Een toestel heel houden bij een crash is moeilijk.
Je kunt je schade wel beperken en verminderen.
De duitse bouw-wijze is erg crash bestendig.
De oosterburen nemen het namelijk niet zo nauw met gewicht en stijfheid van hun vliegtuigen.
Wij Nederlanders zijn op dat gebied veel, tjah hoe zal ik het noemen...
Hoe dan ook. UHU por is een erg elastische lijm die niet breekt als je crasht.
Koolstof is erg leuk en duur, maar ook een rottig hard en stuk spul.
Hoe stugger, sterker en meer star je kist is, hoe meer er los knalt bij een crash.
Dus ik verstevig tegenwoordig mijn staart gewoon met een strip depron onder 45 graden tussen de romp en het horizontale staartvlak. Ook lijm ik mijn gehele kist met UHU por. Het is wat zwaarder, maar na het lijmen kun je het overtollige UHU por zo wegwrijven waardoor het toch weer lichter wordt. Ook de nieuwe bouw-wijze van Martin Müler die nu toe wordt gepast in onder andere de Manta is erg stijf en licht. Hij voorziet zijn voorlijst van de vleugel van twee depronnen lijsten. Dit scheelt weer in het gebruik van star koolstof en bovendien breekt het niet bij een crash.
Naja, einde brabbel verhaal.
Conclusie:
Hoe sterker (lees; meer star) je je kist maakt, hoe meer er kapot gaat bij een crash!
EN, een starre kist is fijn, maar het een en ander mag best wel wat bewegen hoor.
Onze Duitse vrienden vliegen al jaren zo, en hun niveau is toch echt nog steeds een stuk hoger dan dat van ons.