Deze was ik vergeten.
Malden International 2008
- Topicstarter arno888
- Startdatum
Alle data van de NK wedstrijden staan op de site. Ik denk (weet zeker) dat er voortijd nog wel een trainingssessie zal plaatsvinden in Garderen ofzo. Dit wordt wel gemeld op het forum.
Om het verslag op de site compleet te maken wil ik iedereen vragen om beeldmateriaal ter beschikking te stellen.
Je mag een URL geven of ze in middelgroot formaat mailen naar mij.
Thanx
Fotootjes!!!
Arno, ik denk dat ik namens al deze mensen spreek als ik zeg:
BEDANKT VOOR HET ORGANISEREN VAN DEZE FANTASTISCHE DAG!
Greetz,
Jurgen
PS. voor meer foto's van Malden International 2008, check de volgende link:
Picasa-webalbums - Jurgen - Malden intern...
Arno, ik denk dat ik namens al deze mensen spreek als ik zeg:
BEDANKT VOOR HET ORGANISEREN VAN DEZE FANTASTISCHE DAG!
Greetz,
Jurgen
PS. voor meer foto's van Malden International 2008, check de volgende link:
Picasa-webalbums - Jurgen - Malden intern...
Laatst bewerkt:
Arno, ik denk dat ik namens al deze mensen spreek als ik zeg:
BEDANKT VOOR HET ORGANISEREN VAN DEZE FANTASTISCHE DAG!
Greetz,
Jurgen
Jurgen en iedereen bedankt voor de mooie woorden en bloemen
maar het is bedankt aan: Helle, Monique, Roos, Yara, Timo, Loet en ik dan ook nog een beetje............Arno
nb. één man nog vergeten; Theo S. voor het maken van een verdomd handig programmaatje....
Laatst bewerkt:
verslagje Malden 2008
Malden 2008
Voor degenen die niet verder willen lezen. Het was giga geweldig. Je had er bij moeten zijn. Hier wordt nog jaren over gepraat.
De herfst duurt dit jaar al een half jaar lijkt het wel. De ene na de andere depressie schuift ons land binnen. Nat nat en nog eens nat. Oh ja en het waait ook nog eens hard, hard hard. Maanden gaan voorbij zonder dat je je taak van de winterpostal kunt vliegen. Een te vliegen taak wordt zelfs een maand doorgeschoven. Vrijwel niemand had hem toch kunnen vliegen. Begin februari is het dan ineens mooi weer, 14 graden en weinig wind. De afdeling Rotterdam en omstreken staat in Vlaardingen zelfs te thermieken. Jammer dat het straks op Malden wel weer peen met ui zal zijn. Naarmate de dag naderbij komt lijkt er toch een klein wondertje te gaan gebeuren. Het is droog de zon schijnt, het waait niet te hard, het is alleen een tikkie aan de frisse kant. Een kniesoor die daar op let. Gewoon pyama broek met DLG-tjes aanhouden.
De avond voor Malden drukt Frans me op het hart op tijd naar bed te gaan, de spulletjes klaar te zetten en om 6.30 uur buiten te staan. De car pooler is namelijk niet zo van het vroege opstaan, Om 6.30 uur gaat de telefoon.Ik sprint naar de telefoon (vanuit bed). Ja ik ben wakker. “Ik kom vijf minuutjes later”, geen probleem. Kan ik me nog even aankleden.
Eerste etappe gaat naar Rotterdam. Omdat we allemaal zo veel van het milieu houden hebben we besloten met z’n drieën te reizen, gezellig. Eerst moet nog wel even de inpakprofessor aan de slag want drie volwassen kerels met DLG-bagage dat gaat niet zo maar in een Alpha Romeotje.
Achterin de auto val ik in slaap om bij Nijmegen weer te ontwaken. We zijn mooi op tijd het is pas 8.30, maar we zijn zeker niet de eerste. Er is al een Duits peletonnetje en de Engelsen zijn er ook al. Als we in het café binnenkomen zien we dat de familie Hacken zich met computer en al hebben geïnstalleerd. Buiten zijn de vakken voor het vliegen ook al uitgelegd.
De meeste DLG-ers kennen elkaar. De club is niet zo groot en we hebben alleen maar gezellige mensen.
