Gerltizen 2014
- Topicstarter Justus
- Startdatum
Ariel
PH-SAM
Erik en ik zijn weer veilig thuisgekomen na een week lekker hellingvliegen op de Gerlitzen. 
Elke dag hebben we kunnen vliegen, zowel thermisch als ook in de hellingwind!
Fantastisch was het en ook buitengewoon leerzaam die snel wisselende weersomstandigheden.
We hebben alles gehad, minimale thermiek tot zeer sterke thermiek, zwakke hellingwind tot sterke hellingwind.
Deze intensieve maar ook gezellige relaxte week is helaas veel te snel voorbij gegaan.
Douglas, Justus en Erik, bedankt voor deze mooie tijd!
Ik heb genoten en verlang alweer naar een volgende hellingzweef vakantie!
Johannes
Elke dag hebben we kunnen vliegen, zowel thermisch als ook in de hellingwind!
Fantastisch was het en ook buitengewoon leerzaam die snel wisselende weersomstandigheden.
We hebben alles gehad, minimale thermiek tot zeer sterke thermiek, zwakke hellingwind tot sterke hellingwind.
Deze intensieve maar ook gezellige relaxte week is helaas veel te snel voorbij gegaan.
Douglas, Justus en Erik, bedankt voor deze mooie tijd!
Ik heb genoten en verlang alweer naar een volgende hellingzweef vakantie!
Johannes
Laatst bewerkt door een moderator:
Dinsdagochtend zaten we allemaal met een beetje een teleurgesteld gezicht aan het ontbijt.
De laatste dag was aangebroken en die realisatie kwam een beetje als donderslag bij heldere hemel. Wat hebben we de afgelopen week fantastisch mooi kunnen vliegen en wat is die week dan ook weer voorbij gevlogen!
Maar toch snel voor een laatste vliegsessie de berg rond gelopen om de wind in te schatten en hoe groot was onze vreugde te zien dat hij voor het eerst deze week Noord Oost was.
Dit gaf aan die kant een hele steile (wandelpadloze) afgrond waar een berg stijgwind vanaf kwam waar de beren geen brood van lusten.
We hebben hier eerst de meest vertrouwde (elektro) kisten vanaf gegooid om de stijging af te tasten en vooral ook de landing te bekijken want die was niet makkelijk op die plek.
Te ver naar voren betekent zoveel lift dat je niet naar beneden kán.
Te ver naar achteren betekent in de rotor en achter de berg verdwijnen.
Ik heb met de Diva alles geprobeerd (zonder butterfly want dat is niet representatief voor het vliegen met een kist zonder die trukjes) en uiteindelijk kwamne we op een corridoor van een meter of 25 breed, dwars op de wind waar je je kist licht helling op neer kan zetten.
Dit heb ik een paar keer aan gevlogen en heb toen drie keer diep adem gehaald en de Twin Astir gepakt. Insiders weten wat deze kist voor mij betekent dus een beetje spanning was wel in mijn vingers te voelen maar ik had er alle vertrouwen in dat ik dit tot een goed einde kon brengen.
Hij vetrok eenvoudig uit de hand en ik had mijn handen vol om hem niet als een veertje de hoogte in te laten verdwijnen.......pfffoei!....wat een stijging!
Maar de bochtjes liepen goed, de kist voelde vertrouwd en de rust kwam heel snel in de vingers. Na een paar minuten genieten ben ik wat oefen rondjes gaan vliegen voor de landing. Kijken hoe ik het tempo er uit kon krijgen en vooral ook hoe ver weg moet ik mijn landing in zetten en hoe hoog moet ik daarvoor binnen komen.
Dit ging allemaal goed en toen puntje bij paaltje kwam en ik na een kwartiertje vliegen de echte landing in wilde zetten liet ik hem te ver naar achteren zakken en was ik erg blij dat ik die prop op de neus heb zitten want ik had hem nodig ook! (dat zie je zo in het filmpje).
2de keer lukte het wel en (al zeg ik het zelf) heb ik hem heel mooi weten te landen!
Vervolgens was het aan Douglas om de Alsema Sagitta een Oostenrijk-doop te geven.
Maar de landing blijft een heikel punt dus hebben we nogmaals de Diva weggegooid om elke mogelijke aanvlieg route te testen en het effect op de kist te beoordelen. Van te ver naar voren tot te ver naar achteren en alles ertussen en toen zag hij het zitten en mocht de Sagitta ook de lucht in.
