Tamiya 1:16 RC Type 10 tank

Dat zou zo maar eens kunnen...

 

"Even" de achterlichten aansluiten, denk je dan... Neem dat "even" gerust met een korrel zout. Allereerst goed uitzoeken welk ledje waarvoor is, en dat dan goed merken. Gelukkig heeft meneer Tamiya daar nette stickertjes voor. Vervolgens moet je de doorzichtige achterlichten schilderen. Clear red, clear orange en smoke. Nu zijn mijn modellen meestal niet clear, laat staan rood of oranje. Mat rood had in nog wel, samen met mat geel. Die gemixt, een behoorlijke scheut verdunner er doorheen, en het oranje kleurtje is doorzichtig. Rood ook verdund, en beide kleuren op het doorzichtige stuke geschilderd. Smoke had ik gelukkig nog wel, dus dat was geen probleem.
Vervolgens het juiste Ledje in het juiste gaatje prutsen, een dekseltje erop (waar de twee draadjes per LED net doorheen kunnen) en het handeltje aan de binnenzijde van de achterkant schroeven. Twee uur later is dit het resultaat:

 

moet je de leo hebben met zijn fiberdraadjes, das ook een crime!!
maar het werkt.

 

heb je ze al getest

 

Goed bezig Roel.

 

Dat moet nog komen... de black-out-verlichting is de volgende stap.

 

De black-out verlichting dus. Voor diegenen die niet weten waar deze verlichting voor dient: "Vroeguh"... toen de lucht nog schoon en sex (volgens je ouders dan) vies, en ik in dienst ging (1977) hadden militaire voertuigen nog niet van die fancy dingen als helderheidheidsversterkers of warmtebeeld-apparatuur. Je had het te doen met je "Eyeball, mark one", eventueel ondersteund door black-out-verlichting. Piepkleine lampjes op de voor- en achterkant van een voertuig, en voorzien van een armatuurtje wat het licht nóg meer beperkte. Op 50 meter afstand kon je nét de twee rode achterlampjes van het voertuig voor je onderscheiden. En als er een lampje bij kwam hield dat in dat je chauffeur onmiddellijk op het "Ho-ijzer" moest stampen, want dan remde de bak voor je. Aan de voorzijde was het niet veel anders: twee kleine witte glaasjes vormden de "contourverlichting" en een iets groter lampje verlichtte de weg zo'n 20 meter voor je met de sterkte van een uitdovende kaars.
Kortom: je had er in feite geen fl*kker aan; de dingen hadden er net zo goed niet op kunnen zitten, als je het mij vraagt.
Op de pantservoertuigen uit 1977 zat wél infrarood; in feite gewone koplampen met een filter ervoor wat alleen infrarood licht door liet. Met het blote oog niet te zien. Met infra-rood of met black-out rijden was een redelijk avontuurlijke onderneming. Op de YP-408 met infra-rood hield in dat je als chauffeur onder je luik zat en een van de gewone periscopen had vervangen door een IR-periscoop. Daarmeekon je de omgeving redelijk zien. Met één piepklein nadeeltje: die periscoop vergrootte het beeld. Dus als je een bocht zag, moets je wachten tot de bocht uit beeld was, daarna twee seconden rechtuit sturen en dan pas de bocht indraaien. Redelijk vaak eindigde zo'n manoeuvre met een vloek van de commandant; die stond wél boven zijn luik uit en keek met de eerder genoemde "Eyeball, Mk.I" Het blote oog dus. En die waarschuwde als de stuurbeweging in een greppel of tegen een boom dreigde te eindigen. Vooral met nieuwe chauffeurs was dit een spannende onderneming.
Black-out rijden was iets minder spectaculair; als het enigszins helder was kon je het voertuig voor je best wel goed zien. Maar o wee als het begon te misten, of je moest black-out rijden als je al 5 dagen op oefening was en dus 5 nachten nauwelijk geslapen had. Dan was ook dit linke soep en moest je als voertuigcommandant je ogen op steeltjes hebben! Meestal werd voor zo'n oefening in Nederland een stuk oefenterrein afgezet, en kon de eenheid lekker z'n gang gaan. Maar tijdens Atlantic Lion, een grote Nato-oefening ergens in de jaren '80, reed ik met m'n peloton YP-408 ergens in Duitsland met black-out door een stuk bos. We wisten dat "de vijand" in de buurt gesignaleerd was, dus waren we behoorlijk scherp. Het bospad kruiste op een gegeven moment een doorgaande, openbare weg. Ik weet niet wat het exact was, maar ik vertrouwde het niet. Zette het peloton stil in het bospad, steeg uit en liep naar de kruising. Juist op het moment dat ik de weg over wilde steken hoor ik van links het zoeven van banden, en twee seconden later werd ik vrijwel van m'n sokken gereden door een peloton Duitse Luchsen; 8-wielige verkenningsvoertuigen. Die krengen zijn écht geruisloos. En ja, ook die hadden black-out-verlichting aan... Maar ja, dat zie je niet zo goed als er een camouflagenet overheen hangt. Gewoon "Kein gel*l, wir sind Deutscher auf 'ne Deutsche weg, mit Deutsche Panzerspähfahrzeuge..." Ik heb daarna de normale verlichting van mijn peloton maar laten ontsteken toen we de weg overstaken. Tactisch optreden is leuk, maar jezelf tactisch voor je noten laten rijden is niet helemaal mijn ding...

