Medusa XXl
- Topicstarter Medusa
- Startdatum
Das een zeer mooi model!
Enige data over aandrijving?
Enige data over aandrijving?
F
fireforx309
Guest
nice dat pendelrudder! 
De aandrijving bestaat uit een ASTRO 05 met een 14:1 vertraging van Reisenauer en de bijbehorende ASTRO regelaar. Voor de opmerkzamen onder de forumleden; het is een brushless maar met sensors. Old school dus. Klopt wel want deze aandrijving komt uit een zwever (5,4 meter, 3 x 10 cellen NiMh en tegen de 5 kg) die op de WK F5B van 1998 vloog in de Sunrise-Sunset.
De spinner is geheel zelf gemaakt ( 1998 ) en de prop is een RASA 17 x 14. De enige vooruitgang zijn de cellen. Een simpel 3S pakket van 2200 mAh.
V.w.b toerentallen, stromen en temperaturen is het afwachten wat de Unilog 2 aan gegevens gaat opleveren.
Ben zelf eigenlijk wel heel benieuwd.
Laatst bewerkt door een moderator:
Van de week de aandrijving statisch getest en dat was best teleurstellend. Het loopt allemaal prima dat is geen probleem. Echter, het levert te weinig vermogen (31 Watt) om binnen een acceptabele tijd op hoogte te zijn. Stom van mezelf want dat had ik kunnen weten.
Ik wil gewoon meer power, 300 tot 500+ Watt. Daarbij heb ik de DRIVE 510 M.KIRA 480-34/5,2:1 + KOBY55LV op het oog. Die moet met 3S t/m 6S over een breed gebied voldoende vermogen leveren. Andere mogelijkheden worden nog onderzocht.
Hoe je het ook wendt of keert, je kunt nooit te veel vermogen aan boord hebben. Je hebt 30 seconden de tijd om op hoogte te komen. Dat kan, afhankelijk van het weer, 50 meter zijn maar ook 250. Bovendien is het niet onhandig om de 30 seconden te benutten om een breder gebied te doorkruisen op zoek naar stijging.
Het pokeren bij F5J zit 'm in de "starthoogte". En een beetje in hoeverre je zo dicht mogelijk tegen de 600 seconden aan wilt vliegen.
Wat ik gezien heb is dat de meesten gewoon stijgen en dan pas gaan kijken of er thermiek is. Dat moet je vooral vooraf doen en tijdens je stijgvlucht. Bovendien is het niet verboden om met motor aan horizontaal te vliegen om zo een grotere afstand af te leggen. En daar heb je lekker wat vermogen (lees snelheid) voor nodig.
Een goede helper die ook tactisch inzicht heeft is trouwens ook erg prettig. Je kunt nu eenmaal niet continu zelf op alles en iedereen letten. Je eigen model in de gaten houden en besturen heeft nu eenmaal ook prioriteit.
Ik wil gewoon meer power, 300 tot 500+ Watt. Daarbij heb ik de DRIVE 510 M.KIRA 480-34/5,2:1 + KOBY55LV op het oog. Die moet met 3S t/m 6S over een breed gebied voldoende vermogen leveren. Andere mogelijkheden worden nog onderzocht.
Hoe je het ook wendt of keert, je kunt nooit te veel vermogen aan boord hebben. Je hebt 30 seconden de tijd om op hoogte te komen. Dat kan, afhankelijk van het weer, 50 meter zijn maar ook 250. Bovendien is het niet onhandig om de 30 seconden te benutten om een breder gebied te doorkruisen op zoek naar stijging.
Het pokeren bij F5J zit 'm in de "starthoogte". En een beetje in hoeverre je zo dicht mogelijk tegen de 600 seconden aan wilt vliegen.
Wat ik gezien heb is dat de meesten gewoon stijgen en dan pas gaan kijken of er thermiek is. Dat moet je vooral vooraf doen en tijdens je stijgvlucht. Bovendien is het niet verboden om met motor aan horizontaal te vliegen om zo een grotere afstand af te leggen. En daar heb je lekker wat vermogen (lees snelheid) voor nodig.
Een goede helper die ook tactisch inzicht heeft is trouwens ook erg prettig. Je kunt nu eenmaal niet continu zelf op alles en iedereen letten. Je eigen model in de gaten houden en besturen heeft nu eenmaal ook prioriteit.