Het hoogte winnen ging iets moeizamer dan met de Twin, ander profiel, ander soort kist, maar eenmaal op hoogte kon het tempo erin en werden de loopings groter en groter en de fly-by's sneller en sneller. Ik heb er niet eens een goede foto van kunnen maken maar vliegen deed het ding erg goed!
De landing ging dankzij alle voorbereidingen vrijwel volgens het boekje. Er was maar 1 ding wat niet vooraf in te schatten is en dat is hoe de kist op een werveling reageert op Final....want zo laag vlieg je verder niet aan met proefrondjes.
En helaas stond daar, op het moment van iets sneller dan verwacht zakken, een beruchte Oostenrijkse Springboom en die kreeg 1 vleugel in zijn grip. Door een speling van het lot bleek een deuk in de neuslijst de enige schade en met een licht gekrenkte trots maar een glimlach van de verder hele mooie vlucht werd de Sagitta klaar gelegd voor de thuisreis.
In de tussentijd was Johannes weer terug met de imposante Pilatus B4.
De wind was aan het afnemen dus na een goede preflight-check (daar moet ik een voorbeeld aan nemen....zo netjes en gedisciplineerd als hij zijn vluchten voorbereid!) mocht ik de honneurs van de worp waarnemen. Dit ging m.i. goed (het is gefilmd maar dat komt later) en rustig maar gestaag begon de B4 aan zijn rondjes.
Johannes heeft veel kunnen proberen, instellen, afstellen en voelen maar de omstandigheden werden (voor het vette hellingzweven) steeds minder dus na nog wat mooie fly-bys is de Pilatus mooi neer gezet.
Nogmaals...het is gefilmd maar ik ben helemaal kapot na 14 uur autorijden en ik wil zometeen met mijn vrouw in ons bubbelbad dus die houden jullie te goed!
Het liep inmiddels tegen het middaguur aan en we keken elkaar aan met de vraag....wat nu?
Wat kan je na zo een week van vele vlieguren, mooie en minder mooie momenten nog doen om de week beter af te sluiten dan de vluchten die we net afgerond hebben?
Geen van ons kon hier antwoord op geven en we besloten dat het mooi geweest is.
We hebben de modellen terug naar het hotel gebracht en onder het genot van een eigenlijk veel te vroeg biertje zijn we begonnen met opruimen van onze spullen en klaar maken voor de thuisreis.
Ik heb met alle meegenomen kisten kunnen vliegen. Sommigen maar 1 vluchtje en sommigen meerdere uren. De meeste zonder enige schade, sommige met kleine makkelijk op te lossen defectjes en tja....de Climaxx.....ik ben helaas met 1 kist minder uit Oostenrijk teruggekeerd.
Ik wil bij deze mijn reisgenoten bedanken voor deze mooie week! Ik heb genoten van de eerste tot de laatste minuut!
En ik wil afsluiten met een foto van mijn trots.
Wat een waanzinnige reisauto!
Groeten en later komen er nog meer foto's en wat bewegende beelden!
De laatste dag was aangebroken en die realisatie kwam een beetje als donderslag bij heldere hemel. Wat hebben we de afgelopen week fantastisch mooi kunnen vliegen en wat is die week dan ook weer voorbij gevlogen!
Maar toch snel voor een laatste vliegsessie de berg rond gelopen om de wind in te schatten en hoe groot was onze vreugde te zien dat hij voor het eerst deze week Noord Oost was.
Dit gaf aan die kant een hele steile (wandelpadloze) afgrond waar een berg stijgwind vanaf kwam waar de beren geen brood van lusten.
We hebben hier eerst de meest vertrouwde (elektro) kisten vanaf gegooid om de stijging af te tasten en vooral ook de landing te bekijken want die was niet makkelijk op die plek.
Te ver naar voren betekent zoveel lift dat je niet naar beneden kán.
Te ver naar achteren betekent in de rotor en achter de berg verdwijnen.
Ik heb met de Diva alles geprobeerd (zonder butterfly want dat is niet representatief voor het vliegen met een kist zonder die trukjes) en uiteindelijk kwamne we op een corridoor van een meter of 25 breed, dwars op de wind waar je je kist licht helling op neer kan zetten.
Dit heb ik een paar keer aan gevlogen en heb toen drie keer diep adem gehaald en de Twin Astir gepakt. Insiders weten wat deze kist voor mij betekent dus een beetje spanning was wel in mijn vingers te voelen maar ik had er alle vertrouwen in dat ik dit tot een goed einde kon brengen.
Hij vetrok eenvoudig uit de hand en ik had mijn handen vol om hem niet als een veertje de hoogte in te laten verdwijnen.......pfffoei!....wat een stijging!
