een belangrijk iets om in overweging te nemen is de mate waarin je persoonlijke feedback kan krijgen.
Met andere woorden: als je naar een piste gaat (de piste waar je het vaakst zal rijden), zijn daar dan andere mensen die met een bepaalde wagen ervaring hebben, .. deze ervaring kunnen delen, .. en eventueel ook onderdelen kunnen doorspelen.
Immers: onderdelen ga je voor de drie aangehaalde modellen kunnen vinden. De ene mens heeft een winkel in de buurt waar ALLES te vinden is van Xray, in een andere winkel raken ze dan weer wat vlotter aan Schumacher-onderdelen.
Tamiya kan je sowieso altijd wel vinden maar soms moet je er een levertijd voor in acht nemen of in het buitenland gaan bestellen, ... maar weer eens, hangt ook af van je lokale RC-winkel.
Heb je bvb veel Schum-ridjers in jouw buurt dan is de kans ook groter dan je lokale RC-boer meer van deze onderdelen in voorraad zal hebben.
De drie wagens zijn allemaal top-kwaliteit. Ik treed Robert (zie hoger) bij dat een Tamiya wat sneller slijt. De Xray en Schum zijn wat dat betreft iets degelijker denk ik. Anderzijds is het ook een vaak aangehaald argument dat een Tamiya pas echt goed begint te rijden als er wat "slop" in zit (= een beetje speling).
Ik heb zelf met een 416 gereden en vond het een prachtige wagen ... om naar te kijken én om mee te rijden! Ook ken ik een paar mensen met verstand van tuning én de 416 en dus kon ik daar altijd terecht. Heb je eens een onderdeel niet in voorraad dan kan je dus ook even lenen.
Ik ben echter toch overgeschakeld naar de Schum Mi4LP.
Dit is ook een zeer degelijke wagen en eigenlijk vind ik deze zelfs nog degelijker dan de Tamiya. Met mijn 416 moest ik na elke run tijdens een wedstrijd (ik ben zeker geen A-piloot) de wagen nakijken en terug afstellen (bijstellen wat er allemaal wat verzet was door de bumps die mijn wagen gekregen had).
Met m'n Mi4 had ik daar helemaal geen last van, tot mijn verbazing. Niet dat ik plots veel beter was gaan rijden (in tegendeel, ik moest eerst wennen aan de feel van de nieuwe wagen), maar zelfs na een paar crashes bleek de wagen in 90% van de gevallen niets "verzet" te zijn.
Mijn hoofd-argumenten om over te stappen van de 416 waren aanvankelijk het feit dat je bij de Tamiya's vaker nieuwe (dure) onderdelen moest kopen om bvb de Toe-In te wijzigen. Bij de Mi4 (LP) verzet je haast alles gewoon met behulp van wat shimmetjes en da's veel goedkoper.
Dat én het feit dat ik niet zo vaak touring rij en de 416 dus vaak lang op het schap lag (belgisch voor 'in de kast') en ondertussen ernstig in waarde daalde omdat er continue nieuwe wagenversies uitkwamen.
Dat is trouwens ook mijn argument geweest om geen xray te kopen. Je koopt dit jaar een gloednieuwe Xray, en je kan er donder op zeggen dat je wagen verouderd is na een jaar omdat er al een nieuw model uitkwam.
En! mijn schum-keuze omdat er in mijn omgeving een paar mensen waren waar ik ALTIJD terecht kan om Schum-raad, ... of zelfs voor gewoon afsteladvies. Zowel aan de kant van de piste als via telefoon of e-mail (de familie Joosens). Dat gaf gewoon de absolute doorslag.
Moeilijk hé, dat kiezen
Met andere woorden: als je naar een piste gaat (de piste waar je het vaakst zal rijden), zijn daar dan andere mensen die met een bepaalde wagen ervaring hebben, .. deze ervaring kunnen delen, .. en eventueel ook onderdelen kunnen doorspelen.
Immers: onderdelen ga je voor de drie aangehaalde modellen kunnen vinden. De ene mens heeft een winkel in de buurt waar ALLES te vinden is van Xray, in een andere winkel raken ze dan weer wat vlotter aan Schumacher-onderdelen.
Tamiya kan je sowieso altijd wel vinden maar soms moet je er een levertijd voor in acht nemen of in het buitenland gaan bestellen, ... maar weer eens, hangt ook af van je lokale RC-winkel.
Heb je bvb veel Schum-ridjers in jouw buurt dan is de kans ook groter dan je lokale RC-boer meer van deze onderdelen in voorraad zal hebben.
De drie wagens zijn allemaal top-kwaliteit. Ik treed Robert (zie hoger) bij dat een Tamiya wat sneller slijt. De Xray en Schum zijn wat dat betreft iets degelijker denk ik. Anderzijds is het ook een vaak aangehaald argument dat een Tamiya pas echt goed begint te rijden als er wat "slop" in zit (= een beetje speling).
Ik heb zelf met een 416 gereden en vond het een prachtige wagen ... om naar te kijken én om mee te rijden! Ook ken ik een paar mensen met verstand van tuning én de 416 en dus kon ik daar altijd terecht. Heb je eens een onderdeel niet in voorraad dan kan je dus ook even lenen.
Ik ben echter toch overgeschakeld naar de Schum Mi4LP.
Dit is ook een zeer degelijke wagen en eigenlijk vind ik deze zelfs nog degelijker dan de Tamiya. Met mijn 416 moest ik na elke run tijdens een wedstrijd (ik ben zeker geen A-piloot) de wagen nakijken en terug afstellen (bijstellen wat er allemaal wat verzet was door de bumps die mijn wagen gekregen had).
Met m'n Mi4 had ik daar helemaal geen last van, tot mijn verbazing. Niet dat ik plots veel beter was gaan rijden (in tegendeel, ik moest eerst wennen aan de feel van de nieuwe wagen), maar zelfs na een paar crashes bleek de wagen in 90% van de gevallen niets "verzet" te zijn.
Mijn hoofd-argumenten om over te stappen van de 416 waren aanvankelijk het feit dat je bij de Tamiya's vaker nieuwe (dure) onderdelen moest kopen om bvb de Toe-In te wijzigen. Bij de Mi4 (LP) verzet je haast alles gewoon met behulp van wat shimmetjes en da's veel goedkoper.
Dat én het feit dat ik niet zo vaak touring rij en de 416 dus vaak lang op het schap lag (belgisch voor 'in de kast') en ondertussen ernstig in waarde daalde omdat er continue nieuwe wagenversies uitkwamen.
Dat is trouwens ook mijn argument geweest om geen xray te kopen. Je koopt dit jaar een gloednieuwe Xray, en je kan er donder op zeggen dat je wagen verouderd is na een jaar omdat er al een nieuw model uitkwam.
En! mijn schum-keuze omdat er in mijn omgeving een paar mensen waren waar ik ALTIJD terecht kan om Schum-raad, ... of zelfs voor gewoon afsteladvies. Zowel aan de kant van de piste als via telefoon of e-mail (de familie Joosens). Dat gaf gewoon de absolute doorslag.
Moeilijk hé, dat kiezen
