Iedereen zit vast al een hele tijd gespannen te wachten; welnu dan.
Het leek testpiloot Rob dat de torsiestijfheid behoorlijk verbeterd was: nu zou het vast beter gaan.
Vader van Rob vloog de Calmato; Rob de Blanik.
Starten, rustig omhoog en . . .
gigantische flutter; over de hele lengte van beide vleugels.
Dynamische onbalans?
Direct afgekoppeld en geland.
Vader uitgelegd dat 'ie wat langzamer moest vliegen; beter wat stijler omhoog.
Nogmaals gestart en: prima.
Op redelijke hoogte afgekoppeld, en de response op de rolroeren (met meegemixte rudder) is nu veel beter.
Het begint op een fijne zwever te lijken!
Nou was het gisteren behoorlijk thermisch, en de Blanik bleef goed hangen, ging zelfs mooi mee omhoog, tot 'ie op een hoogte kwam die ik typeer als 'onze Lieve Heer heeft de afzuigkap aan staan, op standje 2, misschien wel 3.'
Overal ging het omhoog en niet zuinig ook.
Met stijle bochten tot twee keer toe behoorlijk hoogte afgebouwd (de vleugels kunnen dat dus hebben), en toen was weer een beetje te zien wat 'ie deed.
Eén ding valt op (niet onverwacht): hij is een tikje nerveus om de top-as.
Geringe koersstabiliteit.
Het gevolg van de negatieve pijlstelling?
Maar, alles bij elkaar: een mooie vlucht (klein kwartiertje), die veel goeds voor de toekomst voorspelt.
jan.