Iedereen staat te popelen om te beginnen, maar niet eerder dan dat we een echte Limburgsche vlaai hebben gegeten. Arno is er speciaal voor naar Nederland gereden.
Dat je een complete PC en dan bedoel ik niet zo’n lullig laptopje maar een compleet mainframe inclusief flatscreen en printer van huis meeneemt geeft al aan dat je je taak als wedstrijdleiding serieus dreigt te gaan nemen. Nou daar is helemaal niets van gelogen. De kinderen Hacken pendelden met de resultatenformuliertjes heen en weer tussen café en vliegplaats. Op de vliegplaats was de leiding stevig in handen van de dames Wakkermans. Was je niet snel genoeg met het inleveren van je formuliertje dan werd je in je kraag gevat en verzocht het formulier per ommegaande te overhandigen. Helle heeft de hele dag zonder elektronische ondersteuning alle mededelingen lopen doen. Aan het eind van de dag was ze nog steeds goed bij stem. Nu weet ik waarom Loet goed luistert naar Helle. Daar is geen ontkomen noch stoppen aan..
In een overmoedige bui had ik besloten bij de kleinen en de groten mee te doen. Ik wilde immers veel vliegen. Het materiaal is goed in orde. Laatst nog nagezien. Er kan niets misgaan. Dat had ik gedacht. Ronde 1 is amper begonnen of ik prik mijn mini in de grond ter voorkoming van een aanvlieger. Aanvliegers kunnen leiden tot diskwalificatie is me verteld en daar zit ik niet op te wachten. Op de romp die vervolgens in tweeën ligt eigenlijk ook niet. Ik heb er toch zwaar de ziekte in zeg. Ik meld me af voor de grote klasse. Ik vraag me af of ik überhaupt nog kan vliegen. Ik heb geen zin om met een snel snel snel in elkaar gezet model nog eens schade te vliegen. Het moet goed gebeuren. Gelukkig wordt ik door Theo en Frans op andere gedachten gebracht. Je kunt wel alleen willen vliegen als alles perfect gaat maar dan vlieg je nooit. Bovendien is het het mooiste weer van de wereld. Vliegen dus als het effe kan..
Van Frans leen ik cyaanacrylaat en Theo heeft een wonderplakband genaamd Leukosilk. Na twintig minuten noeste arbeid zit alles weer vast en tegen elkaar aan. Ik ga in ieder geval bij de mini’s aan de slag.
Het vliegen gaat met ups en down maar al met al niet eens zo slecht. Ik heb wel moeite met de lancering het model duikt steeds naar links terwijl ik twee weken geleden nog kaarsrecht naar boven stond te gooien. Maar ja vroeger was alles beter zullen we maar zeggen. Bij de all up last down gaat het echt mis. Het lijkt wel of de trim van het hoogteroer is veranderd. Drie keer al up last down geeft me 70 seconden vliegtijd. Deze ronde is een absolute streperd en ik had al een ronde die in aanmerking kwam voor een streper. Ik snap er niets van en ben danig uit mijn humeur. Bart weet me te vertellen dat het iedereen wel eens tegen zit. Niet mokken, doorgaan. Als Loet dan ook nog eens belangstellend vraagt waarom die zender op de grond viel realiseer ik me dat het maar een wedstrijd is en de dag te mooi om er niet van te genieten. Heren dank voor deze mentale support.
Tussen de rondes door probeer ik mijn toestel opnieuw te trimmen maar echt lekker lanceren is er niet meer bij. Veel te snel te stijl omhoog en er met een halve looping er uit draaien. Thuis alles nog maar eens goed inspecteren er zit iets niet lekker.
De hele dag is het prima vliegweer gebleven. In de middag was het zowaar behaaglijk in het zonnetje. Het is leuk om te zien dat alles staat of valt met het vinden van lift. Er zijn rondes bij dat iedereen de maximale tijd vliegt terwijl vijf minuten later er totaal geen lift is te vinden. Eigenwijs zijn wordt soms beloond zo had op één keer zo maar ineens techniek te pakken terwijl de rest ergens in de sink zat. Blijft natuurlijk nooit onopgemerkt binnen een halve minuut had ik gezelschap. Kan me niet bommen. Ik had zo maar per ongeluk plotseling helemaal zelf thermiek gevonden. Toppertjes opgepast, nu nog maar tien jaar stug week in week uit dooroefenen en ik doe mee in de top tien.
