men besluiten de wet cq. regel aan te passen, of zelfs geheel te schrappen.
Hier ben ik het helemaal mee eens, alleen blijkt het, als het om modelvliegen gaat, in de praktijk helaas anders te werken. Zoals je zelf al aangeeft gaat het uiteindelijk ook om belangengroepen, en de belangengroep modelvliegers is helaas een kleintje. Modelvliegers zijn er niet mee gediend als onderwerpen uit hun sport getoetst worden bij een rechter, of een rechtscollege, omdat die keren dat dat in het verleden gebeurd is, het altijd negatief heeft uitgepakt.
Voorbeeld: Juist omdat er in het veleden al zoveel egoisten zijn geweest die bv. geluidsoverlast geen enkel probleem vonden en vonden dat anderen zeikten (ongeacht of ze daar gelijk in hebben of neit, dat is namelijk niet van belang), zitten veel modelvliegers in NL nu opgescheept met hele strenge geluidsregels welke in sommige gevallen bijna absurd te noemen zijn.
Daarnaast is het zo dat er in Nederland door een meerderheid van de modelvliegers gekozen is om de behartiging van belangen te laten doen door overkoepelende organisaties. De KNVvL en de liburgse federatie (zo heet ie geloof ik) behartigen de belangen van het merendeel van de modelvliegers in Nederland.
Dat mensen dan boos worden als iemand uit eigenbelang meent belangen te moeten gaan behartigen of zaken op de spits te drijven zodanig dat er jurisprudentie over kan ontstaan, is mogelijk niet geheel terecht, echter wel volledig te begrijpen.
Overigens wel tekenend deze redenatie, want ook hier gaat het om een risicoinschatting waarbij diegene die meent dat iets voor de rechter komt, op eigen houtje besluit een bepaald risico te lopen, met als gevolg dat een hele groep risico loopt. Die groep wil dat risico misschien wel helemaal niet lopen en is er mogelijk helemaal niet van gediend dat iemand in z'n eentje beslist dat het tijd wordt dat dat risico gelopen wordt.
Of het risico in kwestie dan heel erg groot is, of praktisch onmeetbaar klein, is daarbij geheel niet relevant, het gaat er om dat 1 iemand keuzes maakt voor een hele groep, zonder dat die groep daarin gekend is of invloed op uit kan oefenen.
Natuurlijk is het het goed recht van dat individu om dat risico te lopen, hij of zij staat daarin in zijn of haar recht, maar het is dan ook een logisch gevolg dat de 'grote groep' die niet om haar mening gevraagd is en waar toch implicaties voor kunnen zijn, die persoon niet bepaald dankbaar is of redelijk zou benaderen.
Om heel kort samen te vatten: iedereen heeft het recht egoistisch te zijn, maar een logisch gevolg daarvan is dat anderen zich zullen ergeren aan dat egoisme.
Tuurlijk kan je vraagtekens zetten bij 't gezonde verstand en inschattingsvermogen van bepaalde personen. Maar jouw, of mijn, mening is niet altijd gelijkwaardig.
Punt is dat jij niet kunt inschatten of jouw en mijn mening gelijkwaardig zijn, en dat is ook helemaal jouw taak niet. Zie ook mijn voorbeeld mbt. het verkeer: er zijn ontzettend veel mensen die denken dat ze een heel goed chauffeur zijn, en toch zijn er slechte chauffeurs op de weg.
De inschatting van welke mening al dan niet de juiste is of wenselijk is voor de samenleving in het geheel, ligt dan ook niet bij de persoon van wie die mening afkomstig is.
Deze feitelijke waarheid is gestoeld op meer dan een onderbuikgevoel of een inschatting en dient goed onderbouwd te zijn met voldoende bewijslast om gerede twijfel weg te nemen.
Absoluut en zeker als dan blijkt dat die onderbouwing tekort schiet, onvolledig is of op aannames gebaseerd is, kom je in een heel lastig parket terecht.
Een andere analogie.. in het ziekenhuis heb je verschillende disciplines. De mensen die die disciplines uitoefenen zijn zonder meer daarvoor gekwalificeerd, hebben de benodigde opleiding en benodigde vakkennis.
Toch spreken deze elkaar soms tegen. Zo zal een chirurg een oplossing voor een probleem vaak zoeken in een invasiefe ingreep, daar waar bv. een radioloog daar weer andere oplossingen in ziet. Die chirurg kan dan gelijk hebben dat die invasiefe ingreep zou werken, maar als bv. bestraling ook werkt, kan die laatste een betere keuze zijn bekeken vanuit het welzijn van de patient of vanuit een risicoanalyse, vanuit kostenperspectief of vanwege andere sociaal-economische overwegingen.
Het probleem is juist, en dat was de kern van mijn betoog, dat er teveel mensen zijn die op basis van ego, zelfverheelijking of met 'beroepsoogkleppen op' menen dat hun mening belangrijker is of 'de waarheid' terwijl dat niet altijd zo hoeft te zijn.
Dat is de reden waarom wetten en regels nodig zijn, omdat het in de praktijk gewoon blijkt dat de mensen zelf niet in staat is een goede risicoanalyse te maken. Juist de mensen die er heel erg van overtuigd zijn dat ze dat wel kunnen, kunnen dat vaak als minste. Vaak vergeten die mensen dat er veel meer zaken meespelen dan alleen een bepaald technisch aspect en evenzovaak achten deze mensen zichzelf feilloos, en juist daarin schuilt het gevaar in deze.
Daarbij komt het vaak voor dat mensen die op zichzelf heel goed onderbouwd bezig zijn, nog wel eens last willen hebben van een tunnelvisie. Men bekijkt zaken louter en alleen nog vanuit het eigen perspectief en vergeet 'the big picture' daarin volledig. Vergeten ook dat zaken die mogelijkerwijs in hun geval al dan niet waar zijn, niet altijd voor iedereen waar hoeven te zijn. Wetten en regels gaan nooit over idividueen, maar altijd over 'het grote geheel'. Mensen zijn dan zo overtuigd van hun indivudele recht, dat men vergeet dat, indien men dit getoetst en bevestigd zou krijgen, er ook anderen zijn voor wie hun waarheid misschien niet opgaat, maar die wel onder de wetten en regels vallen welke zijn ontstaan door het toetsen en bevestigen. Wetten gaan nooit over idividueen, altijd over groepen. Zo zijn er bv. best mensen die capabel genoeg zijn om 200 te kunnen rijden op de openbare weg, maar het gros der mensen is dat domweg niet. Dus is er een wet dat dat niet mag. Voor de persoon die de capaciteiten wel heeft, erg frustrerend uiteraard, maar daarom nog niet fout.
Dus laten wij als maatschappij deze inschatting niet over aan deze mensen, maar maken wij wetten en regels en zijn er mensen aangesteld die meningen
wel objectief kunnen afwegen tegen deze wetten en regels. Hier verwijs ik weer terug naar het stukje over belangenbehartiging en de eenling die meent dat hij of zij belangen moet behartigen hierboven.
Die wetten en regels zijn er onder andere om ons te beschermen tegen de 'egoisten en idioten' waar ik eerde aan refereerde. Helaas moeten daarbij de goeden het met de kwaden ontgelden, zo werkt dat nu eenmaal.
.
lang, lang geleden alweer. Jammer. Je hebt de laatste maanden al twee-drie keer gerefereerd aan het feit dat ik niet meer vlieg. Dat ik zelf niet meer kan vliegen, betekent niet dat ik er geen affiniteit mee heb. De voorzitter van Ajax voetbalt zelf bij mijn weten ook niet meer.
roost: