Dit verslag is (de naam zegt het al) een reparatieverslag, en dat betekent, dat het een droevig begin heeft.
Voor de visueel ingestelden onder ons, dit is dat begin:
Balen! Ik heb wel eens betere/succesvollere mainden flights gedaan
Maar goed, daar kun je het niet bij laten, want Ome Johannes Graupner heeft natuurlijk niet zijn hele leven hard gewerkt om uiteindelijk met zo'n kit op de proppen te komen, om dat ding dan nog eens jáááááren ergens ongebouwd op een zolder te laten liggen, uiteindelijk gebouwd, nog een paar jaar liggen, verkocht aan een wildvreemde (ikke dus) en dan zo'n roemloos en vooral kort einde te hebben. Dat kan niet. Mag niet, is "verkeerd".
Dus daar gaan we wat aan doen.
En aangezien ik bij het openslopen van de treurige restanten ook toch wel wat meer of minder ernstige bouwfoutjes tegen kwam (de ernstigste was toch wel dat de versterkingen van het motorschot helemaal achterwege gelaten waren), pakken we die ook aan, EN we gaan het ding modificeren naar een dubbel kielvlak.
Niet omdat dat mooier of beter is, maar omdat het originele kielvlak ruzie heeft met de bougiekabel. Ik heb er even over gedacht de motor scheef, of desnoods inverted te plaatsen, maar dat gaat niet goed komen met de uitlaat.
Ik weet nog niet, of ik dat dubbele kielvlak ergens op de beide vleugelhelften ga plaatsen, of A là F18 Hornet in een V-opstelling op de romprug. Dat zie ik wel als ik er aan toe kom.
Wat ook gaat veranderen: De mechanische retracts gaan met pensioen, en er komen electrische pootjes in, om twee redenen: De centraal geplaatste retract servo is ongunstig voor het zwaartepunt, wat veel balansgewicht vergt, maar wat zwaarder weegt: met mechanische retracts zit je vast aan een neuspoot die naar achteren inklapt, en dat betekent dat de poot zelf nodeloos ver naar voren moet. Dat maakt de wieldruk weer erg laag en die lage wieldruk was de reden dat de maiden middels handstart geprobeerd werd... Affijn, het filmpje zal ongetwijfeld duidelijk gemaakt hebben waarom ik waarde hecht aan de mogelijkheid van een grondstart.
Een bijkomend voordeel van een volledige herbouw t.o.v. een reparatie, is dat ik nu een stuk vrijer ga zijn in de plaatsing van sommige componenten (met name de ontsteking was een zwaartepunt-verpester), en wat daarbij helpt, is dat de laatste ontsteking die ik binnenkreeg eentje van NGH was (worden ook gemaakt door RcExl) en die zijn weliswaar precies even zwaar, maar de NGH is wel stukken compacter, dus makkelijker ergens gunstig te plaatsen.
Met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid, gaat die het plekje van de retract servo overnemen, daarmee komt die vonkendoos toch minstens 15 cm naar voren.
Om mij volledig onbekende redenen, had de Delta gevlochten stalen stuurkabels, en ik was redelijk verbaasd om te constateren dat er in totaal voor 75 gram aan stuurkabels in de Delta hing.
Dat kan natuurlijk minstens 50 gram lichter. Alweer een winstpuntje.
Aangezien komende week hoogstwaarschijnlijk alweer de laatste week is voordat ik naar zee moet, verwacht ik voorlopig nog niet echt al te schokkende vooruitgang te boeken, maar het begin is er tenminste.
Nu MOET ik wel verder (iets wat ik eigenlijk afgelopen najaar/winter al had willen doen...).
Voor de visueel ingestelden onder ons, dit is dat begin:
Balen! Ik heb wel eens betere/succesvollere mainden flights gedaan

Maar goed, daar kun je het niet bij laten, want Ome Johannes Graupner heeft natuurlijk niet zijn hele leven hard gewerkt om uiteindelijk met zo'n kit op de proppen te komen, om dat ding dan nog eens jáááááren ergens ongebouwd op een zolder te laten liggen, uiteindelijk gebouwd, nog een paar jaar liggen, verkocht aan een wildvreemde (ikke dus) en dan zo'n roemloos en vooral kort einde te hebben. Dat kan niet. Mag niet, is "verkeerd".
Dus daar gaan we wat aan doen.
En aangezien ik bij het openslopen van de treurige restanten ook toch wel wat meer of minder ernstige bouwfoutjes tegen kwam (de ernstigste was toch wel dat de versterkingen van het motorschot helemaal achterwege gelaten waren), pakken we die ook aan, EN we gaan het ding modificeren naar een dubbel kielvlak.
Niet omdat dat mooier of beter is, maar omdat het originele kielvlak ruzie heeft met de bougiekabel. Ik heb er even over gedacht de motor scheef, of desnoods inverted te plaatsen, maar dat gaat niet goed komen met de uitlaat.
Ik weet nog niet, of ik dat dubbele kielvlak ergens op de beide vleugelhelften ga plaatsen, of A là F18 Hornet in een V-opstelling op de romprug. Dat zie ik wel als ik er aan toe kom.
Wat ook gaat veranderen: De mechanische retracts gaan met pensioen, en er komen electrische pootjes in, om twee redenen: De centraal geplaatste retract servo is ongunstig voor het zwaartepunt, wat veel balansgewicht vergt, maar wat zwaarder weegt: met mechanische retracts zit je vast aan een neuspoot die naar achteren inklapt, en dat betekent dat de poot zelf nodeloos ver naar voren moet. Dat maakt de wieldruk weer erg laag en die lage wieldruk was de reden dat de maiden middels handstart geprobeerd werd... Affijn, het filmpje zal ongetwijfeld duidelijk gemaakt hebben waarom ik waarde hecht aan de mogelijkheid van een grondstart.
Een bijkomend voordeel van een volledige herbouw t.o.v. een reparatie, is dat ik nu een stuk vrijer ga zijn in de plaatsing van sommige componenten (met name de ontsteking was een zwaartepunt-verpester), en wat daarbij helpt, is dat de laatste ontsteking die ik binnenkreeg eentje van NGH was (worden ook gemaakt door RcExl) en die zijn weliswaar precies even zwaar, maar de NGH is wel stukken compacter, dus makkelijker ergens gunstig te plaatsen.
Met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid, gaat die het plekje van de retract servo overnemen, daarmee komt die vonkendoos toch minstens 15 cm naar voren.
Om mij volledig onbekende redenen, had de Delta gevlochten stalen stuurkabels, en ik was redelijk verbaasd om te constateren dat er in totaal voor 75 gram aan stuurkabels in de Delta hing.
Dat kan natuurlijk minstens 50 gram lichter. Alweer een winstpuntje.
Aangezien komende week hoogstwaarschijnlijk alweer de laatste week is voordat ik naar zee moet, verwacht ik voorlopig nog niet echt al te schokkende vooruitgang te boeken, maar het begin is er tenminste.
Nu MOET ik wel verder (iets wat ik eigenlijk afgelopen najaar/winter al had willen doen...).