Nieuw project: de Mercedes Kurzhauber L 2624.
Eerst een stukje geschiedenis.
Deze vrachtwagenserie met korte motorkap van Daimler-Benz werd geproduceerd van 1958 tot 1982. Vanaf 1958 kregen de voertuigen met zware motorkap ook een nieuw ontwerp in pontonvorm. Net als de middelzware voertuigen werden ze ontworpen als vrachtwagens met een korte motorkap, hoewel de ‘neus’ van de zware vrachtwagens allesbehalve kort lijkt. Door de grotere motor moest de vooroverhang met ongeveer 20 centimeter worden verlengd.De zwaardere varianten, de L 337 en L 338, kwamen als eerste op de markt. De L 337 werd in 1959 geïntroduceerd met de 172 pk OM 326.IV-motor. De topsnelheid bedroeg 83 km/u en het toegestane totaalgewicht bedroeg 12 ton. Het was destijds een van de modernste Duitse vrachtwagens. Een jaar later, in 1960, werd de L 337 vervangen door de L 338 (toegestaan totaalgewicht 14 ton, verhoogd motorvermogen) omdat het toegestane totaalgewicht niet meer voldeed aan de wettelijke eisen. De voertuigen zijn ontworpen voor bouwwerkzaamheden en langeafstandsvervoer. De L 332 was uitgerust met een motor van 180 pk en had een toegestaan totaalgewicht van 14 ton. In 1960 werd hij vervangen door de L 334 B met een toegestaan totaalgewicht van 16 ton en een motor van 192 pk. Dit model heeft, net als zijn zware opvolgers boven de 15 ton, de koplampen in de voorbumper. In 1962 werd het model L 334 C geïntroduceerd met een toegestaan totaalgewicht van 19 ton. Het werd gebouwd voor de export en het motorvermogen werd verhoogd tot 200 pk.
Vanaf 1963 rolden de voertuigen met nieuwe modelnamen van de band. In plaats van de voorheen gebruikte, niet-informatieve modelnamen werd gekozen voor een nummerreeks die was gebaseerd op het totale gewicht en het motorvermogen van de betreffende uitvoering. Zo werd de zware L 334 voortaan L 1620 genoemd.
In hetzelfde jaar presenteerde Daimler-Benz op de IAA in Frankfurt voor het eerst sinds de oorlog een drie-assig voertuig dat speciaal was ontworpen voor bouwplaatsen en korteafstandsvervoer
In 1964 werden de voorkamermotoren omgebouwd tot motoren met directe injectie Ook werden halverwege de jaren zestig gesynchroniseerde vijfversnellingsbakken, de nieuwe achteras met twee planetaire tandwielen, alsmede het eigen hydraulische stuur- en remsysteem met twee circuits van het bedrijf geïntroduceerd. Vanaf 1967 kregen de cabines een grotere binnenhoogte met een grotere voorruit en een dakluik.
Vanaf de jaren zeventig rustte de fabriek de zware voertuigen met voorwielaandrijving uit met de V-motoren van de nieuwe 400-serie maar niet de voertuigen met korte motorkap.
Net als de middelzware vrachtwagens met korte motorkap werden ook de zware modellen met groot succes bijna overal ter wereld verkocht. Ze werden parallel aan de modernere types geproduceerd. Deze voertuigen werden en worden ook in het buitenland (Zuid-Amerika, Zuid-Afrika, Iran, Saoedi-Arabië, Nigeria) geproduceerd of eenvoudigweg geassembleerd ( CKD -onderdelensets) . Net als de middelzware voertuigen met kap verdwenen ook de zware voertuigen met kap eind jaren zeventig van het officiële verkoopprogramma. Ze werden op verzoek van de klant geleverd tot 1982 en ook tot 1995 meerdere malen in kleine series in Duitsland geproduceerd (laatst met de L 1924 en L 1928 en als drie-assige voertuigen L 2624 en L 2628).