Een stukje geschiedenis
Bij een bouwverslag moet je eigenlijk met het begin beginnen. Voor mij is dat eigenlijk de beslissing geweest om na een periode van 14 jaar weer door te gaan met modelvliegen.
Mijn eerste zwevertje kreeg ik van mijn oom toen ik 7 werd. Het was de Alladin en dat was in 1971. Mijn oom bouwde die, ik probeerde er mee te vliegen en mijn moeder repareerde de brokken. Maar ik was verkocht. In 1972 verhuisden we van Emmeloord naar Middelburg en in 1973 naar Vlissingen. Daar zat in die jaren in de Walstraat een speelgoedwinkel die ook bouwdozen had van vrije vlucht modellen. Ik moest voor elke doos lang sparen en kon het in de tussentijd niet laten om regelmatig in de etalage te kijken. In 1976 was ik het wel beu om geen controle te hebben over de modellen en er elke keer achter aan te moeten hollen. Radiobesturing was de oplossing. In Vlissingen had je een zaak die radiografische modelbouw erbij deed. Het bleek erg duur te zijn dus ging ik maar weer sparen. Begin 1978 had ik voldoende bij elkaar gespaard en voor het astronomische bedrag van 575 gulden kocht ik een Robbe Terra (27 mHz) met 2 servo’s en een ontvanger bij Hobby In in Waalwijk. Het bonnetje heb ik nog. Toen was het geld op en had ik nog geen vliegtuig.
Ik werd lid van een club, MCW, in Biggekerke. Ik kreeg van een clublid een oude motorzwever die ik eerst moest repareren. Daar leerde ik mee vliegen. Voorzien van een 1,5 cc motortje die alleen vol gas liep omdat ik de 2 servo’s nodig had voor het hoogte- en richtingsroer. Het toestel heeft maar kort geleefd. Toen het zich na een duik met gebroken vleugel door een boom heenzeefde had ik een nieuw vliegtuig nodig. Om kosten te besparen bouwde ik dezelfde van tekening. Daarvoor fietste ik van Vlissingen naar Middelburg en haalde de tekening van deze Wanhoop (echte naam van de motorzwever) bij de ontwerper. De ontwerper was, een in mijn ogen “oudere” man, genaamd Peter Keim. Hé,
ik vond toen iedereen die 2 keer zo oud was als ik, oud. Nu is het zo dat we maar 16 jaar schelen en ik ben inmiddels 48.
Toch had en heb ik niet zo veel met motorvliegtuigen dus daarna ben ik volledig overgegaan op zwevers. Geldgebrek was een chronisch probleem maar ik kon met het rondbrengen van kranten voldoende bijverdienen om hout, lijm en solarfilm te kopen. Daarom heb ik vanaf toen altijd mijn eigen vliegtuigen ontworpen en gebouwd. Vanaf 1980 maakte ik mijn eigen GFK rompen en later elektrovliegtuigen geheel uit mallen.
Met elektro begon ik in 1983 door de romp van een eigen ontwerp zwever aan te passen met een V-staart en daar aparte vleugels voor te maken. Hier zat een Robbe EF76 II in met een aan-uit schakelaar uit een wasmachine. Zweefwedstrijden (F3B en thermiek) vloog ik al een paar jaar en daar kwam Elektro bij in 1983. Dat ging niet geheel onverdienstelijk. Vanaf 1984 tot en met 1998 leverde het me 13 Nk’s een paar 2e en een 3e plaats op in de nationale elektro competitie (Elektro duur en F5B samen). Dat met 3 ontwerpen. De Axioma, Medusa 94 en Medusa 96. De Medusa 94, ontworpen voor de WK F5B in Australië van 1994, is beter bekend onder de naam Skippy. Van de Medusa 96 staan her en der nog wat foto’s op het internet zag ik. De mallen heb ik in 2000 een keer uitgeleend om ze niet meer terug te krijgen. In ieder geval zijn er nog een aantal uit gebouwd en her en der terechtgekomen. Ik kom er wel eens wat tegen op het WWW. Jammer dat een ander met de eer gaat strijken.
In 1999 was ik het beu. De belasting om het elektrowereldje vliegende te houden, mee te doen aan de nationale wedstrijden, EK’s en WK’sk werd in combinatie met gezin en werk gewoon te groot. Bovendien was de uitdaging verloren gegaan. Ik stopte en ging af en toe nog indoor vliegen. F5B is sindsdien niet meer gevlogen en pas een paar jaar geleden weer door een aantal “nieuwelingen” opgepakt en weer leven ingeblazen.
Een lange tijd volgde waarvan een aantal voor mij hele slechte periodes waarbij ik, en daardoor mijn gezin, diepe dalen heb gekend. Maar dat ligt ook alweer 3 jaar achter me. Elke keer dat ik mijn oude modelbouwspullen tegenkwam begon het weer te kriebelen en een jaar geleden besloot ik om maar weer gewoon de draad op te pakken. En dan ook maar gelijk serieus. Inmiddels was er weer zoiets als een F5B wereldje en de Elektro duur was inmiddels de F5J geworden. En, door het WWW was er inmiddels ontzettend veel informatie beschikbaar. Bovendien heeft de ontwikkeling ook niet stil gestaan. LiPo’s, 2,4 GHz, telemetrie, veel hogere vermogens en een enorm aanbod.
Ik besloot daarom begin 2012 om in eerste instantie de F5B wedstrijden te gaan bezoeken om te kijken wat ik nodig zou hebben om in 2013 weer mee te doen. Zo ook de F5J. Wat me opviel is dat er eigenlijk maar weinig veranderd is. Er zitten nog steeds vleugels aan een vliegtuig en het gaat allemaal wel harder omhoog maar dat maakt het juist makkelijker. Wat niet veranderd is dat is dat je nog steeds zelf moet vliegen en dat is en blijft het belangrijkste. Wat dat betreft heb ik het afgelopen jaar nog geen niveauverschil met 1999 en daarvoor kunnen ontdekken. En dan heb ik het niet over het aantal rakken want dat heeft alleen te maken met het feit dat je daar meer tijd voor hebt gekregen en dat je 2 maal zo hard omhoog gaat en dus minder tijd kwijt bent met stijgen. Wat een positieve ontwikkeling is zijn de reglementaire wijzigingen die het allemaal toegankelijker maken. Nu is de ervaring wel dat elke klasse, ongeacht het reglement, uiteindelijk tot extremen leidt en/of onbetaalbaar wordt. Althans, als je in de top wilt meedoen.
Mijn doel is om dit jaar (2013) gewoon lekker mee te doen maar wel serieus. Voor F5B was de keuze nogal makkelijk. Daar zelf nog eens een kist voor te ontwerpen heeft geen zin dus daarvoor moet je er een aanschaffen. Dat is de Surprise 16 geworden met een Plettenberg 220-30 A2 P6 5:1 EVO en een YGE 200HV V2 regelaar op 9S. Kan elk moment binnenkomen. De Avionic is een beter vliegtuig maar moet uit het Oostblok komen, is peperduur, lange levertijd en het is afwachten wat de service is. Freudentaler zit een stuk dichterbij en die kom je nog wel eens tegen op wedstrijden. Bovendien is het gewoon zaak om elke wedstrijd mee te doen en goed en constant te presteren wil je uiteindelijk hoge ogen gooien in de nationale competitie. Zelfs met elke keer laatste worden kun je nog altijd het NK winnen of je plaatsen voor een WK of EK. Af en toe winnen is leuk maar als je dan te weinig wedstrijden vliegt kom je er uiteindelijk toch niet. Dat heb ik in mijn wedstrijd carrière vaak genoeg om me heen gezien.
Een kist voor de F5J was een heel ander verhaal. Ook daar is het aanbod inmiddels erg groot. Maar een competitieve kist is me echt te duur en het budget is beperkt. Dus maar een keer weer een eigen ontwerp.
Ik heb allereerst het reglement doorgelezen, een paar nationale F5J wedstrijden bezocht en op het WWW gekeken wat er zoal rondvliegt. Dat gaf me een idee van de maten. Het moest groot, slank en ligt worden en te bouwen zijn met de materialen die ik nog had. Epoxy, triplex, balsa, solarfilm, koolstof weefsel, koolstof roving, glasweefsel en nog wat van dat spul.
Dus een opgebouwde vleugel maar wel met koolstof ligger. Stabilo en kielvlak hetzelfde. Spanwijdte ongeveer 3,7 a 3,8 meter en een romplengte van ongeveer 1,65 meter. Pendelstabilo omdat dat je anders direct goed moet zitten met je instelhoeken en uiteindelijk is het ook een pendelkielvlak geworden omdat dat nu eenmaal even handig uitkwam. Een triplex rompje met een stuk hengel als staart. De rompdoorsnede is eigenlijk te groot en de neus is relatief lang. Dat is voorlopig even nodig de nodige speling te hebben m.b.t. het gewicht en de plaatsing van de componenten t.o.v. het zwaartepunt. Deze kist is voor mij echt een prototype. De ervaringen verwerk ik in de volgende Medusa XXl en daar maak ik wel een kunststof (Kevlar) romp voor met koolstof staartboom. De rest wordt ook iets anders maar daar kom ik later nog op terug. Laat ik eerst deze maar eens afbouwen en vliegen.
