Afgerond.

Énke Blériot zei:
DE SOLEX


In het voorjaar van 1963 haalde ik voor het eerst een 1e plaats op een wedstrijd..sterker nog..het was de 1e wedstrijd waar ik aan mee deed. Veel kan ik er me niet van herinneren want het is ff geleden en ik was nog maar een broekkie van bijna 16 jaar.

De overwinning was grandioos en de bekende VV vlieger Hein Abberink ( de tandarts uit Soest) moest genoegen nemen met een 2e plaats. Of er nog meer deelnemers waren? Ik weet het niet meer..maar in mijn herinnering waren het er minstens 200..uh.. Of het aan mijn grenzeloze kwaliteiten lag of aan de uitzonderlijke prestaties van de Aquita..dat mooie A2 ontwerp van Theo van het Rood..links op de foto:

Bekijk bijlage 626640



Bekijk bijlage 626649



De voorjaarswedstrijd op het Roozendaalse veld tegenover Terlet van 1963 stond op de kalender en ik was klaar voor het grote werk. Met de bus die om de 2 uur ging van Wezep naar Apeldoorn, daar overstappen, dan ter hoogte van Terlet uitstappen en nog een kwartiertje lopen.

Bekijk bijlage 626637



Gelukkig was ik met donker van huis gegaan en stond om 10.30 uur koelbloedig aan de startpaal..nou ja koelbloedig..de zenuwen gierden door mijn keel maar de kist ving mijn knulligheid op en zie daar..de 1e max van 180 seconden was binnen.
Nu was het oppassen geblazen, het begon thermisch te worden en waar bellen zitten...daar zitten ook zakkers en in een zakker lig je met 2 minuten of minder aan de grond. Ik koos een goed moment uit..sleurde de kist met de volle lijnlengte naar 50 meter..voeld dat die aan de lijn trok en gaf de tot lierhaspel omgebouwde slijpsteenmolen een zwieper en de vlag aan het einde van de lijn die de ontkoppeling aangaf was voor de tijdwaarnemer het sein dat de stopwatch ingedrukt kon worden..

Maar..het zat niet 100 % snor..de kist bleef ff hangen en begon toch wat te zakken..1 minuut so far..zag ik op de klok..Het zal toch niet dat er een misser aan kwam..2 minuten op de klok..nog maar 25 meter hoogte..en mijn jonge snuitje begon wat wit weg te trekken..2:50..hij vliegt nog zei de tijdwaarnemer..ik kon het nauwelijks nog zien vanwege de tranen in de ogen.

Hij ligt..was de onverbiddelijke uitspraak van de volwassen man naast me..we keken op de klok..3:03 YES!!! toch een Max!!!


De middagpauze was hard nodig ik was net terug van de wandeling naar de horizon en kon wel wat afkoeling gebruiken. Om 14 h ging de wedstrijd verder..nog 3 ronden te gaan en voor de gelukkigen die na 5 ronden nog vol stonden zou dan rond 19h de fly off beginnen..met een 5 minuten max.

De wind was wat sterker geworden en ik moest toelopen nadat de helper op mijn signaal de kist had los gelaten..5 seconden..meer zal het niet geduurd hebben en ik had ontkoppeld..Sodeju..het spoot naar boven en ik zette het op een rennen want je wilt toch graag zien waar in de verte de kist zo ongeveer aan dek komt..

Na 2 minuten rennen zag ik de kist nog wel maar het was ondertussen een klein stipje op grote hoogte schuin boven me geworden..Niet meer rennen maar gewoon lopen en wachten op de DT..het moment dat het stabilo opklapt en de kist naar beneden komt.

Ja..die DT heb ik gezien maar na 5 minuten zakken kon ik met het blote oog de kist niet langer zien en hij was nog niet eens beneden. De rest van de middag heb ik doorgebracht in het achterveld en zonder mijn mooie Aquite kwam ik in donker met de laatste bus thuis.


Bekijk bijlage 626639


Pa ging maandag nog ff naar het werk..om een snipperdag te nemen en om 9 h zaten we op de solex..hij op die van hem ik ik op die van moeder en ik had een spijbeldag..met toestemming van beide ouders. We hadden voldoende benzine en proviand bij ons voor de expeditie en de solexjes brachten ons na 2 uur rijden op de vermoedelijke landingsplek. We hebben alles afgestruind..in de bossen zoeken..had geen zin..dus die heide helemaal uitgekamd..maar helaas..nix noppes.


Ondanks het grote verdriet moest ik verder en er lag een e.o. bijna klaar. Wat een e.o. is? Dat is het hoogste goed wat je kunt bereiken..een eigen ontwerp.

De Aquita heb ik in al die jaren wel 100 keer opnieuw willen bouwen..was per slot van rekening de beste kist die er in de wereld was..maar het is er nooit van gekomen..echter..


Op zekere dag kreeg ik een originele Aquita van 1963 in handen..in nog redelijke staat

Bekijk bijlage 626641



Alle bekleding er af...

Bekijk bijlage 626642



En een nieuw jasje..

Bekijk bijlage 626643



Maar..ik kreeg nachtmerries..deze geheel volgens origineel uitziende kist aan de lijn en dan VV en weer de kans dat hij weg zou vliegen..dat zou ik niet overleven dus..

Rc er in en een kleine E- motor in de neus;

Bekijk bijlage 626645



En wanneer ik nu naar "mijn" veld om de hoek ga, met de kist en spullen in de fietstas net als TOEN, dan ben ik niet meer zo zenuwachtig als tijdens die roemruchte wedstrijd en tot nu toe...afkloppen..is de Aquita altijd nog weer thuis gekomen na de nodige Maxen.

Bekijk bijlage 626646


Bekijk bijlage 626647




Soms zie je ze nog in het straatbeeld..de Solex en dan denk ik weer aan die reddings expeditie lang geleden en..ach kon ik pa maar bereiken om hem te vertellen dat het zo'n 60 jaar later toch allemaal nog is goed gekomen...

Klik om te vergroten...
 
Ja en dan ga ik nu een poging wagen om te reageren op al de mooie en interessante berichten die jij op het MBF hebt verspreid.
Zelf mocht ik ook een keer een PH-Sam evenement bijwonen op de heide, waarschijnlijk hebben wij elkaar daar wel gezien maar persoonlijk ken ik je niet. Het modelvlieg virus zit er bij mij ook al van jongs af aan in, het begon waarschijnlijk met vliegtuigjes vouwen en zo,n discus die je met behulp van een getand trekkoord omhoog schoot en die dan na een aantal keer ergens in een boom bleef hangen. Eigenlijk ben ik nu pas een jaar of vijf echt betrokken bij de hobby en zit bij een kleine modelvliegclub in Noord Holland met een hele gevarieerde groep leden van jong tot oud. Zelf behoor ik eigenlijk tot de oudere in de groep maar gevoelsmatig misschien toch ook wel bij de jongere? Leuk om te zien hoe iedereen verschillend is en wat je allemaal wel niet van elkaar kan leren.
Zo zie ik ook de hele gang van zaken rond het PH-Sam gebeuren, ik lees dan stiekem met jullie mee en verbaas mij dan wel eens over de professionele manier hoe jullie met elkaar communiceren je moet er bijna voor gestudeerd hebben om het nog te kunnen begrijpen. De mooie romantische en dromerige verhalen die dan ook uit jouw pen komen staan daar dan tegenover en die komen nu ook in het gedrang zoals je schrijft? Toch wel heel jammer allemaal want volgens mij willen wij allemaal in essentie het zelfde en dat is lekker praten, dromen en plannen maken over onze mooie hobby.
 
You must log in or register to reply here.
Back
Top