Maar de bochtjes liepen goed, de kist voelde vertrouwd en de rust kwam heel snel in de vingers. Na een paar minuten genieten ben ik wat oefen rondjes gaan vliegen voor de landing. Kijken hoe ik het tempo er uit kon krijgen en vooral ook hoe ver weg moet ik mijn landing in zetten en hoe hoog moet ik daarvoor binnen komen.
Dit ging allemaal goed en toen puntje bij paaltje kwam en ik na een kwartiertje vliegen de echte landing in wilde zetten liet ik hem te ver naar achteren zakken en was ik erg blij dat ik die prop op de neus heb zitten want ik had hem nodig ook! (dat zie je zo in het filmpje).
2de keer lukte het wel en (al zeg ik het zelf) heb ik hem heel mooi weten te landen!
Maar de landing blijft een heikel punt dus hebben we nogmaals de Diva weggegooid om elke mogelijke aanvlieg route te testen en het effect op de kist te beoordelen. Van te ver naar voren tot te ver naar achteren en alles ertussen en toen zag hij het zitten en mocht de Sagitta ook de lucht in.
Het hoogte winnen ging iets moeizamer dan met de Twin, ander profiel, ander soort kist, maar eenmaal op hoogte kon het tempo erin en werden de loopings groter en groter en de fly-by's sneller en sneller. Ik heb er niet eens een goede foto van kunnen maken maar vliegen deed het ding erg goed!
De landing ging dankzij alle voorbereidingen vrijwel volgens het boekje. Er was maar 1 ding wat niet vooraf in te schatten is en dat is hoe de kist op een werveling reageert op Final....want zo laag vlieg je verder niet aan met proefrondjes.
En helaas stond daar, op het moment van iets sneller dan verwacht zakken, een beruchte Oostenrijkse Springboom en die kreeg 1 vleugel in zijn grip. Door een speling van het lot bleek een deuk in de neuslijst de enige schade en met een licht gekrenkte trots maar een glimlach van de verder hele mooie vlucht werd de Sagitta klaar gelegd voor de thuisreis.
In de tussentijd was Johannes weer terug met de imposante Pilatus B4.
De wind was aan het afnemen dus na een goede preflight-check (daar moet ik een voorbeeld aan nemen....zo netjes en gedisciplineerd als hij zijn vluchten voorbereid!) mocht ik de honneurs van de worp waarnemen. Dit ging m.i. goed (het is gefilmd maar dat komt later) en rustig maar gestaag begon de B4 aan zijn rondjes.
Johannes heeft veel kunnen proberen, instellen, afstellen en voelen maar de omstandigheden werden (voor het vette hellingzweven) steeds minder dus na nog wat mooie fly-bys is de Pilatus mooi neer gezet.
Nogmaals...het is gefilmd maar ik ben helemaal kapot na 14 uur autorijden en ik wil zometeen met mijn vrouw in ons bubbelbad dus die houden jullie te goed!
Het liep inmiddels tegen het middaguur aan en we keken elkaar aan met de vraag....wat nu?
Wat kan je na zo een week van vele vlieguren, mooie en minder mooie momenten nog doen om de week beter af te sluiten dan de vluchten die we net afgerond hebben?
Geen van ons kon hier antwoord op geven en we besloten dat het mooi geweest is.
We hebben de modellen terug naar het hotel gebracht en onder het genot van een eigenlijk veel te vroeg biertje zijn we begonnen met opruimen van onze spullen en klaar maken voor de thuisreis.
Ik heb met alle meegenomen kisten kunnen vliegen. Sommigen maar 1 vluchtje en sommigen meerdere uren. De meeste zonder enige schade, sommige met kleine makkelijk op te lossen defectjes en tja....de Climaxx.....ik ben helaas met 1 kist minder uit Oostenrijk teruggekeerd.
Ik wil bij deze mijn reisgenoten bedanken voor deze mooie week! Ik heb genoten van de eerste tot de laatste minuut!
En ik wil afsluiten met een foto van mijn trots.
Wat een waanzinnige reisauto!
Groeten en later komen er nog meer foto's en wat bewegende beelden!
Laatst bewerkt door een moderator:
Dat ik ook thuis ben hoef ik eigenlijk niet te vertellen, ik heb met de trots van Justus mee mogen rijden. Een genot overigens. Dat was ook de hele vakantie, waarvoor ik Justus, Erik en Johannes voor wil bedanken. genoten van het vliegen, het uitzicht en de aanwezigheid van mijn mede vakantie genoten.