Ontwerpen en bouwen gaat bij mij uiterst chaotisch en voornamelijk op gevoel. Ik heb er nota bene voor geleerd toen ik de HTS Vliegtuigbouw deed maar het meeste gaat instinctief en veel berekenen doe ik niet. Bovendien kun je eindeloos bezig blijven met het ideale profiel, constructie, aandrijving, materialen en noem het maar op. Uiteindelijk moet je wel wat te vliegen hebben en ik steek dan liever mijn tijd in het bouwen van de niet zo heel ideale kist waarmee ik ook nog kan trainen voor de wedstrijden beginnen. En met 13 NK’s op zak is doe ik dat toch ergens wel goed. In het eerste stuk staan al een aantal foto’s waarbij je kunt zien dat de romp, het kielvlak en het stabilo al klaar zijn. Foto’s van de bouw heb ik niet. In de volgende stukjes zal ik het ontwerp, de bouw en de overwegingen die ik had, van de verschillende onderdelen beschrijven.
Bij een bouwverslag moet je eigenlijk met het begin beginnen. Voor mij is dat eigenlijk de beslissing geweest om na een periode van 14 jaar weer door te gaan met modelvliegen.
Mijn eerste zwevertje kreeg ik van mijn oom toen ik 7 werd. Het was de Alladin en dat was in 1971. Mijn oom bouwde die, ik probeerde er mee te vliegen en mijn moeder repareerde de brokken. Maar ik was verkocht. In 1972 verhuisden we van Emmeloord naar Middelburg en in 1973 naar Vlissingen. Daar zat in die jaren in de Walstraat een speelgoedwinkel die ook bouwdozen had van vrije vlucht modellen. Ik moest voor elke doos lang sparen en kon het in de tussentijd niet laten om regelmatig in de etalage te kijken. In 1976 was ik het wel beu om geen controle te hebben over de modellen en er elke keer achter aan te moeten hollen. Radiobesturing was de oplossing. In Vlissingen had je een zaak die radiografische modelbouw erbij deed. Het bleek erg duur te zijn dus ging ik maar weer sparen. Begin 1978 had ik voldoende bij elkaar gespaard en voor het astronomische bedrag van 575 gulden kocht ik een Robbe Terra (27 mHz) met 2 servo’s en een ontvanger bij Hobby In in Waalwijk. Het bonnetje heb ik nog. Toen was het geld op en had ik nog geen vliegtuig.
Ik werd lid van een club, MCW, in Biggekerke. Ik kreeg van een clublid een oude motorzwever die ik eerst moest repareren. Daar leerde ik mee vliegen. Voorzien van een 1,5 cc motortje die alleen vol gas liep omdat ik de 2 servo’s nodig had voor het hoogte- en richtingsroer. Het toestel heeft maar kort geleefd. Toen het zich na een duik met gebroken vleugel door een boom heenzeefde had ik een nieuw vliegtuig nodig. Om kosten te besparen bouwde ik dezelfde van tekening. Daarvoor fietste ik van Vlissingen naar Middelburg en haalde de tekening van deze Wanhoop (echte naam van de motorzwever) bij de ontwerper. De ontwerper was, een in mijn ogen “oudere” man, genaamd Peter Keim. Hé,
ik vond toen iedereen die 2 keer zo oud was als ik, oud. Nu is het zo dat we maar 16 jaar schelen en ik ben inmiddels 48.Toch had en heb ik niet zo veel met motorvliegtuigen dus daarna ben ik volledig overgegaan op zwevers. Geldgebrek was een chronisch probleem maar ik kon met het rondbrengen van kranten voldoende bijverdienen om hout, lijm en solarfilm te kopen. Daarom heb ik vanaf toen altijd mijn eigen vliegtuigen ontworpen en gebouwd. Vanaf 1980 maakte ik mijn eigen GFK rompen en later elektrovliegtuigen geheel uit mallen.
