Het Schipperscafe deel 4

Status
Niet open voor verdere reacties.
Dan is het enige wat ik kan verzinnen dat er bepaalde instellingen van de browser dit veroorzaken. Ik heb lopen zoeken maar kan zo snel niets vinden.

Heb daar ook aan gedacht en meerdere keren die instellingen doorgeworsteld , het zou ook nog kunnen dat de webserver dat veroorzaakt maar dat is meer gokken dan weten.. ;).
 
Containership’s Structure Visually Flexing in Heavy Seas

Nou, nou, een hele materiaalkunde les over elastisch en plastisch vervormen van staal. En nog niet eens verkeerd uitgelegd ook, dat is nog wel eens anders!!!
Alleen de laatste zin:

"As the stress on the vessel continued to grow, the steel could not deform any further and it fractured."

is onzin.
 
Laatst bewerkt:
"As the stress on the vessel continued to grow, the steel could not deform any further and it fractured."
is onzin.

Nou Ad , of dat onzin is weet ik nog niet zonet... , er zijn meer factoren die een rol spelen in dat proces , zoals de legering van dat staal en de temperatuur , als die kristallen al maximaal zijn uitgerekt kan er breuk optreden denk ik , heb wel testen gezien in het HO lab maar ben geen expert hoor !!
 
ben geen expert hoor !!

Het was mijn vak, Manus.:D

Deze materialen (Fe 510 achtige kwaliteit) hebben een breukrek van 40 % of hoger. Die scheuren ontstaan daarom niet na 1 overbelasting maar na herhaaldelijk optredende overbelasting waarbij elke belastingwisseling plastische vervorming optreedt. Hetzelfde proces als dat je een ijzerdraad breekt door het herhaaldelijk heen en weer te buigen, dat wordt wel "hoge rek vermoeiing" of "low cycle fatigue" genoemd.
Zoals je op het filmpje ziet is de frequentie vrij laag, en verder treedt dit in deze mate alleen op bij heel zwaar weer. Daarom kan het soms best wel lang duren voordat dit aan het licht komt. Als je geluk hebt worden de scheuren gezien en kan er ingegrepen worden, maar het kan ook verborgen blijven en dan is het op een bepaald moment "knak".
 
Het was mijn vak, Manus.:D

Deze materialen (Fe 510 achtige kwaliteit) hebben een breukrek van 40 % of hoger. Die scheuren ontstaan daarom niet na 1 overbelasting maar na herhaaldelijk optredende overbelasting waarbij elke belastingwisseling plastische vervorming optreedt. Hetzelfde proces als dat je een ijzerdraad breekt door het herhaaldelijk heen en weer te buigen, dat wordt wel "hoge rek vermoeiing" of "low cycle fatigue" genoemd.
Zoals je op het filmpje ziet is de frequentie vrij laag, en verder treedt dit in deze mate alleen op bij heel zwaar weer. Daarom kan het soms best wel lang duren voordat dit aan het licht komt. Als je geluk hebt worden de scheuren gezien en kan er ingegrepen worden, maar het kan ook verborgen blijven en dan is het op een bepaald moment "knak".

Gezien jou uitleg is het dus geen onzin als overbelasting maar vaak genoeg plaats vindt, er kan dus breuk optreden , en welk schip of andere staal toepassing wordt daar op getest ? , ik vermoed nooit of bij hoge uitzondering.
Voorts zijn er nog walsprocessen die niet altijd minutieus gescand en gecontroleerd worden, denk daarbij aan dubbelijzer en ingewalst vuil die ellende kunnen veroorzaken op termijn , randscheuren zijn ook geen uitzondering , vaak worden die wel ontdekt en wordt er extra geknipt of gerandschaard bij de producent.
 
Gezien jou uitleg is het dus geen onzin als overbelasting maar vaak genoeg plaats vindt, er kan dus breuk optreden , en welk schip of andere staal toepassing wordt daar op getest ? , ik vermoed nooit of bij hoge uitzondering.
Voorts zijn er nog walsprocessen die niet altijd minutieus gescand en gecontroleerd worden, denk daarbij aan dubbelijzer en ingewalst vuil die ellende kunnen veroorzaken op termijn , randscheuren zijn ook geen uitzondering , vaak worden die wel ontdekt en wordt er extra geknipt of gerandschaard bij de producent.

