Hoi Z,
Tsja, koppeling verbranden, ik weet niet of dat een serieus risico is, want nogmaals, ik ken deze machientjes (nog) niet (zo goed). En onder omstandigheden was ik bijna een minuut bezig de canopy op die vier pennetjes te plaatsen. Als je dan een zodanig hoog toerental hebt dat je duidelijk voelt dat de koppeling grijpt, dan vraag ik me af hoeveel die koppeling kan hebben. Bij een Vario kun je meerdere seconden volgas geven met geblokkeerde rotor, met een raptor moet je daar al voorzichtiger mee zijn. Een Shuttle had je destijds binnen tien seconden kapot als de motor te hard draaide... Ik weet dat dus gewoon niet, en ben er wat voorzichtig mee.
Overigens, ik heb gewoon een van de voorste canopydragers verwijderd, en nu zit de kap in een oogwenk op zijn plek.
Ik kwam gistermiddag tot 6.5 minuut, en dan merkte ik dat de motor lucht begon te trekken (restant ongeveer 5mm brandstof in de tank) daarbij was het motortje toch al zo schraal, dat ik nu de indruk heb, een beetje compressie kwijt te zijn. Al liep hij wel goed door, ook bij volgas.
Hij begint al wel dusdanig goed te lopen dat op dit moment een vrij laag toerental haalbaar is ruim laag genoeg om de koppeling volledig vrij te laten komen, maar het stationair toerental is zeer instabiel, en het ene moment viertakt het dingetje, dan loopt hij weer (op het gehoor) erg schraal.
Ik heb het gevoel dat de naalden wat ruw afgewerkt zijn, want soms draai ik hem armer en krijg dan het gevoel dat hij juist iets rijker is komen te staan, dan nog een tikje armer, en in een keer is hij superschraal. Lastig afstellen dus....
De carbon blaadjes zitten er ondertussen op (Origineel Protech, waren de eersten die binnen waren, wel prijzig...) en een LiPo pakketje met spanningsregelaar. Dat geeft een veel hogere servosnelheid en betere respons van vooral de gyro. Die rotorbladen had ik wat meer van verwacht, met name een wat strakkere respons op de pitchcommando's. Het cyclische sturen is er wel (toch wel fors) beter op geworden, maar ook minder als ik gehoopt had. Mischien had ik hier te hoge verwachtingen, maar ik herinner me bij de 10 cc heli's nog het verschil tussen hout en kunststof (geen carbon), en dat was groter, met name in de verbetering van de collective respons. Wellicht zijn de blaadjes die jij noemde nog beter, maar vooreerst moet het maar even zo.
Het vliegt wel leuk, maar met heli vliegen heeft het weinig te maken.
Door de vermogens/gewichtverhouding (in mijn ogen, anderen vinden blijkbaar dat er wat weinig vermogen in zit) en nogal "vlotte" stuurrespons kom je met vrijwel iedere stuurfout weg, of je moet het wel heel erg bont maken. Over stuurprecisie (ik bedoel of de piloot precies moet sturen, niet of het model nauwkeurig reageert) hoef je je ook al helemaal geen zorgen te maken, je komt hooguit iets anders uit. Voordat iedereen verontwaardigd in het toetsenbord klimt: dit is mijn eerste kleine heli, ik vlieg normaal met grote, zware modellen met een veel kleinere vermogen/gewichtverhouding, waarbij je duidelijk "iets" meer vooruit moet denken. Ik zeg (nog) niks over of 3D moeilijk of niet is, ik zeg alleen dat dit soort modelletjes in mijn ogen relatief heel erg makkelijk vliegen. Hooguit het hoge tempo waarin alles gebeurt is wat tricky in het begin...
Het is wel giga leuk om te doen hoor, ik vlieg zo een vluchtje of tien achter elkaar met een big smile op mijn gezicht, en het zal wel niet erg lang duren voor de eerste loops etc eruit komen... Is meer een kwestie van moed verzamelen dan van moeilijkheid, heb ik al gemerkt, want de eerste loop trok ik gisteren al bijna per ongeluk, en heb hem van schrik toch maar afgebroken. (Zette iets te agressief een bocht in, waardoor het een soort van scheve looping werd, heb hem er voor de zekerheid bovenin maar met een halve rol uitgestuurd)
Ik heb helaas geen mogelijkheid om filmpjes te maken, sorry!
Groet, Bert