Goed tot zover de inleiding op een weer een stukkie knutselen aan de Type 10: de black-out en contourverlichting voor. Dat doet Tamiya redelijk slim, met fiberglasdraadjes die je voor een LEDje moet zetten. Met heeft daar een klein boxje voor uitgevonden: aan de ene kant de LLED er in, aan de andere kant één (of twee) fiberglasdraadjes er uit. Tenminste... Dat is de bedoeling. Alleen bleven die fiberglas dingen niet zitten. Uiteindelijk (na een uur kl**tviolen) naar de redding van elke modelbouwer gegrepen: secondelijm. Een heel klein drupje secondelijm op het fiberglasding, vastzetten in de daarvoor bestemde opening, 3 seconden wachten en dichtschroeven die handel...

Vervolgens de fiberglasdraadjes vastgezet met een ander onmisbaar ingrediënt: Ducktape. Want ze lopen boven het (draaiende) loopwerk langs.

Over dat loopwerk gesproken: ik vind dat de tracks wel eng dicht langs de pantserschilden lopen. Daar zit geen millimeter speling tussen! Heb jij dat ook Arthur?

 

Hoi Roel,
Aangezien ik mijn type tot nu toe statisch had opgebouwd, heb ik dus er niet mee gereden. Het was me dus ook niet opgevallen. Maar inderdaad, vooral bij de aandrijfwielen heb je maar een fractie van een mm speling. Ik denk dat als je er mee gaat rijden de tracks er zeker tegen aan zullen lopen.
Maar er zijn meer tanks van Tamiya die het zelfde "probleem" hebben, al merk je er niks van als je met de tank aan het rijden bent.
Ik heb trouwens ook geen idee hoe je dit kan oplossen.
Je kan de panzerschilden dunner maken, maar of dat nut heeft betwijfel ik.

En in het donker rijden met een paar van die pitjes was inderdaad een haggelijke onderneming.
Daarbij had ik nog het voordeel dat het zicht uit een 4 tonner aanzienlijk beter was.

 

Thanks... We gaan 't zien als we gaan rijden. De eerste paar keren maar op de verharde weg blijven, denk ik.

 

Ik heb met volle teugen genoten van je beschrijving van de black-out verlichting.

 

+1

 

: de black-out en contourverlichting voor. Dat doet Tamiya redelijk slim, met fiberglasdraadjes die je voor een LEDje moet zetten. Met heeft daar een klein boxje voor uitgevonden: aan de ene kant de LLED er in, aan de andere kant één (of twee) fiberglasdraadjes er uit. Tenminste... Dat is de bedoeling. Alleen bleven die fiberglas dingen niet zitten. Uiteindelijk (na een uur kl**tviolen) naar de redding van elke modelbouwer gegrepen: secondelijm. Een heel klein drupje secondelijm op het fiberglasding, vastzetten in de daarvoor bestemde opening, 3 seconden wachten en dichtschroeven die handel...

