Burt Rutan’s Triumph business jet

[Pauls]

Ik wil een model gaan bouwen zoals de Triumph van Burt Rutan. Model 143. Helemaal schaal zal niet lukken, want schaalmodellen van canards moet je altijd een beetje aanpassen, omdat de voorvleugel anders (op schaal) niet functioneert.

De Triumph was in 1989 het nieuwe zakenvliegtuig voor Beechcraft bedoeld. De Beechcraft Starship had inmiddels geduchte concurrentie van de Piaggio Avanti en Rutan ging ook op de toer met de tripteran (drie vleugels). Daar had hij al eerder ervaring mee opgedaan: het sproeivliegtuig de Predator uit 1984 is er een.

Ik heb ook een Predator gebouwd en diens uitstekende vliegeigenschappen wil ik kopieren naar de Triumph. Voor de aërodynamische berekeningen gebruik ik dezelfde middelen als in 1988.

O ja, misschien nog nodig om te zeggen dat er twee straalmotoren op komen, maar dat mag de pret niet drukken. Integendeel !

 

[RUFTER]

Ambitieus projektje, ga ik zeker volgen. Succes met de bouw!

Groeten, Bart.

 

[Pauls]

Zo! De tempex is gesneden. Hier bijna klaar:

Nu helemaal klaar:

Ik lijm er altijd eerst de neuslijsten tegen aan en de beplanking komt over de neuslijst heen. Dat is sterker en je ziet de typische lijmnaad niet.

Het belangrijkste deel van het hele vliegtuig is het vleugelmiddenstuk; daar zit alles aan vast. Een van de eerste dingen die ik maak is de steekverbinding. Daarvoor heb ik een aluminium buis gemaakt met een gekarteld uiteinden. Als een tangentiale zaag. Die buis draai ik door de tempex heen, haaks en met inachtname van de V-stelling. Als tegendeel gebruik ik een van de andere vleugelhelften:

Hier draai ik de buis in de andere helft en op deze manier zullen de twee helften fatsoenlijk tegen gaan passen:

De uiteinden van de buis komen in een spant. Op deze foto zie je de eerste spanten, namelijk voor de steekverbinding. Maar er komen nog meer spanten.

Na inlijmen van de buis, zaag ik de buitenwand door. Natuurlijk moet je de spanten dan niet tegen elkaar aan drukken tijdens het uitharden van de lijm, maar een zaagspleet over laten. Dat verhindert ook dat je de hele zwik aan elkaar vast kit.

 

[Berto]

Zo da`s een heel erg mooi projekt.

Weer een abbootje erbij.

Succes met de bouw.

 

[Ger Kovacs]

mooi

He Paul.

Hoe is het? zo te zien heb je weer zin om wederom zo'n ambitieus project te gaan maken (of is je starship aan opvolging toe :wink
Ga het volgen enne bouw ze.

Groet Ger Kovacs.

 

[Alexzzz]

Prachtig project, die gaan we zeker volgen!

 

[Gerald Rutten]

Hoi Paul, mooi project, mooie kist! Aan je tekeningen te zien ga je er wren's in zetten? Ben benieuwd naar het formaat van je kist.

Groetjes,
Gerald

 

[Pauls]

vleugelmiddendeel klaar maken voor beplanking

Nog even de buitenste buis van de vleugelbevestiging doorzagen nadat ik de vleugeldelen had uitgelijnd en gelijmd (natuurlijk is de aluminium buis weggelaten).

Mijn antwoord voor Ger; ik heb dur zin an ! Mijn Beechcraft-Starship is 22 jaar oud; ik vlieg er elk jaar een paar keer mee en dat vliegtuig is onnavolgbaar. Deze Triumph zal nooit zo een mooi vliegbeeld geven als de Starship, maar ik vind hem toch ook heel mooi. Van het geluid verwacht ik ook veel.

Om met de Wren MW44 te oefenen bouw ik een Mirage-trainertje, dat je kunt vinden bij de bouwverslagen: mirage2000b-van-ht-gasturbine-jetje

Triumph (model 143 van Burt Rutan) :
Spanwijdte 3,12 meter
Lengte 2,6 meter
Gewicht 15 kg
Motoren: 2 x MW44

Als vleugelbevestiging gebruik ik deze schuine M6 verbinding, omdat je op die manier de vleugels strak tegen elkaar trekt. Ik geloof er heilig in dat tijdens de vlucht en landing veel mechanische spanningen via de beplanking kunnen (en moeten) worden doorgeleid. Als de twee beplankingen maar goed tegen elkaar aan komen (drukspanning only). Met een dergelijke vleugelbevestiging zorg ik dat niet uitsluitend de aluminium buis krachten door leidt, maar de beplanking ook meewerkt.

