Roel van Essen
Forum veteraan
Vertel dat eens aan een van de slachtoffers van de kinderopvangtoeslagaffaire...
(Leuk woord voor scrabble overigens... Of voor 27-letterwoordenlingo)
De Berg is van Jan!
- Topicstarter Roel van Essen
- Startdatum
- Status
Vertel dat eens aan een van de slachtoffers van de kinderopvangtoeslagaffaire...
(Leuk woord voor scrabble overigens... Of voor 27-letterwoordenlingo)
hobbyist
Forum veteraan
Hoezo zou ik dat moeten gaan vertellen?
De eindverantwoordelijken zijn er tussenuit gepeerd.
De verantwoordelijken zitten nog op het pluche.
De eindverantwoordelijken zijn er tussenuit gepeerd.
De verantwoordelijken zitten nog op het pluche.
Letters tellen is niet je beste kunnen, kinderopvangtoeslagaffaire 26 letters.
Roel van Essen
Forum veteraan
Lezen is ook nog steeds niet jouw grootste verdienste hé?
Ik had het over de slachtoffers van deze onverkwikkelijke affaire.
Klopt. Daarom heb ik er ook niet m'n beroep van gemaakt én speel ik geen Lingo.hobbyist zei:
Dus jij had een vrije beroeps keuze.
Ikke niet.
Ik wilde graag mijn boterhammen gaan verdienen met onderdelen aan printbaantjes en draadjes solderen.
En dan, bij voorkeur, zo af en toe wat eigen ideeën kunnen uitwerken.
Reeds op de kleuterschool (groep 4 en 5 jaar) liet ik mij bewust de klas uit sturen, omdat er in de "straf"keuken een doos met kleurige PTT-draadjes te vinden was.
Zo ook in trapkast van de knutselclub. Deze kast was onder een hele grote trap, van een best groot gebouw. Met onuitputtelijke bergen met de meest interessante onderdelen.
Maar goed, mijn vader vond die interesse maar niets en hielp niet echt mee om mijn droom te verwezenlijken .
Zijn visie was; je kon geld verdienen in de handel. (heb ik geprobeerd, maar die geest heb ik niet) of met werken in de bouw.
Uiteindelijk is het dat laatste geworden.
Niet heel onverdienstelijk (hoewel bescheiden), maar zeker niet zonder vele ferme hobbels.
Ik denk dat mijn vader het eigenlijk helemaal niet zo slecht heeft bedacht.
Ikke niet.
Ik wilde graag mijn boterhammen gaan verdienen met onderdelen aan printbaantjes en draadjes solderen.
En dan, bij voorkeur, zo af en toe wat eigen ideeën kunnen uitwerken.
Reeds op de kleuterschool (groep 4 en 5 jaar) liet ik mij bewust de klas uit sturen, omdat er in de "straf"keuken een doos met kleurige PTT-draadjes te vinden was.
Zo ook in trapkast van de knutselclub. Deze kast was onder een hele grote trap, van een best groot gebouw. Met onuitputtelijke bergen met de meest interessante onderdelen.
Maar goed, mijn vader vond die interesse maar niets en hielp niet echt mee om mijn droom te verwezenlijken .
Zijn visie was; je kon geld verdienen in de handel. (heb ik geprobeerd, maar die geest heb ik niet) of met werken in de bouw.
Uiteindelijk is het dat laatste geworden.
Niet heel onverdienstelijk (hoewel bescheiden), maar zeker niet zonder vele ferme hobbels.
Ik denk dat mijn vader het eigenlijk helemaal niet zo slecht heeft bedacht.
hobbyist
Forum veteraan
Correct, het is zoals het is.
Oh dat, dat is een andere soort schuld, het schijnt dat de (r)overheid nu wel weer de schuld bij die mensen gaat terug betalen.
Maar verzuimd heeft de verordening van de belastingdienst, de veroorzaker van de misère dicht te zetten.