Eerst een stukje geschiedenis.
Deze vrachtwagenserie met korte motorkap van Daimler-Benz werd geproduceerd van 1958 tot 1982. Vanaf 1958 kregen de voertuigen met zware motorkap ook een nieuw ontwerp in pontonvorm. Net als de middelzware voertuigen werden ze ontworpen als vrachtwagens met een korte motorkap, hoewel de ‘neus’ van de zware vrachtwagens allesbehalve kort lijkt. Door de grotere motor moest de vooroverhang met ongeveer 20 centimeter worden verlengd.De zwaardere varianten, de L 337 en L 338, kwamen als eerste op de markt. De L 337 werd in 1959 geïntroduceerd met de 172 pk OM 326.IV-motor. De topsnelheid bedroeg 83 km/u en het toegestane totaalgewicht bedroeg 12 ton. Het was destijds een van de modernste Duitse vrachtwagens. Een jaar later, in 1960, werd de L 337 vervangen door de L 338 (toegestaan totaalgewicht 14 ton, verhoogd motorvermogen) omdat het toegestane totaalgewicht niet meer voldeed aan de wettelijke eisen. De voertuigen zijn ontworpen voor bouwwerkzaamheden en langeafstandsvervoer. De L 332 was uitgerust met een motor van 180 pk en had een toegestaan totaalgewicht van 14 ton. In 1960 werd hij vervangen door de L 334 B met een toegestaan totaalgewicht van 16 ton en een motor van 192 pk. Dit model heeft, net als zijn zware opvolgers boven de 15 ton, de koplampen in de voorbumper. In 1962 werd het model L 334 C geïntroduceerd met een toegestaan totaalgewicht van 19 ton. Het werd gebouwd voor de export en het motorvermogen werd verhoogd tot 200 pk.
Vanaf 1963 rolden de voertuigen met nieuwe modelnamen van de band. In plaats van de voorheen gebruikte, niet-informatieve modelnamen werd gekozen voor een nummerreeks die was gebaseerd op het totale gewicht en het motorvermogen van de betreffende uitvoering. Zo werd de zware L 334 voortaan L 1620 genoemd.
In hetzelfde jaar presenteerde Daimler-Benz op de IAA in Frankfurt voor het eerst sinds de oorlog een drie-assig voertuig dat speciaal was ontworpen voor bouwplaatsen en korteafstandsvervoer
In 1964 werden de voorkamermotoren omgebouwd tot motoren met directe injectie Ook werden halverwege de jaren zestig gesynchroniseerde vijfversnellingsbakken, de nieuwe achteras met twee planetaire tandwielen, alsmede het eigen hydraulische stuur- en remsysteem met twee circuits van het bedrijf geïntroduceerd. Vanaf 1967 kregen de cabines een grotere binnenhoogte met een grotere voorruit en een dakluik.
Vanaf de jaren zeventig rustte de fabriek de zware voertuigen met voorwielaandrijving uit met de V-motoren van de nieuwe 400-serie maar niet de voertuigen met korte motorkap.
Net als de middelzware vrachtwagens met korte motorkap werden ook de zware modellen met groot succes bijna overal ter wereld verkocht. Ze werden parallel aan de modernere types geproduceerd. Deze voertuigen werden en worden ook in het buitenland (Zuid-Amerika, Zuid-Afrika, Iran, Saoedi-Arabië, Nigeria) geproduceerd of eenvoudigweg geassembleerd ( CKD -onderdelensets) . Net als de middelzware voertuigen met kap verdwenen ook de zware voertuigen met kap eind jaren zeventig van het officiële verkoopprogramma. Ze werden op verzoek van de klant geleverd tot 1982 en ook tot 1995 meerdere malen in kleine series in Duitsland geproduceerd (laatst met de L 1924 en L 1928 en als drie-assige voertuigen L 2624 en L 2628).
Laatst bewerkt:
