Graupner Mosquito.

Gisteren nog kunnen vliegen, vandaag door het 'mooie weer' maar aan een klusje begonnen dat ik al een poos voor me uit schuif, washout in de vleugels strijken.

Vleugel gefixeerd op een vlakke ondergrond en een blokje hout van 22 mm onder de vleugeltip aan de achterlijst.
Dat genereert een prachtig diagonaal golfpatroon in de folie.
Eerst met de föhn op lage stand geprobeerd; dat gaat, maar met de strijkbout in een doek gaat het beter, blijkbaar warmt de lijm dan beter mee op.

Vleugel twee ligt af te koelen en de folie lijkt er weer strak op te zitten. Straks eens kijken wat er van de 22 mm overblijft als de klemmen er af gaan.

[EDIT]: Dat blijkt tegen te vallen, slechts een centimeter voor elke vleugeltip. Testen zal moeten uitwijzen of het voldoende is.

Groeten, Jan.

 

Vandaag de onderzijde ook nog gestrijkijzerd, de twist lijkt redelijk beangstigend, maar na het afkoelen en verwijderen van de klemmen valt het erg mee:

De boel aansluitend in elkaar gezet, zwaartepunt met wat extra gewicht op de goede plaats gezet en de afstelling op de zender gecontroleerd.
Morgen wordt er weinig wind voorspeld, dus eens zien of, en hoe dit vliegt...

Groeten, Jan.

 

1 cm washout dat is toch veel ? Laatste die ik bouwde met washout 3 mm

 

De vleugelhelften zijn opgeslagen met een blokje schuim van 20 mm er tussen. haal ik dat weg, dan reduceert de twist gelijk naar een millimeter of zes-zeven.
Er zit best veel flex in de vleugels...

Ik zet zo meteen de boel klaar en rijdt naar het veld, er is weinig wind, dus ideaal voor wat proefgooien en, als dat goed gaat, wat lijnstarts.

Groeten, Jan.

 

Met de laatste start afgelopen najaar in gedachten eerst een paar handstarts gedaan vóór ik de startlijn uitrolde...
De handstarts gingen redelijk, de turbulentie maakt een beetje een zoodje van de gevlogen lijn, maar ik was enigszins gerustgesteld.

De volgende serie lijnstarts gingen goed, wat trimmen en de Mosquito vliegt zoals je op alle filmpjes ziet, bedaard en goed te controleren.
Gelukkig hebben mijn crashes en de daaropvolgende reparaties en aanpassingen het vlieggedrag verbeterd. (De tape rand op de rechtervleugel was naar aanleiding van het licht naar links trekken tijdens de hand starts, geen idee of het gewerkt heeft, maar aan de lijn niks van gemerkt.)


Maar ja, wie wil bij dit weer en dit uitzicht nou niet vliegen?


Groeten, Jan.

 

Op de foto's en in werkelijkheid lijkt het of de linkervleugel méér twist heeft dan de rechter, maar in het vliegbeeld zie je daar niks van terug, optisch bedrog..?

Note to self: niet méér dan één model vliegklaar maken op het veld, dan wil ik er ook mee vliegen, wat op het dubbele aantal keren op en neer lopen van het eind van de lijn naar de zwever en het op spanning brengen ervan terecht komt, ik was redelijk stuk na een paar uur over het natte en hobbelige veld banjeren op rubberlaarzen...

Groeten, Jan.

 

Je zegt net dat ie licht naar links trekt - dat zou precies kloppen met een linkervleugel die meer twist heeft dan de rechter.
Nog een keer rustig checken op een vlakke tafel. Wortelrib op de grond drukken, en meten hoeveel de tip omhoog staat.
Die tape kun je beter meteen maar verwijderen, want die gaat de boel alleen maar verslechteren. Als je vleugel nog krom
is moet je dat daar fixen. Een paar tikjes richtingsroertrim kan overigens ook wonderen doen.

Maar heel mooi dat je enthousiast wordt van het vliegen!

 

Dat is even een dingetje: mijn 'vlakke' tafel is niet 100% recht. Ik kan er natuurlijk wel op controleren of de twist van beide vleugels gelijk(ish) is.

De tape is er al af; ik merk er niks van bij het vliegen, maar het zal ongetwijfeld de luchtstroom over de tip verstoren.
Wat wel verontrustend is, is dat de lijmlaag van de folie de geest begint te geven, vooral in het midden waar ik de helften zeker met een stuk tape. Trek ik die domweg los na het vliegen, dan komt de folie aan de randen mee, dus ik snijd de tape door en laat de rest zitten, ik weet het; symptoombestrijding, maar ik heb nog nooit een vleugel kaal gehaald en opnieuw van folie voorzien.

De richtingsroertrim is iets waar ik naar moet kijken; daar zit nog een van de originele servo's op en die centreert niet elke keer 100% als ik de stick los laat. Vaak moet ik nog een keer roer geven wil de servo centreren.
Het is maar minimaal, maar bij zo'n grote lap richtingsroer wel duidelijk merkbaar.

