Dat verklaart eea.
In het manual (ik denk de enige fout, maar wel een belangrijke) staat dat je moet beginnen met de verstelbare leadouts aan de VOORzijde, dat vond ik al vreemd!
Het is dus beter vanaf achter naar voren te werken.
Even denken, is de voorste de up- of de downlijn?
De bedoeling is dat romp op de raaklijn van de cirkel vliegt.
Omdat lijnen altijd doorhangen (model 'waslijn', maar dan in het horizontale vlak, komen de lijnen altijd onder een hoek van achteren af bij het model aan. Dat wordt de instelling van de lead outs. Als je het model aan de lead outs optilt moet de romp dus onder die hoek naar beneden wijzen.
Omdat de doorhang van de lijnen voor ons ongeletterde slingerapen niet eenvoudig te berekenen is, gaan we te werk volgens de in onze kringen redelijk succesvolle natte vinger methode. Misschien is die 1" die ik noemde al teveel, ik moet even omdenken qua formaat.
In ieder geval heb je alleen bij de optimale instelling maximale lijntrek boven het hoofd of onderweg daar naar toe.
En geloof me, dat komt de gemoedsrust wel zo ten goede....
Lead outs te ver naar achteren geven verlies van lijntrek bovenin en een onrustig gedrag om de top as.
Te ver naar voren geeft ook minder lijntrek, maar dat merk je ook in horizontale vlucht.
Motortje heeft al gedraaid, alles OK maar voelt nog wel wat stug aan.
Je kunt bij deze motoren kiezen tussen veel toeren en weinig spoed (stabielste motor gedrag, maximaal kabaal) of minder toeren en meer spoed incl. twee-viertakt loop. (veel lastiger te bereiken zonder ervaring met zo'n motorinstelling, maar wel stiller) Ik gok dat het eerste (10.000+ toeren en 4,5" spoed) het vlotst resultaat oplevert. Maar ik word nooit blij van zo'n geluid....
In het manual beschreven en bijgeleverd zit een "strap" wat je aan het handvat kunt bevestigen en om je pols kunt slaan, wordt dat tegenwoordig gebruikt?
Sterker, bij wedstrijden is zo'n (on)ding tegenwoordig verplicht.
Rant mode on
Als je de (gewogen) statistieken van LB erbij pakt, zul je zien dat van de mishaps het wegvliegen under power van een stunter niet op de eerste bladzijden voorkomt. En ook niet op de volgende....
Ik verbaas mij inmiddels niet meer over de veelheid aan reglementswijzigingen die oplossingen zouden moeten bieden voor niet bestaande problemen.
Maar een EK of WK organiseren op terreinen die zo turbulent zijn, dat meerdere ervaren piloten modellen crashten, schijnt dan weer geen enkel bezwaar op te leveren. Sterker, wie daar iets over meent te moeten opmerken, wordt vaak weggehoond met non-argumenten als 'Maar iedereen heeft last van de condities'. Iedereen een even groot, onaanvaardbaar (maar door goede regels daaromtrent volledig te vermijden) risico laten lopen wordt klaarblijkelijk ook als een legitieme keuze gezien....
Rant mode off, Back on topic:
In de lijnen zitten verstelbare oogjes gelocked met een buisje, is daar een truukje voor die in te korten?
Ja, een van de specialisten m.b.t. dit soort oogjes is Henk de Jong (stunthenk).
Ik vlecht, omwikkel en (epoxy)lijm (RVS) of (zacht)soldeer (vertind staal), want dat proces heb ik gewoon beter in de hand.
Maar Henk beheerst deze methode tot in de puntjes. Even een PB sturen en laat je goed voorlichten, anders eindigt daar het verhaal...
Als alles vliegklaar is, trekproef met 10G. Veerunster (met bescherming over de haken) in het handvat hangen, laten vasthouden en aflezen en
zelf trekken aan de kant van het model (!) MET DE vlakke hand onder en boven op de vleugel tegen de romp.
Rustig kracht op bouwen, wachten op het signaal (kreet: JA!!) en weer laten afzakken. Geen plotselinge rukken, dan kom je zo boven de 25 G uit en daar is het niet op berekend.
Wordt vervolgd.