Ik hoe niets meer toe te voegen aan de verhalen die zijn geschreven, de foto's en filmpjes komen nog.
Op naar het volgend jaar?
Ik hoe niets meer toe te voegen aan de verhalen die zijn geschreven, de foto's en filmpjes komen nog.
Op naar het volgend jaar?
Vanmorgen alles netjes opgeborgen en wat conclusies op papier gezet voor een volgende keer;-) :
De Habicht wil ik daar kunnen vliegen dus die ga ik rustig afbouwen.....die móet netjes ingevlogen zijn voordat hij van de berg kan dus ik ga daar vrij binnenkort mee verder.
Een nieuwe Climaxx is al besteld: De elektro met v-staart.
De bug krijgt een nieuw rompje rompje met wat kleine veranderingetjes in hoop hem ietsje lichter te maken en iets betere besturing te creëeren (Torsieveertjes i.p.v. verenstaal, betere verhouding roerhoorn/servo-arm)
De Highlight gaat eruit. Bij dlg omstandigheden vloog ik liever met de Alula en de Bug en alle andere omstandigheden gingen de Diva en de Climaxx mee. Hier vlieg ik hem alleen maar af en toe op het strand en dan heb ik nog steeds niet het idee dat dit nu hét kistje is dus die mag weg.
(Verkopen doe ik niet, de servo's kan ik zelf goed gebruiken en hij ligt niet in de weg ofzo maar als iemand dit leest en er iets mee wil proberen moet hij maar pb-en)
Dus Douglas.......graag! Ik ga er met de vakantieplanning i.i.g. rekening mee houden en de rest spreken we onderling wel weer af.
De Habicht wil ik daar kunnen vliegen dus die ga ik rustig afbouwen.....die móet netjes ingevlogen zijn voordat hij van de berg kan dus ik ga daar vrij binnenkort mee verder.
Een nieuwe Climaxx is al besteld: De elektro met v-staart.
De bug krijgt een nieuw rompje rompje met wat kleine veranderingetjes in hoop hem ietsje lichter te maken en iets betere besturing te creëeren (Torsieveertjes i.p.v. verenstaal, betere verhouding roerhoorn/servo-arm)
De Highlight gaat eruit. Bij dlg omstandigheden vloog ik liever met de Alula en de Bug en alle andere omstandigheden gingen de Diva en de Climaxx mee. Hier vlieg ik hem alleen maar af en toe op het strand en dan heb ik nog steeds niet het idee dat dit nu hét kistje is dus die mag weg.
(Verkopen doe ik niet, de servo's kan ik zelf goed gebruiken en hij ligt niet in de weg ofzo maar als iemand dit leest en er iets mee wil proberen moet hij maar pb-en)
Dus Douglas.......graag! Ik ga er met de vakantieplanning i.i.g. rekening mee houden en de rest spreken we onderling wel weer af.
Ariel
PH-SAM
Kort filmpje
Vele uren heb ik kunnen vliegen, het filmen van de zwevers is er dan ook bij ingeschoten.
Maar met de paar beschikbare korte filmfragmenten van Justus en mij, is het toch nog gelukt een filmpje te maken met de titel "ALPENLUCHT"
Johannes
Vele uren heb ik kunnen vliegen, het filmen van de zwevers is er dan ook bij ingeschoten.
Maar met de paar beschikbare korte filmfragmenten van Justus en mij, is het toch nog gelukt een filmpje te maken met de titel "ALPENLUCHT"
Johannes
Laatst bewerkt door een moderator:
DirkSchipper
Forum veteraan
Je hebt er toch een aardig filmpje van gemaakt.
Ik denk weer met weemoed terug aan onze dagen in de Vogezen.
Toch leuk om te zien dat die B4 dan opeens toch wel erg hard op je af komt ... :schrik:
Ik denk weer met weemoed terug aan onze dagen in de Vogezen.
Toch leuk om te zien dat die B4 dan opeens toch wel erg hard op je af komt ... :schrik:
DirkSchipper
Forum veteraan
Ja, dat merk je. Maar niet ontzettend. Het vliegt iets harder. Kwantificeren? 10% harder
Ariel
PH-SAM
Indien je niet precies tegen de wind kan landen is de grondsnelheid in de ijle lucht een stuk hoger dan we gewend zijn op het modelvliegveld.
De landingsplek was op ruim 1900 meter hoogte. Bij de Twin Astir krijg je een goede indruk van de landingssnelheid omdat de landing van opzij gefilmd is.
Ook vloog ik met de B4 sneller dan normaal op de final vanwege de turbulenties.
Johannes
