Ik zal een poging doen om één en ander uiteen te zetten hoewel ik van te voren al weet dat het weer een punt van oorlog wordt.
Ik begin met de vraag van Manuel en probeer gelijk in het verhaal op de anderen te reageren:
Strikt genomen is de kopierechten wetgeving op iedereen van toepassing. Strikt genomen kan het betreffende bedrijf voor de rechter worden gesleept.
Strikt genomen heeft Ikemastah gelijk en wint de zaak.
Dat is de theorie.
Maar zoals altijd is de praktijk anders. Er zijn een aantal factoren die niet van belang lijken maar in de praktijk wel meetellen. Eén daarvan is onderbezetting van zowel politie als justitie. Te veel werk en te weinig mensen. Dus moeten de bekende prioriteiten worden gestelt.
Men bekijkt dus het verhaal en wat is er feitelijk aan de hand? Ikemastah weet dat het zijn foto's zijn, maar voor de politieman die de eerste aangifte aanhoord is dat helemaal geen feit. Hij kijkt daar heel anders tegenaan. Voor hem ziet het er zo uit:
Bedrijf A te B geeft een commerciele foto-cd uit handelend over het schip De Zinker waarvan meneer C beweerd dat het zijn foto's zijn welke zonder medeweten zijn gebruikt.
Agent D. Iender pakt de telefoon en belt bedrijf A te B. Dat gesprek gaat ongeveer zo:
Goedemiddag, firma A te B, waar kan ik u mee van dienst zijn?
Goedemiddag, agent D. iender, politie De Platte Polder, mijnheer A, ik heb hier voor mij een mutatie van mijnheer C. Hebt u enig idee waarom?
Nee, ik zou het niet weten.
Kent u mijnheer C?
Nee, nooit van gehoord, wat is daarmee dan?
Geeft u op commerciele basis een cd uit met daarop foto's van het schip De Zinker?
Ja zeker, die geven wij uit, dat klopt.
Meneer C claimt dat op deze cd foto's van hem aanwezig zouden zijn die zonder zijn medeweten zijn gebruikt.
Geen idee, agent D. Iender, wij kennen die persoon niet. Iedereen kan wel wat claimen, dat maken wij dagelijks mee met mensen die denken dat ze recht op garantie hebben.
Ja, wij maken dat ook vaak mee. Goed ik zal het mijnheer C voorleggen. Prettige dag verder mijnheer A.
U ook mijnheer Iender.
Nou dat was het dan. Als het tenminste zover al komt. Dit hangt ook af van de agent je op dat moment treft. Agent D. Iender keert zich waarschijnlijk 2 of 3 weken later weer tot Ikemastah met de mededeling dat firma A te B zegt van niets te weten. Hij zal daar aan toevoegen of Ikemastah het wel zeker weet en misschien toch een ander de foto's heeft gemaakt, in zo'n schip zullen de foto's allemaal op elkaar lijken.
Ikemastah zegt overtuigd te zijn dat het zijn foto's zijn en wil een aangifte. En dan komt het addertje onder dat verrekte hoge gras.
Ikemastah beweert en doet de aangifte, dus zal hij dat moeten onderbouwen. Firma A te B zit in de hoek van de verdediging en hoeft helemaal niets te doen. Dat is zijn wettelijk recht.
Het gaat naar Justitie en het komt op het buro van de Officier van Justitie terecht. Deze weet uit ervaring dat dit heel moeilijke zaken zijn die meestal uitdraaien op een welles-niettes verhaal tussen 2 partijen. Hij gaat eerst kijken of er schade in het geding is. Als Ikemastah beroeps fotograaf is, is er sprake van economische schade door kopierechtschending of: diefstal van andermans werk door verdachte. Dit gaat hij wegen met zijn prioriteiten, verkrachting, kindermishandeling, moord, openlijke geweldpleging en nog veel meer van dat moois. Hij weegt daarbij ook wat de maatschappij belangrijker vind. Hij weegt hoeveel tijd er vermoedelijk in gaat zitten en hoe sterk de bewijsvoering zal zijn. Alweer uit ervaring weet hij dat dit geen gemakkelijke opgave zal worden.