Daarvoor heb je computers. (eindige elementen methode en simulatietechniek. Waarschijnlijk zullen ze er tegenwoordig nog wel wat bij hebben verzonnen.)
 
en welk schip of andere staal toepassing wordt daar op getest ? , ik vermoed nooit of bij hoge uitzondering.

Dit is puur een ontwerp aspect. Je kan met een combinatie van goede spanningsberekeningen (met tegenwoordige CAD berekeningen al weer een stuk eenvoudiger geworden) en de juiste materialenkennis dit soort zaken met het ontwerp voorkomen.
Maar ook in dit vakgebied zijn we door schade en schande wijs geworden. Er waren een aantal flinke ongelukken voor nodig voordat de zaken systematisch werden aangepakt en de oorzaken werden gevonden. Als je dat lek boven hebt dan is de oplossing dichtbij.
Het betreffende geval treedt op bij gelaste schepen, geklonken schepen geven in principe makkelijker mee aan overbelastingen waardoor de materiaalspanningen minder hoog oplopen. Maar sinds WO II wordt er gelast, en dit verschijnsel is sinds begin jaren '50 bekend. Het is dus zonder meer een ontwerp fout geweest.
Materiaalfouten kan je vrijwel uitsluiten als oorzaak. Laminaties in de vorm van platgewalste insluitsels vormen over het algemeen geen gevaar. Lasfouten wel, maar die hoor je met US onderzoek te vinden. Moeilijker zijn verbrossing door foutieve lasprocedures (breken van Liberty en andere in de jaren '40 gebouwde schepen). Maar dat hoort tegenwoordig niet meer voor te komen, hoewel hier de ellende soms bij ondeskundige reparaties optreedt. Maar dat is meestal in de procesindustrie, daar zijn in het verleden hele akelige ongelukken door gebeurd.
 
eindige elementen methode en simulatietechniek.

Inderdaad, en in het begin waren dit "stand alone" pakketten en was het een hele klus om die te gebruiken. Ik heb de introductie van eindige elementen berekeningen in Nederland nog meegemaakt, eind jaren '60, begin jaren '70. De aanschaf van een (lineair elastisch) pakket was zo duur dat er een aparte organisatie werd opgericht (PROGEL) om het Duitse pakket ASKA (universiteit Darmstadt) aan te schaffen. Hierin waren de 3 TH's, TNO, ECN, en diverse bedrijven zoals Shell, Stork en RSV vertegenwoordigd.

Een draak van een programma, en voor het gebruik voor de sterkte berekeningen van drukvaten bij de RDM (onderdeel RSV) hadden we daarom al snel een probleemgericht eigen pakket (in samenwerking met Westinghouse, onze grootste klant) ontwikkeld. Toen ik in 1976 vertrok werd dat nog steeds gebruikt (en nog vele jaren daarna), en was ASKA al van het toneel verdwenen. Voor niet lineaire problemen ben ik daarna MARC en ABAQUS gaan gebruiken.

Tegenwoordig zitten deze berekeningen als losse modules in CAD programma's, en is de invoer van de geometrie een stuk eenvoudiger geworden.
 
Wat een nostalgie allemaal weer:D.

Dan nog maar een eindje verder terug. Zo tussen m'n 12e en 14e was ik lid van de Nederlandse Fats Domino fanclub. Ik kon niet genoeg krijgen van de muziek van deze man:

 
Laatst bewerkt door een moderator:
Beetje hoge golven? Niet zeiken, gewoon aanleggen:


Ik vind die knaap die staat te wachten met die koffers geweldig:rolling:
Kennelijk houdt de kapitein niet van treuzelen.
 
Laatst bewerkt door een moderator:
heeft iemand in zijn boot een elektronische zekering zitten?
want die wil ik wel maken als ik een schema vind voor in de NL.

ik heb me even aangemeld op een forum waar ze zo van die printjes maken maar die snappen niet echt dat de NL gemakkelijk meer als 50A kan trekken....
 
Status
Niet open voor verdere reacties.
Back
Top