pompebled
Forum veteraan
Ik ben op het forum hoofdzakelijk te vinden in de speedboothoek, daarvan heb ik er ook het meest...
Maar daarnaast doe ik ook wat semi schaalbouw werk.
Echter, het vaarseizoen met de snelle jongens en het bijbehorende onderhoud en bouwen van nieuwe boten zorgt ervoor, dat andere projecten bijzonder lang duren.
Dit verhaal begint zo'n 15 jaar geleden, met de aanschaf van deze tekening, naar aanleiding van een tekening van een vroege versie van een M.A.S. in het boek 'Het Schip' van Björn Landström:
De spanten staan er 1:1 naast, de tekening zelf is schaal 1:2,5.
Bron is 'Modellismo', een Italiaans tijdschrift/uitgever(?) de levering van de tekening ging via VtH in Baden-Baden.
Eenmaal in huis bleek de tekening aan de kleine kant en waren er maar twee aanzichten (zie boven), de rest mocht ik blijkbaar zelf uitzoeken...
Op de tekening in het boek was niet te zien dat de romp gestept was, dat was als eerste model ook even slikken.
Daar ik nog nooit op spant gebouwd had, ben ik begonnen met een 75 cm lang proefmodel in dik karton voor de spanten, beplaat met dunnere stroken karton, het geheel gelijmd met hotmelt, dan kon ik in de huiskamer werken, daar dit in de winter plaatsvond en mijn toenmalige werkhokje enkelsteens muren en geen verwarming had...
Het resultaat was niet onaanzienlijk en ik besloot er een polyester jasje omheen te leggen, zodat ik een testmodel zou overhouden.
Om te voorkomen dat de polyester zich aan het karton zou hechten, heb ik de kartonnen romp ingesmeerd met gesmolten kaarsvet, met enige bijverwarming met een verfstripper liet dit een behoorlijk vlak oppervlak achter, dat ik met glasmat en polyester heb bekleed.
Dit heb ik op m'n werk gedaan, waar ik de restjes van de dagproductie er op heb verwerkt.
Eenmaal uitgehard heb ik de romp verwarmd, tot de was weer vloeibaar werd en ik het kartonnen model eruit kon trekken.
Helaas werd met het verhitten de hotmelt ook zacht en heeft het kartonnen model de operatie niet overleefd
Omdat het restjes glasmat waren, werd de totale laagdikte aanzienlijk, 1- 2 mm gemiddeld; het was een tank:
Gelijk van de tekening afgeweken, door maar één schroefas in te bouwen, de kale romp woog al 800gram, en één grotere schroef is efficïenter dan twee kleintjes.
Met deze romp heb ik uitgebreid getest met verschillende motor- en schroefcombinaties, van een 500 (auto)motor met een getande riem reductie op 7 cellen NiMH tot een 900 motor in direct drive op 12 cellen NiMH.
De eerste lichte versie voer heel handzaam, de 12 cellen 900 motor uitvoering was een oncontroleerbaar monster.
Samen met m'n zoon, die, bij gebrek aan een eigen boot, met de mijne aan de haal ging, zijn we begonnen aan twee houten versies, ietsje groter om gewichtsproblemen te voorkomen:
Op de foto de spanten van de boot van m'n zoon, die, toe hij eenmaal zover was, gegrepen werd door het 'snellebotenvirus' en de bouw viel lange tijd stil, omdat 'ie z'n vader meesleurde in het speedbotengeweld.
Van tijd tot tijd werkte ik aan de romp en op een gegeven moment was de beplating klaar, op de neus na.
In principe is de romp een rechthoekige doos, dus de spiegel was eenvoudig:
Het gebruikte hout is het 3,2 mm populierentriplex van de Gamma, lekker licht en goedkoop.
Het liet zich echter zelfs met warmte niet in de radius van de neus dwingen, dus de beplating stopt bij het eerste spant:
Ik heb een subframe gemaakt en daarop de neus met latjes dicht gemaakt:
Toen dit gedaan was, kwam de overgang naar brushless in de racerij op gang en verhuisde de romp weer een poos naar de plank.
Op de foto is te zien, dat de neus 'niet helemaal' symetrisch geworden is, hoe ik dat ga oplossen (camoufleren) zie ik wel als ik aan de afwerking toe ben...
