Nu ik bijna zover ben om de lijntjes te spannen, even wat meer info over Core XY.
De kern van deze aansturing is dat de stappenmotoren vast aan het frame gemonteerd zitten, en er een snaar/riem/lijn aanwezig is. Dat heeft voordelen, want hierdoor wordt de bewegende massa verminderd, en er is minder gedoe met bewegende elektrische aansluitingen.
Als je zelf begint te schetsen achterop een bierviltje om een X en Y-as op deze wijze met draad aan te sturen, kom je waarschijnlijk hier op uit:
1 Doorlopende lijn op 2 stationaire motoren. Als 1 motor wordt aangedreven, beweegt de printkop onder 45°. Door te spelen met verschillen in snelheid/draairichting van beide motoren, bereik je de gewenste koers / positie.
Maar er is een nadeel aan deze constructie. Bij het snel of krachtig verschuiven van de printkop in de X-richting komen op beide Y-assen krachten in verschillende richtingen te staan, waardoor "binding" (plakken) van de geleiding kan ontstaan. Je kunt dit effect hier heel goed waarnemen vanaf 35 seconden:
Als je goed kijkt, zie je op de Y-assen (vertikaal) een kleine beweging als de X-as (horizontaal) snel heen en weer wordt bewogen.
Om dit probleem op te lossen bedacht het MIT een inventieve oplossing genaamd Core XY:
Door een kleine aanpassing in de lay-out, heffen bij beweging in de X-richting de krachten in de Y-richting elkaar op, waardoor zich geen vervelende neven bewegingen meer voordoen. Een groot voordeel!
Bron schema's:
A Core-XY Implementation