Beineke ASH26 4m

Denk de torsie van de schroef bij lage snelheid, misschien is de hoek van je wagentje niet goed , neus meer naar beneden, snelheid moet hoog genoeg zijn voor je zwever los komt, zoals Bertus zegt.
Eenmaal op snelheid heb je geen last meer van de torsie krachten.

 

Ik denk dat daar inderdaad hat probleem kan liggen. Als ik alles nog eens overloop, ondervond ik dat de zwever veel te steil klom bij volgas, wat wil zeggen dat de motor niet genoeg naar beneden gericht is. Ik heb dat opgelost met een mix op het hoogteroer (omdat ik de neus niet meer wou openmaken).
Maar dat kan er nu wel voor zorgen dat de zwever te vroeg loskomt van het karretje, en dat ik daardoor in problemen kom.
Soit, ik ga effe doorbijten en de neus openmaken, en dan de motor wat naar beneden en naar rechts.
Bedankt om mee te denken

 

Klinkt wel aannemelijk, als je eenmaal los geen probleem hebt dan moet het iets zijn wat direct door de aandrijving van de motor veroorzaakt wordt. Propwash of torque of een combinatie. Je zou kunnen overwegen je linkervleugel bewust wat te verhogen (karretje) om het iets tegen te gaan.

alternatief: bungee start en motor pas in de lucht aan?

 

Wij zijn jaren met het karretje gestart.
Ik heb het nog even aan mijn broer gevraagd.
Hij vertelde me dat we inderdaad wat meer snelheid opbouwde voor we hem in 1 keer van het karretje lostrokken.

 

Ik gebruik dat startkarretje al enkele jaren, met verschillende zwevers. En als ik even terugkijk op die ervaring, moet ik toegeven dat de ASH26 een stuk sneller opsteeg dan de andere modellen.
De Twin Astir is vergelijkbaar qua gewicht, en heeft exact dezelfde motorisatie, en die laat ik eerst langer rijden eer ik opstijg.
Ik ga dus mijn geld inzetten op het feit dat ik met de ASH te vroeg lostrok van het karretje.
Gisteravond heb ik dan de Dremel bovengehaald en de neus er afgeslepen. Een paar ondellen onderaan en rechts toegevoegd, en nu heeft de motor een duidelijke hoek naar rechts en onderen.
Alvorens ik het lager losmaak en herinstalleer, heb ik ervoor gekozen om de neus voorlopig vastgelijmd, ook al staat hij nu zo scheef als wat
Ik wil nu eerzst testvliegen en die hoek juist krijgen, en proberen de zwever langer op het karretje te houden alvorens ik opstijg. Maar te oordelen aan de wind zal dat vandaag niet gebeuren...

 

Doe de laatste tijd bijna niets anders dan op een karretje starten, eerste vluchten met kisten 250 cm 2 kg en 300 cm 3 kg
Je moet genoeg power hebben om de start zo kort mogelijk te houden en recht in de wind starten.
Bij een vlaag die schuin inkomt op het verkeerde ogenblik krijgt de vleugel die het eerst de vlaag krijg meer lift als de andere vleugeltip dan de grond raakt krijg je een radslag , hoe ik het weet
Ik kijk nu goed naar het hoge gras naast de baan voor de kist om alert te zijn op een vlaag in de verkeerde richting.
Vanaf 3 BF vind ik het veiliger om iemand de kist te laten werpen, maar dat is dan niet de eerste vlucht.

 

Kan je niet iets aan de onderkant van de vleugel leggen waardoor hij iets meer voorover op het karretje ligt? Dat je dus iets meer up moet geven voordat hij loskomt?

 

Lijkt me een goed idee, maar niet evident om in praktijk te brengen, door de flaps. Ik kan de achterkant van de vleugels niet echt ondersteunen, dan drukt dat teveel op de flaps. Ik hoor nu al de flaps servo zoemen bij het minste contact met het karretje.
Ik ga alleen de voorkant van de vleugel ondersteunen, maar ik kan er inderdaad wel voor zorgen dat die zoveel mogelijk "bergaf" ligt, met de neus wat naar beneden.
Nu eerst het juiste materiaal zoeken voor die ondersteuning.

 

Closed cell schuim tape. Heb je in alle maten en diktes, zelfklevend. Net voor de flaps een strookje op het karretje plakken van een paar mm dik.

https://www.georgekniest.nl/artikel/256250/afdichtings-rubber-3mm

 

Ik gebruikte altijd beglazings band.
Dat deed ik ook aan de binnenkant van het karretje waar de romp het karretje kon raken.
Waar de welfkleppen het karretje raakte zaagde ik vanaf dat stuk ze zijkanten van het karretje onder een hoek naar beneden.

 

Vandaag dan eindelijk kunnen testvliegen met de nieuwe instelhoek van de motor, en elke start verliep perfect nu. Het model bleef merkelijk langer op het karretje, zonder dat ik met het hoogteroer moest werken. De stijghoek met volle gas was ook veel beter, ik kon nu eigenlijk de stick zo goed als loslaten tijdens de stijgvlucht.
Succes, zou ik zo zeggen, nu kan ik de neus definitief op zijn plaats zetten en afwerken.
Deze zwever vreet thermiek, niet normaal. Zelfs tijdens met test in "speed" mode met negatieve flaps, bleef de vario stijgen aangeven.
Landingen met een goede kopwind waren een echt plezier, zeer fijne controle over de daalsnelheid met de remkleppen.
Zwaartepunt telkens iets naar achteren verplaatst, en nog steeds teveel herstel uit duikvlucht; ik heb dus nog wel wat marge qua zwaartepunt. Dat is voor de volgende set testvuchten.

 

Mooi om te lezen dat de aanpassingen die je hebt gedaan de ASH26 nu een zwever is die jouw bekoord en dat je er volop van kan genieten.

 

Nu alleen nog een rustig en windstil moment vinden om de laatste afstellingen te kunnen doen. Gisteren was er redelijk wat wind (windkracht 2-3), wat turbulentie en thermiek, en dat maakt het heel moeilijk om iets concreet af te leiden uit het vlieggedrag dat je observeert.
In de komende dagen ga ik nog eens nauwkeurig het instelhoekverschil meten; dat was bij de vorige meting -2°. Eens zien of ik diezelfde waarde kan meten, en eens vergelijken met een digitale hoekmeter die ik onlangs kocht.
Batterijvloertje is ook los gekomen, wat niet erg is omdat ik dat toch meer naar achteren dacht te verplaatsen, en wat dieper in de romp (zodat ik ruimte heb voor een scale cockpit, mocht ik daarvoor zin krijgen).

 

Na een 15-tal vluchten is het voorlopig einde-seizoen voor de ASH-26: vandaag moest ik een heel steile landing doen, vanwege de sterke wind. Landing was beetje harder dan gewoonlijk, en daardoor is de steunplaat voor van het intrekbaar wiel finaal losgekomen (was met opzet niet te hard vastgelijmd).


Ik zou die terug kunnen vastlijmen, maar die moet een stukje lager in de romp komen te zitten, en eigenlijk moet er een groter wiel in als ik het wat meer schaal wil hebben. Dat is allemaal een beetje teveel werk nu het seizoen toch op zijn laatste benen komt te lopen. Ik heb nog een paar zwevers vliegklaar, er is dus geen haast bij.
Het model is nu helemaal ingevlogen, en dus klaar voor een groot onderhoud en afwerking:

• intrekbaar wiel aanpassen
• batterijvloer definitief inlijmen eens het wiel op zijn plaats zit
• betere zekering van de ontvangerbatterij (velcro lus)
• neus definitief afwerken, na opnieuw inlijmen van lager
• canopy slotje beter inlijmen
• eventueel scharnier aan voorkant van canopy gebruiken (nog te bepalen)
• cockpit beter afwerken
  
• romp afwerken en spuiten
• stickers laten maken voor ASH-26, ASW-22, Twin Astir en Ka-8
  
• alle servo's in de vleugel controleren
• vleugels: bespannen of spuiten?
• vleugeltips maken
• stabilo hoeken afronden
• richtingsroer: kapjes rond de stuurkabels achteraan
  
• staartwieltje?
• alle kabels beter routeren en vastmaken.
  
• openXsensor uitbreiden met celspanning meting en airspeed (voor compensatie van vario); componenten zijn besteld en al deels aangekomen. Ik ga de pitot-static bovenaan in de staart inbouwen, dan lijkt het nog meest op een dynamic probe zoals bij de 1:1

Dit lijstje zal ongetwijfeld nog groeien, eens ik eraan begin; de winter is nog lang. Maar ik heb al erg genoten van dit model.

 

Om wat afwisseling te hebben van het verwijderen van oude folie van de DG500, heb ik de ASH26 maar alvast wat onder handen genomen.
Eerst taak was om het lager in de neus te verplaatsen, nadat ik de motor wat domping naar beneden had gegeven.
Ik had er toen maar de neus wat schots en scheef terug aangeplakt:


De grote uitdaging was nu om het lager uit de neus uit te krijgen, maar met wat geduld en een Dremel en fijne boortjes kwam het kleinood er dan toch uit.

Het vergde daarna wel heel wat schuur- en slijpwerk om het omhulsel van het lager aan te passen aan de nieuwe positie, en daarna wat epoxy en opvulhoutjes om het netjes op zijn nieuwe plaats te krijgen in de neus.
Maar nu past de neus al heel wat beter:

Nu nog wat carrosserie-plamuur (maar dat moet buiten gebeuren vanwege sterke geurhinder) en je ziet er niets meer van.
Volgende aan de beurt was het intrekbaar wiel: dat moet een stuk lager komen te zitten, zodat de romp wat verder van de grond komt.
Om daar goed aan te kunnen, heb ik zoveel mogelijk dingen die vooraan in de romp zaten naar achteren geduwd en opgeborgen

Het zou me te ver leiden met uitleggen, maar het feit dat de servo voor het richtingsroer aan de steunplaat van het wiel vastgeschroefd zit, maakt het moeilijker om het wiel lager te monteren.
Ik zou het wiel ook graag enige vorm van vering willen geven om te voorkomen dat het bij een mindere landing telkens wordt losgetrokken uit de romp. Ik heb al een idee hoe ik dat ga doen, maar dat is moeilijk uit te leggen. Foto's zullen makkelijker zijn, als het lukt tenminste.
De servo van het richtingsroer ga ik ook achteraan plaatsen, tegen de steunplaat van het richtingsroer

Er is plaats zat daar, met overschot. En het extra gewicht achteraan zal niet echt een probleem vormen, gezien dat ik de batterijen nu redelijk ver achteraan in de cockpit moet leggen om het zwaartepunt goed te krijgen. Het is alleszins een minder complexe opstelling, vergeleken met de pull-pull kabels en kaapstander (wat een nachtmerrie was om afgeregeld te krijgen).

 

Intussen toch weer een stapje verder met het verplaatsen van de richtingsroer servo naar de start.
Aangezien ik toch een staartwiel wou monteren, komt de opening hiervoor me heel goed van pas om toegang te verschaffen tot de servo.
Na wat meten en passen kon ik een 3mm triplex plankje maken met de servo. In de achtergrond kan je ook de hoogteroer servo zien zitten, zoals die door de vorige eigenaar werd gemonteerd.



Via de opening van het staartwiel kan ik dus makkelijk aan de servo:

Nog wat experimenteren met stuurstangetjes en koppelingen



Het wordt alleszins nog wat passen en testen alvorens ik het plankje met de servo definitief bevestig. Over de ganse slag van de servo mag de stuurstang nergens vastlopen of raken.

 

Niet heel veel vooruitgang geboekt, maar wel veel gepast en gemeten en geprutst.
De richtingsroer servo monteren was een delicaat werkje, om die helemaal op de juiste positie en in de juiste hoek te krijgen om zoveel mogelijk uitslag van het richtingsroer te kunnen geven zonder dat de stuurstang tegen het roer aanloopt.
Het probleem was dat ik om het richtingsroer te monteren telkens de steunplaat voor de scharnier terug tijdelijk moest monteren.
Na heel wat gepas, gemonteer en gedemonteer, zit ie eindelijk op zijn plaats


Ik heb ook een andere servo gebruikt dan de Multiplex Mini die er in zat. Ik had bij de voorbije vluchten al gemerkt dat die nogal veel zat te zoemen, maar ik weet dat aan het pull-pull systeem.
Tijdens het testen voor de nieuwe locatie bleef ie echter bijna constant zoemen, en dat vertrouw ik niet langer. Ik heb hem ineens vervangen door een Hitec exemplaar, nu is het gedaan met dat gezoem.

Alvorens in alles terug dichtmaak moet ik nu nog een plekje voorzien voor de pitot buis van de vario compensatie in de verticale stab. Het gat is alvast geboord:

En ja, momenteel zit de pitot achterstevoren
Ik ben ook al aan het nadenken over de aanpassingen aan de vorm van de horizontale stab. Als ik het vergelijk met de echte ASH26...zoek de verschillen:

Ik heb ook al wat materiaal besteld om te proberen om het hoofdwiel af te veren, dat zal nog eventjes onderweg zijn (niet uit China...).

 

Gisteren heb ik de vleugels ook eens voor de dag gehaald.
Eerst en vooral ga ik moeten vleugeltips construeren, en met dat doel ben ik al foto's beginnen opzoeken van het origineel.
Ik ga waarschijnlijk voor dit soort tips gaan:

Verder moet ik ook de aansturing van rolroeren en flaps wat mooier afwerken. Nu steekt er heel wat ijzerwerk uit de vleugel:


Ik was even aan het denken om de boel gewoon even om te draaien, zodat de stuurstang zoveel mogelijk binnen de vleugel blijft

Maar of ik hiermee veel winst doe, is maar de vraag. Nog even over nadenken.

Intussen zijn mijn onderdelen voor het afveren van het landingsgestel toegekomen. Als ik de steunplaat van het wiel aan de ene kant kan doen scharnieren, dan kan ik ergens onderweg een echte schokdemper monteren:

Het is maar de vraag of die veren straf genoeg zijn om de schok van een landing een model van 4,5 kg op te vangen. Experimentaal onderzoek dringt zich op.
Ik kan ze wat schuiner monteren, wat meer voorspanning zetten, er 2 extra monteren. Of nog straffere veren zoeken.

 

'k weet niet hoeveel je wilt investeren in servos en aansturing, maar je zou kunnen kijken of er een servorahmen in wil passen. Met IDS kun je die rolroeren bijna onzichtbaar aangestuurd krijgen.
Dan moeten wel de scharnieren behoorlijk stevig en spelingsvrij zijn vermoed ik. Ik weet ook niet zeker of een balsa roer stevig genoeg is, maar een overweging waard.
Anders de roerhoorn een gaatje geven vlakbij de rand van het roer, en de servohoorn ver inkorten. Als je dan geen quicklink gebruikt aan de roer kant maar een haakse bocht, krijg je het
wel een stuk verder weg.

Zit je servodeksel aan de bovenkant?

 

Ideetje? Zo heb ik het bij mijn paf trainer.