Arno heeft nog een leuke finale bedacht op het eind van de dag. De vijf besten bij de full sizes vliegen een finale. Vijftien minuten werktijd. Vijf vluchten, maximale vluchtduur drie minuten. Henrik Vogler die nog klop kreeg in de wedstrijd staat er in deze finale toch maar weer. Met andere woorden hij heeft er nog net het vege lijf mee weten te redden. Alex heeft maar 4 seconden minder en Peter maar 9. Dat belooft wat voor het komende jaar. We kunnen mee met de besten. Het Duitse kamp is gewaarschuwd.
Er is een heuse prijsuitreiking. Het is daar Friesland boppe. Voor deze ene keer voelen de andere Nederlanders zich ook een beetje Fries. Het zijn tenslotte onze jongens. Nederland 1 en 2. De wisselbeker, Malden International Trophy, gaat naar Henrik Vogler die de fly off heeft gewonnen.
Dan is er een verassing. Er worden nog prijzen verloot. Ik val met mijn neus in de boter en mag een heuse Twister romp mee naar huis nemen. Daar eens een mooi vleugeltje voor gaan baggen. De afdeling Vlaardingen komt er sowieso goed vanaf want Frans wordt verblijd met een carbon lapje.
Dan rest er niets meer dan nog even in het café napraten en genieten.
Als ik thuis kom ga ik meteen aan de slag om mijn romp te repareren. Daar zit nu carbon roving op. Dat zal voorlopig niet meer stuk gaan (hoop ik).
Iedereen tot ziens bij de wedstrijden of de DLG-dag in Vlaardingen. Ik kijk uit naar het komende vliegseizoen.
Groeten,
Hans Knippels
Malden 2008
Voor degenen die niet verder willen lezen. Het was giga geweldig. Je had er bij moeten zijn. Hier wordt nog jaren over gepraat.
De herfst duurt dit jaar al een half jaar lijkt het wel. De ene na de andere depressie schuift ons land binnen. Nat nat en nog eens nat. Oh ja en het waait ook nog eens hard, hard hard. Maanden gaan voorbij zonder dat je je taak van de winterpostal kunt vliegen. Een te vliegen taak wordt zelfs een maand doorgeschoven. Vrijwel niemand had hem toch kunnen vliegen. Begin februari is het dan ineens mooi weer, 14 graden en weinig wind. De afdeling Rotterdam en omstreken staat in Vlaardingen zelfs te thermieken. Jammer dat het straks op Malden wel weer peen met ui zal zijn. Naarmate de dag naderbij komt lijkt er toch een klein wondertje te gaan gebeuren. Het is droog de zon schijnt, het waait niet te hard, het is alleen een tikkie aan de frisse kant. Een kniesoor die daar op let. Gewoon pyama broek met DLG-tjes aanhouden.
De avond voor Malden drukt Frans me op het hart op tijd naar bed te gaan, de spulletjes klaar te zetten en om 6.30 uur buiten te staan. De car pooler is namelijk niet zo van het vroege opstaan, Om 6.30 uur gaat de telefoon.Ik sprint naar de telefoon (vanuit bed). Ja ik ben wakker. “Ik kom vijf minuutjes later”, geen probleem. Kan ik me nog even aankleden.
Eerste etappe gaat naar Rotterdam. Omdat we allemaal zo veel van het milieu houden hebben we besloten met z’n drieën te reizen, gezellig. Eerst moet nog wel even de inpakprofessor aan de slag want drie volwassen kerels met DLG-bagage dat gaat niet zo maar in een Alpha Romeotje.
Achterin de auto val ik in slaap om bij Nijmegen weer te ontwaken. We zijn mooi op tijd het is pas 8.30, maar we zijn zeker niet de eerste. Er is al een Duits peletonnetje en de Engelsen zijn er ook al. Als we in het café binnenkomen zien we dat de familie Hacken zich met computer en al hebben geïnstalleerd. Buiten zijn de vakken voor het vliegen ook al uitgelegd.
De meeste DLG-ers kennen elkaar. De club is niet zo groot en we hebben alleen maar gezellige mensen.
Iedereen staat te popelen om te beginnen, maar niet eerder dan dat we een echte Limburgsche vlaai hebben gegeten. Arno is er speciaal voor naar Nederland gereden.