Wordt vervolgd.
Groeten, Jan.
Maar daarnaast doe ik ook wat semi schaalbouw werk.
Echter, het vaarseizoen met de snelle jongens en het bijbehorende onderhoud en bouwen van nieuwe boten zorgt ervoor, dat andere projecten bijzonder lang duren.
Dit verhaal begint zo'n 15 jaar geleden, met de aanschaf van deze tekening, naar aanleiding van een tekening van een vroege versie van een M.A.S. in het boek 'Het Schip' van Björn Landström:
De spanten staan er 1:1 naast, de tekening zelf is schaal 1:2,5.
Bron is 'Modellismo', een Italiaans tijdschrift/uitgever(?) de levering van de tekening ging via VtH in Baden-Baden.
Eenmaal in huis bleek de tekening aan de kleine kant en waren er maar twee aanzichten (zie boven), de rest mocht ik blijkbaar zelf uitzoeken...
Op de tekening in het boek was niet te zien dat de romp gestept was, dat was als eerste model ook even slikken.
Daar ik nog nooit op spant gebouwd had, ben ik begonnen met een 75 cm lang proefmodel in dik karton voor de spanten, beplaat met dunnere stroken karton, het geheel gelijmd met hotmelt, dan kon ik in de huiskamer werken, daar dit in de winter plaatsvond en mijn toenmalige werkhokje enkelsteens muren en geen verwarming had...
Het resultaat was niet onaanzienlijk en ik besloot er een polyester jasje omheen te leggen, zodat ik een testmodel zou overhouden.
Om te voorkomen dat de polyester zich aan het karton zou hechten, heb ik de kartonnen romp ingesmeerd met gesmolten kaarsvet, met enige bijverwarming met een verfstripper liet dit een behoorlijk vlak oppervlak achter, dat ik met glasmat en polyester heb bekleed.
Dit heb ik op m'n werk gedaan, waar ik de restjes van de dagproductie er op heb verwerkt.
Eenmaal uitgehard heb ik de romp verwarmd, tot de was weer vloeibaar werd en ik het kartonnen model eruit kon trekken.
Helaas werd met het verhitten de hotmelt ook zacht en heeft het kartonnen model de operatie niet overleefd
Omdat het restjes glasmat waren, werd de totale laagdikte aanzienlijk, 1- 2 mm gemiddeld; het was een tank:
Gelijk van de tekening afgeweken, door maar één schroefas in te bouwen, de kale romp woog al 800gram, en één grotere schroef is efficïenter dan twee kleintjes.
Met deze romp heb ik uitgebreid getest met verschillende motor- en schroefcombinaties, van een 500 (auto)motor met een getande riem reductie op 7 cellen NiMH tot een 900 motor in direct drive op 12 cellen NiMH.
De eerste lichte versie voer heel handzaam, de 12 cellen 900 motor uitvoering was een oncontroleerbaar monster.
Samen met m'n zoon, die, bij gebrek aan een eigen boot, met de mijne aan de haal ging, zijn we begonnen aan twee houten versies, ietsje groter om gewichtsproblemen te voorkomen:
Op de foto de spanten van de boot van m'n zoon, die, toe hij eenmaal zover was, gegrepen werd door het 'snellebotenvirus' en de bouw viel lange tijd stil, omdat 'ie z'n vader meesleurde in het speedbotengeweld.
Van tijd tot tijd werkte ik aan de romp en op een gegeven moment was de beplating klaar, op de neus na.
In principe is de romp een rechthoekige doos, dus de spiegel was eenvoudig:
Het gebruikte hout is het 3,2 mm populierentriplex van de Gamma, lekker licht en goedkoop.
Het liet zich echter zelfs met warmte niet in de radius van de neus dwingen, dus de beplating stopt bij het eerste spant:
Ik heb een subframe gemaakt en daarop de neus met latjes dicht gemaakt:
Toen dit gedaan was, kwam de overgang naar brushless in de racerij op gang en verhuisde de romp weer een poos naar de plank.
Op de foto is te zien, dat de neus 'niet helemaal' symetrisch geworden is, hoe ik dat ga oplossen (camoufleren) zie ik wel als ik aan de afwerking toe ben...
Wordt vervolgd.
Groeten, Jan.
Laatst bewerkt door een moderator:
