Peter Den
PH-SAM
Zoals ik gemeld heb in een eerder draadje wil ik mijn ervaringen met het ontwikkelen van een kleine hellingzwever in dit aparte draadje voortzetten; bij deze dus.
Ik ben al langere tijd aan het proberen een leuk hellingkistje met een span van +-120 te ontwikkelen. Eerst als een gemodificeerde RidgeRunt, later schuift het idee op naar een meer VTPR opzet.
Mijn laatste is het model op bijgaande foto, door mij genoemd ’’Aeshna-LeFrog’’
In verband met een aankomend hellingtripje wilde ik echter snel nog een model erbij, eigenlijk als referentie en om wat te leren.
OA door goede recensies op ,vooral Amerikaanse fora, en het gebrek aan leuke kleine alternatieve houtbouw kitjes, koos ik voor de Hacker Vagabond.
( de AHI vond ik qua inbouw te priegelig en ik had al meerdere probleempjes met name met de staartvlakken gezien.)
Één keertje eens niet eigenwijs zijn en tevens mijn weerzin tegen schuim en ARF modellen opzij zetten.
Eerst de Vagabond:
in tegenstelling tot sommigen op de fora was ik niet zo verrukt van de kit.
Ik had deze onbekleed gekocht, omdat deze uitvoering , wit ,alleen onbekleed beschikbaar was.
Ik was niet overtuigd door het standaard decor van Hacker.
Dit is het eerste waar ik spijt van had: de structuur van het oppervlak vond ik niet te hachelen: hiermee wil ik niet in het vrije veld gezien worden.
(een Lidl glider van €8 is mooier geschuimd)
Ondanks afraden alhier en met het oog op iets grotere duurzaamheid heb ik het spul toch maar bekleed (ik had nog was lagere temperatuurfolie liggen)
Dat ging goed voor de vleugels, maar het stabilo blijft nu kromtrekken.
Hevig uitstrijken verhelpt de ene kromming, maar levert direct weer een andere op: om gek van te worden.
Het stabilo en kielvlak zijn beiden een platte plaat van 9mm bijzonder lomp maar ook nog eens niet afneembaar.
Na mijn eerste vliegervaring met de kist ga ik ze nu dus vervangen door balsa (afneembare) exemplaren: ik vind dit echt gewoon te slecht.
(in navolging van Engelse Hurricane piloten die op eigen kosten hun linnen beklede ailerons lieten vervangen door triplex beklede)
De kap is behoorlijk slap: als de kist uiteindelijk bruikbaar wordt ga ik nog wel iets verstevigen en het, in mijn ogen knullige, bevestigingssysteem vervang ik dan ook door magneten, maar nu nog van later zorg.
Verder bouwt het spul (behoudens het bekleden, maar zoals gezegd: eigen schuld) heel snel tot het bedoelde kistje.
Aeshna-LeFrog,
(al mijn kleinere hellingkisten met recht vleugelplatform heten Aeshna: die met een verhoogde kop met toevoeging LeFrog)
Dit lijkt de beste van de Aeshna’s tot nu toe, hetgeen ik toeschrijf aan o.a. de D-box indekking (voorgangers allemaal koolbuis, koolbuis neuslijst constructie, profiel SB96 en kleine constructiedetails uit de trail and error doos.
Eerste vliegervaringen:
Afgelopen woensdag dus naar de maasvlakte.
Eerst op het nieuwe duin bij het kunstwerk.
De wind was krap 4 en vrolijk de Vagabond er af gegooid.
Ik kan het helemaal eens zijn met @Rick:
Maar ook dit ondervond ik:
De Vagabond was niet vooruit te schoppen en kon onder deze omstandigheden ook geen hoogte houden.
Met wat downtrim (de uitgangstrim is evenwel wel stabiel) begon het nog wel wat naar voren te vliegen maar hoogte maken/houden was er niet bij.
Zonder verwachting hierna de Aeshna er af gegooid.
Nu ben ik natuurlijk de slager die zijn eigen vlees de berg afgooit, maar dit vloog dus wel: aanzienlijk dynamischer en.. maakte, onder gelijke omstandigheden, gewoon hoogte.
Hierna , met toenemende wind naar de steile rand van het oude duin verkast.
Leuk gevlogen met de Aeshna waar ik overigens nog meer ervaring mee op moet doen, maar het blijft veelbelovend.
De Vagabond kreeg ik toch maar niet aan het lopen: maar reëel gesproken moet er vooral nog veel aan de besturing en afstelling gedaan worden en moet de wind en de helling toch meer in de ‘’envelope’’ van de Vagabond liggen.
Het is overigens veel te vroeg om een echte conclusie te verbinden aan de capaciteiten van de Vagabond en de Aeshna dus indien belangstelling: wordt vervolgt.
