Hallo, wat zijn wij aan het doen!?

Wel spannend he…. Gauw wegduiken achter een hek wetende dat er een spitfire op je af komt en je het ding niet tegen je harses wilt hebben, en tegelijk je eigen kist niet de grond ik wil douwuh

 

Nu weet je ook eens hoe die Duitsers zich voelden destijds!

 

Wegduiken… een nieuwe dimensie aan de hobby…
Ja… al jaren rondje om de zon… als de als bij de satelieten nader tot Soho… je weet niet anders… Beste bril tegen sjonnievlekkuh?
Reeban en een Serengetti…
Maar ook goed is een pet met een klep… onder de klep door vliegen…
Staat Castle op… dus goede regelpet…


Maar Weitblick heb je zo niet echt als anderen zich de nesten in vliegen en niet om de zon crashen…

Voor tegen de zon… heb wel een goede laskap. Bij een beetje UV direct laspitproof… Maarja met zo een kneiterkap vliegen… is dat wat?

 

Ik had vroeger een zonnebril waarmee ik gewoon recht tegen de zon in kon kijken en vliegen.
Was een ding van 5 euro, beste bril die ik ooit gehad heb (voor zonnige plekken).
Nu heb ik een duur ding, gekocht voor de wedstrijden.
Ja, je kan er thermiek mee zien, verhoogt het contrast enorm en aangezien mijn modellen altijd oranje warengaven die bijna licht in de lucht.
Ook het gras, veel groener word het niet met die bril op, fluorizerend gras...

GJ

 

Wel een leuk idee om eens even te proberen.
Werkt vast te digitaal.
Als het al werkt wordt het een soort "Corona spatscherm"; noodzakelijk multifocaal, antispiegel, mee-kleurend hulpmiddel voor de mens met afnemende visuele capaciteiten.

 

Bij een reikwijdte test moet je de zender ook niet achter je lijf houden dan haal je ook het bereik niet. Dus het kan heel goed, dat op wat grotere afstand tot het model, achter iemand langs lopen het contact verloren doet gaan

 

Vond het raar. Hebben het hier over een model dat voor het vliegersplatform de grond in slaat.
Op het linke af...
Binnen straal van 50 tot 75 meter ongecontroleerd is. En op 10 meter nòg niet te redden...
Een defecte eindtrap had ik met mijn Jeti hack module. 100 meter vrij veld.
Vloog alleen, stond alleen... gelukkig maar...

Slechte antenne stekker. Komt die los met de zender aan, kan het het zendvermogen niet kwijt…
pieft zoiets door? Nieuwe antenne hielp niet.
Maar zelfs het voetje kan het toen al corrupt zijn geweest… X-maal aandraaien... van nieuwe breekbare antennes...En het gaat het daarop al stuk...
Maar Spectrum heeft zulke constructies niet.

Bij een nieuw setje Jeti-module was de constructie verbeterd.
Nimmer meer last. En gelukkig maar.

Ik kon de kist redden door er naar toe te rennen en zo te landen… keurig binnen gehaald... lucky me… geen drieste zaken... meer hilarisch...

Zou verstandig wezen dat de knaap het maar eens gaat testen. Zender… en ontvanger.

 

Waar waren we ook al weer mee bezig geweest...
Ohja... het mid-air pletten van 17 jaar intens ontspannen modelvlieggeluk.

Pletmato. RIP! Romp te vet om te fixen vrees ik.
Vet van vooral diep ingetrokken Oracoverkleefkracht.
Schuimkernvleugel 1/2 aan flarden. Beyond...
Calmato in Italië gekocht.2005. Voor € 90,- De OS 46 AX v1 aldaar? Toen €90,-
Idem een set Multiplex Profi Digi's. Alles heeft het keurig volgehouden.
Maar de AXjes worden gewisseld per gestripte bus. Ligt altijd een verse klaar.

Interesse voor het model dreef inmiddels op afgeleefde nostalgie.
Edoch een perfecte vlieger. Zuinig op je spullen kan echt geen kwaad.

Alle techniek heeft het goed ingepakt, afgehangen en al, keurig overleefd.
Inclusief de 46 OS brommer.
Tijd dan maar voor nieuw oud project. Met enige spoed. Bijkans enig ernstig doorpakken? Project Calmato Sport stevig op te schalen? Gedaan!

De nieuwe 'daily' om het maar stellen.

