Bouwverslag ss "Rotterdam" (V) schaal 1:200
- Topicstarter Ad Bakker
- Startdatum
Ad Bakker
In Memoriam
@Theo & Wim,
Bedankt, de echte test komt nog bij de vloeiende aansluiting van de tweede beplanking op de "plankstapelingen" aan de voor en achterkant. Dan blijkt pas of al m'n gereken en geteken zin had, of dat ik het net zo goed "op het gevoel en boerenverstand" had kunnen doen (ik kom tenslotte van het platte land, en nog tuinderszoon ook).
Overigens vandaag weer eens gebeld, maar het wordt nog wel 2 weken wachten op de latten voor de tweede beplanking. Toen heb ik maar alles wat ze wel hadden + nog bij een andere modelbouwzaak in Rotterdam opgekocht. Totale oogst: 24 latten van 1x5 mm, 1 meter lang. Het is niet veel, maar als ik bovenin begin dan kan wel ver genoeg komen om aan de voor en achterdekken en de kunststof plecht te beginnen. Met al het gedoe met die overdekte achterdekken die ik beschreven ben kan ik dan wel een paar weken vooruit. Ben daarom al druk doende het voordek te tekenen. Hierin komt een halfronde uitsparing voor het dekhuis op het promenadedek, dat ik afneembaar wil maken zoals ik al eerder schreef. Met het pasmaken van het voordek leg ik daarom al veel zaken voor het vervolg vast. Daarom, goed meten, controleren (en dat een paar keer voor de zekerheid). Maar ja, het houdt je van de straat.
De tweede helft inmiddels ook geschuurd, weer precies 2 uur (het leek wel of ik de wekker gezet had). Op voorhand had ik op langer dan 4 uur schuren gerekend, dus dat viel weer mee. Behalve de blaren dan, maar die krijgen nu weer even rust.
Groet,
Ad Bakker
Bedankt, de echte test komt nog bij de vloeiende aansluiting van de tweede beplanking op de "plankstapelingen" aan de voor en achterkant. Dan blijkt pas of al m'n gereken en geteken zin had, of dat ik het net zo goed "op het gevoel en boerenverstand" had kunnen doen (ik kom tenslotte van het platte land, en nog tuinderszoon ook).
Overigens vandaag weer eens gebeld, maar het wordt nog wel 2 weken wachten op de latten voor de tweede beplanking. Toen heb ik maar alles wat ze wel hadden + nog bij een andere modelbouwzaak in Rotterdam opgekocht. Totale oogst: 24 latten van 1x5 mm, 1 meter lang. Het is niet veel, maar als ik bovenin begin dan kan wel ver genoeg komen om aan de voor en achterdekken en de kunststof plecht te beginnen. Met al het gedoe met die overdekte achterdekken die ik beschreven ben kan ik dan wel een paar weken vooruit. Ben daarom al druk doende het voordek te tekenen. Hierin komt een halfronde uitsparing voor het dekhuis op het promenadedek, dat ik afneembaar wil maken zoals ik al eerder schreef. Met het pasmaken van het voordek leg ik daarom al veel zaken voor het vervolg vast. Daarom, goed meten, controleren (en dat een paar keer voor de zekerheid). Maar ja, het houdt je van de straat.
De tweede helft inmiddels ook geschuurd, weer precies 2 uur (het leek wel of ik de wekker gezet had). Op voorhand had ik op langer dan 4 uur schuren gerekend, dus dat viel weer mee. Behalve de blaren dan, maar die krijgen nu weer even rust.
Groet,
Ad Bakker
rotterdam
hallo ad
Ik vind het maar knap wat je allemaal doet met de rdam,helemaal van tekening bouwen!!Ik heb ook met belangstelling je bouwverlag van de mississipi gelezen want die wil ik mischien ook eens in de toekomst bouwen!!Ik ga je bouwverslag op de voet volgen ben erg nieuwsgierig wat je er van maakt!! walter
hallo ad
Ik vind het maar knap wat je allemaal doet met de rdam,helemaal van tekening bouwen!!Ik heb ook met belangstelling je bouwverlag van de mississipi gelezen want die wil ik mischien ook eens in de toekomst bouwen!!Ik ga je bouwverslag op de voet volgen ben erg nieuwsgierig wat je er van maakt!! walter
Ad Bakker
In Memoriam
Dag Walter,
Ik weet het niet...... Als ik zo naar jouw bouwverslagen van de Calypso en Resolve kijk heb ik mijn twijfels of je in de Mississippi wel voldoende uitdaging zult vinden. In mijn verslag schreef ik al dat ik het een erg leuke boot vond, die ik met veel plezier gebouwd had maar dat de moeilijkheidsgraad niet extreem hoog was. Dat blijkt ook wel uit de bouwtijd van zo'n 4 maanden, en ik heb begrepen dat jij er ook best lang over wilt doen. RC maakt natuurlijk wel een groot verschil, en er zijn misschien nog wel wat meer dingen te verfraaien/toe te voegen. Daarbij lijkt het me een prachtig gezicht om statig rond te varen met zo'n radarboot tussen al dat geweld van die racemonsters.
Maar nogmaals, ik heb zo mijn twijfels.......... Maar voorlopig kan je nog wel even vooruit met de Resolve, dacht ik zo.
Groet,
Ad Bakker
Laatst bewerkt:
Ad Bakker
In Memoriam
Zojuist weer een aflevering van mijn bouwverslag op mijn weblog geplaatst, en volgens goed gebruik hieronder een kopie.
@Wim,
Ongeveer een half jaar geleden hadden we een discussie over apparatuur dat ik aan wilde schaffen. Ondertussen die apparaten natuurlijk goed kunnen testen, en ik ben meer dan tevreden. Het cirkelzaagje is, als je het goed gebruikt ontzettend nauwkeurig. De figuurzaag kostte me even wat tijd (maar niet te lang) om te wennen, maar is ondertussen ook een plezier om mee te werken. Ik las wel eens discussies waarin geklaagd werd over "weglopen" van de zaag, maar ik heb daar geen enkel probleem mee. Het prettige van dit spul is dat het klein formaat is, wat mij betreft ideaal voor modelbouw. Voor de cirkelzaag betekende het wel dat ik er een hele constructie omheen gebouwd heb, om ook langere stukken (de sleuven in de kiel bijvoorbeeld) goed haaks te kunnen zagen, maar het werkt perfect.
Bouwverslag ss Rotterdam 1:200 (deel 6)
Niemand zo veranderlijk dat een modelbouwer, zal ik maar zeggen. De vorige keer heb ik veel aandacht besteed aan mijn problemen met het krijgen van de latten voor de tweede beplanking. Paniek, want er dreigde een bouwstop. Eindelijk had ik wat planken geritseld, en wat is nu het resultaat: zo’n 10 dagen verder, en nog geen plank gelegd.
Maar dat betekent niet dat ik stil gezeten heb, integendeel. Ik heb alleen mijn planning veranderd. Toen ik met de bovenste kant van de tweede beplanking wilde beginnen (de eerste plank stond nog net niet in de lijm, maar was wel al pas gemaakt) kwam ik tot de conclusie dat er zoveel interacties met de dekken was, dat het misschien toch beter was om daarmee te beginnen. Misschien had ik dat onbewust steeds uitgesteld, omdat ik twijfelde hoe ik dat zou aanpakken, met name het goed aanbrengen van de zeeg. Toen toch maar de knoop doorgehakt, en hieronder het uiteindelijke resultaat, waarbij het volledige promenadedek is aangebracht.
Het voordek ligt nog los en moet qua aansluiting op de romp nog op maat gemaakt worden. Ook de achterdekken liggen nog los, want zoals ik de vorige keer al uitgelegd heb moet de complete inrichting van de twee overdekte dekken eerst klaar gemaakt worden. Hieronder is goed te zien wat dat inhoudt.
Ik ben er nog steeds niet helemaal uit hoe ik dat ga aanpakken. In een forumdiscussie over de (geplande) bouw van de Titanic van Revell, gaf ik aan Sander het advies: “eerst denken, dan doen”. Maar ik denk wel eens dat ik zelf aan dat denken wel erg veel tijd besteed (je zou het ook besluiteloosheid kunnen noemen...).