Vandaag niet gevlogen, andere dingen te doen en het was ook 'onsympathiek' weer, frisjes en teveel wind om met de Mosquito afstellingen te kunnen doen.

Groeten, Jan.

 

Vandaag aan het eind van de middag een tiental starts met de Mosquito gedaan, de wind was ietsje minder dan overdag, dus goed te doen.
Aan de buizerds te zien was er thermiek, om dat nét zo goed om te zetten in hoogte, moet ik nog wat meer starts maken, vliegtijden van twee minuten zonder en ruim drie minuten mét een beetje thermiek.

Met de zon in m'n gezicht was de start wat overstraald; met één hand sturen en met de andere de zon afschermen, zodat ik zo recht mogelijk omhoog kon sturen boven de turbulentie uit.
Ik zie de parachute pas als 'ie al los is, maar gelukkig komt de Mosquito mooi rustig van de lijn, geen heftige op- of neer bewegingen.

De Mosquito heeft geen remkleppen, dus de landingen zijn lang in het grond effect.
Ik probeer ook zo gladjes mogelijk te landen, want de grond is bikkelhard, dus schade ligt op de loer.

Ondanks mijn tape over de naad van de vleugelhelften, is een grasspriet bij wijze van spreken al voldoende om het toestel te laten tollen bij de landing, waarbij de vleugelhelften uit elkaar willen schuiven en de vleugel voor de volgende start weer recht gezet moet worden.

Gelukkig was geen van de landingen reden voor heftige draaiers, geluk gehad.

Is het zinvol om de vleugelhelften stijver met elkaar te verbinden, door middel van méér tape, of creëer ik dan omstandigheden voor meer en grotere schade?

Groeten, Jan.

 

Elastieken zou mijns inziens ruim voldoende moeten zijn om de vleugels bijeen te houden. Daar is geen tape voor nodig. Als het uiteenschuift bij de landing is dat prima, elastiek heeft zijn werk gedaan. Weer bijeen schuiven, evt. Elastieken opnieuw erop en door. Of zachter landen ;-)

 

De landingen waren over het algemeen geruisloos, op het gras na, dat de romp en vleugelwortel raakte. Het is wel zo dat hoe dichterbij mezelf ik land, hoe gecontroleerder dat gaat, als 'ie eindeloos doorglijdt in het grondeffect ben ik echter zomaar tientallen meters verder en het veld is niet supervlak, dus dan wordt het inschatten wat lastiger (plof).

Als het weer meewerkt, doe ik morgen een aantal nieuwe pogingen. Het was vandaag wel érg warm, helemaal als je voor de wind lopend het elastiek op spanning brengt...

Groeten, Jan.

 

bouw een sleephaak in, en ik sleep je binnen de minuut naar 200 meter...

 

Dat is waar, maar ik vind het bewegen tussen de vluchten door (parachute zoeken, geel & zwart valt niet écht op in het gras, helemaal als 'ie plat ligt) een deel van de hobby.
Motorvliegen boeit me lang zo veel niet als zweven, of motorzwever vliegen.

Veel hoger (of verder) dan 200 meter moet ik ook niet gaan, dan zie ik niet meer wat er gebeurt, daarvoor ontbreekt me de ervaring én, zo goed zijn mijn ogen ook niet meer...

Groeten, Jan.

 

Gisteren was het me een tikje te warm om te gaan vliegen; er is geen schaduw op het veld, maar vandaag, met iets lagere temperaturen en lichte sluierbewolking een tiental starts gedaan.
Aan de buizerds te oordelen was er behoorlijk thermiek, mijn vluchten waren ook flink langer dan normaal, met een uitschieter van 4,5 minuut.

Mij schoot gelijk de opmerking van Jan Bril te binnen: 'onze Lieve Heer heeft de afzuigkap aan staan, op standje 2, misschien wel 3.'
Zo hoog als de Blanik ben ik niet gekomen, ook omdat ik (van Hein) vóór me moet blijven vliegen, niet over me heen of achter me, met het oog op terug kunnen komen naar het veld...
De buizerds verdwenen al cirkelend uit het zicht.

In de loop van de middag veranderde het weer, het aangekondigde regengebied, en de wind schifte dat het een lust was; één start ging bijzonder hoog en de Mosquito steeg als een speer, om vervolgens in turbulentie terecht te komen en alle kanten uit werd gesmeten. Een vreemd gezicht om zoveel van de bovenzijde van het toestel te zien, terwijl je geen zender input geeft...
Gelukkig had ik hoogte zat om de boel af te vangen, maar dat kostte wel een boel hoogte.
In deze rustige omstandigheden is landen een eitje, de enige schade is wat verf van de neus door de bikkelharde kluiten modder.

Terwijl ik dit typ, rommelt het in de verte, blij dat ik de boel tijdig heb ingepakt.

Groeten, Jan.