Aldus... RIP in Calmato heaven. eeuwige vliegvelden... niet meer in de wolken
nu zaten die meestal wel hoog...




Sportiever... de Sport. De vleugels al jaren door en door klaar. Zelfs pré KAOS 60, sedert 2017 Bc.




Een fancy zelfbouw kap reeds ineen gelamineerd, ruig rood gekwast en al... 2K!




De romp ook reeds voor een deel gerenoveerd, 'geontelektrificeerd' zeg maar...
Niets doet meer herinneren aan een e-Mato... en was ook al weer toe gedaan.
Maar nog folieloos.




Zelfs nieuwe staartvlakken geprepareerd, gemodificeerd.
Ook dat moest recentelijk nog in de folie.




Mooie RC-snoer doorvoerbuisjes, gerold uit repen Oracover, plakzijde tegen plakzijde,
om een buis naar juiste diameter geslingerd, en dan maar strijken...
Eenvoudiger doorvoer, en minder kans op door schuren van de isolatie langs de vleugelribben.




Penscharnieren (Graupner) verlijmd...
Bouwplastic (masker), ponstang en PFTE olie en dan gedoseerd 30 minuten epoxy.




Was ik nog niet happy over de afhanging van de Hatori #400 pijp.
Gereedschapsklem, ingepakt in krimpkous tegen krassen uitlaat.
Eentje gemaakt uit aluminium, is ook direct de helft lichter...
Uitlaat wordt ingespannen met een oude O-ring uit de grabbelbak.
Houder gebogen uit aluminium met hitte, in vorm over een rondstaf stuk staal.
En de afstandshouder uit aluminium vast gesoldeerd.
Zit wel dicht op de vleugel. Devies is netjes landen.




En is de tijd aangebroken voor een maiden. Beestje is wel wat zwaarlijviger geworden.
Zat het voorheen net onder de 3 kilo, nu pietsie er boven.
CG met een alu spinner ipv een plastic, en 25gr lood aan de kap.

Klaar!
De bij de wegse je weet maar nooit noot: Dit zijn niet de bomen midden op ons vliegveldje...




Nog een plaatje van de Sport... lekker fel in het zonnetje...
Als de horizon maar recht staat!
Typische Calmato staart aangepast. Werkte voortreffelijk op de oude.
Zien of het met deze net zo mooi vliegt.



Op naar de volgende klus!
Gr Bas

 

Nog een paar prentjes Calmato Sport Alpha.









Onderkant? Eenvoudige bajes pyjama...
Goed zichtbaar op afstand. De wing-servohouder is pure grappenmakerij...
Erfenis van de hoogdekker... maar het houdt... en dat was de bedoeling...
Grondvoorwaarde is altijd 'leut'...



Gr Bas

 

.
Erg fraai en strak, hele mooie kist geworden
Happy landings!

Groeten, Ramses
.

 

Wel grappig… koop een calmato en trek hem uit elkaar om hem vervolgens te modificeren tot een geweldig vliegend apparaat
Nou zou je denken … bouw dan gelijk een kist van tekening, maar dit heeft zo zn charme’s
In de winter gaat mijne voor een modificatie op de operatietafel en dan krijgt ie de naam “Calmato Extreme”
Gisteren een Great planes Extra 300 ingevlogen, maar die doet nog niet half van wat ik met de Red Bull calmato kan uitspoken… iedereen op de club is het er over eens…. Doodsimpel calmato hoogdekkertje met een paar hele kleine modificaties, gewoon os 46ax torretje met resopiepke en het gaat ongelooflijk mooi…. Met de reso moet je echt je best doen om rustig te vliegen

gisteren tijdens de clubdag na 23 jaar modelvliegen een examenvlucht gemaakt voor een knvvl brevet, nou… dat is altijd leuk dus de calmato vol gedrukt en gaan… het waaide heel flink maar goed dat mag de pret niet drukken, en na de eerste ronde was het commentaar van vrijwel alle toeschouwers en de examinatoren dat dit het wel op een heel erg hoge snelheid ging ….. soort van examen in RC1 stijl
Mooiste was de tolvlucht… mocht hem niet inverted doen dus dan maar laag overkomen en haaksom en volgas vertikaal tot ie klein werd en op hoogte een snaprol en gelijk de tolvlucht erachteraan… op een gegeven moment kan je gewoonweg ook niet meer normaal vliegen met zon ding
Anyway, knvvl brevetje is ook een geit… euh, feit

 

Calmato had ik overgenomen van een clubmaat.
Maar ARF opbouwen en ARF opbouwen en dan vliegen. Zijn twee verschillen.
Dus de kist was de grond in gegaan op servos' met verkeerde roerarmpjes gemnteerd… Slipten over de spiebanen.
Dus er zat wel wat breuk inde snuit.
Vond het maar een gammel gevalletje.
En zo ontstond de rebuild gehele rebuild... zoiets...

