Vraag over modelvlieg les

OK, point taken, ik kan me daar in vinden, het is een hobby en moet idd voor iedereen toegankelijk zijn.
Dus stress reduceren is in dit geval idd acceptabel, goede punten.

 

oh, wij hebben het al een paar keer gedaan.
"oefenen" voor het examen. wel even de mensen achter de rug, gewoon voor de oefening.
en dan iedereen zn dingetje laten doen.

bij die mensen is het voortraject van het examen het probleem, de verwachting, de gedachten erover.
ze vliegen heel goed, met mensen erbij, eromheen etc.
alleen dat examen. mensen kijken. examinatoren kijken. je MOET presteren..
en dan een week lang nadenken daarover.
Gaat bij sommigen gewoon mis. terwijl het examen zo op het veld georganiseerd (spontaan) gewoon goed gaat.

qua overige stressfactoren..
dat is gewoon volledig persoon afhankelijk. en kun je niet voorspellen of wegnemen.
wij hebben een keer een crash gehad omdat iemand in zijn arm werd gestoken door een wesp. heli zat in de bocht, en de piloot trok in reflex zijn hand weg
of een vleugelhelft die midflight eraf komt. heb het 2 keer gezien, beide keren zijn de toestellen er redelijk ongeschonden af gekomen
ik heb ook wel eens tijdens een landing op moeten trekken ivm een loslopende hond op het veld. vervelend. gelukkig een vrij mondig clublid naast me, die het baasje de noodzaak van GEEN loslopende honden tussen de vliegtuigen kon vertellen...
je hebt niet alles in de hand..
maar het "standaard"vliegen zou onder controle moeten zijn bij het examen..

 

Samenvatting, les eigenlijk altijd met ervaren instructeur. Les op een sim is voor sommigen nuttig. Maar dan met voldoende variatie in weersomstandigheden. Daarna hoe dan ook nog " aan de draad" beginnen op het veld.
Tempo van lesgeven aanpassen aan de leerling en vooral gericht op veiligheid
Bij voldoende beheersing afvliegen, afhankelijk van de leerling wel of niet aangekondigd.

De stressfactor. Bij ons op de club is een vaste ochtend om te lessen. Dan is het rustig. Zou het nuttig zijn om met een gevorderde leerling ook 1 of 2 lessen on de drukte te doen om te kijken hoe dat gaat?

 

Erik, het ligt een beetje aan de leerling.
Als deze door werk en dergelijke alleen op die vaste ochtend kan en ook onder normale omstandigheden niet in de drukte zou vliegen dan is het niet echt nodig, dat komt dan wel een keer.
Maar als het een gewone "zondagsvlieger" word dan zou ik zeker les geven als er wat meer modellen in de lucht zijn.
Dan heeft heeft hij ook echt het gevoel dat hij moet roepen als hij het veld oploopt en als ie gaat landen.
Wij hadden ook wel avonden dat we lesgaven, vaak spraken we dan af en dan gingen we voor het lessen eerst even barbequen en dan lessen.
Dan kan iedereen zo uit het werk even eten op de club en lessen, heb je ook geen last van laatkomers.
Maar vaak was het zo gezellig dat er ook gewone vliegers kwamen om commentaar op de leerling te geven (allemaal grappig bedoeld) en ook zelf even te vliegen.

GJ

 

Aan de kabel als volgt beginnen met een schuimen hoogdekker;
0 Leren taxieën.
1 Als eerste een stukje rechtuit en van je af vliegen.
2 Als dit lukt een linker- en een rechterbocht maken.
3 Daarna naar je toe vliegen.
4 Het circuit vliegen.
5 Opstijgen.
6 Landen.
7 Enkele figuren.
(ik ben echter geen vliegleraar, maar wel van de leermethode's)

Het zou mooi zijn als hier leerplan uit voort zou komen. Vlieginstructeurs, laat van U horen .

 

Op onze vereniging heeft een leerling die aan de kabel vliegt voorrang in de lucht. de ervaren vliegers moeten rekening houden met de vlieglijn van de leerling.
Met andere woorden, de ervaren vliegers mijden de vlieglijn of de te verwachten vlieglijn van de leerling. Deze heeft dan ruimte om fouten te kunnen maken maar leert wel vliegen terwijl er meerdere toestellen in de lucht zijn.
De vaste instructieavond is op maandag en gereserveerd alleen voor leerlingen.

 

Beetje raar.... hoe moet je nu vanuit je ooghoek zien dat dat een leerling is die er aankomt? Hoe moet je uberhaupt "voorrang geven" in de lucht? Dat kan helemaal niet, want je kunt (tenminste, IK kan dat niet) helemaal niet zien of je elkaar gaat raken, of zelfs uberhaupt bij elkaar in de buurt komt, vanwege dat het afstand schatten van twee toestellen tegelijk extreem moeilijk is. Daarnaast staat de andere piloot een paar meter verderop, en zeker met onderlinge hoogteverschillen, ziet die andere piloot de situatie heel anders, en reageert dus ook heel anders.

