Bouw van een F5J-400

Berrie, het staat nog altijd op mijn verlanglijst deze theorie iets beter te begrijpen.
Het ontbreekt met gewoon aan tijd en prioriteit om hier echt mee aan de slag te gaan. Meestal heb ik wel een bouwproject waar ik dan weer liever m'n tijd in steek...
Maar er komt een dag, als alles gebouwd is, en het is donker, winter en koud, dat ik in deze materie zal duiken ;-)

De afgelopen tijd ben ik bezig geweest de vleugeverbindingen te maken.
Aangezien ik geen echte ligger ga maken, maar op de DLG-manier gewoon 3x0,6mm carbonstrips in het schuim druk, moest ik even nadenken over hoe de kracht van de 6mm carbonpen dan op de vleugel wordt over gedragen.

Dit is mijn idee:
De tips krijgen boven en onder zo'n stripje. De eerste 25cm krijgt deze dubbel. Hiervoor gebruik ik het overgebleven stukje van 25cm.
Het vleugel-middendeel krijgt over de gehele lengte boven en onder 2 strips, op zo'n 7mm van elkaar.
Om dit goed te verbinden met de 'joinerboxjes' heb ik deze gleufjes gegeven waar de strips in passen.
Deze boxjes zijn opgebouwd uit de glashuls met boven en onder kops balsa. De zijkanten zijn bekleed met voorgelamineerd 66 grams carbon/kevlar. (Hiervan heb ik nog allemaal reststukken liggen van mijn vorige project).
Vervolgens een stripje 1mm triplex en dan de buitenkant, ook van 1mm triplex. Die laatste buitenkant heeft aan de binnenzijde ook een carbon/kevlar laagje.
Ik denk dat de foto's dit wat warrige verhaal iets verduidelijken.
Als alles straks op zijn plek verlijmd zit, zal ik de boxjes nog een kevlar wikkeltje geven.

In het middendeel krijgt over totaal zo'n 15 cm een vergelijkbare constructie. Deze krijgt geen kevlarwikkeltje. Ik denk niet dat dat nodig is.
Als dit straks allemaal in het schuim zit kan ik, na even met het stanlymes het schuim ingesneden te hebben, de strips er met epoxy zo in duwen.
De boxjes zijn totaal 9cm lang en wegen 5,5 gram per stuk. De glashuls is 6 cm.



Ik hoop het dit weekend allemaal in de kernen te lijmen...

 

Als die ligger zo wordt ingebouwd als hier gefotografeerd is (wat op deze foto boven resp. onder is, is het straks in de vleugel ook), dan is dit niet de meest optimale manier van liggeropbouw.

Het gaat te ver om de hele theorie hier even uit te spugen, maar een ligger bestaat grofweg uit drie delen (I-balk):
- een boven strip
- een onder strip
- een tussenstuk
In een ligger worden de buigkrachten omgezet naar trek- (onder) en druk- (boven) krachten.
Die twee capstrips vangen die trek- en drukkrachten op.
Het tussenstuk heeft twee functies:
- de afstand tussen de twee capstrips bewaren
- zorgen dat de twee capstrips niet verschuiven ten opzichte van elkaar (in de lengte) a.g.v. de buiging.

De trek- en drukkrachten in de capstrips zijn grofweg een factor 10-20 keer groter dan de schuifkrachten in het tussenstuk.

De weerstand tegen buiging neemt kwadratisch toe met de hoogte (afstand tussen de capstrips), en lineair met de breedte. 2x zo hoog = 4x zo sterk tegen buiging, 2x zo breed = 2x zo sterk tegen buiging.
Conclusie: die boven- en onder-capstrips moeten zo ver als mogelijk van elkaar afgebracht worden.

Je hebt die capstrips nu staand ingebouwd. Daardoor ligt een deel van beide capstrips dichter bij elkaar dan als je ze liggend zou plaatsen. Zo uit mijn duim zou dat verschil zomaar 10%-25% in buigingssterkte kunnen schelen.
Ooit een I-balk gezien met de capstrips rechtop ....?

En ja ... zo doen ze het bij DLG's vaak ook. Terwijl daar toch genoeg mensen rondlopen die beter moeten weten

 

Beste Dirk,

Dank voor je reactie.
Ik heb groot respect voor jouw niet aflatende energie en kennis waarmee je in allerlei draadjes een wezenlijk bijdrage levert. Ik wilde dit toch een keer zeggen.

Je hebt hier natuurlijk volledig gelijk over de ideale ligger opbouw. Ik heb daar ook over zitten twijfelen. De strips plat verlijmd geeft natuurlijk de meest stijve ligger.
Ik heb in mijn dlg vleugels de strips ook plat verlijmd.
Een voordeel van deze methode is dat het veel eenvoudiger te maken is.
Bovendien is de verbinding met het schuim vele malen sterker is omdat de ligger verlijmd in het schuim geklemd zit. Aangezien er verder geen liggerconstructie is, het verticale deel uit de I-balk is enkel het schuim, denk ik dat deze constructie weliswaar iets minder stijf maar mogelijk wel sterker is.
De vleugel hoeft maar 300 gram te dragen. Ik durfde het wel te proberen.

