We hebben een paar achterblijvers moeten beloven om ze een beetje op de hoogte te houden van hoe ellendig het leven op de Gerlitzen is dit jaar.
Ik begin graag met de mededeling dat we gisteren en vandaag flinke regen, onweer en hagelbuien hebben gehad. Van die gitzwarte lucht waar heel erg veel water uit komt en die je liever niet ziet op een hellingvlieg vakantie.

Gelukkig kan ik dit met een glimlach op mijn gezicht vertellen want we hebben al 2 mooie dagen achter de rug! Ik heb woensdagochtend reisgenoot Douglas opgehaald en zijn we in de luie stoel (Douglas wil graag thuis een stoel die net zo lekker zit als die van mijn auto)naar Ingolstad gereden. Daar hebben we een heerlijke schnitzel en een korte nachtrust genoten om de volgende ochtend om half 6 weer verder te reizen. We kwamen om kwart over 10 aan en om 11 uur gingen de 1ste vliegtuigen van de berg: Douglas zijn Alula en mijn Bug (lightning....is een yahoogroepje van en doet het echt heel erg goed!!) Hier zijn geen foto’s van want we waren veel te druk met vliegen!!
Niet lang daarna ook met de Diva en de Elipsoid een paar geweldige thermische vluchten kunnen maken voordat, rond half 3, zo’n regenbuitje roet in het eten ging gooien. De rest van de middag hebben we de tijd genomen om alles wat kan vliegen klaar te leggen. Alle accu’s geladen en alle koffers met zooi netjes in het werkhok neer te zetten.
Rond 19uur kwamen Johannes en Erik ook aan op de berg na de 1200 kilometers in 1 dag te hebben gereden….bikkels!! Te vermoeid om nog te vliegen (daar was het ook veel te nat voor) maar vol goede moed!
Vanmorgen stonden wij dus om half 8 aan de ander kant van de berg (windrichting noodzaakte ons daartoe) om in een heerlijk zonnetje en met een waanzinnig uitzicht de eerste vluchten van de dag te maken.

Na een korte onderbreking voor een heerlijk ontbijtje zijn we met alles wat we konden dragen weer de goede kant op gelopen en een paar uur zoet geweest.
Douglas heeft zo lang met de Alula gevlogen dat die van ellende en smekend om wat milli-Amperes op de berg kwakte.

Erik heeft onder de bezielende leiding van Johannes zijn eerste berg-thermiekvluchten gemaakt met de Cularis

En ik ben met de Diva het dal in gedoken met het voornemen de motor NIET te gebruiken.
Het heeft wat samengeknepenbilmomenten opgeleverd maar ik loop al de hele dag met deze grijns rond

Wat aangeeft dat het gelukt is!
Dit is mijn Atislogje van die vluchten ik was verbaasd dat ik toch maar 35 meter lager ben geweest want ik zat echt heel ver weg en heel laag!

Later draaide de wind een beetje en konden we weer voor de deur bij Pacheiner vliegen. De omstandigheden waren iets moeilijker, zonder motor durfde niemand het aan om te vliegen en die was af en toe ook nodig maar zo toch heel wat tijd weg kunnen knuppelen.
Zo veel dat we gewoon af en toe even pauze moesten nemen…..zwaar leven!!
Rond 5 uur kwam er dan toch weer een onweersbuitje voorbij dus konden wij wat ongeplande werkzaamheden verrichten om de modellen weer in orde te hebben voor morgen.

Na het avond eten, wat ook dit jaar weer fenomenaal lekker is en vol enthousiasme door onze vriendin voor onze neus gezet werd, werd het snel donker dus zijn we vlot met de Alula’s (Johannes, Douglas en Ik) nog even op het veld gaan staan en totdat we het niet meer konden zien ermee staan zwiepen….en….tot een meer of 35 door kunnen klimmen op de een of andere spookthermiek die in het donker hier rond de berg drijft.
Voorlopig niets te klagen dus!
(understatement of the year!)
Ik begin graag met de mededeling dat we gisteren en vandaag flinke regen, onweer en hagelbuien hebben gehad. Van die gitzwarte lucht waar heel erg veel water uit komt en die je liever niet ziet op een hellingvlieg vakantie.