Dan leest hij dat Ikemastah geen beroepsfotograaf is en dus geen inkomsten misloopt waardoor hij economische schade lijd. In het levensonderhoud van Ikemastah maakt het niets uit of dit wel of niet was gebeurd, immers hij betrekt niet zijn levensonderhoud uit die foto's.
De conclusie zal zijn dat de zaak niet ontvankelijk wordt verklaard. En geloof me, er zijn erger zaken die niet ontvankelijk worden verklaard.
Dan zit er voor Ikemastah maar 1 ding op en dat is een civile procedure tegen firma A te B te starten bij het kantongerecht. En ook deze zal gaan wegen omdat ook deze proriteiten heeft. Maar stel, stel dat ze het aannemen, die kans is klein als justitie het niet ontvankelijk heeft verklaard. Maar justitie mag dat, en civile procedure kan je altijd doorzetten als je per se wil. Hij komt alleen wel onder op de prioriteitenlijst.
Ikemastah zet door.
Wat krijg je dan?
Het probleem is dat de foto's niet op film zijn gemaakt. Op film zou Ikemastah de negatieven hebben en daarmee het eigendomsbewijs. Firma A te B kan een foto van een foto maken en zo ook over negatieven beschikken, maar dat is heel snel te achterhalen omdat die kwaliteit zichtbaar minder is dan het originele negatief. Zelfs als het in de beste studio omstandigheden is gemaakt. En er zijn wel meer trukjes om dit te achterhalen.
Maar het is digitaal en daarmee begind het gesodemieter gelijk al. Je kan kopieren dat het een lieve lust is, zonder kwaliteitsverlies en in een enkele muisklik. En, belangrijker: het is nagenoeg spoorloos te manipuleren.
Een watermerk die je in het beeld zet kan je er met de juiste software ook weer uithalen. Copyright teksten onder aan de foto haal je er zo af, Zelfs als die dwars door de foto staan. Ik weet dit uit ervaring. Op verzoek scande ik oude beschadigde negatieven die voor mensen grote emotionele waarde hadden. Deze beelden werden na het scannen digitaal geretoucheerd tot een pracht die mooier was dan de oorsponkelijke camera het kon. Ik deed dit met professionele software van Corel dat begon waar Photoshop ophield. Ik ik was er echt geen dagen mee bezig.
Goed deze software was en is nu nog steeds niet goedkoop, maar het blijft een feit dat deze software voorhanden is en je dit a-la minuut kan kopen als je wil.
Goed, dit leer je niet 1,2,3, maar dat doet er juridisch niet toe. Het is een onderbouwing, geen bewijs.
De bewijsvoering blijft dus heel erg moeilijk, Het kan wel, o ja zeker. Maar dan moet je tot in de bronnen van het beeld terug gaan met software die tot nu toe uitsluitend ter beschikking wordt gesteld aan overheden. De digitale recherche dus. Maar dit is zeer tijdrovend en daarom ook zeer duur. Dit wordt dus alleen maar gebruikt bij enorm zware zaken waar oplichtingen van vele miljoenen in het geding is of zaken als kinderporno productie. Niet voor een fotograaf die enkele maandsalarissen misloopt en zich daar feitelijk ook nog voor kan laten verzekeren. Een zaak als dit is gewoon niet omvangrijk genoeg voor die middelen.
Misschien heb ik nu goed genoeg duidelijk gemaakt dat de bewijsvoering op digitaal gebied een dure aangelegenheid is. Bij een civile procedure zal je alles zelf moeten betalen. En dat, juist dat is de reden waarom ook veel beroepsfotografen het maar laten voor wat het is. De tijd die je er in steekt kan je niet werken en kost dus ook geld.
Dit zoort zaken als civile procedure kosten geen honderd euro. Ook geen honderden, maar vele duizenden. En het kan vrij snel al over de tienduizend euro gaan. Vooral als de tegenparij de poot lekker stijf houd. En reken maar dat ze dat zullen doen.