Maar over wat ik dan wel gedaan heb ben ik niet ontevreden. Het inbrengen van de zeeg was een behoorlijk tijdrovende bezigheid, maar het is wel gelukt. Ik heb daarbij besloten om het dek in lengterichting in secties op te delen. Per sectie is het dek recht, waarbij de helling gelijk is aan de gemiddelde zeeg voor die sectie. Ik heb dat gedaan om het opbouwen naar de hogere dekken te vergemakkelijken. Als de hoogte van de wanden die op het dek geplaatst worden goed constant is, krijgt elk hoger dek (dat op dezelfde manier in secties is verdeeld) exact dezelfde zeeg als het promenadedek.
De secties zijn kort genoeg gekozen om geen zichtbare knikken in het dek te krijgen, en als ik er zo langs kijk zie ik ook niet dat het is opgebouwd uit rechte stukken. De grenzen tussen de secties zijn daarbij zo gekozen dat ze overeenkomen met de plaats van expansievoegen in de wanden van de dekopbouw.
De deksegmenten zijn van 1mm berkentriplex. Dat is zodanig flexibel dat je het voldoende steun moet geven, anders veert het bij de minste druk mee. Dat betekent dat ik om de ca. 3 cm een steun wilde hebben, waar de secties tussen de 12 en 15 cm lang zijn. Nu is de helling maar klein, variërend tussen 0,8 en 10%). Dat betekent dus dat de vulstukken die je om de ca. 3 cm wilt plaatsen, akelig nauwkeurig in hoogte moeten zijn. Omdat ik dat niet zag zitten heb ik dat anders aangepakt. Achtergrond is dat je veel nauwkeuriger kan meten dan je iets kan maken. Ik heb een hele voorraad aan resthout/latten van vorige boten, met een behoorlijke variatie aan diktes. Wat ik dus gedaan heb is de dikte van een lat gemeten, en toen berekend waar die zou moeten komen en hem daar dan ook vastgezet. Als ik een bepaalde dikte niet bij benadering had kon ik die meestal wel krijgen door er twee op elkaar te lijmen (eerst lijmen, dan de dikte meten, en dan de plaats berekenen.
Het resultaat was een bont geheel, zoals hieronder wel te zien is.
Maar daar lig ik niet wakker van, want met de dekken erop gemonteerd zie je er niets meer van.
De middensecties zijn allemaal gemonteerd op de losse plank, die ik al eens eerder de “dekbasis” genoemd heb, geloof ik. Hieronder is die sectie van de romp gescheiden.
Het resultaat is nu dat ik het hele project vanaf nu kan opsplitsen in twee deelprojecten, die verder volledig parallel uitgevoerd kunnen worden. Als eerste de romp: achterdekken, tweede beplanking en vervolgens nog een heleboel afwerkingszaken (ankerkluizen, stabilisatoren, schroefasconstructie, roer, om over het verven/spuiten maar te zwijgen). Het tweede project is dan de volledige dekhuisconstructie, met alles wat daarbij komt kijken (niet teveel aan denken wat allemaal, want dan gebeurt er helemaal niets meer), wat dus volledig gescheiden van de romp kan gebeuren.
Die splitsing tussen romp en dekhuizen lijkt een voordeel, maar de praktijk moet nog leren of het ook zo werkt. Nadeel is daarbij dat ik een man ben, want vrouwen schijnen veel beter te zijn in het parallel uitvoeren van een veelheid aan taken. En, als ik dat op mijzelf betrek geloof ik dat dat wel waar is. Ook in mijn vroegere werk had ik daar wel eens problemen mee: de neiging om je volledig te focussen op de dingen die je leuk vond, en de minder leuke dingen voor je uitschuiven. Maar wie weet, je bent nooit te oud om nieuwe vaardigheden aan te leren.
Tussen de bouwactiviteiten ook nog een paar keer naar het Maritiem Museum geweest. Het begint er een beetje op te lijken alsof je door een soort ballotage moet. Ik ben er nu achter dat er ook CD’s zijn met de tekeningen. Kopieën daarvan maken lijkt (vooralsnog) niet te mogen, maar ik kan wel een afspraak maken om ze in te zien, en door mij gekozen tekeningen tegen een redelijke vergoeding te laten printen. Die afspraak met de assistent-conservator ga ik komende week zeker maken, dan hoop ik ook te weten te komen waarom een papieren kopie wel kan, en een elektronische niet. Het probleem is namelijk dat als ik bezig ben met plannen/tekenen, ik me bedenk dat ik die of die tekening zou willen zien. Nu moet ik dat opsparen door een lijstje te maken, en dan weer naar het museum (na het maken van een afspraak) moet gaan. Het zou wel erg makkelijk zijn als ik die CD’s gewoon in huis had, maar ja, je moet roeien met de riemen die je hebt. Resultaat is wel dat ik naast de twee eerder genoemde projecten ook nog een “tekeningen project” heb lopen. Ik zou bijna willen dat ik een vrouw was...........
Volgende keer dus de stand van zaken van drie projecten. Tot dan,
Ad Bakker
@Wim,
Ongeveer een half jaar geleden hadden we een discussie over apparatuur dat ik aan wilde schaffen. Ondertussen die apparaten natuurlijk goed kunnen testen, en ik ben meer dan tevreden. Het cirkelzaagje is, als je het goed gebruikt ontzettend nauwkeurig. De figuurzaag kostte me even wat tijd (maar niet te lang) om te wennen, maar is ondertussen ook een plezier om mee te werken. Ik las wel eens discussies waarin geklaagd werd over "weglopen" van de zaag, maar ik heb daar geen enkel probleem mee. Het prettige van dit spul is dat het klein formaat is, wat mij betreft ideaal voor modelbouw. Voor de cirkelzaag betekende het wel dat ik er een hele constructie omheen gebouwd heb, om ook langere stukken (de sleuven in de kiel bijvoorbeeld) goed haaks te kunnen zagen, maar het werkt perfect.
Bouwverslag ss Rotterdam 1:200 (deel 6)
Niemand zo veranderlijk dat een modelbouwer, zal ik maar zeggen. De vorige keer heb ik veel aandacht besteed aan mijn problemen met het krijgen van de latten voor de tweede beplanking. Paniek, want er dreigde een bouwstop. Eindelijk had ik wat planken geritseld, en wat is nu het resultaat: zo’n 10 dagen verder, en nog geen plank gelegd.
Maar dat betekent niet dat ik stil gezeten heb, integendeel. Ik heb alleen mijn planning veranderd. Toen ik met de bovenste kant van de tweede beplanking wilde beginnen (de eerste plank stond nog net niet in de lijm, maar was wel al pas gemaakt) kwam ik tot de conclusie dat er zoveel interacties met de dekken was, dat het misschien toch beter was om daarmee te beginnen. Misschien had ik dat onbewust steeds uitgesteld, omdat ik twijfelde hoe ik dat zou aanpakken, met name het goed aanbrengen van de zeeg. Toen toch maar de knoop doorgehakt, en hieronder het uiteindelijke resultaat, waarbij het volledige promenadedek is aangebracht.
Het voordek ligt nog los en moet qua aansluiting op de romp nog op maat gemaakt worden. Ook de achterdekken liggen nog los, want zoals ik de vorige keer al uitgelegd heb moet de complete inrichting van de twee overdekte dekken eerst klaar gemaakt worden. Hieronder is goed te zien wat dat inhoudt.
Ik ben er nog steeds niet helemaal uit hoe ik dat ga aanpakken. In een forumdiscussie over de (geplande) bouw van de Titanic van Revell, gaf ik aan Sander het advies: “eerst denken, dan doen”. Maar ik denk wel eens dat ik zelf aan dat denken wel erg veel tijd besteed (je zou het ook besluiteloosheid kunnen noemen...).
Maar over wat ik dan wel gedaan heb ben ik niet ontevreden. Het inbrengen van de zeeg was een behoorlijk tijdrovende bezigheid, maar het is wel gelukt. Ik heb daarbij besloten om het dek in lengterichting in secties op te delen. Per sectie is het dek recht, waarbij de helling gelijk is aan de gemiddelde zeeg voor die sectie. Ik heb dat gedaan om het opbouwen naar de hogere dekken te vergemakkelijken. Als de hoogte van de wanden die op het dek geplaatst worden goed constant is, krijgt elk hoger dek (dat op dezelfde manier in secties is verdeeld) exact dezelfde zeeg als het promenadedek.
De secties zijn kort genoeg gekozen om geen zichtbare knikken in het dek te krijgen, en als ik er zo langs kijk zie ik ook niet dat het is opgebouwd uit rechte stukken. De grenzen tussen de secties zijn daarbij zo gekozen dat ze overeenkomen met de plaats van expansievoegen in de wanden van de dekopbouw.