@ Mug. Bouwen van tekening? Is voor mij niet weg gelegd, is gebleken. Tijdsfactor. Nostalgie oplappen is ook leut.

Maar wat weegt jou Kistje eigenlijk?
Beste is denk ik rond de 2500 gr. Maar dat wordt al snel lastig.

Mijn Calmato woog kaal al 2600 gram, kakelvers uit de doos, 2005.
Nog zonder iets ingebouwd, zeeer donker balsa.
Later helemaal uitgeboord.
Ook de schuimvleugel extra uithollingen. Vleugel ging over de kilo standaard gewicht. Te zwaar.
Pas met die aanpassingen, toen lukte net aan een 3 kilo!

Gr Bas

 

Maar vandaag geslaagde maiden!
Een non event. Drie klickjes op aileron links. Verder niets te trimmen.

CG mooi op orde. Loodrechte duik 45 graad. Neutraal.
Netjes. Keurig slaafs door loops en rollen. Mooi recht. Gewillig op wingover.
Rugvlucht nog niet gedaan.
Met 10% nitro gaat 320 cc er wederom vlot doorheen. Maar wel keurig sleurpower.
Ook loodrecht omhoog, sjort lekker door. +11.600 gemeten aan prop. Meting ging hakkerig.
Nog een keer doen. 11 x 7 prop en Hatori horlepiep.

Altijd foto van na de vlucht!






Samenvatting vliegbeeld... 'vet zeg'!




Tijd voor huiswaarts. Tussen de buitjes door, goed vliegweertje.




Helaas ging er ook een Calmato hoogdekker de grond in. Alpha type.
In duizend stukjes. Dan was die oude romp van mij bloed sterk. Die ging af 50 meter het veld in.


Gr Bas

 

ziet er goed uit Bas

 

Moin! Deadlines in de modelbouw bij mij niet haalbaar.
Dat komt omdat andere deadlines er door fietsen

Go Progo, #Robbe Progo !!! Yes!

Ooit via ons MBF opgepikt in Noord-Holland, Alkmaar, in 2014
ErikdeJ. Een bundel, een wagen vol leut! (ouwe meuk)

Een aanstaande OLC 50 jaar of de er op volgende OLC FlyIn 2022 als einddoel!
Noperdenope! 't mocht niet baten.


De kist als aangetroffen ter Alkmaarse inclusief houdbaarheids clausule!




Maareheja, goed bewaard op droge donkere UV-free zolder (ABS kan je beter iets vochtig bewaren ... las ik eens een keer).

Robbe had de infameuze Plura rompen. maar fantastisch nieuw. Een ABS thermoplast met een grotere hoeveelheid rubber en weekmakers.
En die kunnen fantastisch uitdampen. Uitgebeten worden door UV (ook TL licht), en zo brozer en brozer worden.
Dan had het stofje de eigenschap om te verslappen, in te storten, in de warme zon, en bij kouder weer zo bros als Venetiaans vensterglas te worden.
Kortom ingebouwde crashveroudering.

Doel was snelbouw ARF, wat toen als ARF gold. Geavanceerd en tegen een scherpe prijs?
Bloedsnelle modulaire montage. En dat oogt ook des keukenhulpjes zo fraai.

De Progo is ook bekend om de fraaie sportieve lijnen, Cessna looks, en de goede vliegeigenschappen.
Als trainer of met zwaardere motor als 3-as geavanceerde trainer, of vertiervlieger.
Kwam in twee edities. Eerste serie met Sirosflügel (PU hardschuim) en later met de lichtere en vorm stabilere
piepschuimkern. Ingedekt met Abachi fineer. Deze in restauratie heeft de Siros.
Uiteraard een droomkist voor een ooit jongeling. Agendarisch exemplaar.