Ik ben al langere tijd aan het proberen een leuk hellingkistje met een span van +-120 te ontwikkelen. Eerst als een gemodificeerde RidgeRunt, later schuift het idee op naar een meer VTPR opzet.
Mijn laatste is het model op bijgaande foto, door mij genoemd ’’Aeshna-LeFrog’’
In verband met een aankomend hellingtripje wilde ik echter snel nog een model erbij, eigenlijk als referentie en om wat te leren.
OA door goede recensies op ,vooral Amerikaanse fora, en het gebrek aan leuke kleine alternatieve houtbouw kitjes, koos ik voor de Hacker Vagabond.
( de AHI vond ik qua inbouw te priegelig en ik had al meerdere probleempjes met name met de staartvlakken gezien.)
Één keertje eens niet eigenwijs zijn en tevens mijn weerzin tegen schuim en ARF modellen opzij zetten.
Eerst de Vagabond:
in tegenstelling tot sommigen op de fora was ik niet zo verrukt van de kit.
Ik had deze onbekleed gekocht, omdat deze uitvoering , wit ,alleen onbekleed beschikbaar was.
Ik was niet overtuigd door het standaard decor van Hacker.
Dit is het eerste waar ik spijt van had: de structuur van het oppervlak vond ik niet te hachelen: hiermee wil ik niet in het vrije veld gezien worden.
(een Lidl glider van €8 is mooier geschuimd)
Ondanks afraden alhier en met het oog op iets grotere duurzaamheid heb ik het spul toch maar bekleed (ik had nog was lagere temperatuurfolie liggen)
Dat ging goed voor de vleugels, maar het stabilo blijft nu kromtrekken.
Hevig uitstrijken verhelpt de ene kromming, maar levert direct weer een andere op: om gek van te worden.
Het stabilo en kielvlak zijn beiden een platte plaat van 9mm bijzonder lomp maar ook nog eens niet afneembaar.
Na mijn eerste vliegervaring met de kist ga ik ze nu dus vervangen door balsa (afneembare) exemplaren: ik vind dit echt gewoon te slecht.
(in navolging van Engelse Hurricane piloten die op eigen kosten hun linnen beklede ailerons lieten vervangen door triplex beklede)
De kap is behoorlijk slap: als de kist uiteindelijk bruikbaar wordt ga ik nog wel iets verstevigen en het, in mijn ogen knullige, bevestigingssysteem vervang ik dan ook door magneten, maar nu nog van later zorg.
Verder bouwt het spul (behoudens het bekleden, maar zoals gezegd: eigen schuld) heel snel tot het bedoelde kistje.
Aeshna-LeFrog,
(al mijn kleinere hellingkisten met recht vleugelplatform heten Aeshna: die met een verhoogde kop met toevoeging LeFrog)
Dit lijkt de beste van de Aeshna’s tot nu toe, hetgeen ik toeschrijf aan o.a. de D-box indekking (voorgangers allemaal koolbuis, koolbuis neuslijst constructie, profiel SB96 en kleine constructiedetails uit de trail and error doos.
Eerste vliegervaringen:
Afgelopen woensdag dus naar de maasvlakte.
Eerst op het nieuwe duin bij het kunstwerk.
De wind was krap 4 en vrolijk de Vagabond er af gegooid.
Ik kan het helemaal eens zijn met @Rick:
Dit geld in nog grotere mate ook voor mijzelf en relativeert hopelijk mijn observaties.
Maar ook dit ondervond ik:
De Vagabond was niet vooruit te schoppen en kon onder deze omstandigheden ook geen hoogte houden.
Met wat downtrim (de uitgangstrim is evenwel wel stabiel) begon het nog wel wat naar voren te vliegen maar hoogte maken/houden was er niet bij.
Zonder verwachting hierna de Aeshna er af gegooid.
Nu ben ik natuurlijk de slager die zijn eigen vlees de berg afgooit, maar dit vloog dus wel: aanzienlijk dynamischer en.. maakte, onder gelijke omstandigheden, gewoon hoogte.
Hierna , met toenemende wind naar de steile rand van het oude duin verkast.
Leuk gevlogen met de Aeshna waar ik overigens nog meer ervaring mee op moet doen, maar het blijft veelbelovend.
De Vagabond kreeg ik toch maar niet aan het lopen: maar reëel gesproken moet er vooral nog veel aan de besturing en afstelling gedaan worden en moet de wind en de helling toch meer in de ‘’envelope’’ van de Vagabond liggen.
Het is overigens veel te vroeg om een echte conclusie te verbinden aan de capaciteiten van de Vagabond en de Aeshna dus indien belangstelling: wordt vervolgt.
Laatst bewerkt:
