Allemaal heel leuk, maar ik snap het niet zo goed.
De carburateur is als de motor stilstaat gewoon een open pijp tot aan de reed valves, of de reed valves lekken kan bij stilstand dus nooit het teruglopen van de brandstof verklaren. Bij starten is bij het omhoog gaan van de zuiger een onderdruk in het carter, daardoor gaan de reeds open en komt een mengsel de motor binnen.
De luchtstroom in de carburateur zorg voor een locale onderdruk in de venturi (wet van Bernoulli) waardoor benzine in de luchtstroom komt.
Het kan nooit zo slecht met die passingen zijn dat het grote gat van de carburateur meer weerstand heeft dan de lekken via de pakkingen.
In bepaalde omstandigheden zal inderdaad de efficientie van de pulserende lucht naar de pomp wat beter zijn, maar het teruglopen en aanzuigen van brandstof kan door het lappen van de oppervlakten niet verbeteren.
Als je het hebt over lappen van het oppervlak van de brandstofpomp dan heb je een punt, hier zou wel een verbetering te halen zijn om het debiet te verbeteren.
Maar goed, wat je nu gedaan hebt schaadt niet, maar in deze baat het bij dit probleem ook niet.
Bovendien ben ik niet overtuigd dat iedereen dat lappen tot een goed einde kan brengen, voor je het weet heb je een bol oppervlak, vlakken is uit de losse hand een kunst en vereist vakmanschap.
De rand van een bouwplank is zeer twijfelachtig geschikt voor dit werk, een dik glasplaatje is al veel beter.
Over dat toerental, het vermogen wat uit de motor komt gaat niet alsmaar omhoog met het toerental, maw, er is een optimum. Op de grond draait de motor tot 2000 toeren minder dan in de lucht. Alleen tijdens de situatie dat je in een klim zit bij een snelheid die lager is dan de snelheid die de prop in dat geval wil bereiken, loopt het toerental in het slechtste geval terug tot het toerental op de grond.
Op zo'n moment wil je eigenlijk het maximum vermogen hebben en dat is er dan net niet helemaal. Tijdens volle vlucht op snelheid kan de motor wel aan een hoger vermogen komen doordat prop toerental en snelheid 1:1 aan elkaar verbonden zijn. Soms lees je hier wel eens over "slip", maar dat is grote flauwekul.
Ik wist dat ook niet, maar ben er door bestuderen van telemetriedata achter gekomen.
Dit is het grote nadeel van een zgn "fixed pitch" propellor. Er is een duidelijke link tussen vliegsnelhied en pitch en toerental die dan vastligt. Bij een zgn constant speed prop ligt die link niet vast, maar past zich aan afhankelijk van motorvermogen en vliegsnelheid, er is dan altijd een optimum. Zie het als een variabele versnellingsbak in een auto.
Bij een fixed pitch (spoed) prop heb je maar 1 versnelling. Dat is dan liever een lage versnelling als je veel in de bergen zit (vertikaal) dus een lage spoed. En een hoger versnelling als je veel op de snelweg rijdt, grote spoed
Je moet dus kiezen tijdens welk gedeelte van je vlucht het motorvermogen precies klopt met de de snelheid, en daar moet je meeste actie tijdens het vliegen liggen, dan heb je een optimum.
Nog steeds met compromissen als je erbuiten komt.
Ik weet niet of je het tijdperk van de resonatiepijp nog meegemaakt hebt? Voor een racer stelde je die zo af dat pas in de lucht na een duik de uitlaat zijn werk ging doen en er veel meer vermogen beschikbaar kwam voor de vlakke vlucht en klim, dit alles bij een zo groot mogelijk spoed natuurlijk. Ik korte zelfs grotere props die voor zwaardere motoren geschikt waren in om het gedeelte met de grotere spoed te kunnen gebruiken voor een kleine motor.
De pylon race mannen zijn er meester in om dit op elkaar af te stemmen.