Groet, Patrick

 

Bedank for die blumen ....

Ik reageerde m.n. omdat jij begon met een opmerking gericht aan Berrie: dat je die materie beter wilde begrijpen ... ooit.
Ik denk (hoop) dat ik je een eindje op weg heb geholpen zonder meteen in de formules te duiken.

Mijn kennis op dit gebied komt overigens voor een groot deel van Berrie (die heeft er ooit officieel een opleiding voor gevolgd. Later heb ik ooit nog eens de HTS-boeken van een clubgenoot geleend, en de formules en de achtergrond ervan (hoe komen ze tot die formules) bestudeerd. Ik kan het nu ook niet allemaal meer reproduceren, maar ik snap wel wat je wel en niet moet doen. Echt uitrekenen daar heb je tegenwoordig Excel-sheets voor ...

Overigen heb ik er geen enkel probleem mee als mensen het toch anders doen, zolang je dan maar weet wat je doet en wat de gevolgen kunnen zijn ...

 

Veel gedaan de afgelopen week.
Joinerboxjes in de kernen gelijmd, carbonstrips er in.
Het middenstuk heeft basla versterking gekregen voor de carbonstrips en de bevestiging aan de romp.
Verder is het middendeel in de lengte doorgesneden om een kanaaltje voor de servokabel te frezen. Met een scherp staneymes doorgesneden, in het achterste deel een kanaaltje en met bisoncol weer verlijmd. De lijmnaad is vrijwel niet meer te zien.


De joinerboxjes op een helling onder de jusite hoek verlijmd


Het middendeel met de balsaverstevigingen


En de totale kern.
Het is verbazend hoe stijf de kern al is met die carbonstrips!!

 

Het stabilo en de staart zijn inmiddels uit de zak.
36 grams kevlar is echt een drama om te knippen. Het is zo losmazig dat het binnen de kortse keren een puinhoop zou worden zonder de bakpapiermethode.
Ik heb de benodigde vorm exact uit bakpapier geknipt en hier een flinterdun spraytje lijm op gedaan. Na 20 minuten op het kevlar geplakt en toen het kevlar uitgeknipt met een kevlarschaar. Alleen zo houd je het netjes.


Ik vond het leuk om iets meer met verf te experimenteren. Muzieknoten op alle vlakken.
Hiervoor het ik de noten op de juiste grootte uitgeprint en uitgeknipt/gesneden. Daarna het papier met lijmspray bespoten. Flinke tijd laten drogen. Het papier is dan een soort sticker die je meerdere malen op een mylar kan beplakken.
Echt 100% werkt het niet want op plekjes is de zwarte verf er toch omder gekomen omdat het papier toch iets losliet. Het is niet erg want het zijn hoogstens wat 'mistjes'. Door vele heel dunne laagjes te spuiten, 7-8x, kon ik voorkomen dat de verf echt onder het papier kroop. Dus op de meeste plekken is het een strakke lijn geworden.




En het eindresultaat.
Een bandje 38 grams textremetape schijnt nog door.

De staart weegt 10 gram,
Bij het stabilo, dat 2x zo groot is als een DLG stabilo, heb ik nog beter op het gewicht van de verf gelet en zoveel mogelijk drooggerold met wc-papier.
Deze is op 17 gram uitgekomen en daar ben ik heel tevreden mee

Komend weekend de laatste voorbereidingen aan de vleugelkernen doen.
De neus in vorm schuren, een kevlardraadje om de boxjes, webbing voor de flaps en ailerons en alle overgangen even naschuren.
Daarna kunnen ze de zak in. Dat zal op z'n vroegst het weekend erna worden.
Het meeste werk daarvoor zal wel het uitknippen van het kevlar worden. Echt een zenuwen werk. Even met de karteltjes van de schaar er langs en het trekt al scheef...

 

Ziet er goed uit hoor! Afplakken van de mylars doe ik altijd met gewone doorzichtige verpakkingstape. Geeft geen verf die onder de randjes kruipt.

Welke profielen/koordes heb je gebruikt voor de staartdelen? Moet nog wat bedenken voor mijn kist

 

Ik heb snijprofielen gebruikt die ik had liggen.
Voor de kielvlak de snijmal van het stabilo van de supra,
en voor het stabilo de snijmal van de kielvlak van mijn dlg, supergee.
....Volg je hem nog....??.;-)

 

Koordes moet ik even nameten, laat ik weten

 

Met staart bedoel je kielvlak gok ik?
Hoor graag de formaten. Dan weet ik ook een beetje in welk formaat ik moet gaan denken.