De deksegmenten zijn van 1mm berkentriplex. Dat is zodanig flexibel dat je het voldoende steun moet geven, anders veert het bij de minste druk mee. Dat betekent dat ik om de ca. 3 cm een steun wilde hebben, waar de secties tussen de 12 en 15 cm lang zijn. Nu is de helling maar klein, variërend tussen 0,8 en 10%). Dat betekent dus dat de vulstukken die je om de ca. 3 cm wilt plaatsen, akelig nauwkeurig in hoogte moeten zijn. Omdat ik dat niet zag zitten heb ik dat anders aangepakt. Achtergrond is dat je veel nauwkeuriger kan meten dan je iets kan maken. Ik heb een hele voorraad aan resthout/latten van vorige boten, met een behoorlijke variatie aan diktes. Wat ik dus gedaan heb is de dikte van een lat gemeten, en toen berekend waar die zou moeten komen en hem daar dan ook vastgezet. Als ik een bepaalde dikte niet bij benadering had kon ik die meestal wel krijgen door er twee op elkaar te lijmen (eerst lijmen, dan de dikte meten, en dan de plaats berekenen.
Het resultaat was een bont geheel, zoals hieronder wel te zien is.
Maar daar lig ik niet wakker van, want met de dekken erop gemonteerd zie je er niets meer van.
De middensecties zijn allemaal gemonteerd op de losse plank, die ik al eens eerder de “dekbasis” genoemd heb, geloof ik. Hieronder is die sectie van de romp gescheiden.
Het resultaat is nu dat ik het hele project vanaf nu kan opsplitsen in twee deelprojecten, die verder volledig parallel uitgevoerd kunnen worden. Als eerste de romp: achterdekken, tweede beplanking en vervolgens nog een heleboel afwerkingszaken (ankerkluizen, stabilisatoren, schroefasconstructie, roer, om over het verven/spuiten maar te zwijgen). Het tweede project is dan de volledige dekhuisconstructie, met alles wat daarbij komt kijken (niet teveel aan denken wat allemaal, want dan gebeurt er helemaal niets meer), wat dus volledig gescheiden van de romp kan gebeuren.
Die splitsing tussen romp en dekhuizen lijkt een voordeel, maar de praktijk moet nog leren of het ook zo werkt. Nadeel is daarbij dat ik een man ben, want vrouwen schijnen veel beter te zijn in het parallel uitvoeren van een veelheid aan taken. En, als ik dat op mijzelf betrek geloof ik dat dat wel waar is. Ook in mijn vroegere werk had ik daar wel eens problemen mee: de neiging om je volledig te focussen op de dingen die je leuk vond, en de minder leuke dingen voor je uitschuiven. Maar wie weet, je bent nooit te oud om nieuwe vaardigheden aan te leren.
Tussen de bouwactiviteiten ook nog een paar keer naar het Maritiem Museum geweest. Het begint er een beetje op te lijken alsof je door een soort ballotage moet. Ik ben er nu achter dat er ook CD’s zijn met de tekeningen. Kopieën daarvan maken lijkt (vooralsnog) niet te mogen, maar ik kan wel een afspraak maken om ze in te zien, en door mij gekozen tekeningen tegen een redelijke vergoeding te laten printen. Die afspraak met de assistent-conservator ga ik komende week zeker maken, dan hoop ik ook te weten te komen waarom een papieren kopie wel kan, en een elektronische niet. Het probleem is namelijk dat als ik bezig ben met plannen/tekenen, ik me bedenk dat ik die of die tekening zou willen zien. Nu moet ik dat opsparen door een lijstje te maken, en dan weer naar het museum (na het maken van een afspraak) moet gaan. Het zou wel erg makkelijk zijn als ik die CD’s gewoon in huis had, maar ja, je moet roeien met de riemen die je hebt. Resultaat is wel dat ik naast de twee eerder genoemde projecten ook nog een “tekeningen project” heb lopen. Ik zou bijna willen dat ik een vrouw was...........
Volgende keer dus de stand van zaken van drie projecten. Tot dan,
Ad Bakker
Brandaris
Forum veteraan
Geeft niet Ad, jij kan niet breien en l*llen tegelijk, ik heb het 2 keer gelezen omdat ik niet zo snel van begrip ben.
Maar weer een mooi verslag, wat die tekeningen CD betrefd, dat begrijp ik volkomen, als ze die cd 1 keer uitlenen of verkopen wordt die tot in de treuren gekopieerd en doorgegeven wat er in resulteerd dat het museum niets meer verdient aan de tekeningen.
groetjes, Brandaris
Ad,
ik sluit me bij Brandaris aan: het is weer een mooi verslag.
Daarnaast hanteer je nog een geweldig nauwkeurige bouwwijze waardoor er een prachtig model ontstaat. Beiden zijn reden om elke keer met plezier je updates te lezen.
Ga zo door zou ik zeggen.
Dan de cd's:
mag je daarvan op je stickje een tekening zetten om die te laten printen?
Dan zou je toch (per ongeluk) wat teveel bestanden (alle
) op je stick kunnen zetten?
Ik ga er van uit dat jij die tekeningen niet te gelde wilt maken.
Het tweede verslag kun je in zijn geheel verwijderen. Ga met de edit knop naar je bericht en delete het. (Voor het gemak van de lezers kun je er laten staan dat je het hebt verwijderd ivm doublure).
Wim
ik sluit me bij Brandaris aan: het is weer een mooi verslag.
Daarnaast hanteer je nog een geweldig nauwkeurige bouwwijze waardoor er een prachtig model ontstaat. Beiden zijn reden om elke keer met plezier je updates te lezen.
Ga zo door zou ik zeggen.
Dan de cd's:
mag je daarvan op je stickje een tekening zetten om die te laten printen?
Dan zou je toch (per ongeluk) wat teveel bestanden (alle
) op je stick kunnen zetten?Ik ga er van uit dat jij die tekeningen niet te gelde wilt maken.
Het tweede verslag kun je in zijn geheel verwijderen. Ga met de edit knop naar je bericht en delete het. (Voor het gemak van de lezers kun je er laten staan dat je het hebt verwijderd ivm doublure).
Wim
Ad Bakker
In Memoriam
Wim,
Ik heb geloof ik al eens eerder opgemerkt dat een (van oorsprong) werktuigbouwer zijn streken niet verliest. Overigens wel grappig als je ziet dat op de tekeningen sommige (ook grote) maten soms in halve millimeters gegeven zijn. Dat haal ik zelfs niet (2,5 micron bij 1:200, moet ik ook nog een electronenmicroscoop aanschaffen, en die hebben ze van Proxxon geloof ik niet).
.......Dan de cd's: mag je daarvan op je stickje een tekening zetten om die te laten printen? Dan zou je toch (per ongeluk) wat teveel bestanden (alle
Ik houd alle opties open, en ga morgen een afspraak maken. Ondertussen hoop ik maar dat de curator dit forum niet volgt........
Inderdaad, ik (en met mij m'n omgeving) was er al heel vroeg achter dat ik in de commerciele sector niets te zoeken had (zou het ook nooit gevonden hebben, denk ik)
Je tweede advies opgevolgd, kon trouwens niet vinden hoe je een bericht in zijn geheel verwijdert.
Groet,
Ad
Ad Bakker
In Memoriam
Tekeningen
Bingo!!!! Als ik een scheepswerf had kon ik 'm nu 1:1 bouwen. Ben vandaag naar het Maritiem Museum geweest, en dat liep vlotjes. Kopiëren van de CD's was niet zomaar mogelijk, maar van de CD's naar mijn memory stick werd niet moeilijk over gedaan. Achteraf is dit veel sneller!! Moet alleen nog 1 keer terug omdat m'n memory stick vol was, maar dat gebeurt me geen tweede keer.
Zeker zo belangrijk, er was ook een database met alle tekening nummers, titels etc. Deze was in een voor mij (op een Apple) niet leesbaar formaat, maar het is me gelukt om er een Excel file van te maken. Dat betekent dat ik nu ook op trefwoorden kan zoeken naar de tekening die ik nodig heb. Heb al wat geëxperimenteerd daarmee, en het werkt perfect. Als voorbeeld: ik had in de kortste keren de tekening van de teakhouten zitbanken op het (achter)dek voor de bemanning (= onderpromenadedek) te pakken (in een bestand met 12,368 regels).
In dit stadium misschien vreemd, maar dit is een overdekt dek dat, zoals ik al eerder schreef, volledig ingericht moet worden voordat ik het bovenliggende promenadedek kan aanbrengen.
Dus: geen bouwvorderingen te melden, maar wel weer een grote stap gezet.