Dat je een complete PC en dan bedoel ik niet zo’n lullig laptopje maar een compleet mainframe inclusief flatscreen en printer van huis meeneemt geeft al aan dat je je taak als wedstrijdleiding serieus dreigt te gaan nemen. Nou daar is helemaal niets van gelogen. De kinderen Hacken pendelden met de resultatenformuliertjes heen en weer tussen café en vliegplaats. Op de vliegplaats was de leiding stevig in handen van de dames Wakkermans. Was je niet snel genoeg met het inleveren van je formuliertje dan werd je in je kraag gevat en verzocht het formulier per ommegaande te overhandigen. Helle heeft de hele dag zonder elektronische ondersteuning alle mededelingen lopen doen. Aan het eind van de dag was ze nog steeds goed bij stem. Nu weet ik waarom Loet goed luistert naar Helle. Daar is geen ontkomen noch stoppen aan..
In een overmoedige bui had ik besloten bij de kleinen en de groten mee te doen. Ik wilde immers veel vliegen. Het materiaal is goed in orde. Laatst nog nagezien. Er kan niets misgaan. Dat had ik gedacht. Ronde 1 is amper begonnen of ik prik mijn mini in de grond ter voorkoming van een aanvlieger. Aanvliegers kunnen leiden tot diskwalificatie is me verteld en daar zit ik niet op te wachten. Op de romp die vervolgens in tweeën ligt eigenlijk ook niet. Ik heb er toch zwaar de ziekte in zeg. Ik meld me af voor de grote klasse. Ik vraag me af of ik überhaupt nog kan vliegen. Ik heb geen zin om met een snel snel snel in elkaar gezet model nog eens schade te vliegen. Het moet goed gebeuren. Gelukkig wordt ik door Theo en Frans op andere gedachten gebracht. Je kunt wel alleen willen vliegen als alles perfect gaat maar dan vlieg je nooit. Bovendien is het het mooiste weer van de wereld. Vliegen dus als het effe kan..
Van Frans leen ik cyaanacrylaat en Theo heeft een wonderplakband genaamd Leukosilk. Na twintig minuten noeste arbeid zit alles weer vast en tegen elkaar aan. Ik ga in ieder geval bij de mini’s aan de slag.
Het vliegen gaat met ups en down maar al met al niet eens zo slecht. Ik heb wel moeite met de lancering het model duikt steeds naar links terwijl ik twee weken geleden nog kaarsrecht naar boven stond te gooien. Maar ja vroeger was alles beter zullen we maar zeggen. Bij de all up last down gaat het echt mis. Het lijkt wel of de trim van het hoogteroer is veranderd. Drie keer al up last down geeft me 70 seconden vliegtijd. Deze ronde is een absolute streperd en ik had al een ronde die in aanmerking kwam voor een streper. Ik snap er niets van en ben danig uit mijn humeur. Bart weet me te vertellen dat het iedereen wel eens tegen zit. Niet mokken, doorgaan. Als Loet dan ook nog eens belangstellend vraagt waarom die zender op de grond viel realiseer ik me dat het maar een wedstrijd is en de dag te mooi om er niet van te genieten. Heren dank voor deze mentale support.
Tussen de rondes door probeer ik mijn toestel opnieuw te trimmen maar echt lekker lanceren is er niet meer bij. Veel te snel te stijl omhoog en er met een halve looping er uit draaien. Thuis alles nog maar eens goed inspecteren er zit iets niet lekker.
De hele dag is het prima vliegweer gebleven. In de middag was het zowaar behaaglijk in het zonnetje. Het is leuk om te zien dat alles staat of valt met het vinden van lift. Er zijn rondes bij dat iedereen de maximale tijd vliegt terwijl vijf minuten later er totaal geen lift is te vinden. Eigenwijs zijn wordt soms beloond zo had op één keer zo maar ineens techniek te pakken terwijl de rest ergens in de sink zat. Blijft natuurlijk nooit onopgemerkt binnen een halve minuut had ik gezelschap. Kan me niet bommen. Ik had zo maar per ongeluk plotseling helemaal zelf thermiek gevonden. Toppertjes opgepast, nu nog maar tien jaar stug week in week uit dooroefenen en ik doe mee in de top tien.
Arno heeft nog een leuke finale bedacht op het eind van de dag. De vijf besten bij de full sizes vliegen een finale. Vijftien minuten werktijd. Vijf vluchten, maximale vluchtduur drie minuten. Henrik Vogler die nog klop kreeg in de wedstrijd staat er in deze finale toch maar weer. Met andere woorden hij heeft er nog net het vege lijf mee weten te redden. Alex heeft maar 4 seconden minder en Peter maar 9. Dat belooft wat voor het komende jaar. We kunnen mee met de besten. Het Duitse kamp is gewaarschuwd.
Er is een heuse prijsuitreiking. Het is daar Friesland boppe. Voor deze ene keer voelen de andere Nederlanders zich ook een beetje Fries. Het zijn tenslotte onze jongens. Nederland 1 en 2. De wisselbeker, Malden International Trophy, gaat naar Henrik Vogler die de fly off heeft gewonnen.
Dan is er een verassing. Er worden nog prijzen verloot. Ik val met mijn neus in de boter en mag een heuse Twister romp mee naar huis nemen. Daar eens een mooi vleugeltje voor gaan baggen. De afdeling Vlaardingen komt er sowieso goed vanaf want Frans wordt verblijd met een carbon lapje.
Dan rest er niets meer dan nog even in het café napraten en genieten.
Als ik thuis kom ga ik meteen aan de slag om mijn romp te repareren. Daar zit nu carbon roving op. Dat zal voorlopig niet meer stuk gaan (hoop ik).
Iedereen tot ziens bij de wedstrijden of de DLG-dag in Vlaardingen. Ik kijk uit naar het komende vliegseizoen.
Groeten,
Hans Knippels
Alfa Romeo
Hans,
Heel leuk verslag, samen met de foto's van Jurgen geeft het een mooi beeld van de wedstrijd. Op zowel het Duitse en het Engelse forum wordt er aardig nagepraat en genoten van deze prachtige wedstrijd....een ding moet me echter wel van het hart het is ALFA ROMEO.....
Cheers
Bart
(naast materiaalverzamelaar ook nog Alfa dwaas)
Hans,
Heel leuk verslag, samen met de foto's van Jurgen geeft het een mooi beeld van de wedstrijd. Op zowel het Duitse en het Engelse forum wordt er aardig nagepraat en genoten van deze prachtige wedstrijd....een ding moet me echter wel van het hart het is ALFA ROMEO.....
Cheers
Bart
(naast materiaalverzamelaar ook nog Alfa dwaas)
J
Julian
Guest
Dag in Malden
Hallo Arno,
het was een super wedstrijd! Hartelijke dank aan de organisatoren en helper. Het was een goede begin voor deze seizoen.
Groeten,
Julian
Hallo Arno,
het was een super wedstrijd! Hartelijke dank aan de organisatoren en helper. Het was een goede begin voor deze seizoen.
Groeten,
Julian
Drank maakt meer kapot dan je lief is
Kleine anekdote over een voorval tijdens Malden Int.
Tijdens de lunchbreak kreeg ik een tussenstand onder ogen waar op ik 4e stond, 1 plaats achter Arno. Tijdens deze lunchbreak vierde Arno het goede verloop van de wedstrijd met een groot glas bier. Ik heb toen mijn tafelgenoten al gezegd dat door dat glas bier ik waarschijnlijk na de volgende ronde niet meer achter maar voor Arno zou staan. En wat gebeurt er in de volgende ronde? Arno vliegt tijdens de landing tegen mijn benen en loopt 100 strafpunten op. Dus Arno,
[size=+4] DRANK MAAKT MEER KAPOT DAN JE LIEF IS [/size]
Kleine anekdote over een voorval tijdens Malden Int.
Tijdens de lunchbreak kreeg ik een tussenstand onder ogen waar op ik 4e stond, 1 plaats achter Arno. Tijdens deze lunchbreak vierde Arno het goede verloop van de wedstrijd met een groot glas bier. Ik heb toen mijn tafelgenoten al gezegd dat door dat glas bier ik waarschijnlijk na de volgende ronde niet meer achter maar voor Arno zou staan. En wat gebeurt er in de volgende ronde? Arno vliegt tijdens de landing tegen mijn benen en loopt 100 strafpunten op. Dus Arno,
[size=+4] DRANK MAAKT MEER KAPOT DAN JE LIEF IS [/size]