 

Kielvlak inderdaad. dat is een betere term. Ook maar even aangepast in post 28

 

Kielvlak: 12,5-6,5cm, 25 cm hoog. Afstand LE kielvlak-TE vleugel:740cm
Stabilo: 10-6cm, 50cm span. Afstand LE stabilo-TE vleugel:635cm

Door een beetje met sailplanecalc te vogelen ben ik tot deze waarden gekomen.

 

bedankt! zit zelf nog een beetje te twijfelen tussen "normale"staart en een v-staart. Neig toch naar V, puur omdat ik daar persoonlijk de looks mooier van vind. Ga zo door, ik blijf je project volgen.

 

Gisteren nog even zitten meten en wegen aan het stabilo.
Het oppervlak hiervan is ongeveer 3,85 dm.
De schuimkern woog zo'n 7 gram voor het baggen en 17 gram er na.
Dat betekent dat het laminaat inclusief verf 10 gram weegt.
Dat is zo'n 1,3 gram per dm2.
Voor een huidje van 36 grams kevlar is dat eigenlijk heel veel.:shock:

Het verbaast me dat het zo zwaar is geworden. De kevlar is goed droog gerold, wat ook blijkt uit de pinholes die nu in het oppervlakte zitten.
Die paar gram die het stabilo nu extra weegt maakt me niet zo veel uit, maar voor de hoofdvleugel maak ik me wel een beetje zorgen....
Iemand nog een goede gewicht-fetisjistische tip? ;-)

 

niet teveel zorgen om maken. Meestal waait het wel in nederland dus iets zwaarder ga je niet merken. gewoon lekker bouwen en vliegen.

 

Lijkt me niet te veel, twee lagen 36 gram 1x boven 1 x onder is al 0.72 gram/dm2. Een laminaat met 60% weefsel en 40% hars is uitstekend licht daarmee zou de hars op 0.48 gr/dm2 komen dat is totaal 1.2 gr/dm2. Met 0.1 gr/dm2 verf ben je ook heel licht bezig.

M.a.w. Beter dan dit moet je niet willen met 36 grams doek.

Rick

 

Was het maar waar...;-)
Die 1,3 gram gaat over het het laminaat aan één kant.
Totale laminaat oppervlak is 2x 3.85dm2 = 7,7 dm2. Dit weegt 10 gram...
Dat is wat me verbaasd. Ik ben best gewend om licht te bouwen door de DLG's.
Een paar grammetjes meer vind ik niet zo erg, maar dit is toch wel wat overdreven.
Bij het baggen van de vleugel ga ik iedere stap precies bijhouden. Vooral om het te begrijpen.

 

De joinerboxjes wilde ik nog een kevlardraadje geven.
Twee reepjes schuim weggesneden en na het wikkelen weer terug gelijmd.
Daarna geplamuurd met wat microballoons.




De kernen zijn nu klaar om de zak in te gaan.
De mylars voor de linkertip zijn er klaar voor. Vanmiddag wil ik deze baggen.
Voor het middendeel heb ik de versieringen alvast gespoten.
Het is toch best veel werk en lastig om dit goed te doen, maar ik vind het de moeite wel waard. De kleine foutjes neem ik voor lief....

 

Vordat ik de linkertip kan baggen moet ik een bouwplank op de werktafel bevestigen met 1graad torsie erin.
Ik heb geen tipverdraaiing in de snijmallen verwerkt, maar werd er in dit draadje na het snijden op gewezen dat het beter is dit wel in te bouwen.
Hiervoor heb ik voor een paar euro een meubelpaneeltje van 80x25 cm gekocht bij de praxis.
Nu is het even wachten tot mijn oudste dochter wakker is zodat ik met haar wiskundeboek erbij kan berekenen hoe dik de verhoging moet zijn die ik onder één van de hoeken van deze plank moet doen.
...rechthoekige driehoek, aanliggende zijde 25cm, hoek 1 graad, hoe lang is de overstaande zijde?? Iets met tangens? Maar hoe zat het ook al weer...?:shock:

 

Modelbouwen kan soms ineens op heel ander vlakken heel handig blijken.
Mijn hobbyhok staat in de achtertuin, los van het huis. Ik er was gisterenochtend al even geweest dus de deur was open.
Vervolgens mijn zoontje naar school gebracht en....Geen sleutel mee genomen.
Sukkel!! Wat nu?
Ik kon gelukkig warm zitten want m'n hok was open. Geen slechte plek om tijd door te brengen.
Inbrekers doen toch soms iets met een bankpas?? .....Stukje mylar....??
3 minuten later was ik binnen!!
2 dingen geleerd:
- Mylar werkt veel beter dan een bankpas.
- Er moet een extra slot op mijn deur ;-)