De schroefverbinding zit onder een hoek. Dit blok wordt natuurlijk nog doorgezaagd, want de moer komt in de ene helft van het vliegtuig en de schroef komt in de andere helft.

De electriciteitskabels zijn voor de rolroerservo, en de tweede kabel wil ik gaan gebruiken voor landings- / navigatielichten, maar dat komt later (zie mijn bevindingen bij [77107] landingslichten-uit-de-bouwmarkt-led-versus-halogeen )

Er komt een buis in de vleugel om de leidingen naar de motor door te leiden. Met verlengkabels en connectoren. Er kan zich ook een brandstoflek gaan voor doen, en daarom maar ik van glasweefsel een brandstofbestendige buis, dus bij lekkage zie ik de brandstof in er uit lopen, voordat het balsahout doordrenkt raakt.

Zo een buis maak ik van plakband en glasweefsel.

Omdat ik deze keer haast had, heb ik een sarcofaag gemaakt om Epoxy uit te harden. Met 2 lampen van 60 W haal ik een temperatuur van ruim 60 graden. Dat is wat veel… Maar een paar uur later kon ik wel verder met bouwen !

De motor en zijn spanten zijn klaar: 1 spant komt door de beplanking heen, de andere 3 komen boven op de beplanking.

Aan de onderkant heb ik de uitsparingen voor het landingsgestel gemaakt, maar de definitieve bevestiging doe ik pas als de vleugels met V-stelling tegen elkaar zijn gelijmd.

De vleugels zijn voldoende voorbewerkt en kunnen nu beplankt worden…

 

[jitze]

zieter goed uit! Het bouwen gaat ook lekker snel zo met piep!

Begrijp ik uit de startpost goed dat jij een Beech Starship hebt getekend? Ik heb dat model op mijn verlanglijst staan, dus als ik een tekening zou kunnen krijgen...ben ik je zeer dankbaar :music:

 

[Pauls]

Beechcraft Starship bouwen, gaat ook zo

Ja Jitze, voor de Beechcraft Starship kun je bij mij terecht, al heb ik de tekening en bouwbeschrijving aan FMT verkocht: www.vth.de: Artikel-Einzelansicht (daar moet je de tekening halen)

Het vliegtuig vliegt echt fantastisch. Het heeft een eenmalig vliegbeeld. Het landt zeer gemoedelijk; op hoogteroer reageert het model heel gedempt. Ik heb er ook al slechte landingen mee gemaakt, zelfs een crash, maar het model is onsterfelijk. En dat voor maar 10 kg bij een spanwijdte van 2,76m !

De bouw van de Starship is identiek aan deze Triumph, dus als je dit volgt, weet je waar je aan begint. Als je een langzame bouwer bent, duurt de bouw van de Starship 400 uur.

 

[Berto]

Hehe, zie ik op de onderstaande foto links iets wat op een Speed Canard SC-01 moet lijken :roll:

Je gaat lekker zoe, is een geweldig project en blijf ik dan ook zeker volgen en hoop hem een keer vliegend te mogen aanschouwen.

Bouw ze.

 

[jitze]

Okee, bedankt voor je info.
Ik ga in ieder geval dit verslag volgen. Ik ben totaal onbekend met het bouwen uit piepschuim, doe alles met balsa...

Hij blijf in ieder geval op mijn verlanglijst staan!

 

[Pauls]

motorsteun, motorgondel en kielvlak

Alle vleugels zijn nu beplankt. En het vleugelmiddendeel is tegen elkaar gelijmd met de goede V-stelling.

In de middendeel zijn de motorspanten gemonteerd.

Er is een mal van de motorbevestigingsggaten gemaakt om de onderdelen van de motorophanging uit te lijnen en bovendien moeten de 2 motoren recht op de hartlijn van het vliegtuig komen. Er is geen zijwaartsstelling. Domping is er wel.

Er is een begin gemaakt aan de motorkap. De motorkap wordt een glasvezelversterkte, kunststof kap. Verlijmd aan de vleugel, met een dekseltje om de motor te monteren. De stuwbuis moet namelijk goed vast komen aan het vliegtuig.

Bij het maken van het oermodel gebruik ik het motorbevestigingsspant van hierboven en daar maak ik een bakje om heen. Dat wordt de basis van het oermodel

Het oermodel wordt gemaakt van 3 roofmate platen aan een demonteerbare motorsteun gelijmd, want op die manier (3 platen) heb ik een hartlijn in het roofmate en kan ik precies de uitlaat en inlaat uitlijnen. De luchtinlaat en luchtuitlaat zijn 2 spantjes (triplex) die keihard op het roofmate gelijmd worden en waar ik me bij het schaven en schuren aan moet committeren.

Na het vleugelmiddendeel, is het kielvlak het moeilijkste onderdeel. Onder de beplanking komt eerst de vleugelbevestiging naar het stabilo.