Groet,
Ad Bakker
Bingo!!!! Als ik een scheepswerf had kon ik 'm nu 1:1 bouwen. Ben vandaag naar het Maritiem Museum geweest, en dat liep vlotjes. Kopiëren van de CD's was niet zomaar mogelijk, maar van de CD's naar mijn memory stick werd niet moeilijk over gedaan. Achteraf is dit veel sneller!! Moet alleen nog 1 keer terug omdat m'n memory stick vol was, maar dat gebeurt me geen tweede keer.
Zeker zo belangrijk, er was ook een database met alle tekening nummers, titels etc. Deze was in een voor mij (op een Apple) niet leesbaar formaat, maar het is me gelukt om er een Excel file van te maken. Dat betekent dat ik nu ook op trefwoorden kan zoeken naar de tekening die ik nodig heb. Heb al wat geëxperimenteerd daarmee, en het werkt perfect. Als voorbeeld: ik had in de kortste keren de tekening van de teakhouten zitbanken op het (achter)dek voor de bemanning (= onderpromenadedek) te pakken (in een bestand met 12,368 regels).
In dit stadium misschien vreemd, maar dit is een overdekt dek dat, zoals ik al eerder schreef, volledig ingericht moet worden voordat ik het bovenliggende promenadedek kan aanbrengen.
Dus: geen bouwvorderingen te melden, maar wel weer een grote stap gezet.
Groet,
Ad Bakker
Laatst bewerkt:
Ad,
Goed bericht
MAAR!
Slecht voor je conditie. Het betekend namelijk dat je niet meer op de fiets naar het museum hoeft. Gaat er een buikje komen?
Zonder dollen: dit is natuurlijk wat elke (serieuze) bouwer wil: een volledige set werftekeningen.
Ad, met jouw manier van werken en wijze van bouwen ga ik er van uit dat dit een super model wordt.
Enne, je vrouw hoeft zich nu geen zorgen te maken: je hebt nu zo veel tekeningen van details dat je nog wel een paar jaar voort kunt.
Wim
Goed bericht
MAAR!
Slecht voor je conditie. Het betekend namelijk dat je niet meer op de fiets naar het museum hoeft. Gaat er een buikje komen?
Zonder dollen: dit is natuurlijk wat elke (serieuze) bouwer wil: een volledige set werftekeningen.
Ad, met jouw manier van werken en wijze van bouwen ga ik er van uit dat dit een super model wordt.
Enne, je vrouw hoeft zich nu geen zorgen te maken: je hebt nu zo veel tekeningen van details dat je nog wel een paar jaar voort kunt.
Wim
Ad Bakker
In Memoriam
Bouwverslag ss Rotterdam 1:200 (deel 7a)
Ik dacht weer wat te melden te hebben, vandaar een nieuwe bijdrage aan mijn weblog toegevoed. Volgens goed gebruik hieronder een kopie (ik kreeg overigens de klacht dat het te lang was, vandaar in twee afleveringen)
Bouwverslag ss Rotterdam 1:200 (deel 7a)
Nou, bouwverslag? Ik durf het eigenlijk niet zo te noemen, want het is meer een “testrapport” geworden. Ondanks dat vind ik het interessant genoeg om er een aflevering aan te wijden.
In de eerste plaats: de tekeningen. Op het forum heb ik al gemeld dat mijn bezoeken aan het Maritiem Museum een groot succes waren. Het bleek achteraf geen enkel probleem om de CD’s naar mijn memory stick te kopiëren, en dat is nog veel sneller ook dan een CD branden. De eerste keer bleek mijn memory stick (4Gb) maar iets van 6 CD’s aan te kunnen (logisch natuurlijk, maar ik wist niet dat dit wel mocht). De tweede keer had ik een USB hard-disk bij me (1Tb, kan je zo’n beetje de hele Nederlandse vloot op opslaan), dus toen was dat geen probleem meer, en heb ik alle (32) CD’s overgenomen. In totaal zo’n 16Gb, dus niet alle CD’s waren “vol”. Dus, voor zover ik nu kan overzien is dit “deelproject” afgesloten.
De vorige keer schreef ik dat de bouw nu uiteen valt in twee deelprojecten: de romp en de dekopbouw. Wat ik toen nog niet helemaal besefte dat er een tweetal problemen zijn die bij beiden spelen. Dit zijn de opengewerkte huiddelen ter plaatste van het achterdek (tussen de overdekte dekken) en de opstaande voorplecht, die ik beide op een gelijke manier als de dekopbouwwanden wil maken, en de met teakhout beklede dekken, die zowel op delen van de “vaste” dekken (voor en achter) als op sommige dekken die op de dekopbouw komen. Om niet voor verrassingen te komen staan wil ik ook die zaken eerst goed uitgezocht hebben.
Over de dakopbouwwanden zat ik al langer te piekeren, op het forum heb ik ook al eens geïnformeerd hoe ik dat (met een paar honderd raampjes van zo’n 4x8 mm) het best zou kunnen maken. Het oorspronkelijke plan om dun berkentriplex te gaan gebruiken heb ik al snel laten varen, het maken van de raamopeningen op een goede reproduceerbare manier lukte me gewoon niet. Op het forum werd ook gesuggereerd om kunststof plaat te gebruiken, is nog veel goedkoper dan berkentriplex ook. Dus ook daar wat proefstukjes mee gemaakt. Aanvankelijk leek het wel wat te worden, maar na een aantal raamopeningen op een rij was ik er toch niet blij mee. Te veel variatie bij het uitsnijden/steken tussen de in de hoekpunten geboorde gaatjes (in werkelijkheid zijn de hoeken ook afgerond). Dat was een week geleden zo’n beetje de stand van zaken. Toen kwam ik op internet een verslag van een modeltreinbouwer tegen, die allerlei kleine dingen via foto-etsen van messing plaat maakte. Natuurlijk ken ik dat uit de modelkits die ik al gebouwd heb, maar ik had me nooit gerealiseerd dat je dat ook zelf kan doen. Na wat gericht surfen bleek dat deze techniek wel meer in de modelbouw wordt toegepast, ook bij schepen. Alleen kom je het niet veelvuldig tegen, wat me enerzijds verbaast (op grond van mijn ervaringen hieronder), anderzijds is het wel erg arbeidsintensief en moet je toch wel weer wat dingen aanschaffen, waarbij ook het verbruiksmateriaal niet al te goedkoop is. Toch maar de stap gewaagd, en de volgende spullen aangeschaft:
-plaatje 0,2 mm dik messing,
-verticale etstank met verwarming en luchtpomp,
-spuitbus fotolak (positief),
-ontwikkelaar (poeder).
-etsvloeistof (poeder),
-geduld, maakt niet uit,vast, poeder of vloeibaar, als het maar veel is en niet verdampt.
Verder heb je nog een UV lichtbron nodig, maar daarvoor had ik nog een zonnebank “in de mottenballen”.
Toen begonnen met het maken van een proefstukje. Ik heb hiervoor een lengte dekopbouw gekozen, met hoogte en ramenafmetingen die overeen komen met mijn schaal 1:200.
Deze tekening op transparant afgedrukt. Meestal wordt er gezegd dat je dit met een laserprinter moet doen, maar ik ben maar een arme inktjet bezitter dus heb ik daar toch mee gedaan. Wel het door de fabrikant aanbevolen transparant gebruikt. Was overigens in dit beamer tijdperk nogal lastig te krijgen bij de lokale middenstand. Als je tegen een jongere medewerk(st)er zegt dat het overheadvellen zijn kijken ze je aan alsof je een oneerbaar voorstel doet. Uiteindelijk toch gevonden (peperduur, maar dat heb je met “zeldzame” spullen), en afgedrukt. Hieronder het al gevouwen velletje.
Het vouwen moet erg precies gebeuren, want de te belichten (doorzichtige) helften moeten zo exact mogelijk tegenover elkaar liggen. Ik heb namelijk besloten om tweezijdig te etsen. Enerzijds bekort dit de etstijd, maar belangrijker nog, het vermindert de mate van onder-etsing. Dat is de groei van het etsoppervlak evenwijdig aan het plaatoppervlak, bij éénzijdig etsen is dat ongeveer de plaatdikte bij tweezijdig globaal de helft.
Bij het plaatsen van dit verslag kreeg ik de waarschuwing dat het telang was, en ingekort moets worden. Hierna dus het vevolg.
Tot straks...