Zo'n wijs iemand hadden we ook in het gezin.
Een niet brabo?
Ikke had die vrije beroepskeuze ook niet. Ik kan mijn verhaal echter niet in zo weinig woorden kwijt, dus hopelijk is Christian al naar bed.
Op driejarige leeftijd leerde ik het gebruik van een schroevendraaier kennen, dus ik schroefde de stoelen op de slaapkamers uit elkaar. Dat werd niet gewaardeerd. Ook het slaan van een spijker in de vensterbank in de woonkamer niet, al was mijn vader timmerman. Ik kreeg dus een meccanodoos, waarmee ik tot aan de brommerleeftijd voornamelijk hijskranen bouwde. Daarna was het sleutelen aan brommertjes en werken bij een smid.
Op de lagere school had ik in een onbewaakt ogenblik wel eens laten vallen, dat ik schoolmeester wilde worden. Later bleek, dat het een onvervulde droom van mijn moeder was geweest om schooljuffrouw te worden, dus nadat ik geslaagd was voor de Mulo bleek ik ingeschreven te zijn voor de Kweekschool. Ik wilde naar de MTS, maar ik moest dat eerst maar proberen. Dat lukte, maar niet dankzij mijn inzet. Ik zwijnde overal tussendoor, ging over met zesjes, slaagde zelfs, behalve voor de hoofdakte; daarvoor liep ik een her op. Na de militaire dienst ben ik meteen bij het voortgezet onderwijs gaan werken. Dat kon toen nog. Tot een ieders verbazing heb ik daarna jaren in de schoolbanken gezet om extra lesbevoegdheden te halen. In volgorde: Engels, drie keer en drie keer gestopt omdat je daarvoor echt serieus moest studeren. Vervolgens Biologie, dat was een leuke studie en dat lukte. Daarna Aardrijkskunde, na een jaar gestopt vanwege 'te saai', tenslotte Natuur- en Scheikunde en dat lukte ook. Onmiddellijk daarna werden de aktes geherwaardeerd en bleek ik in schaal 3f te zitten, hoger had je niet in schaal 3. Kassa !!! Mijn vrije tijd, waarvan ik veel te veel had, besteedde ik aan het sleutelen aan auto's, maar daarover een andere keer.
Na 13 jaar het onderwijs gediend te hebben werd ik afgekeurd en herplaatsbaar verklaard. Te vaak migraine, achteraf gezien veroorzaakt door m'n nek, m'n longen en uiteraard ook door stress. Een nare tijd. Voordeel van het 'herplaatsbare' was, dat ik een omscholingscursus tot applicatieprogrammeur Cobol mocht volgen. Dat was schrikken want daar snapte ik geen zak van. Voor het eerst van m'n leven moest ik serieus studeren, maar uiteindelijk lukte ook dat. Daarna bleek, dat niemand in die branche op mij zat te wachten, hoewel er voldoende vacatures waren.
Inmiddels was ook modelbouw mijn hobby geworden en eind 1980 had ik de Düsseldorf gekocht, de brandblusboot van Robbe. Daarvoor had ik echter kanalen tekort op mijn 2e hands Microprop zender. Mijn zwager was echter elektronica ingenieur bij Philips, dus die werd om hulp gevraagd. Na een week wist hij te vertellen, dat we er een 15-kanaals zenderset van gingen maken en wat later toonde hij vol trots alvast een kanaalschakelaar, waarvoor hij de printen bij Philips had laten maken. Er zaten welgeteld 10 componenten op, dus ik vond dat ik dat zelf wel kon. Daarmee begon het grote prutsen-en-bellen. Elke avond belde ik hem met de mededeling 'ik heb dit gedaan en toen is er dat gebeurd en wat nu?' Zo ben ik een jaar lang aan het handje meegenomen door elektronica land tot ik het gebruik van ic's ontdekte. Toen kon ik het zelf ook een beetje. Allereerst bouwde ik m'n zenderset helemaal zelf en was ape-trots toen deze werd gepubliceerd. Daarna bedacht ik als studie objecten schakelingetjes, die ik in Hobby Bulletin publiceerde. Echte beginnersboekjes waren er namelijk niet en ik kan sowieso niet diepgravend uit boeken leren, ik heb ook m'n handen nodig en dan lukt dat wél.
Inmiddels was ik herplaatsbaar en liep ik werkeloos thuis en was ik op een bijna maniakale manier bezig met m'n hobby. De hele dag bezig met elektronica. In die tijd zat ik ook wel eens te dromen. Stel je voor, dat ze bij Robbe Modellsport ook m'n schakelingetjes zien, er waardering voor hebben en me dan opbellen met de vraag of ik mogelijk interesse heb in een andere werkkring. Nou, ik werd na twee jaar gebeld, maar niet door Robbe. Wél door Quartel met de mededeling, dat Robbe Technische Dienst Nederland zonder monteur kwam te zitten en of dat iets voor mij was. Een week later zat ik daar te sleutelen, eigenlijk eerst op proef, maar na 2 weken nam de monteur al afscheid, dus toen was ik alleen. Dat repareren bleek nog veel leuker te zijn dan zelf wat bedenken, dus dat was met volle teugen genieten.
De eigenaar had in de drie jaar, dat hij een monteur in dienst had alleen nog de administratie gedaan, dus die was van weinig hulp, maar dat wilde ik ook niet. Zelf foutzoeken was veel te leuk. We maakten een afspraak over een overname en iets meer dan een jaar later, op 1 februari 1986, nam ik de zaak over en ja, dat is over twee weken al weer 35 jaar geleden.
Nope! Ik ben nog maar net begonnen. Over enkele maanden wordt het de rubriek 'opa vertelt'.
Ik zie trouwens aan de tijd-melding, dat je er een half uur over hebt gedaan om het te lezen. Wat had je anders gedaan met dat halve uur van je leven?
Nu is het ook nooit goed, hè? Als ik hier op de Berg een tijdje niets te melden heb krijg ik zenuwachtige pb'tjes of er wat aan de hand is en als ik even met een klein aanloopje vertel hoe ik aan m'n werk ben gekomen is het weer te veel. Je denkt bij je zelf, dat sommigen het misschien wel leuk vinden om zo iets te lezen, zeker met het aankomend lustrum, maar zoals gebruikelijk is dat hier op de MBF-Berg niet aan sommigen besteed. Nogal teleurstellend. [trefwoorden: paarlen, zwijnen en ook 's werelds loon, ondank].
[edit] Vraagje aan allen: kun je ook een moderator op je negeerlijst zetten?......Just asking for a friend.[/edit]
Ik zie trouwens aan de tijd-melding, dat je er een half uur over hebt gedaan om het te lezen. Wat had je anders gedaan met dat halve uur van je leven?
Nu is het ook nooit goed, hè? Als ik hier op de Berg een tijdje niets te melden heb krijg ik zenuwachtige pb'tjes of er wat aan de hand is en als ik even met een klein aanloopje vertel hoe ik aan m'n werk ben gekomen is het weer te veel. Je denkt bij je zelf, dat sommigen het misschien wel leuk vinden om zo iets te lezen, zeker met het aankomend lustrum, maar zoals gebruikelijk is dat hier op de MBF-Berg niet aan sommigen besteed. Nogal teleurstellend. [trefwoorden: paarlen, zwijnen en ook 's werelds loon, ondank].
[edit] Vraagje aan allen: kun je ook een moderator op je negeerlijst zetten?......Just asking for a friend.[/edit]
Laatst bewerkt:
Die mogelijkheid is er niet. Dat kan Olaf, (noch Burp of Robert) niet faciliteren.
Dat is ingebakken in de grondsoftware van het forum.