 

Nee, niet correct.
Als jij zo les gehad hebt dan is dat fout.
En schuim of balsa, dat maakt niet uit.
Ik geef de voorkeur aan balsa, is makkelijker te repareren.

Ik zal even zeggen hoe wij het ongeveer deden.
Ligt ook een beetje aan de leerling maar in grote lijnen was het zo:
De leerling neemt zijn model en spullen mee naar de club.
We controleren alles en als het allemaal redelijk goed in elkaar zit (er zijn altijd wel kleine dingetjes zoals de borging van een scharnier of zo) dan ging de instructeur ermee de lucht in.
Als het model stabiel vloog dan kreeg de leerling de besturing in handen (kabel of geen kabel, dat laat ik in het midden).
Eerst even aftasten hoe de leerling er mee omgaat.
Wil hij als een gek sturen of blijft hij rustig.
Wel steeds aanwijzingen geven, ietsje links, ietsje rechts, ietsje omhoog/omlaag.
Proberen rechtdoor te laten vliegen, op gelijke hoogte.
Proberen een bocht te laten maken, op gelijkblijvende hoogte.
Als dat allemaal gaat dat kan hij vierkantjes vliegen.
Je hebt dan ook al het probleem van naar je toe sturen gehad.
Alles op een meter of 50-100 hoogte, ook dat ligt weer aan de leerling.

Als dat allemaal redelijk beheerst gaat dan ga je circuitjes vliegen.
Uitleggen waarom, dat het voor het aanvliegen van de landing is.
En de circuitjes steeds lager vliegen.
Zodra ze de grond en het vliegtuig in 1 beeld zien worden ze nerveus.
Dat is wennen.
Als ze betrouwbaar circuitjes kunnen vliegen gaan we proberen heel laag over te komen.
Dus een landingcircuit inzetten met het laatste stuk tegen de wind en dan steeds lager over het veld door wat gas terug te nemen.
Op een gegeven moment zitten ze zo laag dat je zegt, gas dicht, en dan begeleid je ze door ze iets up te laten trekken vlak voor het model de grond raakt, afvangen.
Dan staan ze tot hun grote verbazing ineens aan de grond, landing dus.
Dat moet gevierd worden.

Dat oefen je een paar keer.
Als dat goed gaat gaan we starten oefenen.
Recht achter het model gaan staan, tegen de wind en dan gas erop, rustig up laten trekken en hij is los.

Dan kunnen ze starten en landen.

Daarna is het oefenen van de figuren.
Overtrek situatie op grote hoogte oefenen, beetje lastig dat dat met de moderne toestellen niet meer lukt.

En dan de volgende lessen is het herhalen van de figuren, wat grapjes uithalen zoals ineens een ruk aan de knuppel geven, eventueel rugvlucht en rollen laten meemaken.
En oefenen met landen op een bepaalde plek, DAAR moet de kist stilstaan.

Als dat allemaal ok is dan kunnen ze voor het brevet.

Dan is het een beetje aan de leerling wat hij dan wil doen, meestal gingen ze dan op zoek naar een mooi model of kochten ze er een electrozwevertje bij.
En dan werden ze ook nog wel begeleid, of eventueel vloog iemand anders dat kistje even in, of aan de kabel, wat ze wilden.

We hebben nog nooit iemand verboden iets te vliegen, wel gezegd, ik zou nog even wachten.

GJ

 

Nee zeggen is ook een vak.

 

Laat maar, ik ga hier niet eens op in.

GJ

 

Achterop mijn lestoestel had ik een L gemonteerd.

 

De L van Linke soep.....

Lesverlanglijstje (#128) van Gert Jan eens doorgelopen.....ziet er volgens mij heel realistisch uit. Nee zeggen gebeurt overigens niet vaak op een modelvliegclub. Dat ligt aan al die aardige, meedenkende, empathisch hoogstaande mensen op het veld.

 

Ehm, twee vragen of opmerkingen..
Circuits zijn toch mede bedoeld om in elk geval ongeveer dezelfde richting te hebben? Natuurlijk worden er andere dingen gedaan maar zoveel mogelijk het circuit "schoon" gehouden?
Wat is wat meer modellen? Tot nu toe was dat in mijn geval een stuk of vijf. Ik probeer dan zelf ook een beetje in de gaten te houden wat er in de buurt van mijn kist vliegt zodat ik ook geen capriolen uit haal waar de anderen dan last van hebben.
Overigens vind ik landen een stukje lastiger dan starten. Als ik oeffen, dan is het eigenlijk het meest landen. Maar wat ik al eerder schreef. Ik reageer alleen uit eigen en beperkte ervaring.