Ik dacht weer wat te melden te hebben, vandaar een nieuwe bijdrage aan mijn weblog toegevoed. Volgens goed gebruik hieronder een kopie (ik kreeg overigens de klacht dat het te lang was, vandaar in twee afleveringen)
Bouwverslag ss Rotterdam 1:200 (deel 7a)
Nou, bouwverslag? Ik durf het eigenlijk niet zo te noemen, want het is meer een “testrapport” geworden. Ondanks dat vind ik het interessant genoeg om er een aflevering aan te wijden.
In de eerste plaats: de tekeningen. Op het forum heb ik al gemeld dat mijn bezoeken aan het Maritiem Museum een groot succes waren. Het bleek achteraf geen enkel probleem om de CD’s naar mijn memory stick te kopiëren, en dat is nog veel sneller ook dan een CD branden. De eerste keer bleek mijn memory stick (4Gb) maar iets van 6 CD’s aan te kunnen (logisch natuurlijk, maar ik wist niet dat dit wel mocht). De tweede keer had ik een USB hard-disk bij me (1Tb, kan je zo’n beetje de hele Nederlandse vloot op opslaan), dus toen was dat geen probleem meer, en heb ik alle (32) CD’s overgenomen. In totaal zo’n 16Gb, dus niet alle CD’s waren “vol”. Dus, voor zover ik nu kan overzien is dit “deelproject” afgesloten.
De vorige keer schreef ik dat de bouw nu uiteen valt in twee deelprojecten: de romp en de dekopbouw. Wat ik toen nog niet helemaal besefte dat er een tweetal problemen zijn die bij beiden spelen. Dit zijn de opengewerkte huiddelen ter plaatste van het achterdek (tussen de overdekte dekken) en de opstaande voorplecht, die ik beide op een gelijke manier als de dekopbouwwanden wil maken, en de met teakhout beklede dekken, die zowel op delen van de “vaste” dekken (voor en achter) als op sommige dekken die op de dekopbouw komen. Om niet voor verrassingen te komen staan wil ik ook die zaken eerst goed uitgezocht hebben.
Over de dakopbouwwanden zat ik al langer te piekeren, op het forum heb ik ook al eens geïnformeerd hoe ik dat (met een paar honderd raampjes van zo’n 4x8 mm) het best zou kunnen maken. Het oorspronkelijke plan om dun berkentriplex te gaan gebruiken heb ik al snel laten varen, het maken van de raamopeningen op een goede reproduceerbare manier lukte me gewoon niet. Op het forum werd ook gesuggereerd om kunststof plaat te gebruiken, is nog veel goedkoper dan berkentriplex ook. Dus ook daar wat proefstukjes mee gemaakt. Aanvankelijk leek het wel wat te worden, maar na een aantal raamopeningen op een rij was ik er toch niet blij mee. Te veel variatie bij het uitsnijden/steken tussen de in de hoekpunten geboorde gaatjes (in werkelijkheid zijn de hoeken ook afgerond). Dat was een week geleden zo’n beetje de stand van zaken. Toen kwam ik op internet een verslag van een modeltreinbouwer tegen, die allerlei kleine dingen via foto-etsen van messing plaat maakte. Natuurlijk ken ik dat uit de modelkits die ik al gebouwd heb, maar ik had me nooit gerealiseerd dat je dat ook zelf kan doen. Na wat gericht surfen bleek dat deze techniek wel meer in de modelbouw wordt toegepast, ook bij schepen. Alleen kom je het niet veelvuldig tegen, wat me enerzijds verbaast (op grond van mijn ervaringen hieronder), anderzijds is het wel erg arbeidsintensief en moet je toch wel weer wat dingen aanschaffen, waarbij ook het verbruiksmateriaal niet al te goedkoop is. Toch maar de stap gewaagd, en de volgende spullen aangeschaft:
-plaatje 0,2 mm dik messing,
-verticale etstank met verwarming en luchtpomp,
-spuitbus fotolak (positief),
-ontwikkelaar (poeder).
-etsvloeistof (poeder),
-geduld, maakt niet uit,vast, poeder of vloeibaar, als het maar veel is en niet verdampt.
Verder heb je nog een UV lichtbron nodig, maar daarvoor had ik nog een zonnebank “in de mottenballen”.
Toen begonnen met het maken van een proefstukje. Ik heb hiervoor een lengte dekopbouw gekozen, met hoogte en ramenafmetingen die overeen komen met mijn schaal 1:200.
Deze tekening op transparant afgedrukt. Meestal wordt er gezegd dat je dit met een laserprinter moet doen, maar ik ben maar een arme inktjet bezitter dus heb ik daar toch mee gedaan. Wel het door de fabrikant aanbevolen transparant gebruikt. Was overigens in dit beamer tijdperk nogal lastig te krijgen bij de lokale middenstand. Als je tegen een jongere medewerk(st)er zegt dat het overheadvellen zijn kijken ze je aan alsof je een oneerbaar voorstel doet. Uiteindelijk toch gevonden (peperduur, maar dat heb je met “zeldzame” spullen), en afgedrukt. Hieronder het al gevouwen velletje.
Het vouwen moet erg precies gebeuren, want de te belichten (doorzichtige) helften moeten zo exact mogelijk tegenover elkaar liggen. Ik heb namelijk besloten om tweezijdig te etsen. Enerzijds bekort dit de etstijd, maar belangrijker nog, het vermindert de mate van onder-etsing. Dat is de groei van het etsoppervlak evenwijdig aan het plaatoppervlak, bij éénzijdig etsen is dat ongeveer de plaatdikte bij tweezijdig globaal de helft.
Bij het plaatsen van dit verslag kreeg ik de waarschuwing dat het telang was, en ingekort moets worden. Hierna dus het vevolg.
Tot straks...
Laatst bewerkt:
Ad Bakker
In Memoriam
Bouwverslag ss Rotterdam 1:200 (deel 7b)
Het tweede deel:
Bouwverslag ss Rotterdam 1:200 (deel 7b)
daar zijn we weer...
Het plaatje messing (op maat gesneden, snijranden goed afwerken/afbramen) Moet dan ingespoten worden met de UV-gevoelige lak. In alle adviezen die ik kon vinden moet dit horizontaal/liggend gebeuren. Natuurlijk ook zo gedaan, maar het resultaat was slecht, ook na diverse keren herhalen (op zich gemakkelijk, gewoon weer schoonmaken met aceton). Elke keer vormden zich eilanden die niet in elkaar vloeiden. Toen toch maar vertikaal/staand geprobeerd, en jawel het vloeide nu wel uit. Aan de onderkant wel goed absorberend tissue gelegd (zeg maar de betere kwaliteit wc-papier), anders hoopt de afdruipende film zich aan de onderrand op.
Dan het belichten. De adviezen daarover zijn nogal vaag, wat natuurlijk komt door de grote variatie in omstandigheden (sterkte UV-lamp, oud of nieuw, afstand tussen lamp en preparaat). Daarvoor had ik eerst een proefstrookje gemaakt, en dat volgens de meeste adviezen 1,2,3,4,5 en 6 minuten onder de gezichtsbruiner van de zonnebank belicht. Toen ik dat ging ontwikkelen zag ik één groene waas, en daarna puur messing. Belichting bleek dus véél te lang. Toen maar onder de “gewone” zonnebanklampen gelegd, en nog een geprobeerd met dezelfde belichtingstijden. Het ontwikkelen ging toen veel langzamer, maar toch verdwenen alle grenzen tussen de verschillend belichte delen. Alleen de grens tussen het 1 min belichte deel en het totaal onbelichte deel was wel scherp. Toen maar besloten dat een belichtingstijd van rond de 40 seconden goed moest zijn (te ongeduldig om nog een proefstrook te maken, waar ken ik dat van). Daarna het plaatje tweezijdig 40 seconden belicht en ontwikkeld. Er waren wat “onbedoelde” plekken doorontwikkeld, maar in bijna alle gevallen was dat op grotere vlakken, en daar zijn deze gemakkelijk met een beetje (zwarte) verf aan te tippen/klodderen (uitgeprobeerd: gewone “hobby” acryl verf wordt door het etsmiddel niet aangetast). Op één zichtbaar plekje op één van de horizontale raamspijlen. Ik heb geprobeerd dat uitest voorzichtig met een 000 penseeltje bij te werken.
Op zich zag het er goed uit. Nog eens goed nagelopen en waar nodig bijgeverfd (met name de randen). En toen in de etsbak.
Aan de hand van een eerder proefje (komt nog in een verslag hierna) dacht ik dat de etstijd ergens tussen 30 en 40 minuten zou moeten zijn. Dus ik na een half uur kijken, wachten, kijken, en jawel, na ongeveer 35 minuten zag je de eerste gaten vallen (allemaal aan de bovenrand van de openingen. De ramen waren toen vrij snel hellemaal doorgeëtst, maar een gedeelte van de onderrand wilde maar niet komen. Dat heeft uiteindelijk (totaal) 70 minuten geduurd, en het (“vuile”) resultaat is hieronder te zien
Na schoonmaken zag het er al een stuk beter uit, en op zich was ik niet echt ontevreden. Hieronder heb ik de koningin erboven gelegd.
Te zien is dat de langzaam doorgeëtste onderrand nog steeds rafelig is. Verder zijn er wat oppervlakte etsvlekken te zien, en zijn horizontale raamstijlen wel erg dun geworden. De linker twee zien er zelfs wat vervormd uit (onvoorzichtig geweest?). Het gecorrigeerde (meest linkse) spijltje zit er wel nog in. Gezien de lange etstijd ben ik tot de conclusie gekomen dat de onderste band aan één kant niet volledig ontwikkeld was, waardoor ik in wezen het plaatje éénzijdig geëtst had.
Toen toch nog maar een tweede plaatje gemaakt, met de volgende verschillen
-belichting 60 seconden (vanwege de niet doorontwikkelde baan),
-nog beter gelet op onvolkomenheden en die rijkelijk aangetipt.
-het plaatje tijdens het etsen een aantal malen omgekeerd.
Toen dit in de etsbak ging werden de eerste gaatjes na ongeveer 35 minuten zichtbaar, en was alles na 40 minuten scherp doorgeëtst.
Toen ik dit zag was mijn eerste impuls: de vlag uitsteken. Maar al snel maakte mijn vrouw bezwaren, en besefte ik dat wij geen vlag, vlaggenstok, en vlaggenstokhouder hebben. Daarnaast gelden in ons appartement strenge regels met betrekking tot vlaggen, dus heb ik het maar bij een uitbundige kop koffie gehouden.
Overigens, de secretaris van de koningen belde nog wel om te zeggen dat ze zeer vereerd was, maar toch liever boven de tweede foto had gestaan. Maar ja, gedane zaken nemen geen keer........
Als volgende probleem (ik zie ook altijd beren op de weg, of moet ik in dit milieu praten over haaien in het zwemwater) zag ik het buigen. Aan de voorkant zijn de beraamde dekwanden gekromd, op het bovenpromenadedek zelfs vrij stevig. Na wat aarzelen gewoon maar geprobeerd met het eerste proefstukje. Simpel voorzichtig met de hand, en wat merkte ik tot mijn verbazing: de beer/haai was verdwenen, want het buigen ging soepeltjes.
Het kan altijd nog wel beter, maar ik ben uiterst tevreden met het resultaat. Als alle dekwanden kunnen worden als de tweede proef, dan teken ik daarvoor. Voornaamste vijand is denk ik slordigheid.
Zo, een positief besluit aan dit verslag. Maar jullie (en ik uiteraard) zijn nog niet af van deze chemische tak van sport. Hierna komen (denk/hoop ik) nog twee toepassingen aan bod. Daarover later, voor nu was het weer lang genoeg.
Groet, Ad Bakker
Het tweede deel:
Bouwverslag ss Rotterdam 1:200 (deel 7b)
daar zijn we weer...
Het plaatje messing (op maat gesneden, snijranden goed afwerken/afbramen) Moet dan ingespoten worden met de UV-gevoelige lak. In alle adviezen die ik kon vinden moet dit horizontaal/liggend gebeuren. Natuurlijk ook zo gedaan, maar het resultaat was slecht, ook na diverse keren herhalen (op zich gemakkelijk, gewoon weer schoonmaken met aceton). Elke keer vormden zich eilanden die niet in elkaar vloeiden. Toen toch maar vertikaal/staand geprobeerd, en jawel het vloeide nu wel uit. Aan de onderkant wel goed absorberend tissue gelegd (zeg maar de betere kwaliteit wc-papier), anders hoopt de afdruipende film zich aan de onderrand op.
Dan het belichten. De adviezen daarover zijn nogal vaag, wat natuurlijk komt door de grote variatie in omstandigheden (sterkte UV-lamp, oud of nieuw, afstand tussen lamp en preparaat). Daarvoor had ik eerst een proefstrookje gemaakt, en dat volgens de meeste adviezen 1,2,3,4,5 en 6 minuten onder de gezichtsbruiner van de zonnebank belicht. Toen ik dat ging ontwikkelen zag ik één groene waas, en daarna puur messing. Belichting bleek dus véél te lang. Toen maar onder de “gewone” zonnebanklampen gelegd, en nog een geprobeerd met dezelfde belichtingstijden. Het ontwikkelen ging toen veel langzamer, maar toch verdwenen alle grenzen tussen de verschillend belichte delen. Alleen de grens tussen het 1 min belichte deel en het totaal onbelichte deel was wel scherp. Toen maar besloten dat een belichtingstijd van rond de 40 seconden goed moest zijn (te ongeduldig om nog een proefstrook te maken, waar ken ik dat van). Daarna het plaatje tweezijdig 40 seconden belicht en ontwikkeld. Er waren wat “onbedoelde” plekken doorontwikkeld, maar in bijna alle gevallen was dat op grotere vlakken, en daar zijn deze gemakkelijk met een beetje (zwarte) verf aan te tippen/klodderen (uitgeprobeerd: gewone “hobby” acryl verf wordt door het etsmiddel niet aangetast). Op één zichtbaar plekje op één van de horizontale raamspijlen. Ik heb geprobeerd dat uitest voorzichtig met een 000 penseeltje bij te werken.
Op zich zag het er goed uit. Nog eens goed nagelopen en waar nodig bijgeverfd (met name de randen). En toen in de etsbak.
Aan de hand van een eerder proefje (komt nog in een verslag hierna) dacht ik dat de etstijd ergens tussen 30 en 40 minuten zou moeten zijn. Dus ik na een half uur kijken, wachten, kijken, en jawel, na ongeveer 35 minuten zag je de eerste gaten vallen (allemaal aan de bovenrand van de openingen. De ramen waren toen vrij snel hellemaal doorgeëtst, maar een gedeelte van de onderrand wilde maar niet komen. Dat heeft uiteindelijk (totaal) 70 minuten geduurd, en het (“vuile”) resultaat is hieronder te zien
Na schoonmaken zag het er al een stuk beter uit, en op zich was ik niet echt ontevreden. Hieronder heb ik de koningin erboven gelegd.
Te zien is dat de langzaam doorgeëtste onderrand nog steeds rafelig is. Verder zijn er wat oppervlakte etsvlekken te zien, en zijn horizontale raamstijlen wel erg dun geworden. De linker twee zien er zelfs wat vervormd uit (onvoorzichtig geweest?). Het gecorrigeerde (meest linkse) spijltje zit er wel nog in. Gezien de lange etstijd ben ik tot de conclusie gekomen dat de onderste band aan één kant niet volledig ontwikkeld was, waardoor ik in wezen het plaatje éénzijdig geëtst had.
Toen toch nog maar een tweede plaatje gemaakt, met de volgende verschillen
-belichting 60 seconden (vanwege de niet doorontwikkelde baan),
-nog beter gelet op onvolkomenheden en die rijkelijk aangetipt.
-het plaatje tijdens het etsen een aantal malen omgekeerd.
Toen dit in de etsbak ging werden de eerste gaatjes na ongeveer 35 minuten zichtbaar, en was alles na 40 minuten scherp doorgeëtst.
Toen ik dit zag was mijn eerste impuls: de vlag uitsteken. Maar al snel maakte mijn vrouw bezwaren, en besefte ik dat wij geen vlag, vlaggenstok, en vlaggenstokhouder hebben. Daarnaast gelden in ons appartement strenge regels met betrekking tot vlaggen, dus heb ik het maar bij een uitbundige kop koffie gehouden.
Overigens, de secretaris van de koningen belde nog wel om te zeggen dat ze zeer vereerd was, maar toch liever boven de tweede foto had gestaan. Maar ja, gedane zaken nemen geen keer........
Als volgende probleem (ik zie ook altijd beren op de weg, of moet ik in dit milieu praten over haaien in het zwemwater) zag ik het buigen. Aan de voorkant zijn de beraamde dekwanden gekromd, op het bovenpromenadedek zelfs vrij stevig. Na wat aarzelen gewoon maar geprobeerd met het eerste proefstukje. Simpel voorzichtig met de hand, en wat merkte ik tot mijn verbazing: de beer/haai was verdwenen, want het buigen ging soepeltjes.