Je kunt wel pleiten voor een impeachment. Rigoureus, maar wel een duidelijke stellingname.
Je zet dan wat bedenkelijke feiten op een rijtje, je benoemt een voorval wat duidelijk alle grenzen heeft overschreden.
Een beetje lobbyen kan helpen.
Met een paar muisklikken kan dat heel snel geregeld worden.
Dat is ingebakken in de grondsoftware van het forum.
Je kunt wel pleiten voor een impeachment. Rigoureus, maar wel een duidelijke stellingname.
Je zet dan wat bedenkelijke feiten op een rijtje, je benoemt een voorval wat duidelijk alle grenzen heeft overschreden.
Een beetje lobbyen kan helpen.
Met een paar muisklikken kan dat heel snel geregeld worden.
Laatst bewerkt:
Een impeachment vind ik gelijk wat rigoureus, we kunnen beginnen met een censure.
Wat denken jullie van het sluiten van de MBF-Berg voor een etmaal vanwege lawinegevaar? Grensoverschrijdend of niet? Nounounou nou?
hobbyist
Forum veteraan
Pardon, één persoon is aan het klooien naar één persoon toe en dan moet de rest daar onder lijden?
Dagut niet.
Hobby, dat dachten wij ook met z'n allen tijdens die sluiting. Daar zaten we dan met z'n allen te kijken naar ons roemrijke Berg-epos zonder daar wat aan toe te kunnen voegen. Maar His Pufness deed dat gewoon, puur machtsmisbruik. Er zijn toen ook meerdere buitenBergers geweest, die klachten aan het management van het MBF hebben gericht. Kun je nagaan hoe beroemd wij zijn in het buitenBergse.
Vale, de Berggarde is niet nodig, we weten waar hij ligt, z'n gebruikelijke plek onder tafel 4. We hebben 'm trouwens ook niet nodig voor onze censure. Ik stel voor om daar morgen om 20.00 uur over te vergaderen op de gebruikelijke plek. Ik heb ook al een voorstel voor de tekst: FOEI !
Vale, de Berggarde is niet nodig, we weten waar hij ligt, z'n gebruikelijke plek onder tafel 4. We hebben 'm trouwens ook niet nodig voor onze censure. Ik stel voor om daar morgen om 20.00 uur over te vergaderen op de gebruikelijke plek. Ik heb ook al een voorstel voor de tekst: FOEI !
Toen ik vanmorgen wakker werd begonnen te lezen en na je eerste alinea in slaap gevallen tot zojuist. Ik ga nu je 2e alinea lezen en daarna weer een heerlijk nachtje slapen. Misschien zelfs al voor het einde van je 2e alinea.
Pff wakker. Alsof er een kudde struisvogels over me heen gebanjert is. Waar waren we? 
hobbyist
Forum veteraan
Ik zou maar opletten en de hekjes goed achter je sluiten, voor je het weet ben je de volgende.
Ze hebben je nu eenmaal al gevonden.
Roel van Essen
Forum veteraan
Waar waren we?
Definieer 'we'.
Ik lag, maar dat had je kunnen lezen, onder tafel 4.
Prima plekje overigens; de wokster van dienst heeft me, toen ik wakker werd, een lekker omeletje gebracht en even later koffie. Die heb ik dan wel weer zittend aan tafel 4 genuttigd.
In 'splendid isolation' trouwens, want jullie waren op dat vroege uur nergens te bekennen. Nou ja, op twee na dan: uit de richting Elburg hoorde ik nogal onregelmatig gerochel wat leek op een Deutz diesel met ernstig klepfalen, dus dat zal Christian geweest zijn;
uit de slijterij hoorde ik de bekende tekenen van leven: een fles die (duidelijk leeg) op de grond werd gemieterd, gevolgd door een vloek toen de volgende fles óók leeg bleek te zijn.
Maar dat terzijde;nu we toch bezig zijn om onze beroepskeuzes te analyseren:
Na het succesvol afronden van de 5-jarige MAVO (Ik was zo goed dat ze me een jaar extra wilden houden) én het behalen van een typdiploma bij de in de jaren '70 overbekende firma Schroevers, vonden mijn ouders dat ik moest gaan werken. Mijn pa wist wel een baantje voor me: bij de patiënten-administratie van een streekziekenhuis in Nijmegen.
Prima, dacht ik, lekker binnen zitten, een beetje typen... hoe moeilijk kan het zijn?
Op mijn eerste werkdag meldde ik mij daar en veronderstelde in het paradijs te zijn aanbeland: ruim 20 jongedames van mijn leeftijd (18) en iets ouder, stuk voor stuk de moeite van een diepgaande analyse waard. De chef van de toko was een heer van middelbare leeftijd die vanaf een verhoging in de ruimte dit kippehok (oude spelling, we hebben het over 1975) met een strenge blik in toom hield.
Na twee weken was ik er achter dat 20 jongedames in één ruimte niet de hemel is, maar de hel.
Met één l. Zolang je er bent is iedereen poeslief, als je weg bent wordt er niet alleen aan de poten van je stoel gezaagd, maar worden die met scherpe nagels half weggeslepen. Op het oog is er niets aan de hand, maar als je gaat zitten, donder je om. In feite net als de positie van Jan op de Berg.
Kortom: ondergetekende ging naar hoofd personeelszaken om te informeren naar een ander baantje.
En dat had men: Hulp in de afwaskeuken. Oké: lekker warm, altijd te bikken en wat meer fysiek aan de bak. Hoe moeilijk kan het zijn?
Toen ik dat thuis vertelde gingen mijn ouders ernstig over de rooie; werken op de administratie klinkt indrukwekkender dan hulp in de afwaskeuken. Boejuh... Ik was aan het solliciteren bij de Landmacht, dus lang zou het niet duren.
Dat viel wat tegen. Pas een jaar na dato, op 02-11-1977 moest ik mij 'met de eerste reisgelegenheid na 06:00 Uur' verplaatsen naar Ermelo, naar de School Reserve Officieren en Kader Infanterie, kortweg SROKI, te Ermelo om te starten met de opleiding voor KVV-sergeant der Infanterie.
We begonnen die dag met een compagnie van 225 man; daarvan waren er een half jaar later bijna 60 sergeant geworden, waaronder ikke. De rest was afgehaakt om diverse redenen: geen zin in 2 maanden extra dienstplichttijd, niet geschikt als onderofficier, medische redenen, of totaal niet stressbestendig.
Enfin, om Christian niet van al te veel slaap te beroven:
ruim twee jaar later mocht ik het geleerde in de harde praktijk bewijzen en was ik groepscommandant in Libanon. 22 jaar en letterlijk de verantwoording over de levens van 9 man. Zes maanden dagelijks patrouilles lopen in best wel geaccidenteerd terrein met 20 kilo aan wapens, munitie, water, eten en uitrusting op je bult, vrijwel elke dag beschietingen (ook daar raak je aan gewend) een aantal gevechtsacties met mijn groep gedaan tegen zowel de PLO, de PLA, de PLFP, Hezbollah, door Israël gesteunde milities en andere random klootzakken. Géén goedbetaalde vakantie aan de Middellandse Zee, zoals men in Nederland wel eens dacht.
In Libanon zei mijn compagniescommandant dat hij mij voor zou dragen om 'beroeps' te worden.
"Jij kunt dit", was zijn korte redenatie.
En op 05-01-1980 meldde ik me op de Koninklijke Militaire School in Weert.
Anderhalf jaar daarna was ik 'echte' beroeps; ik had 8 maanden verkorting gekregen op de opleiding.
De rest van het epos zal ik, vanwege Christian, maar uitstellen tot een volgende keer.
- Status