Met elektro begon ik in 1983 door de romp van een eigen ontwerp zwever aan te passen met een V-staart en daar aparte vleugels voor te maken. Hier zat een Robbe EF76 II in met een aan-uit schakelaar uit een wasmachine. Zweefwedstrijden (F3B en thermiek) vloog ik al een paar jaar en daar kwam Elektro bij in 1983. Dat ging niet geheel onverdienstelijk. Vanaf 1984 tot en met 1998 leverde het me 13 Nk’s een paar 2e en een 3e plaats op in de nationale elektro competitie (Elektro duur en F5B samen). Dat met 3 ontwerpen. De Axioma, Medusa 94 en Medusa 96. De Medusa 94, ontworpen voor de WK F5B in Australië van 1994, is beter bekend onder de naam Skippy. Van de Medusa 96 staan her en der nog wat foto’s op het internet zag ik. De mallen heb ik in 2000 een keer uitgeleend om ze niet meer terug te krijgen. In ieder geval zijn er nog een aantal uit gebouwd en her en der terechtgekomen. Ik kom er wel eens wat tegen op het WWW. Jammer dat een ander met de eer gaat strijken.
In 1999 was ik het beu. De belasting om het elektrowereldje vliegende te houden, mee te doen aan de nationale wedstrijden, EK’s en WK’sk werd in combinatie met gezin en werk gewoon te groot. Bovendien was de uitdaging verloren gegaan. Ik stopte en ging af en toe nog indoor vliegen. F5B is sindsdien niet meer gevlogen en pas een paar jaar geleden weer door een aantal “nieuwelingen” opgepakt en weer leven ingeblazen.
Een lange tijd volgde waarvan een aantal voor mij hele slechte periodes waarbij ik, en daardoor mijn gezin, diepe dalen heb gekend. Maar dat ligt ook alweer 3 jaar achter me. Elke keer dat ik mijn oude modelbouwspullen tegenkwam begon het weer te kriebelen en een jaar geleden besloot ik om maar weer gewoon de draad op te pakken. En dan ook maar gelijk serieus. Inmiddels was er weer zoiets als een F5B wereldje en de Elektro duur was inmiddels de F5J geworden. En, door het WWW was er inmiddels ontzettend veel informatie beschikbaar. Bovendien heeft de ontwikkeling ook niet stil gestaan. LiPo’s, 2,4 GHz, telemetrie, veel hogere vermogens en een enorm aanbod.
Ik besloot daarom begin 2012 om in eerste instantie de F5B wedstrijden te gaan bezoeken om te kijken wat ik nodig zou hebben om in 2013 weer mee te doen. Zo ook de F5J. Wat me opviel is dat er eigenlijk maar weinig veranderd is. Er zitten nog steeds vleugels aan een vliegtuig en het gaat allemaal wel harder omhoog maar dat maakt het juist makkelijker. Wat niet veranderd is dat is dat je nog steeds zelf moet vliegen en dat is en blijft het belangrijkste. Wat dat betreft heb ik het afgelopen jaar nog geen niveauverschil met 1999 en daarvoor kunnen ontdekken. En dan heb ik het niet over het aantal rakken want dat heeft alleen te maken met het feit dat je daar meer tijd voor hebt gekregen en dat je 2 maal zo hard omhoog gaat en dus minder tijd kwijt bent met stijgen. Wat een positieve ontwikkeling is zijn de reglementaire wijzigingen die het allemaal toegankelijker maken. Nu is de ervaring wel dat elke klasse, ongeacht het reglement, uiteindelijk tot extremen leidt en/of onbetaalbaar wordt. Althans, als je in de top wilt meedoen.
Mijn doel is om dit jaar (2013) gewoon lekker mee te doen maar wel serieus. Voor F5B was de keuze nogal makkelijk. Daar zelf nog eens een kist voor te ontwerpen heeft geen zin dus daarvoor moet je er een aanschaffen. Dat is de Surprise 16 geworden met een Plettenberg 220-30 A2 P6 5:1 EVO en een YGE 200HV V2 regelaar op 9S. Kan elk moment binnenkomen. De Avionic is een beter vliegtuig maar moet uit het Oostblok komen, is peperduur, lange levertijd en het is afwachten wat de service is. Freudentaler zit een stuk dichterbij en die kom je nog wel eens tegen op wedstrijden. Bovendien is het gewoon zaak om elke wedstrijd mee te doen en goed en constant te presteren wil je uiteindelijk hoge ogen gooien in de nationale competitie. Zelfs met elke keer laatste worden kun je nog altijd het NK winnen of je plaatsen voor een WK of EK. Af en toe winnen is leuk maar als je dan te weinig wedstrijden vliegt kom je er uiteindelijk toch niet. Dat heb ik in mijn wedstrijd carrière vaak genoeg om me heen gezien.
Een kist voor de F5J was een heel ander verhaal. Ook daar is het aanbod inmiddels erg groot. Maar een competitieve kist is me echt te duur en het budget is beperkt. Dus maar een keer weer een eigen ontwerp.
Ik heb allereerst het reglement doorgelezen, een paar nationale F5J wedstrijden bezocht en op het WWW gekeken wat er zoal rondvliegt. Dat gaf me een idee van de maten. Het moest groot, slank en ligt worden en te bouwen zijn met de materialen die ik nog had. Epoxy, triplex, balsa, solarfilm, koolstof weefsel, koolstof roving, glasweefsel en nog wat van dat spul.
Dus een opgebouwde vleugel maar wel met koolstof ligger. Stabilo en kielvlak hetzelfde. Spanwijdte ongeveer 3,7 a 3,8 meter en een romplengte van ongeveer 1,65 meter. Pendelstabilo omdat dat je anders direct goed moet zitten met je instelhoeken en uiteindelijk is het ook een pendelkielvlak geworden omdat dat nu eenmaal even handig uitkwam. Een triplex rompje met een stuk hengel als staart. De rompdoorsnede is eigenlijk te groot en de neus is relatief lang. Dat is voorlopig even nodig de nodige speling te hebben m.b.t. het gewicht en de plaatsing van de componenten t.o.v. het zwaartepunt. Deze kist is voor mij echt een prototype. De ervaringen verwerk ik in de volgende Medusa XXl en daar maak ik wel een kunststof (Kevlar) romp voor met koolstof staartboom. De rest wordt ook iets anders maar daar kom ik later nog op terug. Laat ik eerst deze maar eens afbouwen en vliegen.
Ontwerpen en bouwen gaat bij mij uiterst chaotisch en voornamelijk op gevoel. Ik heb er nota bene voor geleerd toen ik de HTS Vliegtuigbouw deed maar het meeste gaat instinctief en veel berekenen doe ik niet. Bovendien kun je eindeloos bezig blijven met het ideale profiel, constructie, aandrijving, materialen en noem het maar op. Uiteindelijk moet je wel wat te vliegen hebben en ik steek dan liever mijn tijd in het bouwen van de niet zo heel ideale kist waarmee ik ook nog kan trainen voor de wedstrijden beginnen. En met 13 NK’s op zak is doe ik dat toch ergens wel goed. In het eerste stuk staan al een aantal foto’s waarbij je kunt zien dat de romp, het kielvlak en het stabilo al klaar zijn. Foto’s van de bouw heb ik niet. In de volgende stukjes zal ik het ontwerp, de bouw en de overwegingen die ik had, van de verschillende onderdelen beschrijven.
Laatst bewerkt:
P
peter verhulst
Guest
XXL
goedemorgen Medusa,
welkom en erg interessant. Ik heb niet veel verstand van F5 en alles wat daarbij komt, maar het feit dat je het weeroppakt, gaat bouwen en otnwerpen etc. heeft wel mijn aandacht.
Woon je nog steeds in vlissingen?
Ik neem een abo
groet
Peter
goedemorgen Medusa,
welkom en erg interessant. Ik heb niet veel verstand van F5 en alles wat daarbij komt, maar het feit dat je het weeroppakt, gaat bouwen en otnwerpen etc. heeft wel mijn aandacht.
Woon je nog steeds in vlissingen?
Ik neem een abo
groet
Peter
Het is deze motor geworden. Vanmiddag besteld, met 2 Aeronaut 13x11 bladen. Die passen op de spinner.
De losse motor met vertraging is schijnbaar overal uitverkocht en de levertijden zijn me te lang. Nu zit wel vast aan de KOBY regelaar en daar had ik liever de HACKER MASTER BASIC 70 SB BEC BL voor in de plaats gehad. Die combinatie is overigens 20 Euro goedkoper. Maar goed, de eerste F5J wedstrijd staat gepland voor 9 maart en ik heb geen zin om het er op aan te laten komen.
9 maart:schrik:, als de weergoden ons goed gezind zijn en het veld dan weer toegankelijk is.
Nog 3 weken en 5 dagen te gaan.Doorbouwen dus.
Ben benieuwd, het model ziet er heel mooi uit.