Vervolgens de fiberglasdraadjes vastgezet met een ander onmisbaar ingrediënt: Ducktape. Want ze lopen boven het (draaiende) loopwerk langs.

dit bedoelde ik dus met de fibers.....
blijft toch lastig, ik wou bij mijn leo er leds in bouwen en dan de fibers
eruit en rechtreeks aansluiten,
projekt voor een volgende keer.

 

SMD-LED's? Geven wel een hele puist licht...

 

@ Roel,
Dat ligt er maar aan wat voor smd ledjes je gebruikt.
Het is jammer dat Tamiya betreft de ledjes op de budget toer is gegaan.

 

helemaal mee eens tuur, weet jij een goede optie misschien?

 

Conrad heeft erg veel verschillende. Je moet dan letten op de grote en de kleur natuurlijk.
Als stroom draad neem ik de wikkelingen van een electro motor. Ook wel handig is als je een soldeerbout hebt met een fijne punt.


Hier een voorbeeld van smd ledjes in notek verlichting.

 

ten eerste een goed nieuwjaar voor alle tankers,

en wat betreft de leds, ik zal eens kijken wat ik daar mee ga doen,
en of ik dat dat voor elkaar krijg.

iig bedankt voor de tip.

 

Leuk project om te volgen dus kom maar op met de kiekjes
Leuk beschreven, mooie tank.

 

Het wordt buiten wat frisser, de dagen korter, het water kouder... Kortom: einde vaarseizoen. De schepen gaan stuk voor stuk in de winterstalling met een plastic dekzeiltje er overheen, nieuw vet in de schroefassen, de lipo's op "storage" en de loodaccu's af en toe op druppellading. Er zal nog wel gevaren worden, maar alleen met twee schepen die enigszins "winterhard" zijn.

Type 10 heeft een aantal maanden onaangeraakt en geduldig wachtend onder een plastic zeiltje in de hobbyruimte gestaan. Gisteravond maar weer eens tevoorschijn gehaald. En de vertragingsbak er uit gehaald en nagekeken. Want na het bouwen ervan viel me op dat er toch wel erg rauwe geluiden uitkwamen. Iets zat er niet goed! Gisteren besloten om de hele bak uit elkaar te halen en opnieuw, maar nu uiterst kritisch, op te bouwen. Wat bleek? Op de tekeningen van de secundaire vertraging draait Tamiya zonder het aan te geven de tekening plotseling om. Wat links was, is plotseling rechts en omgekeerd. Daardoor had ik één lullig afstandsringetje niet geplaatst wat het rauwe geluid veroorzaakte: een tandwiel wat tegen de bak aanliep. Enfin: tien vette vingers en twee uren later liep het geheel plotseling een heel stuk beter.

 

Buiten is het koud, binnen warm. Tijd voor een update van de Type 10. Gisteren en vandaag heb me gewijd aan het ineen zetten van de torenkrans. Tamiya laat je een mooi systeem in elkaar zetten van een dubbel gelagerde torenkrans. Als het geheel gemonteerd is, draait het uiterst soepel. Complimenten daarvoor. Minder complimenten voor het materiaal waar de diverse grote onderdelen van zijn gemaakt: ABS. Minder stevig dan het "gewone" spuitgietplastic. De onderzijde van de toren is hier bijvoorbeeld van gemaakt.



Twee sub-assemblages waar je "wel even zoet mee bent" zijn de rookgranaatwerpers. Althans: de doppen ervan. Tamiya suggereert dat je een nietje door het kettinkje moet frummelen waarmee de doppen aan de toren vastzitten. Leuk, maar waarschijnlijk heeft men in Japan een kleiner kaliber nietjes. Ik kreeg de "standaard Nederlandse nietjes" in ieder geval niet door de ienieminischakeltjes van de ketting heen. Uiteindelijk opgelost door de kettinkjes met ijzergaren aan de doppen van de werpers vast de maken en het geheel met CA-lijm te lijmen. Let op: als je de rookgranaatwerpers open wilt houden, zul je de werpers moeten uitboren. De wanden hiervan zijn globaal schaal 1 op 1!