Maiden doelen niet gehaald. Restauraties zitten altijd tegen.
In je dromen gisteren klaar. Helaas werkt dat zo niet.
Verder wat bouwfoutjes gemaakt die ik toch wilde herstellen, ook dat kost meer tijd.

Van de Progo had ik nog wat reservedeeltjes liggen. Van een eerder exemplaar, een MP instinker.
Stategisch gesloopt, en de restanten van de romp, knisperend als chips in de container verkruimeld.
Maar zulks komt altijd van pas.

Het landingsgestel er van is op de perfecte Antaris XXL gekomen. Goed doel dus.


De ontmantelde Progoromp. Motorsteun voor een kleinere 5ccm brommer.
Een reserve, een opgeboorde, klaarliggend, en passend voor OS 46 FX (met ASP cilinderset)
Zonder motorkap, uit puur styreen dieptrek. Ooit fris, maar nu zo teer als het maar kon,
verpulverd weg gekieperd ... vergaan.




Eerst de Robbe 'Siros' PU-schuimvleugel aanpakken, servokasten in de vleugel.
Slechte ervaringen met centrale servo, ooit een mooie Multiplex Profi Digi op verspeeld!
Vrolijk aan het plannen gegaan met Multiplex kunststoffen wingservohouderkasjes.
Insnijdingen gemaakt, uitgediept met soldeerbout. Fiedelefietjes... uitgelijnd op centrale servo...
Maar is direct ook op CG liggend, dus de virtuele ligger, en op de plek zaten ook verlijmde latjes.
Met een ervan had ik iets ruzie, de ander niet. Verschillende maatvoering in dat hout. Ook niet geheel haaks liggend.
Dus men deed maar wat.




Om diepte van de MPX servokasthouder te krijgen, moest ik de ligger afsteken met 2 mm,
verder niet dramatisch over wezen.




Maar de ligging compromitteerde toch iets de buigsterke, bemerkte ik.
Had meer richting achterlijst gemoeten, en zat voldoende vlees voor inbouw 21 mm hoogte. Bavianen! Meerwerk gecreëerd. Hmmm...


Servosnoer doorvoerbuis uit tegen gewikkeld Oracover, kleef tegen kleef. En het UNI stekkertje heeft nimmer meer een belemmering
PU wellijm en weer ingedekt met oorspronkelijke stukje Abachi. Balsa dwarsliggertjes voor vlakke uitlijning,en enige aandruk massa...
Op het juiste moment overtollige lijm weg steken, dat over het tape masker welt. Te lang wachten, en het is te hard.
Iets van 4 uur? Dus bijblijven. De dik en te laat geeft nukkig schuurwerk.




Dus dan maar aan de bak voor de goede gemoedsrust...
Balkjes, maskeren, emmers met PU wellijm en gewicht om goed te richten.
Inmiddels is dat prijzige schijtlijm bij de bouwmarkt, en het wordt ook nog eens uitgefaseerd.
Maar praktisch bij dit soort lijmoefeningen in PU-schuim door het vullende karakter.
De lijm verpulverd over de jaren. Maar omsloten, donker en met folie er om
blijft het behoorlijk stabiel. Is er niets te vrezen.
Oude folie laat ik zitten. Schuurt dat iets weg, geen nood. Oracover hecht prima op deze ondergrond.
In de centrale servoholte nog net de Oracover doorvoer zichtbaar.





Deze Progo staat in Robbe Solarfilm. Dat goedje houd uitstekend vol al di jaren.
Dat kan van Oracover niet gezegd worden. Oneffenheden verdwenen als sneeuw voor de zon!
Per-fect! Hieronder een deel van de aanstaande folie-planning!
Kleine blokjes. Hoort een groter checker patroon op. Op dat moment niet aan te komen.
Deze had ik reeds liggen, ja, voor de Progo...
Printjes op de voorgrond, uitgetekende onderdelen voor aanpassingen en vervangingen.




Uiteindelijk zijn het geen MPX servohouders geworden. het zou weer 110 gram aan MPX Profi Digi geworden zijn.
Master servo's ingekomen, balsahouten kastjes, verlijmd met PU, goed passend tussen de extra liggers.
De vleugel behoorlijk weer op sterke.
Epoxyplaatjes, balsa klosjes verzadig met dunne CA, tot plastic, kops ingegoten, loopt het er aan de
keerzijde er weer uit. Beplakt met Oracal autobeletteringsfolie (is methanol vast!)
Die belletjes in de folie donderen niet. Het was al laat, en je kan ze lek prikken...
Wel is het zaakje mooi stijf!
De Master servo komt met 'lullige-tulletjes'. Direct vervangen voor kwaliteit,
en zo goed en straf opgesloten.




De opgeboorde motorsteun uit scharreldelen... 46 FX...



Wordt vervolgd met meer geleuterlarij!
Thee ... en TV-leut, normaal is TV geen optie.

 

Progo kapje was overleden op de kwaliteit van het oude plastic.
"Wat-nu?" was al voor jaren terug ingegeschat met een uitstekende epoxy matrijs.
Kwestie van goed in het losmiddel petsen, wax en vinylalcohol, glas en epoxy.
Zaakje bij 50 graad in de bijkeuken-oven snel gehard.
En in een mum van tijd gelamineerd en uitgehard, opgezet om goed te lossen, en een tweede laag
voor meer sterkte. Avondje voortgang.

Rechts in beeld een zelfbouw chassis voor servo's en RC, en het bord dient als klappenvanger, montage
landingsgestel. Overmaat van het origineel. Meer hout voor montage kon wel eens handig wezen...




Uiteraard past zo een kapje, nagenoeg... De triplex chassis en het versleten ABS Robbe onderdeel.
Posten voor parkers uitgebroken door gebruik en ouderdom.
Nagemeten en bestek getekend, print, plakken, zagen boren. En latjes plaatsen waarop de romp leunt
het landingsgestel klappen doorgeeft. Romp heel op moet blijven.




Hoe steekt dat op oorspronkelijke tekening ineen?
De tripex versie, 3 mm steekt een deel naar voren, een deel naar achteren,
taps toe lopend, om zo de romp op de flanken niet te raken, niet te stuiken.
Intuïtief op lengte gezet omdat wellicht een CG met een standaard Robbe layout niet uit zou komen.
Een 46 FX is fors zwaarder dan een 3,5 tot 5 cc
Tekeningen op The Outerzone. Dat scheelt weer extra werk.




Scan van een origineel chassis uit een van mijn Progo kits, als onderliggende guide.
Inclusief de braces voor het draad onderstel... en een plukje antiek flatbedscannerstofdeel.




Chassis later verder, terug naar de motorkap. Mugshot, reeds vrijstaand gemaakt voort het werkgemak.
Photoshopwerk. Programma is maatvast, zo ook is de laserprinter hier.
Print uitknippen op contouren, op de zijkant van de kap plakken. Blijft een puzzel, maar het helpt
beter mikken. Van de bovenzijde ook een plaatjes geschoten, maar niet nodig geweest de tekening in te zetten.





Eerste openingen gezaagd, gesneden en met de schuurton op de Proxxontool.
De snuit en de zijwand. Mooi glanzend kapje, niet voor op het nachtkasje, dus de hark er in...
Motor op de bok, kop er af en beschermd tegen glasstof...
En schuift het kaal over de motor... en zo werk je alle gewenste posities open...
Meer en meer wegnemend, maar vooral niet te veel...




Tot het geschilderd hoogglans, maar met kwastruw oppervlak, waterproof gematteerd tot 'antiek finnish',
een goede fit hebt gekregen. Moest maar niet té mooi wezen? Doel is vintage leutwaardigheid!
FX-je aldus met ASP-bus/zuiger.




Een tankje moest er ook nog in. Kon de oude hoek profiel toepassing van Robbe aanhouden.
Maar deze was beschadigd. Uitgestoken met een houtbijtel, zo goed en zo kwaad zo schoon mogelijk gemaakt.
Alles met Stabelit-expres verkleefd, en dat zat nog behoorlijk.
Wilde echter naar een Kavan tank met 300cc, een afhanging als moderne ARF, met tankhals deels
door motorspant, ronde opening en een deel van de tank ophanging.
Alles zelfbedenksels per al la minuut en nachtje pitten.

Als een pakkingflensje, een uit autoclaaf epoxyplaat, passende rubber tulle uit de grabbelbak
dat is bewaard slooponderdeel. Dat heeft tijden bewaard gelegen voor 'iets'. Zo werkt dat hier.
Absurd perfecte passing! Montage van dit houdertjes via inbus boutjes. Tulle is een trildempend. Behold the tank of the Midairmato...




Romp moest er ook aan geloven. Planning via meten en uitschetsen on the fly op de romp.