Later, na het beplanken wordt dit verder uitgebreid.

Dan komen er de kabels voor hoogteroerservo’s in. Ik ga daar een Multiplex snelkoppeling in zetten.

Onder de 1,5mm balsabeplanking komt een glasweefsel Epoxy+80 gr/dm2 onder 45 graden (tegen de torsie) en een koolstof streng tegen de buiging. Het weefsel wordt in epoxy gedrenkt en daarna wordt zoveel als mogelijk hars er uit gestreken met een oud bankpasje. Er mag geen hars op het weefsel blijven liggen: alleen maar tussen de vezels.

Deze lijmverbinding wordt nu flink geperst en bij 50 graden uitgehard.

Nu is de romp aan de beurt: Een romp hebben we nodig om alle vleugeldelen met elkaar te verbinden. Eigenlijk is dat ook de enige goede bestaansreden van een romp.

 

[Hanzl]

Alle vleugels zijn nu beplankt. En het
Nu is de romp aan de beurt: Een romp hebben we nodig om alle vleugeldelen met elkaar te verbinden. Eigenlijk is dat ook de enige goede bestaansreden van een romp.

Hmm, de mensjes moeten toch ook ergens in?

 

[alphamax]

Hallo Pauls

Een zeer interressant project, die triplane.

Zo te zien aan de screendump gebruik je de boeken van Dieter Schall.
Zelf heb ik ook twee boeken van hem

Alleen zie ik:
- hoge ca0 waarden voor de canard en de vleugel en ditto instelhoeken
- een zeer hoge vleugelbelasting

Komt dit door fouten in de theorie van Dieter Schall, of door fouten in het programma?
Gebruik je alleen de EWD in je model?
Voor welke snelheid is het model ontworpen?
Wat is het idee achter het aanpassen van de geometrie van de middenvleugel?

Groetjes alphamax

 

[Pauls]

De romp wordt nu gemaakt om straks alle vleugels te verbinden. Hier ontstaat het geraamte.

Twee zijwanden worden slapjes in elkaar gelijmd met spanten. Het kromme gedeelte (aan de neus) van de ligger van 5x8mm wordt uit laagjes opgebouwd.

Er worden 2 rompzijwanden samengesteld.

De zijwanden worden eerst verlijmd met de 3 spanten die dezelfde breedte hebben.

En een dag later wordt de boel bij elkaar geknepen. Let ook op de vertikale en horizontale balsa liggertjes. Die zijn 1,5mm dik en 30mm breed.

Alle vleugeldelen zijn afgemaakt, voor zover dat handig is:

Het kielvlak is beplankt op een speciale manier; de vleugelovergang naar het stabilo komt later. Wel wordt het kielvlak er in gelijmd met de juiste instelhoek voor het stabilo. De richtingroeren zijn met stiftscharnieren uitgevoerd.

De voorvleugel heeft ook stiftscharnieren en wordt bekleed met glasweefsel, 2 lagen; 1x trek en 1x torsie. De voorvleugel is daarmee wat stabieler gebouwd om flutter te voorkomen. Canard vleugels worden altijd wat zwaarder belast.

De hoofdvleugel heeft het landingsgestel er in zitten. De verstevigingsspanten waren ingelijmd vOOr het beplanken. Die lokaties heb ik teruggevonden, omdat ik op een groot vel papier de posities heb overgetrokken en dat vel papier bewaarde om later boven op de beplanking te leggen. En er zijn buisjes voor de (twee) ontvanger antennes. Kompleet weegt dit vleugel deel nu 2,9 kg hetgeen me nog meevalt voor een 10cm dikke vleugel en zulke gigantische wielen (115 mm diameter). Het is een op maat gemaakt vakwerkje van Digitech.

Het stabilo is ook klaar, en wordt gebruikt om het kielvlak goed aan de romp te verlijmen. De instelhoek van de T-staart hangt namelijk van het kielvlak af. De komende week kunnen alle stukken aan elkaar plakt worden.

Aan dhr./mvr. Alphamax: jij gaat er als vanzelfsprekend van uit dat er een fout is gemaakt: Maar op wat voor vleugelbelasting, instelhoeken en Ca(0) kom jij dan uit? En wat is jouw referentie: zijn jouw berekeningen gecontroleerd met vliegende eendmodellen?

Intussen werk ik ook verder aan de motorgondel, maar die foto’s spaar ik op voor een speciaal berichtje –over een paar weken- .

 

[alphamax]

Hallo pauls.

Ik ben bezig een excel-sheet te maken gebaseerd op de theorie van Dieter Schall.
Om de juistheid hiervan te controleren, analyseer ik een aantal canards waarvan ik de gegevens heb gevonden op internet.
Soms krijg ik waarden die mij niet waarschijnlijk lijken, dat zou misschien kunnen liggen aan een iteratie-lus die ik nodig heb om de berekeningen te kunnen maken.
De excel-sheet is tot nu toe niet in de praktijk getest.