Gelukkig kan ik dit met een glimlach op mijn gezicht vertellen want we hebben al 2 mooie dagen achter de rug! Ik heb woensdagochtend reisgenoot Douglas opgehaald en zijn we in de luie stoel (Douglas wil graag thuis een stoel die net zo lekker zit als die van mijn auto)naar Ingolstad gereden. Daar hebben we een heerlijke schnitzel en een korte nachtrust genoten om de volgende ochtend om half 6 weer verder te reizen. We kwamen om kwart over 10 aan en om 11 uur gingen de 1ste vliegtuigen van de berg: Douglas zijn Alula en mijn Bug (lightning....is een yahoogroepje van en doet het echt heel erg goed!!) Hier zijn geen foto’s van want we waren veel te druk met vliegen!!
Niet lang daarna ook met de Diva en de Elipsoid een paar geweldige thermische vluchten kunnen maken voordat, rond half 3, zo’n regenbuitje roet in het eten ging gooien. De rest van de middag hebben we de tijd genomen om alles wat kan vliegen klaar te leggen. Alle accu’s geladen en alle koffers met zooi netjes in het werkhok neer te zetten.
Rond 19uur kwamen Johannes en Erik ook aan op de berg na de 1200 kilometers in 1 dag te hebben gereden….bikkels!! Te vermoeid om nog te vliegen (daar was het ook veel te nat voor) maar vol goede moed!
Vanmorgen stonden wij dus om half 8 aan de ander kant van de berg (windrichting noodzaakte ons daartoe) om in een heerlijk zonnetje en met een waanzinnig uitzicht de eerste vluchten van de dag te maken.

Na een korte onderbreking voor een heerlijk ontbijtje zijn we met alles wat we konden dragen weer de goede kant op gelopen en een paar uur zoet geweest.
Douglas heeft zo lang met de Alula gevlogen dat die van ellende en smekend om wat milli-Amperes op de berg kwakte.

Erik heeft onder de bezielende leiding van Johannes zijn eerste berg-thermiekvluchten gemaakt met de Cularis

En ik ben met de Diva het dal in gedoken met het voornemen de motor NIET te gebruiken.
Het heeft wat samengeknepenbilmomenten opgeleverd maar ik loop al de hele dag met deze grijns rond

Wat aangeeft dat het gelukt is!
Dit is mijn Atislogje van die vluchten ik was verbaasd dat ik toch maar 35 meter lager ben geweest want ik zat echt heel ver weg en heel laag!

Later draaide de wind een beetje en konden we weer voor de deur bij Pacheiner vliegen. De omstandigheden waren iets moeilijker, zonder motor durfde niemand het aan om te vliegen en die was af en toe ook nodig maar zo toch heel wat tijd weg kunnen knuppelen.
Zo veel dat we gewoon af en toe even pauze moesten nemen…..zwaar leven!!
Rond 5 uur kwam er dan toch weer een onweersbuitje voorbij dus konden wij wat ongeplande werkzaamheden verrichten om de modellen weer in orde te hebben voor morgen.

Na het avond eten, wat ook dit jaar weer fenomenaal lekker is en vol enthousiasme door onze vriendin voor onze neus gezet werd, werd het snel donker dus zijn we vlot met de Alula’s (Johannes, Douglas en Ik) nog even op het veld gaan staan en totdat we het niet meer konden zien ermee staan zwiepen….en….tot een meer of 35 door kunnen klimmen op de een of andere spookthermiek die in het donker hier rond de berg drijft.
Voorlopig niets te klagen dus!
(understatement of the year!)