Dit is ook priecies waar het het NVJ, SVFN en de Fotografen Federatie bang voor waren bij de opkomst van de digitale fotografie 20 jaar geleden.
Je krijgt nooit die bewijsvoering rond en het zal beslist eindigen in een aangifte van firma A te B aan jou adres wegens smaad. Het leuke voor hun is dat jij juist door je gebrek aan bewijs dat hebt bewezen. Jij kon niet aannemelijk maken dat firma A te B jou foto's heeft gestolen dus is firma A te B onschuldig conform de wet. Daarmee is dan helaas wel smaad bewezen wegens de openlijke bewering middels een forum dat de firma A te B dieven zijn.
Daarom snap ik al die uitroepen hier ook niet van span een civile procedure aan en me dit en me dat. Allemaal mensen die het niet weten. Die denken dat jij lekker met je hobby bezig bent terwijl anderen gratis en voor niets op overheidskosten jou zaak uitzoeken. Zo werkt dat dus niet.
Iemand, ik weet niet meer wie, merkte in een draadje al eens op "gelijk hebben en gelijk krijgen is niet hetzelfde in nederland" Dit slaat de spijker helemaal op zijn kop.
Natuurlijk is firma A te B fout, natuurlijk moet Ikemastah voor elke cd die wordt verkocht zijn rechtmatig deel hebben. Maar dan moet je wel wettelijk en overtuigend bewijs leveren.
Het zou nog kunnen met een staaltje recherchewerk door een rechercheur die goed kan verhoren. Door Ikemastah tot vervelens toe te verhoren over de dag dat hij daar die foto's maakte. De hoofdlijnen en belangrijke details zullen bij elk verhoor hetzelfde zijn waardoor de recherche de conclusie zal trekken dat hij daar inderdaad is geweest en die foto's heeft gemaakt. Daarna doen ze hetzelfde bij firma A te B. Die staat gelijk bij het eerste verhoor al voor de keuze, fantaseer ik een fotograf en val binnen enkele minuten door de mand of beweer ik dat ik ze zelf heb gemaakt en dan duurt het wat langer voor je door de mand valt.
Maar ook hier is prioriteiten weer het punt. Stel, in jou straat woond iemand die niet van de kinderen kan afblijven. Een eindje verderop woond iemand die inkomen door diefstal van zijn foto's is misgelopen. 2 zaken, 1 rechercheur. Een werkdag is voor hem ook een werkdag en die kan dij niet overdoen als die voorbij is. Aan welke zaak wil jij dat hij zijn aandacht besteed. Nou ik weet wel zeker dat jullie massaal voor de kinderlokkerzaak kiezen. Dat dilemma staat de politie dus ook voor.
Daar komt nog bij dat volgens de regelementen van de politie hun optreden in evenwicht moet zijn met de zaak. Dit om "Amerikaanse" toestanden te voorkomen. Je weet wel, als je een keer te hard rijd krijg je gelijk al een groot .45 kanon in je neus geduwd. Dus, de eerder beschreven verhoormethode mag niet op een zaak als deze worden toegepast omdat het middel in gewicht niet overeenstemt met de aard van de zaak.
Met andere woorden in een zaak als dit ben je gewoon uitgeluld ondanks je voor de volle 100% in je recht staat.
Als je toch wat wil investeren, en firma A te B een hak zetten, dan moet je het succes van die cd volgen. Is die goed, kan koop je er één die ga je kopieren en breng je met veel tamtam onder je eigen naam voor een veel lagere prijs op de markt. Met natuurlijk een aantal extra exclusieve foto's toegevoegd. (Ikamastah zal ze wel niet allemaal op het net hebben gezet denk ik)
Dan ligt ineens diezelfde moeilijke, bijna onmogelijke en in de praktijk helemaal onmogelijke bewijslast ineens in hun handen en staan hun voor het blok met lege handen.