Het kan altijd nog wel beter, maar ik ben uiterst tevreden met het resultaat. Als alle dekwanden kunnen worden als de tweede proef, dan teken ik daarvoor. Voornaamste vijand is denk ik slordigheid.
Zo, een positief besluit aan dit verslag. Maar jullie (en ik uiteraard) zijn nog niet af van deze chemische tak van sport. Hierna komen (denk/hoop ik) nog twee toepassingen aan bod. Daarover later, voor nu was het weer lang genoeg.
Groet, Ad Bakker
Laatst bewerkt:
rdam
AD van jou bouwverslag,daar wordt ik nu helemaal stil van (tot grote vreugde van mijn vrouw)klasse wat je allemaal maakt,een bouwdoos is aan jou niet besteedt!!!vanaf nu ben je voor mij een meesterbouwer,maar ook een kundig vertaler!!!!
ps als je op een flat woont waar bouw je dan die mooie schepen????ze zijn daar wel erg streng he!!!!!!
groeten walter
AD van jou bouwverslag,daar wordt ik nu helemaal stil van (tot grote vreugde van mijn vrouw)klasse wat je allemaal maakt,een bouwdoos is aan jou niet besteedt!!!vanaf nu ben je voor mij een meesterbouwer,maar ook een kundig vertaler!!!!
ps als je op een flat woont waar bouw je dan die mooie schepen????ze zijn daar wel erg streng he!!!!!!
groeten walter
Ad,
nog even wat vragen / opmerkingen van een ervarings deskundige (Ik heb in de aanvang van mijn carriere de werkvoorbereiding gedaan voor de printplaat fabrikage.)
Zit de lichtgevoelige laag aan de kant van het metaal? Zo nee, dan heb je hier kans op onderetsing
Door de onder en boven film verschillend te maken kun je delen half dooretsen, je kunt op deze manier verdiepte en opliggende afbeeldingen maken
Dan: super idee! het resultaat is weer als vanouds, daar hoeven we het dus niet meer over te hebben
Mooi dat je liefst 32 CD's aan info hebt kunnen bemachtigen. Je zou het schip haast in het echt na kunnen maken!
Met jou werkwijze weet ik nu al 1 ding: dit wordt een machtig mooi model!
Ik blijf je met veel plezier volgen.
Wim
nog even wat vragen / opmerkingen van een ervarings deskundige (Ik heb in de aanvang van mijn carriere de werkvoorbereiding gedaan voor de printplaat fabrikage.)
Zit de lichtgevoelige laag aan de kant van het metaal? Zo nee, dan heb je hier kans op onderetsing
Door de onder en boven film verschillend te maken kun je delen half dooretsen, je kunt op deze manier verdiepte en opliggende afbeeldingen maken
Dan: super idee! het resultaat is weer als vanouds, daar hoeven we het dus niet meer over te hebben
Mooi dat je liefst 32 CD's aan info hebt kunnen bemachtigen. Je zou het schip haast in het echt na kunnen maken!
Met jou werkwijze weet ik nu al 1 ding: dit wordt een machtig mooi model!
Ik blijf je met veel plezier volgen.
Wim
F.van.Gent
In Memoriam
ps als je op een flat woont waar bouw je dan die mooie schepen????ze zijn daar wel erg streng he!!!!!!
groeten walter[/QUOTE]
----------------------------------------------------------------------
Waarom het maakt toch geen herrie.
Wietteelt dat kan je ruiken en zien (stroomafnamen)
Maar modelbouw.
Ik zit ook op een flat
Maar mijn buren vinden het best interesant hoor
En heb nog wel een draaibank staan
Een keer had ik een vervelende onderbuur
Dan riep ik hem boven gaf hem een borrel en de vrede was weer getekend
Mvg
Frederik
groeten walter[/QUOTE]
----------------------------------------------------------------------
Waarom het maakt toch geen herrie.
Wietteelt dat kan je ruiken en zien (stroomafnamen)
Maar modelbouw.
Ik zit ook op een flat
Maar mijn buren vinden het best interesant hoor
En heb nog wel een draaibank staan
Een keer had ik een vervelende onderbuur
Dan riep ik hem boven gaf hem een borrel en de vrede was weer getekend
Mvg
Frederik
Ad Bakker
In Memoriam
@Walter en Frederik,
Ik ben in het gelukkige bezit van een (afgesloten) berging in de parkeergarage op de begane grond van ons appartement. Gelukkig maar, want een aantal dingen die ik daar nu doe produceren of te veel geluid, te veel stank of te veel stof, en dat zijn zaken waar mijn vrouw behoorlijk alergisch voor is. Hoe mijn buren daarover zouden denken kan en wil ik daarom niet eens uitproberen. Het blijft dus pendelen tussen de begane grond en de vierde verdieping(misschien dat de buren gaan zeuren over de liftkosten als de volgende keer de servicekosten omhoogvliegen). Ontertussen koop ik wat goedkopere dingen wel dubbel, want dat op-en-neer gedoe gaat snel vervelen.
@Brandaris
Een weinig voorkomende techniek inderdaad, in ieder geval in de modelscheepsbouw (behalve in de bouwkits dan). Het verbaast me wel een beetje. Ik ben beslist geen chemicus (ik schreef al eerder: van oorsprong werktuigbouwer, later meer in de materiaalkunde), maar het hielp misschien wel dat ik zo tussen 1960 en 1980 een enthousiast fotograaf (incl. ontwikkelen en afdrukken) was. In een aantal aspecten lijkt dit er wel op, maar de gebruikte chemicaliën zijn wel een stuk agressiever wat begrijpelijk is. Maar met voorzichtigheid, beschermingshandschoenen en een mondkapje kom je toch al ver (veiligheisbril vergeet ik steeds, ik hoop niet daarmee "door schade en schande" wijzer te worden - doe ik liever door lezen). De kosten zijn niet echt laag, maar ik heb nog niet uitgezocht (heb eerlijk gezegd ook niet zo'n drang) wat de goedkoopste route is. Als ik mijn problemen met het aanbrengen van de lichtgevoelige laag (zie ook mijn antwoord aan Wim hieronder) niet naar mijn zin opgelost krijg kan ik nog overwegen oudzilveren of messing plaat die al is voorzien van een gevoelige laag, uit te proberen. Ik heb op internet daar al een paar adressen voor gevonden. Overigens, nog bedankt voor je positeve reactie.
@Wim,
Ik gebruik een spray, Positiv 20 van Kontakt Chemie. Dit is volgens mij een UV gevoelige polymeer die opgelost is in een (zo te ruiken behoorlijk sterk) oplosmidel. Dat betekent dus dat de gehele opgebrachte laag lichtgevoelig is. Onderetsing heb je volgens mij altijd. zodra het geëtste oppervlak de "diepte" ingaat ontstaat er ook blank oppervlak loodrecht op het plaatoppervlak, waardoor er ook in de richting van het plaatoppervlak op gaat treden. Theoretisch zie ik het als leek zo:
Het is dus belangrijk dat het etsen gelijkmatig, voor ieder gat hetzelfde gebeurt, anders gaan de vooroplopende gaten te veel groeien. Maar gezien het resultaat denk ik dat het wel wat gaat worden. Misschien ga ik nog wat variaties uitproberen (zie ook mijn antwoord aan Brandaris). De problemen met het uitvloeien van de lichtgevoelige laag moet iets met de oppervlaktegesteldheid te maken hebben. Nu is mijn laatste behandeling met aceton, wellicht werkt ethanol beter. Ook heb ik nu vrij grof geschuurd (400 korrel), en ga ik ook nog proberen fijner te schuren (waterproof), eventueel nog gevolgd door polijsten. Als dat mijn probleem oplost (ik vermoed dat het bij grotere platen weer echt problemen kan gaan geven) heeft dat mijn voorkeur, wat denk ik wel het streven van met name de statische modelbouwer wel is. Wat betreft gedeeltelijk éénzijdig etsen denk ik al een leuke toepassing gevonden te hebben. Is intussen ook al uitgeprobeerd, verslag komt waarschijnlijk vanavond. Moet wel uitkijken (met de vele andere leuke toepassingen die ik aan de horizon zie) dat etsen niet de hobby wordt, en boten bouwen een leuke herinnering.
Ondertussen hoor ik net dat je bent genomineerd voor de "trouwe lezer award". Denk alleen dat ik de koningin niet meer zover krijg om die uit te reiken........