En de houder in situ...
Er is nog een kwak Stabelit links zichtbaar. Polsen kregen hier een oplawaai bij het wegschuren.
Zat een blok balsa gelijmd om de oude tank te stutten, de houder was toen al stuk geraakt.
De Kavan tank wordt in een ethyleenschuim-spant straks gestut.
Het schuim zit gelocked tussen top cabine/vleugelzadel, en onder op het houten chassis. Kat in het bakkie!
Hoekverband voor de tanklijsten in de spuitgietvorm opgenomen. Er werden vierkante tankjes mee geleverd in de kit.
Elastiek of tape er om, hield de zaak op de plek. Toch ook niet ideaal tegen schuimvorming in de brandstof? Zou je zeggen?
De fire-wall is in een sandwich verlijmd met de romp. En geeft een sterk verband.
Hier nog in goede staat. En laten zitten.

 

Tank. Direct zichtbaar, de mate van vergeling van de romp.
Zou dat gelakt zijn geweest, is de plura romt veel beter tegen veroudering beschermd.
Tank in de verte. Schuimspant nog niet ingebracht. Maar boven bij de tankdoorboring,
zei het een harder ABS, daar geen vergeling.
Romp kraakt niet bij knijpen. Dat is een goed teken.
Verder het tripex chassis voorgemonteerd met inbusboutjes en kunststof borgingen, met voorgetapt draad.
Moet wel nagenoeg loepzuiver boren, anders past het niet. Dat chassis is aan weerszijden geglast met epoxy.




Ook hier moest de doorboring voort worden gezet... flink wat minitooling met schuurtonnetjes...




Deze motorteun bleek onderweg naar een volgend leven uitgeboord te zijn.. zucht...
Dus moest er een nieuwe houder gedraaid worden. Een standaard Robbe pootje paste niet meer.
Zo val je van het een in het ander. Geen wonder dat de tijd explodeert...




Het draaiwerkje moest ook nog ingeboord worden om in positie vast gesoldeerd te worden...
Vooruit, nog maar een plaatje... Het rondseltje is iets van 10 mm...




Maar alle geploeter was goed voor een deftig pootje... hoppa!
Na pas-montage kwam ik er achter dat het boorgat in de motorsteun scheef zat.
Onhoudt, iets wat tegen de 40 jaar oud is, is niet als niew te beschouwen.
Alle zooi op MP beweert iets anders. Ook met personenauto's! Haha.




Van motorsteun, voorpoot terug naar landingsgestel met chassis...
De breekplaatjes uit tie-rip, een stevige. Inboren en klaar. Het kan nog wel iets zijdelings verschuiven.
Voorlopig deze. Anders maak ik ze uit PVC plaat, en iets breder.




Nog even terug naar servo montage in de vleugel... vergeten deze te posten...
Even wat meer inzicht in het stekkerdoorvoerbuisje. Gekrompen over 10 mm allubuis...
Verzonken in de vleugel op gewenste diepte...

 

Chassis en montage naar idee van Robbe. Bij reetens toeval op eBay.de vergelijkbare servohouders voor de Multiplex Profi Digi ontdekt!

Per DHL deze kant uit, tegenwoordig komt zo een levering niet op prognose datum binnen. Dat is DHL thans.
Maar leek perfect, kon door, alleen het systeem om de servo op z'n stek te houden, haalt het niet bij de Robbe houder.
De clips kunnen los trillen, en dan gaat de servo uit wandelen. Daarop moet ik nog aanpassen.
Doodsimpel... inboren en de MPX parkers er door. Silly. Over-engeneerd, maar niet goed.
Hier was het bedoeld om min of meer bouwplan getrouw te installeren.

Servo's zo geplaatst als Robbe voorstelde. Hoewel de servosnoeren ongunstig uitkomen.
Planning een 1.500 mA Lipo, in schuimhouder/envellop rechtop staand, en met klittenband sjorriemen in positie gehouden.
Maar dat werd het niet!




En zo op weg naar een eerste CG meting. Maar dan met de boel volgestort met RC
Enorm neuslastig naar mijn smaak.
En dan de zaak eens even op de weegschaal, Donders! 2950 gram! Nog zo een fijne!
2.300 -2.500 gram, stond in de dikke Robbe folder 1984!
Wel! Daarom rijdt ik dan ook geen Audi.de! Donnerwetter!




Loodgieterswerk bowden kabels natuurlijk al op maat, kon dat alles weer uiteen naar een nieuwe opzet. Gut, maar het hoort er bij!
Klittenband straps voor de accu, en dan ontvanger en BEC daar aan geklit...

Plaatje: Gaatjes voor de Robbe schakelaar, door mooi wit plastic en net in het donker, het ethyleenschuim tank spant.
Slimme werkstof. En mooi te versnijden, stabiel. Accu's pockets/tasjes, en tank ondersteuning.
Brandstofvast.

35 gram kon aan de vloeiende staart verzonnen gaan worden.
Daar had ik geen zin in. met de servo's drie op een rij, achterin.
10 gram plaklood...Dat is het dus geworden.
Onderaan de achterlijst, en pardoes op de folie. Stabilo daarmee waterpas op de waag.




Van deze opstelling naar...




Naar deze ...

Tussen de klittenband straps een schuimblok, uitgesneden, met deksel, voor 2.000mA Turnigy Lipo.
Klemt tussen servogroep en de brandstoftank. Als gegoten.
Zo makkelijk gaat dat met dat verpakkingsschuim.

Stuurstangen moeten inkorten. De aansturing gas en neuswiel moeten verlengen...
Ontvanger en BEC ingepakt in noppenfolie, klittenband stroken er om, aan het schuim pakket te hechten.
En het kan geen kant meer uit.
Ontvanger Jeti RX7, antennes in 90 graad buisjes gespalkt.




Stuurstang? Messing hulzen, via e-boor ingespannen, en de pijpensnijder.
Ritsrats-klaar, carbonstaf mishandelen met slijpschijf.
Andere kant een trekstang staaldraad, dat als eerste gesoldeerd op 50/50 van de 30 mm buislengte.
Dan volgt de CA lijmronde, en direct aanknijpen met krimptang, type voor autostekkers.
Oversterk, maar op doorbuiging vele malen stugger dan staaldraad, vooral stukken lichtere constructie.
Zo donders licht dat er 10 gram lood in de staart bij moest. Haha




De bowden doorvoer wordt gestut met schuim inserts op 2 posities.
Hoe teken je zuiver de vorm af? Wel met een contour kam, die echter onvindbaar bleek.
Welke la, en waar? Dus met stevig soldeerddraad, de vorm afgezet, en op papier.
Snijden en gaatje met buisje inpersen. Dan kan je hem er weer uit pulken...
Kortom een spantje met een smoel.




Al met al een veel beter CG!




Het zit er zo goed en kwaad weer in! Snel maidenen... Breekt het?
Kan ik zeggen... hebt Progo gevlogen,
en lamineren we een epoxy-steke lichte romp. Matrijs is matrijs.

Ciao Bella!




Jaagh... snel weer verder met de Sultan. Lakspuitwerk...
En Brutificatie besloten. Benzine gestookte Saito 100 dus!

Deadline fors van de rails, mislukt, maar wel een leuk voornemen geweest!
En dan ook toch maar weer klaar. Nabij 1 maand doorloop avonden en wat weekenden.

Gr Bas

 

Blijft een mooi klassiek model, net als de graupner cessna 177 cardinal.

afmallen dat ding, dunne snelle rc-1 vleugel snijden en een dikke 10cc met reso erop en knallen met dat hok

 

Om dat te kunnen moet ik bij deze een anti-handjeklap installatie monteren. Struts dus...
Want die vleugel kan dat geweld niet aan.

Andere motorsteun, nul domping denk ik.
Werden 10cc wel opgezet. ook met dit type rode motorsteun.
Kwam er een stevige wig onder de achterlijst.

Denk dat de koordelijn dan op iets van +2º of minder, 0,5º moet komen te staan,
ten opzichte van het stabilo, zodat de Clarke-Y zich iets meer gedraagt als semi-symmetrisch.
Standaard motorsteun, instelhoeken optimaliseren. Dan heb je wel een lekkere speeder.
(Maar eigenlijk is mijn Antaris dat al. Daar zit mooi RC1 gang in. En prachtig neutraal.)

Want anders wordt het auto-loop bij vol gas... semi-STOL sowiso. Haha.
Maar het kan. Wel op lamineerromp en vers gesneden piepschuimvleugel.
Her en der was carbon misbruik.

Eerst maar zien wat dit bakkie gaat doen op deze 46 plof.
Ik verwacht geen daverende kist. Awelullenleut.