 

Ik oefende het landen meer dan het opstijgen.

 

Ik oefende met een nieuwe kist eerst alleen maar landingscircuits, aanvliegen, net voordat ie de grond raakte gas erop en weer door. Ik vind zelf dat ik netjes kan landen, omstandigheden maken het soms lastig......
Laatste keer met een clubwedstrijd was ik 2e met de doellanding, zeer turbulente omstandigheden, windkracht 3/4. Dat als 3ejaars broekie tussen de "oldtimers" Ben er best trots op. Genoeg opgeschept, wil eigenlijk alleen maar zeggen dat oefening kunst baart.......

 

Een circuit word geoefend om een landing goed in te kunnen zetten.
Het begint tegenwinds, een meter of 10 voor je langs dan een rustige haakse bocht zodat je haaks op de wind vliegt, van je af, dan weer een rustige haakse bocht wind mee, zodat je voor je langs vliegt en dan ver genoeg om een mooie rustige daalhoek voor de landing aan te houden, weer een haakse bocht zodat je dwars op de wind komt.
Dat deel mag je al wat hoogte verliezen, dan weer een haakse bocht en dan tegen de wind zorgen dat je ongeveer 5 a 10 meter voor je uitkomt, langzaam hoogte verliezen en op een meter of 20 van je af raken de wielen de grond en laat je hem uitrollen.
Als je het goed gedaan hebt staat het vliegtuig recht voor je neus op een meter of 10 voor je.

Als je dit niet goed oefent en je kist zomaar ergens neerploft kan je nooit op een klein veld landen en als je wedstrijden gaat vliegen dan zit er altijd een landing voor punten in.
In F5B moesten wij na 10 minuten zweven op 10:00 stil liggen met het vliegtuig in een cirkel van 5 meter diameter.
Dus 1 seconde te vroeg of te laat landen was puntenaftrek en ook als je uit de cirkel van 5 meter lag had je aftrek.
Hier kan je zo'n F5B vlucht zien, met landingcircuit en landing, ik sta in het oranje als helper, Gerben vliegt.

Dan het vliegen met meerdere modellen.
Op sommige clubs mogen niet meer dan 5 modellen in de lucht zijn ivm geluid.
Maar als jij met een model of 5 gewoon rond kan vliegen dan is het prima.
Alleen bij sommige meetings gaan er meer dan 5 modellen tegelijk de lucht in, de helft sneuvelt dan regelmatig.

Wij spraken altijd af, we vliegen linksom, of we vliegen rechtsom.
Dat maakte het wat rustiger.
Elkaar raken is best lastig.
We hebben het vroeger wel eens geprobeerd, met 2 hotliners met 200 per uur recht op elkaar afvliegen.
We hebben elkaar maar 1 keer geraakt, ik zag het niet eens gebeuren ik hoorde een tikje en m'n kist trok ineens naar 1 kant.
Tegensturend geland.

En Wil...
Je bent een paar keer opgestegen maar niet geland, dat heet namelijk crashen en niet landen.

GJ

 

dat circuit is eigenlijk nog zo'n beetje de belangrijkste oefening..
Dat circuit geeft de piloot ten alle tijden een gevoel waar het toestel zit, wanneer te sturen, hoe te sturen etc om de landingsvlucht altijd en betrouwbaar op het veld, en liefst midden van het veld te krijgen.
ook het punt waar de kist wordt neergezet wordt daarmee beinvloed.
kom je altijd vanuit iedere hoek aangewapperd en pletter je dat ding omlaag (want zo ziet het er vaak wel uit), heb je zelden een werkelijk nette en reproduceerbare landing.
vaak meer op geluk dan werkelijk goed vliegen.

ons veld is niet zo extreem lang.
dus als iemand boven het veld nog bezig is om af te vangen en het toestel recht te krijgen, gaat dat eigenlijk altijd fout.
of een crash, of een bosjesduiker, of een "schuimlanding " ( a la harrier bijna helicopter recht omlaag)
is je voorbereiding (het circuit goed) zit je bij het begin van het veld al goed, en kun je hem 1 meter van de rand meteen neerzetten.
zo heb je ook de ruimte om een beetje te remmen en te sturen.


qua vaste lijsten: nee.
alsjeblieft niet.
sommige mensen vervelen zich snel, die moet je wat extra's te doen geven.
anderen vinden het circuit moeilijk, en blijven daar heel lang hangen.
moet die man die zich vlot verveeld daar last van hebben?
je probeert het ook leuk te houden...
beetje uitdaging.
desnoods probeer je iemand in een valkuil te laten stappen (vliegen), om zo het belang van bijvoorbeeld een circuit uit te leggen.

sommige mensen komen slecht over die angst voor de grond heen...
weken lang, tanken achter elkaar laag overvliegen..
maar ondertussen land hij zonder moeite en zonder enige extra gedachte.


qua volgorde wat je aanleert, dat is echt aan de persoon die lesgeeft, gelet op de persoon die les krijgt.
ik vind het persoonlijk prettig om ze eerst het circuit te leren. even de basis controle.
linksom en rechtsom.
tussendoor een beetje acht, een procedure turn. af en toe, op zijn tijd.
gelet op hoe de controle van de leerling is.
vaak is het zo'n figuur wat de dag voor de leerling toch ff wat leuker maakt (he, ik kan dat nu ook!)
vaak probeer ik vlot het laagvliegen erin te krijgen.
des te eerder ze kunnen landen, des te eerder zonder kabel, des te makkelijker het wordt voor beiden


de lestechniek zelf, hoe je de leerling aanspreekt, daar kun je wat over afspreken.
positief, opbouwend.
misschien een stevig woordje extra als er echt wat voorvalt wat diegene had kunnen weten. meestal niet nodig.


niet vergeten: een vliegtuig is geen muziekinstrument. of auto.
iedereen vliegt de hobby vanaf een andere kant aan.
iedereen heeft zijn eigen ding waar hij zijn plezier uit haalt. wat nog niet eens het werkelijke vliegen hoeft te zijn.
de typen personen loopt gigantisch uiteen, laat staan de interesses en achtergronden.
je kan daar niet simpelweg 1 methode voor neerleggen, en er van uit gaan dat je daar de volledige "markt" mee tevreden stelt.
je kan beter uitgaan van de ervaring van een instructeur...
en soms is het ook even lullig om te zeggen.. maar soms moet een leerling echt gewoon ff luisteren naar wat de instructeur wil...
als de leerling dat een poosje volhoud, heeft ie zn brevet, is hij er van af..

je hoeft niet helemaal alles te slikken natuurlijk, ook tussen de instructeurs zijn rotte appels.
maar de meeste zijn niet helemaal zomaar gekozen..

 

bij de weg..
als ik een toestel de maiden geef, is het eerste het uittrimmen..
zodra hij normaal vliegbaar is (meestal is hij dat meteen al, maar soms heb je een verassing) ga ik landingsaanvluchten maken.
gewoon testen, proberen, kijken wat het ding doet.
ook allemaal vanuit het circuit.
beetje je gevoel ijken, vergelijken met wat je gewend bent..

 

Dus, er zijn vaste onderdelen die iedereen in de lessen verwerkt. Maar niet altijd in de zelfde volgorde en of hetzelfde tempo. Dat is afhankelijk van de leerling. En ook een beetje afhankelijk van de leerling zijn wat extra zaken als rugvlucht en?....
Natuurlijk staat jouw instructeur daar om je te helpen. Dus probeer je te leren wat je wordt verteld.

Dan nog een stukje ervoor. De toekomstige leerling meldt zich aan bij de club. Hoe is het stuk tussen dat moment en de eerste les. Hoe komt de leerling aan de nodige informatie?

 

Niet....

Meestal meldt een leerling zich aan en dan heeft hij al een vliegtuig bij zich. Tenminste, dat is mijn ervaring over de afgelopen tig jaar en die is niet heel erg veel veranderd. Ondanks, of mischien wel nog erger sinds de komst van internet. Pré-internet had iemand dan al OF een tweedehands gekocht via een krantenadvertentie, of nieuw spul uit de bakstenen modelbouw winkel (dat bestond toen nog) en dan was het altijd een combinatie van de verkoopdrift van de handelaar en de eigenwijsheid van de beginner wat bepaalde waar hij uiteindelijk mee opgezadeld raakte, maar het kon van alles zijn. Van mensen die met totaal onvliegbare wrakke oude troep (van een oom die er mee gestopt was) aankwamen, tot mensen die met volledig ongeschikt materiaal aankwamen (ik heb beginners met RC-1 kisten tjokvol met bouwfouten gezien, die wilden weten of ze "vanmiddag effe konden leren vliegen") en daar tussenin ook mensen met een verstandig trainertje, netjes gebouwd, leuk beginnerszendertje en een knijpflessie brandstof en een gloei-accu-tje, lekker eenvoudig.

Tegenwoordig is er internet, en vind men meestal via die weg informatie, komen mensen met een Mentor of een Bixler of Easystar aanzetten of zo.

Maar ik zie echt ZELDEN mensen die éérst op de club zich komen informeren, een tijdje "rondkijken" en dan goed geïnformeerd naar een winkel of webshop gaan....