Ik ben de laatste dagen actief geweest met schuimsnijden. Styrodur 2500 wel te verstaan. Overigens heb ik eens een plaat gewogen en ik kom op 32 kg/m3, maar dit terzijde.
Ik heb een simpele spreadsheet gemaakt waarin ik alle onderdelen van een schuimvleugel kan invoeren (kern, ligger, huid etc.) Ik wil nl. de tippen van mijn F1A in schuim maken. Dat valt nog niet mee om binnen een gewichtsbudget te blijven! Een spreadsheet helpt daarbij.
In deze spreadsheet kan ik het oppervlak van een vleugeldoorsnede (het profiel dus) invoeren. In Profili een DXF file aanmaken en dan in Corel Designer importeren. Dit programma rekent dan loepzuiver het oppervlak uit. Met deze waarde en de lengte van de vleugel kan je dus het volume bepalen, maal de dichtheid van het schuim geeft het gewicht van de kern.
Ja dat dacht je. De spreadsheet spuugt er 8.3 gram uit, de weegschaal wijst echter 10.2 gram aan. Dat zette mij aan het denken:
Als je een 0.5 mm draad door het schuim trekt, smelt je een snede van ca. 0.8 mm. Waar blijft dit materiaal?? Zeker niet die paar spinragdraadjes die je van de kern afschuurt. Maar waar dan wel?
Laten we eens aannemen dat dit materiaal in het oppervlak versmolten wordt. Zowel boven als onder de snijdraad 0.4 mm dus.
Het natte oppervlak van een F1A vleugel tippaneel is 10 dm2. Bij een dichtheid van 32 kg/m3 kom ik dan op 10 x 0.4 x 32 / 1000000 = 1.3 gram. Aha. Een oppervlakteverdichting van 1.3 gram. De overige 0.7 gram zit 'm dan in de draadjes/korreltjes die weggeschuurd worden.
Ik weet dat Roel Lucassen in z'n schuim-wakefield dit al geconstateerd heeft. Een overmaats kern die op maat wordt geschuurd is een stuk lichter als een netto gesneden kern.
En als je dan met 0.3 mm snijdraad snijdt, smelt je een stuk minder materiaal weg.
Overigens, Ton Reinten, de voorzitter van de Edese LVC, heeft een CNC snijmachine gemaakt. Hij snijdt met 0.3 mm Inconel bij 1A en zeeeeeeer langzaam. De kern komt er glad uit, zonder draadjes of korreltjes. Er hoeft niet geschuurd te worden!
Even filosoferen: langzaam snijden betekent een lage draadtemperatuur. Er wordt dus minder energie door de draad afgevoerd en er smelt minder materiaal om de draad heen weg. Wat niet weggesmolten wordt, kan dus ook geen draadjes en korreltjes maken.
Ik ga daar eerdaags eens m'n licht opsteken.
Stof tot nadenken......
Ik heb een simpele spreadsheet gemaakt waarin ik alle onderdelen van een schuimvleugel kan invoeren (kern, ligger, huid etc.) Ik wil nl. de tippen van mijn F1A in schuim maken. Dat valt nog niet mee om binnen een gewichtsbudget te blijven! Een spreadsheet helpt daarbij.
In deze spreadsheet kan ik het oppervlak van een vleugeldoorsnede (het profiel dus) invoeren. In Profili een DXF file aanmaken en dan in Corel Designer importeren. Dit programma rekent dan loepzuiver het oppervlak uit. Met deze waarde en de lengte van de vleugel kan je dus het volume bepalen, maal de dichtheid van het schuim geeft het gewicht van de kern.
Ja dat dacht je. De spreadsheet spuugt er 8.3 gram uit, de weegschaal wijst echter 10.2 gram aan. Dat zette mij aan het denken:
Als je een 0.5 mm draad door het schuim trekt, smelt je een snede van ca. 0.8 mm. Waar blijft dit materiaal?? Zeker niet die paar spinragdraadjes die je van de kern afschuurt. Maar waar dan wel?
Laten we eens aannemen dat dit materiaal in het oppervlak versmolten wordt. Zowel boven als onder de snijdraad 0.4 mm dus.
Het natte oppervlak van een F1A vleugel tippaneel is 10 dm2. Bij een dichtheid van 32 kg/m3 kom ik dan op 10 x 0.4 x 32 / 1000000 = 1.3 gram. Aha. Een oppervlakteverdichting van 1.3 gram. De overige 0.7 gram zit 'm dan in de draadjes/korreltjes die weggeschuurd worden.
Ik weet dat Roel Lucassen in z'n schuim-wakefield dit al geconstateerd heeft. Een overmaats kern die op maat wordt geschuurd is een stuk lichter als een netto gesneden kern.
En als je dan met 0.3 mm snijdraad snijdt, smelt je een stuk minder materiaal weg.
Overigens, Ton Reinten, de voorzitter van de Edese LVC, heeft een CNC snijmachine gemaakt. Hij snijdt met 0.3 mm Inconel bij 1A en zeeeeeeer langzaam. De kern komt er glad uit, zonder draadjes of korreltjes. Er hoeft niet geschuurd te worden!
Even filosoferen: langzaam snijden betekent een lage draadtemperatuur. Er wordt dus minder energie door de draad afgevoerd en er smelt minder materiaal om de draad heen weg. Wat niet weggesmolten wordt, kan dus ook geen draadjes en korreltjes maken.
Ik ga daar eerdaags eens m'n licht opsteken.
Stof tot nadenken......
Laatst bewerkt:
.
Natuurlijk weet ik dat een paar gram een enorm verschil kan maken (bij verder gelijke omstandigheden) maar je zou verwachten dat de verschillen per persoon (werpwijze, manier van sturen en inzicht in weersomstandigheden (snel thermiek vinden) een grotere invloed hebben..?