Mijn Sk :rainbow1: pas heeft gevlogen! Afgelopen zaterdag stond er een flinke wind in de polder. Met de nieuwbakken lier + oude lijn togen we richting "moeras".
We hadden nog nooit met west/zuidwesten wind met de lier gevlogen. Da's namelijk dwars over veeel sloten. Dat was dus even aftasten. Op Google Eart kan je goed de afstand meten. met circa 175mtr lijn moet je met windkracht 4 toch respectabele hoogtes kunnen bereiken.
Eenmaal aangekomen bij ons vliegveld bleek dat het water zo hoog stond dat de planken over de sloten onder water stonden. Enkele dagen tevoren was er, bij weerstation Cabauw, 75mm regen in 24uur gevallen. Geen nood. Schoenen uit, broek oprollen en voila, weer een probleem uit de wereld. Het water was verrassend warm. (en een welkom bad. Op bloten voeten door drie weilanden kwam ik de "afvalstoffen" tegen van koe, schaap en eend)
Eer dat we opgetuigd waren (lang leve electro) waren we een halfuur verder. Eerst een reikwijdte test. Dan nogmaals controle van alle stuurrichtingen. Er waren geen excuses meer om een start uit te stellen. Spanning op de lijn en knallen maar! Tijds de start schoot het voetpedaaltje van de lier los wat een bijzonder hekele start opleverde. Dankzij de wind bleef het goedgaan. Mijn vliegmaat bediende het knopje snel met de hand. Een 2.5kW lier blijkt erg sterk! Eenmaal wat hoogte gewonnen bleven we gas geven. De parachute knalde van de lijn en niet al te hoog kon ik de eerste rondjes draaien met de Sk :rainbow1: pas. En dat viel me alles mee! Het lijkt wel of al die F3J/B kisten zo'n beetje hetzelfde vliegen. De wendbaarheid is goed, maar neemt duidelijk af als er te langzaam gevlogen word. Een klein tikje extra down was alles wat nodig bleek. De parachute zat inmiddels in IJsselstein (denken we).... De eerste landing was gelijk de netste van die dag.
Start twee. Zonder ring en zonder chute. Naar huis gaan is niet zomaar een optie. Een zakdoek werd chute en een lus diende als ring. Weer lomp vermogen (we moeten nog veeel leren...) op de lier en het knalde naar boven. Totdat... PANG!! de lijn knapte en de Sk :rainbow1: pas omhoog stuiterde. Mooie hoogte gehaald! De rest van de lijn, zeker 150mtr, zweefde als een reusachtig spinneweb boven de polder. Enkele weilanden verder lande de spinneweb, duidelijk gemarkeerd door een zakdoek. De Skopas had duidelijk last van thermische invloeden. Er kon worden gerold, geloopt en eens aangedoken worden! A, dat belooft wat voor aan de helling. Natuurlijk kost dit hoogte en enkele minuten later stond de Sk :rainbow1: pas een weiland te ver aan de grond.
Start drie. De lijn uit de war gehaald, de gebroken delen aan elkaar geknoopt, en weer starten. Deze keer met meer gevoel, maar dat mocht geen baat hebben. Al snel <100mtr hoog, begaf de knoop het. Deze keer was de Sk :rainbow1: pas snel aan de grond met een landing die het meest leek op een test op duurzaamheid van de constructie. Deze test was goed doorstaan.
De poldersport beu, maar tevreden over de Sk :rainbow1: pas zijn we maar naar huis getogen. Ruim twee uur arbeid voor 5 minuten vliegen. Leuk hoor, lieren.... s'avond wel als een dijker gegeten..