Als reatie op het voorgaande bericht.
Jouw vleugelbelasting is goed.
Ik neem aan dat je de EWF (11°) en EWH (13°) niet gebruikt, maar wel de EWD (2°), heb ik dat juist?

Groetjes alphamax

P.S. sorry als ik je een beetje boos gemaakt heb, ik probeer alleen maar te leren om canards te ontwerpen.

 

[Pauls]

Romp aan vleugel lijmen

Het werk heeft 6 weken stil gelegen, maar nu gaat het weer verder:

De vleugel is aan de romp gelijmd; dat was gemakkelijk. We l op de invalshoek van de vleugel letten, natuurlijk.

Het kielvlak krijgt een speciale opname voor de T-staart. Ook bij hogere snelheden mag het stabilo niet gaan klapperen, dus er is een forse boom aangemetseld. Net als bij het origineel.

De romp is met wat koolstof verstevigd op de plaats waar die zou kunnen scheuren bij een harde landing. Bijvoorbeeld bij het deurtje dat later aan de linker zijde van de romp wordt gemaakt.

Bij de tank heb ik alles nog wat brandstofbestendiger gemaakt in het geval de tank kapot gaat. De petroleum lost het piepschuim namelijk op en het model zou onbruikbaar worden. Daarom een paar balsa plankjes die verhinderen dat veel van de brandstof het piepschuim kan raken. Bij zo een calamiteit zal de meeste brandstof er via een –met epoxy gelamineerd drainage gebied- er uitlopen aan de onderkant. Nu hoef ik alleen nog bang te zijn voor tanklekkage tijdens een langdurige rugvlucht.

Nu wordt het kielvlak aan de romp gelijmd. Niet de bekabeling en bevestigingsschroeven vergeten ! En ook niet schuim op de plaats waar de brandstoftanks moeten komen. Hierna wordt de romp-kielvlak overgang verstevigd met glasvezel alvorens de rest van de romp er omheen wordt gelijmd.

Bijna elke dag wordt afgesloten met het mengen van epoxy, vezels en microballoons om hier en daar een hoekje te verstijven.

De tempex schalen worden tegen de doosconstructie gelijmd. Later wordt dit afgesneden en beplankt. De grote stijfheid van de staart komt pas als de beplanking er op zit.

Wat je op deze foto ziet is 2,5 meter lang !

Nog even wat antwoorden aan de lezers:
Een goede reden voor het bestaan van de romp= cockpit ? Bij staartloze (= romploze) vliegtuigen hebben ze daar toch ook een oplossing voor, Hanzl !
Over het berekenen van canards: met de boeken van Dieter Schall kom je er wel uit !

 

[Pauls]

Romp klaar maken voor beplanking

De tempex schalen van de romp worden in vorm gesneden met een broodmes en grof schuurpapier. De neuskegel is van Roofmate, omdat de ronding daar veel scherper is en omdat de neuskeugel met glasweefsel afgewerkt gaat worden.

De kabinekap is extra lastig. Eerst wordt het zijaanzicht uitgesneden met een hete draad …

en met behulp van een malletje van de kabinekap wordt de rest van het schuim passend gemaakt …

Dit transparante malletje zal later gebruik worden om (na het beplanken) de exacte snijlijn van het perspex kabinekapje te bepalen.

De buitenkant van de voorvleugel en roeren wordt bekleed met 2 lagen glasweefsel: 0 graden en 45 graden. Dat is tegen de flutter, want een canard vleugel wordt zwaar belast tijdens de vlucht. Er komen ook sterke servo’s op deze roeren.

De voorvleugel past heel erg ruim in de romp. Na het afstellen en fixeren van de hoeken, wordt met konstruktielijm de voorvleugel goed vastgezet en daarna nog gelamineerd met epoxy en glasweefsel.

Na het inlijmen van de voorvleugel, komt er een verstevigingsspant om de vertikale krachten mooi door te leiden naar de rest van de konstruktie …

en het servospant dat tevens de ontvangerbevestiging (Weatronic) bevat. Aangezien dit spant niet in zijn geheel naar binnen kan, wordt het doorgesneden en dubbel uitgevoerd.

De romp is nu klaar om beplankt te gaan worden.

Nog wat antwoorden: Ik gebruik 2,3 graden instelhoekverschil en de andere hoeken zijn tijdens de vlucht bij de aangegeven snelheid, Alphamax.
De vleugelbelasting is inderdaad hoog, maar dit vleugelprofiel (TNT) kan dat aan.

 

[Sleurhutje]

*kijkt vol bewondering en met diep respect naar alles*