Tot de volgende keer, ik ga nog even de gisteren mislukte foto plaatsen.
Ad Bakker
Ik ben in het gelukkige bezit van een (afgesloten) berging in de parkeergarage op de begane grond van ons appartement. Gelukkig maar, want een aantal dingen die ik daar nu doe produceren of te veel geluid, te veel stank of te veel stof, en dat zijn zaken waar mijn vrouw behoorlijk alergisch voor is. Hoe mijn buren daarover zouden denken kan en wil ik daarom niet eens uitproberen. Het blijft dus pendelen tussen de begane grond en de vierde verdieping(misschien dat de buren gaan zeuren over de liftkosten als de volgende keer de servicekosten omhoogvliegen). Ontertussen koop ik wat goedkopere dingen wel dubbel, want dat op-en-neer gedoe gaat snel vervelen.
@Brandaris
Een weinig voorkomende techniek inderdaad, in ieder geval in de modelscheepsbouw (behalve in de bouwkits dan). Het verbaast me wel een beetje. Ik ben beslist geen chemicus (ik schreef al eerder: van oorsprong werktuigbouwer, later meer in de materiaalkunde), maar het hielp misschien wel dat ik zo tussen 1960 en 1980 een enthousiast fotograaf (incl. ontwikkelen en afdrukken) was. In een aantal aspecten lijkt dit er wel op, maar de gebruikte chemicaliën zijn wel een stuk agressiever wat begrijpelijk is. Maar met voorzichtigheid, beschermingshandschoenen en een mondkapje kom je toch al ver (veiligheisbril vergeet ik steeds, ik hoop niet daarmee "door schade en schande" wijzer te worden - doe ik liever door lezen). De kosten zijn niet echt laag, maar ik heb nog niet uitgezocht (heb eerlijk gezegd ook niet zo'n drang) wat de goedkoopste route is. Als ik mijn problemen met het aanbrengen van de lichtgevoelige laag (zie ook mijn antwoord aan Wim hieronder) niet naar mijn zin opgelost krijg kan ik nog overwegen oudzilveren of messing plaat die al is voorzien van een gevoelige laag, uit te proberen. Ik heb op internet daar al een paar adressen voor gevonden. Overigens, nog bedankt voor je positeve reactie.
@Wim,
Ik gebruik een spray, Positiv 20 van Kontakt Chemie. Dit is volgens mij een UV gevoelige polymeer die opgelost is in een (zo te ruiken behoorlijk sterk) oplosmidel. Dat betekent dus dat de gehele opgebrachte laag lichtgevoelig is. Onderetsing heb je volgens mij altijd. zodra het geëtste oppervlak de "diepte" ingaat ontstaat er ook blank oppervlak loodrecht op het plaatoppervlak, waardoor er ook in de richting van het plaatoppervlak op gaat treden. Theoretisch zie ik het als leek zo:
Het is dus belangrijk dat het etsen gelijkmatig, voor ieder gat hetzelfde gebeurt, anders gaan de vooroplopende gaten te veel groeien. Maar gezien het resultaat denk ik dat het wel wat gaat worden. Misschien ga ik nog wat variaties uitproberen (zie ook mijn antwoord aan Brandaris). De problemen met het uitvloeien van de lichtgevoelige laag moet iets met de oppervlaktegesteldheid te maken hebben. Nu is mijn laatste behandeling met aceton, wellicht werkt ethanol beter. Ook heb ik nu vrij grof geschuurd (400 korrel), en ga ik ook nog proberen fijner te schuren (waterproof), eventueel nog gevolgd door polijsten. Als dat mijn probleem oplost (ik vermoed dat het bij grotere platen weer echt problemen kan gaan geven) heeft dat mijn voorkeur, wat denk ik wel het streven van met name de statische modelbouwer wel is. Wat betreft gedeeltelijk éénzijdig etsen denk ik al een leuke toepassing gevonden te hebben. Is intussen ook al uitgeprobeerd, verslag komt waarschijnlijk vanavond. Moet wel uitkijken (met de vele andere leuke toepassingen die ik aan de horizon zie) dat etsen niet de hobby wordt, en boten bouwen een leuke herinnering.
Ondertussen hoor ik net dat je bent genomineerd voor de "trouwe lezer award". Denk alleen dat ik de koningin niet meer zover krijg om die uit te reiken........
Tot de volgende keer, ik ga nog even de gisteren mislukte foto plaatsen.
Ad Bakker
Dank, dank, dank! Dat ik hem uit handen van jou krijg is mij al een grote eer.
Dan over mijn bericht.
Je hebt gelijk met je onder etsing.
Ik bedoelde het zelfde, maar dan met de film.
Wanneer je de film (de bedrukte overhead sheet dus) met de bedrukte zijde naar jou toe op het metaal legt, krijg je eenzelfde effect.
Doordat het licht van "alle" kanten komt, krijg je een minder strakke lijn. Door het direct op het metaal te leggen verminder je dit.
Ik hoef er denk ik geen plaatje bij te tekenen, jij kunt je dit wel voorstellen.
Was even een aandachtspunt van mijn kant.
(edit)
Deze techniek wordt (werd) ook gebruikt om printplaten te maken.
Er zijn daartoe bij de electronica-zelf-doen-boeren ook hulpmiddelen te krijgen. Ik meen te herinneren dat er speciale schoonmaak blokjes voor zijn.
Je kunt eens bij Conrad kijken.
Ik heb mijn business boek er even bij gehaald. De volgende nummers zijn wellicht interessant voor je:
529419 Polifix schoonmaakblok
528900 Dalo pen
530028, 44, 58 en 72 nieuwzilver (0,15 en 0,2 mm) met coating
Wim
Laatst bewerkt:
Ad Bakker
In Memoriam
Dank, dank, dank! Dat ik hem uit handen van jou krijg is mij al een grote eer.
Wim
Ho, ho, ho, het is nog maar een nominatie...............
Wat betreft de bedrukte kant van de overhead, die heb ik inderdaad op het proefstuk gelegd (beide kanten van de plaat). Door het inktjetproces zie je de inkt (in het begin nog nat) echt op het (ruwe) oppervlak liggen. Over precisiewerk gesproken, ik begrijp echt niet hoe je met dit proces op dat ruwe oppervlak zulke fijne en strakke lijntjes kunt maken. Wat dat betreft is mijn behoefte aan een laserprinter nog niet groter geworden. Maar wat niet is..........., vanavond meer daarover.
Groet, Ad
Ad,
ik zag dat je een nieuw bericht plaatste op het moment dat ik mijn bericht aan het editten was. Omdat dit je dan wellicht over het hoofd ziet (jou bericht staat tenslotte op de nieuwe pagina) hieronder de edit:
(edit)
Deze techniek wordt (werd) ook gebruikt om printplaten te maken.
Er zijn daartoe bij de electronica-zelf-doen-boeren ook hulpmiddelen te krijgen. Ik meen te herinneren dat er speciale schoonmaak blokjes voor zijn.
Je kunt eens bij Conrad kijken.
Ik heb mijn business boek er even bij gehaald. De volgende nummers zijn wellicht interessant voor je:
529419 Polifix schoonmaakblok
528900 Dalo pen
530028, 44, 58 en 72 nieuwzilver (0,15 en 0,2 mm) met coating
(einde edit)
Daarnaast staat er nog veel meer in dat boek, niet allemaal even relevant, maar wellicht toch interessant.
Ik kan wel een paar scans maken uit het boek. Geef maar even door of je er belangstelling voor hebt.
Wim
ik zag dat je een nieuw bericht plaatste op het moment dat ik mijn bericht aan het editten was. Omdat dit je dan wellicht over het hoofd ziet (jou bericht staat tenslotte op de nieuwe pagina) hieronder de edit:
(edit)
Deze techniek wordt (werd) ook gebruikt om printplaten te maken.
Er zijn daartoe bij de electronica-zelf-doen-boeren ook hulpmiddelen te krijgen. Ik meen te herinneren dat er speciale schoonmaak blokjes voor zijn.
Je kunt eens bij Conrad kijken.
Ik heb mijn business boek er even bij gehaald. De volgende nummers zijn wellicht interessant voor je:
529419 Polifix schoonmaakblok
528900 Dalo pen
530028, 44, 58 en 72 nieuwzilver (0,15 en 0,2 mm) met coating
(einde edit)
Daarnaast staat er nog veel meer in dat boek, niet allemaal even relevant, maar wellicht toch interessant.
Ik kan wel een paar scans maken uit het boek. Geef maar even door of je er belangstelling voor hebt.
Wim